pop'n music RESPECT : STAGE 9 「พวกเราแปลงร่างได้งั้นเหรอ!?」

ฮาโหล่♪ มิมิเองค้า～

หลังจากที่พวกเราพิชิตภารกิจทั้งหมดของเมืองแรก และผ่านการสอบระดับ 9 กับป๊อปปินลีดเดอร์คนแรกได้แล้วนั้น เมืองต่อไปที่เราจะต้องไปพิชิตภารกิจกันต่อก็คือ "หมู่บ้านบอนเต้" (Bonte Village) ค่ะ!

ได้ยินมาว่าที่นั่นมีสถานที่ท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจหลายอย่างเลยทีเดียวล่ะ โดยเฉพาะ "ซากโบราณป๊อปปิน" (Pop'n Relics) ที่ดูเหมือนว่าจะมีปริศนาบางอย่างรอให้พวกเราไปคลี่คลายกันอยู่ด้วย

เอาล่ะ จะมีอะไรที่น่าตื่นเต้นรอพวกเราอยู่ที่นั้นบ้างนะ...!

--------------------------------------------------------------------------------

STAGE 9
「พวกเราแปลงร่างได้งั้นเหรอ!?」

--------------------------------------------------------------------------------

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ในที่สุดรถไฟก็ได้แล่นมาถึงสถานีหลักของหมู่บ้านบอนเต้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว!

มิมิ: เนียมิจัง ตื่นได้แล้ว ถึงสถานีจุดหมายแล้วนะ!

มิมิพยายามปลุกเนียมิที่กำลังนอนกลางวันอยู่ข้างๆ ที่นั่งของเธอ

เนียมิ: ไม่เอาน้า มิมิจัง...

มิมิ: แต่ตอนนี้เธอต้องตื่นแล้วนะ

เนียมิ: น้า... ขออีก 5 นาที

แล้วมิมิก็ถึงกับกุมขมับ

มิมิ: โธ่.. ตื่นยากตื่นเย็นสมกับเป็น "แมว" จริงๆ เลยนะ งั้นถ้าเธอไม่ตื่น เดี๋ยวฉันจะทิ้งเธอไว้บนรถไฟนี่แหละ!

จากนั้นเนียมิก็หลับตาตื่นขึ้นมา พลางขยี้ตา

เนียมิ: ก็ได้... ตื่นแล้ว

จากนั้นทั้งสองจึงเดินลงจากขบวนรถไฟ สถานีรถไฟแห่งนี้มีลักษณะเป็นสถานีขนาดเล็กที่ไม่มีอะไรโดดเด่นมากนัก คล้ายกับสถานีแทบเมืองชนบททั่วไป ทั้งสองเดินมาเรื่อยๆ จนถึงบริเวณหน้าสถานี

เนียมิ: นี่น่ะเหรอ เขตของหมู่บ้านบอนเต้

มิมิ: ได้บรรกาศแบบเมืองแทบชนบทเลยล่ะ

บรรกาศโดยรวมของเมืองนี้มีลักษณะเป็นป่าเล็กๆ และบนพื้นถนนมีลักษณะเป็นพื้นดินธรรมดาที่ไม่ได้ปูด้วยยางมะตอย

ทั้งสองพยายามมองหาจุดจอดแท็กซี่และป้ายรถบัสรอบๆ สถานีรถไฟ แต่พบว่าที่นี่ไม่มีระบบขนส่งใดๆ ทั้งสิ้น

มิมิ: ไม่มีแท็กซี่เลยแฮะ แถมป้ายรถบัสก็ไม่มีด้วย ดูเหมือนว่าพวกเราจะต้องเดินเท้ากันเอาเองนะ

เนียมิ: อืม ฉันว่าอาจจะเป็นเพราะเมืองนี้มันเล็กเกินกว่าที่จะมีรถลามาวิ่งก็ได้นะ

มิมิ: ใช่! ฉันเองก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันด้วยแหละ ^_^ เอาล่ะ ลองเดินสำรวจกันเลยดีกว่า!

