หลังจากที่ทั้งสองเคลียร์ภารกิจสุดท้ายของเมืองนี้แล้ว พวกเธอก็ได้เดินทางกลับมาที่โรงแรม
คืนนี้ทั้งสองได้ตัดสินใจแช่อ่างอาบน้ำอุ่นด้วยกันเป็นครั้งแรก โดยในระหว่างนั้นทั้งคู่ก็หาอะไรคุยไปด้วยพลางๆ (แจกเซอร์วิสกันหน่อย อิอิ)
เนียมิ: นี่ มิมิจัง
มิมิ: หืม? อะไรเหรอ เนียมิจัง
เนียมิ: พวกเราสองคนนี่.. มาเจอกันได้ยังไงเหรอ
มิมิ: ก็มาเจอกันครั้งแรกที่สนามบินไง
เนียมิ: เปล่า ฉันหมายถึงแบบว่า.. พวกเรานี่มาตีสนิทกันได้ยังไงนะ?
มิมิ: ฉันว่ามันอาจจะเป็นเพราะพวกเรามีสิ่งที่รักเหมือนกันก็ได้นะ...?
เนียมิ: สิ่งที่รักงั้นเหรอ?
มิมิ: ใช่! ก็เพราะพวกเราชอบในเสียงดนตรีเหมือนกันใช่ไหมล่ะ?
แล้วเนียมิก็นึกถึงเรื่องที่ตัวเองชอบฟังเพลงอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะตอบไป
เนียมิ: ..ก็จริงนะ ที่จริงแล้วฉันเองก็ชอบฟังเพลงมากๆ เลยล่ะ เพราะเหมือนได้รู้สึกบางสิ่งบางอย่างจากการฟังเพลงยังไงก็ไม่รู้สิ
มิมิ: อืม... ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้สึกเหมือนเธอเวลาฟังเพลงนะ แต่ฉันก็พอจะเข้าใจได้เลยล่ะ ว่าเธอเองชอบดนตรีมากแค่ไหน มันเหมือนเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ช่วยกล่อมเกลาจิตใจได้อย่างดีเลยล่ะ
เนียมิ: ใช่แล้วล่ะ เวลาที่ฉันรู้สึกไม่สบายใจ พอได้เพลงฟังที่ชอบแล้วมันเหมือนร่างกายได้รับการรักษาด้วยเวทมนตร์อย่างที่เธอว่าจริงๆ นั่นแหละ ..หรือว่า "บางสิ่งบางอย่าง" ที่ฉันสัมผัสได้นี่ บางทีอาจจะหมายถึงสิ่งที่พวกเรากำลังตามหามานาน แต่เพิ่งมาพบในตอนนี้ก็เป็นได้นะ...?
มิมิ: สิ่งที่ตามหา???
เนียมิ: ก็อาจจะหมายถึง.. การได้มาเล่นป๊อปปินมิวสิกบนเกาะแห่งนี้ยังไงล่ะ!
มิมิ: อ๋อ ฉันเองก็ชอบเล่นเหมือนกัน! ^_^ หรือเป็นเพราะสิ่งนี้หรือเปล่านะ ที่ทำให้พวกเราสองคนเข้ากันได้ดีจริงๆ
เนียมิ: ก็อาจจะใช่ก็ได้นะ! เพราะงั้นพวกเราก็มาร่วมสู้กันไปด้วยตลอดจนจบเกมเลยนะ
มิมิ: อือ!! (∩_∩)
มิมิ/เนียมิ: We Love pop'n music!
และเมื่ออาบน้ำเสร็จแล้ว ทั้งคู่ก็ทำการปล่อยผมและสวมชุดนอนก่อนที่จะเข้านอนตามปกติ
--------------------------------------------------------------------------------
คืนนี้ทั้งสองได้ตัดสินใจแช่อ่างอาบน้ำอุ่นด้วยกันเป็นครั้งแรก โดยในระหว่างนั้นทั้งคู่ก็หาอะไรคุยไปด้วยพลางๆ (แจกเซอร์วิสกันหน่อย อิอิ)
เนียมิ: นี่ มิมิจัง
มิมิ: หืม? อะไรเหรอ เนียมิจัง
เนียมิ: พวกเราสองคนนี่.. มาเจอกันได้ยังไงเหรอ
มิมิ: ก็มาเจอกันครั้งแรกที่สนามบินไง
เนียมิ: เปล่า ฉันหมายถึงแบบว่า.. พวกเรานี่มาตีสนิทกันได้ยังไงนะ?
มิมิ: ฉันว่ามันอาจจะเป็นเพราะพวกเรามีสิ่งที่รักเหมือนกันก็ได้นะ...?
เนียมิ: สิ่งที่รักงั้นเหรอ?
มิมิ: ใช่! ก็เพราะพวกเราชอบในเสียงดนตรีเหมือนกันใช่ไหมล่ะ?