แล้วจากนั้นทั้งสองจึงเริ่มออกผจญภัยในเมืองเล็กๆ แห่งนี้

ในระหว่างที่เดินไปเรื่อยๆ ตามทางเดินขนาดใหญ่ที่เป็นพื้นดินสีเหลืองอำพันนั้น ตลอดสองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้มากมาย

และเมื่อเดินมาได้อีกพักใหญ่ ในที่สุดพวกเธอก็เดินมาจนถึงบริเวณตัวเมืองแห่งนี้ ลักษณะเป็นเหมือนกับหมู่บ้านเล็กๆ ที่ไม่มีอาคารสูงกว่า 2 ชั้นเลยแม้แต่หลังเดียว ที่นี่มีร้านค้า บ้านเรือน และวิหารโบราณขนาดสูงประมาณ 8 ชั้นอยู่บริเวณใจกลางของหมู่บ้าน แน่นอนว่าไม่มียานพาหนะอะไรเลยนอกจากชาวบ้านและนักท่องเที่ยวที่เดินไปมาเท่านั้น

มิมิ: หมู่บ้านสวยจังแฮะ รู้สึกเหมือนอยู่ในหนังแนวผจญภัยล่าสมบัติสักเรื่องเลยล่ะ

เนียมิ: เอาล่ะ แล้วเราต้องไปที่ไหนกันก่อนดี?

มิมิ: ฉันว่าลองเดินสำรวจแถวๆ นี้ดูก่อนก็ดีนะ เพื่ออาจจะมีอะไรก็ได้

"เฮ้ย!! พวกเธอทั้งสองคนนั้นน่ะ!!"

อยู่ดีๆ ก็มีคนเรียกมิมิกับเนียมิขึ้นมา พวกเธอจึงหันไปหาต้นเสียง

มิมิ/เนียมิ: เอ๋...?

"พวกเธอใช้มิมิกับเนียมิหรือเปล่า ฉันกำลังรอพวกเธออยู่เลยล่ะ!!"

ทั้งสองหันกลับมามองหน้ากันแล้วพยักหน้าให้กัน จากนั้นทั้งสองจึงเดินเข้าไปหาคนนั้น

มิมิ: สวัสดีค่ะ ^_^

เนียมิ: ยินดีที่ได้รู้จักด้วยนะคะ ^_^

ทั้งสองโค้งตัวคำนับ

"อืม ^_^ ยินดีที่ได้รู้จักด้วยนะ ฉันชื่อ "ชาเรียห์" (Shariah) เป็นชาวบ้านของหมู่บ้านนี้และก็เป็นไกด์ทัวร์ของที่นี่ด้วยนะ"

เนียมิ: ค่ะ แล้วไม่ทราบว่า.. ต้องการให้พวกเราช่วยเรื่องอะไรเหรอคะ?

ชาเรียห์: คือเมื่อไม่นานมานี้ มีข่าวลือเกี่ยวกับจอมปิศาจร้ายในตำนานที่ถูกคล้ายผนึกออกมาน่ะ

มิมิ: จอมปิศาจ... เหรอค่ะ?

ชาเรียห์: ใช่! เมื่อสมัยเกือบ 1,000 ปีก่อน เคยมีจอมปิศาจร้ายตนหนึ่ง พยายามจะยึดครองดินแดนป๊อปปินด้วยการบุกเข้าทำลายเมืองหลวงที่มีชื่อว่า คอนทอมเซท โชฟ (Contomzet Sove) แต่ก็ได้ถูกนักรบในตำนาน 2 คน เข้าต่อสู้กับพวกมันจนปราชัย และจอมปิศาจก็ถูกนักรบในตำนานนำไปผนึกไว้ยังที่คุมขังที่อยู่ลึกที่สุด ทำให้ชาวดินแดนป๊อปปินในรุ่นต่อๆ มา จึงมีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุข นานแสนนาน จนถึงทุกวันนี้

มิมิ: โห้..! มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอคะ

เนียมิ: น่าสนใจจริงๆ นะ (ตื่นเต้นจังเลย)

ชาเรียห์: แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เพราะเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนที่จะมีการเปิดรับเกมเมอร์บนเกาะ ฉันได้ข่าวว่าจอมปิศาจที่เคยถูกนักรบในตำนานผนึกไว้เมื่อ 1,000 ปีก่อน ได้คืนชีพขึ้นมาแล้ว แต่ก็ยังไม่มีรายละเอียดอะไรไปมากกว่านั้นหรอกนะ

เนียมิ: งั้นหมายความว่าภารกิจที่จะให้พวกเราทำก็คือ...?

ชาเรียห์: ตามหา "กำไลป๊อปเปอร์ส" ที่ถูกซ่อนอยู่ในวิหารโบราณยังไงล่ะ เพราะเท่าที่ฉันศึกษาประวัติศาสตร์มา พบว่าจอมปิศาจจะใช้กำไลวงนี้ในการ "เปิดประตูโลกันตร์" เพื่อชำระล้างโลก งั้นก็หมายความว่าหากข่าวลือนี้เป็นเรื่องจริงละก็.. พวกมันอาจจะกำลังตามหากำไลวงนี้อยู่ก็เป็นได้นะ

เนียมิ: ตกลงค่ะ! พวกเราจะออกตามหา (◕ヮ◕)∩

มิมิ: แต่สงสัยอยู่อย่างนึงนะ ทำไมคุณถึงไม่ไปตามหาเองล่ะ?

ชาเรียห์: ก็เพราะวิหารที่เป็นที่ซ่อนของกำไลนั้น เป็นสถานที่ที่อันตรายมาก ซึ่งตามสถิติแล้วยังไม่มีใครรอดกลับออกมาจากจุดซ่อนสมบัติที่อยู่ลึกที่สุดได้เลยแม้แต่คนเดียว ...และนี้ก็เป็นเหตุผลที่ผมรอพวกเธอให้มาช่วยทำภารกิจนี้ยังไงล่ะ!

เนียมิ: อ๋อ อย่างนี้เอง แสดงว่าพวกเราถูกเลือกให้เป็น "ผู้กล้า" แล้วสินะเนี่ย ^_^

มิมิ: งั้นก็ไปหากันเลยเถอะ!!

แล้วจากนั้นชาเรียห์ก็นำทางทั้งสองไปยังพื้นที่โบราณสถานที่อยู่นอกหมู่บ้าน

--------------------------------------------------------------------------------

『ซากโบราณป๊อปปิน』
- Pop'n Relics -

ในระหว่างทางที่กำลังเดินไปเรื่อยๆ นั้น มิมิก็เกิดสงสัยอย่างหนึ่งขึ้นมา

มิมิ: จริงด้วยสิ ถ้าหากกำไลมันถูกซ่อนไว้อยู่แล้ว แล้วทำไมพวกเราถึงต้องไปนำมันออกมาด้วยล่ะ?

ชาเรียห์: ก็เพราะเราจะเอามันไปทำลายทิ้งยังไงล่ะ หากไม่มีกำไลป๊อปเปอร์ส จอมปิศาจก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว และอีกอยากก็คือ จอมปิศาจมันมีพลังพิเศษที่สามารถใช้ตามหากำไลจากจุดซ่อนได้ ซึ่งก็แปลว่าพวกเราต้องรีบตามหาให้เจอก่อนที่พวกมันจะเอาไปได้ยังไงล่ะ

ในระหว่างทางเต็มไปด้วยซากของอาคารและบ้านเรือนที่สร้างจากหินมากมาย บ้างก็เหลือเพียงแต่ซาก บ้างก็อยู่ในสภาพกึ่งๆ สมบูรณ์

และหลังจากที่เดินมาได้พักใหญ่ ในที่สุดก็มาถึงหน้าทางเข้าวิหารหลังใหญ่หลังหนึ่ง

ชาเรียห์: ฉันได้ยินมาว่ากำไลถูกซ่อนอยู่ในนี้แหละ ลองเข้าไปหากันเถอะ

แล้วทุกคนก็เดินเข้าไปสำรวจภายในวิหาร โดยชาเรียห์ถือคบเพลิง ส่วนมิมิกับเนียมิถือไฟฉาย

ภายในมีลักษณะเป็นวิหารโบราณขนาดใหญ่ มีห้องโถงที่กว้าง และมีทางเดินไปยังห้องต่างๆ มากมาย และบรรยากาศตลอดทางล้วนมีแต่ความมืดมิดไม่มีแสงสว่างจากธรรมชาติเลยแม้แต่น้อย

มิมิ: เนียมิจัง... เราว่ากลับกันก่อนดีไหม ＞﹏＜

มิมิเดินเอามือเกาะไหล่ของเนียมิอยู่ด้านหลังด้วยความหวาดกลัว ในขนาดที่เนียมินั้นกลับรู้สึกสนุกที่จะได้เจอเรื่องน่าตื่นเต้น

เนียมิ: ทำไมล่ะ ฉันว่ามันน่าสนุกดีออกนะ!

มิมิ: ก็แบบว่า.. ถ้าเกิดเจอตัวอะไรออกมาขย่ำพวกเราล่ะ?

และหลังจากที่เดินมาได้อีกสักพัก ก็พบกับทางแยกทั้งหมด 3 ทาง

เนียมิ: เจอทางแยกซะแล้วล่ะ แล้วจะไปทางไหนต่อดี?

ชาเรียห์: ฉันว่าลองเดินตรงต่อไปเลยดีกว่านะ

แล้วทุกคนก็เดินเข้าไปยังห้องทางตรงกลาง

และเมื่อเดินต่อไปได้อีกสักพัก ก็พบกับห้องขนาดใหญ่

เนียมิ: โห้...!! (⊙o⊙)

สิ่งที่ทุกคนเห็นตรงหน้าก็คือ ฐานยกสูงที่อยู่ใจกลางของห้อง บริเวณยอดฐานมีแท่นวางอะไรบางอย่างอยู่ และมีแสงสีทองจากด้านบนส่องลงมายังแท่นนั้น และจากจุดที่ทุกคนยืนอยู่มีทางเดินเป็นลักษณะคล้ายกับพรมที่ทอดยาวไปจนถึงหน้าฐานนั้น

มิมิ: สุดยอด... (⊙o⊙)

เนียมิ: หรือว่านี่จะเป็น...

ชาเรียห์: อาจจะใช่ก็ได้นะ

แล้วจากนั้นทุกคนจึงลองเดินเข้าไปสำรวจแท่นที่อยู่บนฐานยกสูงนั้น

และหลังจากที่เดินขึ้นบันไดมาจนถึงยอดฐานแล้ว สิ่งที่เห็นบนแท่นส่องแสงก็คือ "กำไล" สองวงที่วางอยู่บนแท่นนั้น รอบๆ มีกระจกใสปิดล็อคไว้อย่างมิดชิด

ชาเรียห์: ใช่จริงๆ ด้วยล่ะ นี่คือ "กำไลป๊อปเปอร์ส" !!

แล้วทันใดนั้นอยู่ๆ ก็เกิดแรงแผ่นดินไหวขึ้นมา

เนียมิ: อะไรน่ะ??

มิมิ: แผ่นดินไหวเหรอ?? (⊙﹏⊙)

แล้วจากนั้นด้านบนเพดานจุดหนึ่งก็มีเศษหินจำนวนมากค่อยๆ ตกลงมา แล้วจากนั้นไม่นานเพดานก็เกิดรอยร้าว ก่อนที่เพดานจุดนั้นจะแตกออกในเวลาต่อมา ทุกคนมองดูด้วยความตกใจ

จากนั้นก็มีบุคคลผู้หนึ่งพุ่งตัวลงมาจากจุดเพดานแตกนั้น โดยลงมายืนอยู่ด้านหลังของแท่นวางสมบัติ แรงปะทะจากการลงพื้นรุนแรงมาก จนทุกคนต้องยกแขนขึ้นมาบังแรงลมที่เกิดจากการลงพื้น

และเมื่อแรงลมสงบแล้ว ทุกคนจึงมองไปที่บุคคลปริศนาผู้นั้น

"อะ ฮืม... อยู่ที่นี่เองสินะ กำไลป๊อปเปอร์ส"

ชาเรียห์: เธอเป็นใครกันน่ะ...??

"ชื่อของฉันก็คือ "Sec" (เซ) ค่ะ แล้วก็.. ลาก่อน"

ทันใดนั้น หญิงสาวปริศนาก็ได้ถอดผ้าปิดตาของเธอออก แล้วเรียก "ป๊อปคุงสีดำ" ออกมาจากผ้าปิดตาอีกที ทำให้เนียมิรู้สึกตกใจทันที

เนียมิ: นั่นมัน...!! แบบเดียวกับที่ฉันเห็นในความฝันเมื่อตอนนั้นเลยนินา!!

มิมิ: เอ๋?? Σ( °Д°)

จากนั้นเซก็โยนป๊อปคุงสีดำขึ้นไปบนอากาศ แล้วจากนั้นป๊อปคุงสีดำก็กลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดรูปร่างงูสีดำขนาดมหึมา

ชาเรียห์: นั่นมัน.. "สัตว์ประหลาด SL" !!

มิมิ/เนียมิ: ห๊า!!?? Σ( °Д°)

ทันใดนั้น สัตว์ประหลาดก็เข้าจู่โจมพวกเขาทั้งสาม และในจังหวะที่กำลังจะเข้าตาจนนั้นเอง อยู่ๆ กำไลป๊อปเปอร์สที่อยู่บนแท่นก็เปล่งแสงสว่างออกมา ก่อนที่กำไลทั้งสองวงนั้นจะลอยผ่านทะลุกระจกออกมา (ลอยออกมาโดยที่กระจกไม่แตก) แล้วจากนั้นกำไลก็พุ่งเข้าไปสวมยังข้อมือของมิมิกับเนียมิ

จากนั้นเอง ทั้งคู่ก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสว่าง ซึ่งแสงสว่างนี้รุนแรงมาก จนทั้งชาเรียห์ สัตว์ประหลาด และเซ ต้องบังตาตัวเองจากแสงไว้

จากนั้นทั้งมิมิกับเนียมิก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลัง "เปลี่ยนชุด" ด้วยเวทมนตร์อยู่ในห้วงมิติพิเศษมิติหนึ่ง และเมื่อแสงสว่างจ้าดับลงแล้ว ทั้งคู่ก็ออกมาอยู่ในชุดใหม่ที่เป็นลักษณะ สาวน้อยเวทมนตร์ โดยที่มิมิสวมชุดสีชมพู ส่วนเนียมิเป็นชุดสีฟ้า

มิมิ: เหว๋อ.. นี่มันชุดอะไรกันเนี่ย??

มิมิกล่าวด้วยความงุ่นงงหลังจากที่ก้มหน้าลงมองดูชุดของตัวเอง และเมื่อทั้งสองมองหน้ากัน ก็พบอีกว่านอกจากชุดที่เปลี่ยนแล้ว ทรงผมก็เปลี่ยนใหม่ด้วยเช่นกัน คือ มีผมบริเวณด้านข้างของศีรษะทั้งสองข้างเพิ่มเข้ามา (ก่อนแปลงร่างมีผมเฉพาะบริเวณหน้าผากอย่างเดียว)

และหลังจากที่เนียมิมองดูชุดของมิมิที่เหมือนกันแล้ว เธอก็นึกขึ้นได้ว่า นี่มันเหมือนกับในความฝันตอนนั้นเลย...

เนียมิ: หรือว่า... "ป๊อปเลิฟ" (มิมิ) เธอต้องร่วมสู้กับฉันนะ!

มิมิ: เอ๊! หมายความว่ายังไง "ป๊อปพีช" (เนียมิ) แล้วทำไมเธอถึงเรียกชื่อฉันแบบนั้นล่ะ?!

เมื่อเนียมิได้ยินมิมิเรียกชื่อนั้นกับเธอ ก็ทำให้เนียมิรู้สึกประหลาดใจทันที

เนียมิ: ไม่รู้ก็เหมือนกัน พอฉันจะพูดชื่อเธอแล้วมันเหมือนอยู่ๆ ก็นึกชื่อนี้ขึ้นมาได้ยังไงไม่รู้เหมือนกัน

และเมื่อเซได้เห็นพวกเธอทั้งสองแล้ว ก็เกิดอาการตกตะลึงจนเหงื่อแทบจะท่วมหน้าอย่างเห็นได้ชัด

เซ: ไม่จริง... เป็นไปไม่ได้... ทำไม "นักรบในตำนาน ป๊อปเปอร์ส" ถึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้ล่ะ??

มิมิ: "ป๊อปเปอร์ส" เหรอ? หรือว่านั่นคือชื่อทีมของพวกเรา??

เนียมิ: อาจจะใช่ก็ได้นะ ตอนนี้พวกเราถูกเลือกให้เป็นป๊อปเปอร์สรุ่นต่อไปแล้ว เพราะงั้นก็มาลุยกันเลยเถอะ!

มิมิ: โอ้!!

จากนั้นสัตว์ประหลาดก็พุ่งเข้ามาจู่โจมทั้งสอง ทั้งสองจึงกระโดดหลบขึ้นไป แต่พบว่าสามารถกระโดดขึ้นไปได้สูงมากๆ ราวกับกำลังโบยบินอยู่บนอากาศเลยทีเดียว

เนียมิ: วาฮ่าๆ ตัวเบาอย่างกับขนนกเลยล่ะ!!

จากนั้นสัตว์ประหลาดจึงยิงลูกบอลพลังใส่จากด้านล่าง แต่ป๊อปพีช (เนียมิ) ก็โยกหลบได้ ก่อนที่เธอจะพุ่งตัวลงจากอากาศมาชกใส่สัตว์ประหลาดจนกระเด็นออกไป

สัตว์ประหลาดพยายามตั้งตัวลุกขึ้นมาอีกครั้ง แต่ป๊อปเลิฟ (มิมิ) ก็รีบวิ่งเข้ามาหาด้วยความเร็วสูง ก่อนที่จะกระโดดถีบใส่ด้วยเท้าทั้งสองข้างแบบเต็มแรง จนสัตว์ประหลาดอยู่ในสภาพสาหัส ทำให้เซเริ่มเหงื่อแตกมากขึ้นไปอีก

ทั้งสองยืนมองดูสภาพของสัตว์ประหลาดชั่วครู่ ก่อนที่จะหันมามองหน้ากัน

เนียมิ: เอาล่ะ มาปิดบัญชีกันเถอะ!

มิมิ: อือ!!

จากนั้นทั้งสองก็นำแขนข้างหนึ่งมาประกบกันด้านข้างซึ่งกันละกัน แล้วมือข้างที่ประกบแขนกันก็เกิดแสงขึ้นมา เป็นการชาร์ตพลังเพื่อเตรียมปล่อยท่าไม้ตาย โดยแขนของพวกเธอชูตรงไปที่สัตว์ประหลาด

มิมิ/เนียมิ: "ป๊อปปินอิมแพ็ค" !!!

จากนั้นก็เกิดลำแสงสีฟ้าและชมพูขนาดใหญ่ม้วนกันเป็นเกลียวพุ่งไปเผด็จศึก และแล้วทั้งสองก็สามารถกำจัดสัตว์ประหลาดลงได้อย่างสวยงาม

เซ: โธ่!! มีแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย เอาเป็นว่า ฝากไว้ก่อนเถอะ!! (╬▔皿▔)╯

แล้วเซก็ใช้พลังหายตัวไป

จากนั้นมิมิกับเนียมิก็กลับคืนร่างเดิม แต่ทว่า มิมิก็ล้มลงไปนอนหมดสติอย่างไม่ทราบสาเหตุ

เนียมิ: มิมิจัง!! Σ( °Д°)

เนียมิกับชาเรียห์จึงรีบเข้ามาดูอาการ ก่อนที่ชาเรียห์จะพาอุ้มตัวไปรักษา

>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<