แล้วเนียมิก็นึกถึงเรื่องที่ตัวเองชอบฟังเพลงอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะตอบไป
เนียมิ: ..ก็จริงนะ ที่จริงแล้วฉันเองก็ชอบฟังเพลงมากๆ เลยล่ะ เพราะเหมือนได้รู้สึกบางสิ่งบางอย่างจากการฟังเพลงยังไงก็ไม่รู้สิ
มิมิ: อืม... ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้สึกเหมือนเธอเวลาฟังเพลงนะ แต่ฉันก็พอจะเข้าใจได้เลยล่ะ ว่าเธอเองชอบดนตรีมากแค่ไหน มันเหมือนเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ช่วยกล่อมเกลาจิตใจได้อย่างดีเลยล่ะ
เนียมิ: ใช่แล้วล่ะ เวลาที่ฉันรู้สึกไม่สบายใจ พอได้เพลงฟังที่ชอบแล้วมันเหมือนร่างกายได้รับการรักษาด้วยเวทมนตร์อย่างที่เธอว่าจริงๆ นั่นแหละ ..หรือว่า "บางสิ่งบางอย่าง" ที่ฉันสัมผัสได้นี่ บางทีอาจจะหมายถึงสิ่งที่พวกเรากำลังตามหามานาน แต่เพิ่งมาพบในตอนนี้ก็เป็นได้นะ...?
มิมิ: สิ่งที่ตามหา???
เนียมิ: ก็อาจจะหมายถึง.. การได้มาเล่นป๊อปปินมิวสิกบนเกาะแห่งนี้ยังไงล่ะ!
มิมิ: อ๋อ ฉันเองก็ชอบเล่นเหมือนกัน! ^_^ หรือเป็นเพราะสิ่งนี้หรือเปล่านะ ที่ทำให้พวกเราสองคนเข้ากันได้ดีจริงๆ
เนียมิ: ก็อาจจะใช่ก็ได้นะ! เพราะงั้นพวกเราก็มาร่วมสู้กันไปด้วยตลอดจนจบเกมเลยนะ
มิมิ: อือ!! (∩_∩)
มิมิ/เนียมิ: We Love pop'n music!
และเมื่ออาบน้ำเสร็จแล้ว ทั้งคู่ก็ทำการปล่อยผมและสวมชุดนอนก่อนที่จะเข้านอนตามปกติ
--------------------------------------------------------------------------------
STAGE 8
「มุ่งหน้าสู่การสอบระดับ 9!」
「มุ่งหน้าสู่การสอบระดับ 9!」
--------------------------------------------------------------------------------
เช้าวันรุ่งขึ้น
และแล้วทั้งสองก็ได้เดินทางมายังสถานที่แห่งหนึ่งเพื่อเข้ารับการทดสอบป๊อปปินเพลเยอร์ระดับ 9
เนียมิ: ที่นี่เองเหรอ สนามสอบของเมืองนี้
ที่นี่คือโรงเรียนสอนเต้นของนักเต้นชื่อดังจากอเมริกา โดยสถานที่นี้เป็นลักษณะอาคารกว้างชั้นเดียว
และเมื่อทั้งสองเดินเข้ามายังล็อบบี้แล้ว เนียมิก็ได้พบกับบุคคลที่เธอคุ้นเคย
เนียมิ: อะ นั่นมัน โซเฟีย นิ!!
เนียมิตะโกนเรียก เธอจึงหันมามอง
โซเฟีย: อะ พี่เนียมิค่ะ!!
แล้วโซเฟียก็เดินมาหาทั้งสอง
โซเฟีย: พี่มาทำอะไรที่นี่เหรอคะ
เนียมิ: คือว่าพวกพี่จะมาสอบระดับ 9 น่ะ
โซเฟีย: อ๋อ ที่จริงหนูเองเพิ่งสอบเสร็จเมื่อกี้เองคะ แต่ว่า...
เนียมิ: อะไรเหรอ?
โซเฟีย: คือว่า... หนูแพ้ซะแล้วล่ะคะ (┬┬﹏┬┬)
มิมิ/เนียมิ: เอ๋??!!
มิมิกับเนียมิ พูดออกมาเกือบพร้อมกัน
โซเฟีย: คือว่าลีดเดอร์เค้าเก่งมากๆ เลยล่ะคะ หนูแพ้แบบขาดลอยโดยที่ไม่ชนะเลยแม้แต่รอบเดียว ขนาดแค่ระดับ 9 ยังเก่งขนาดนี้ แล้วระดับต่อๆ ไปจะขนาดไหนละเนี่ย (><；)
แล้วมิมิก็หันมาถามเนียมิ
มิมิ: เนียมิจัง เธอรู้จักกับเด็กคนนี้ด้วยเหรอ?
เนียมิ: ก็นิดหน่อยน่ะ แฮะๆ ^_^
แล้วเนียมิก็เข้าไปปลอบใจโซเฟีย
เนียมิ: โถ่... ไม่เป็นไรหรอกโซเฟียจัง โอกาสหน้าก็ยังมีนินา
โซเฟีย: แต่ตามกติกาแล้ว หากใครก็ตามที่ไม่ผ่านการทดสอบแม้แต่ระดับเดียว จะต้องออกจากเกาะทันทีนะ...?
มิมิ/เนียมิ: เอ๋ จริงเหรอ??!!
มิมิกับเนียมิ พูดออกมาเกือบพร้อมกัน โซเฟียพยักหน้าตอบ
มิมิ: พวกฉันเพิ่งรู้เรื่องนี้นะเนี่ย (ขอบใจที่ช่วยเตือนล่วงหน้านะ)
โซเฟียพยายามเช็ดน้ำตา พร้อมๆ กับ ถามคำถามต่อไป
โซเฟีย: ว่าแต่... นั่นคือพี่สาวฝาแฝดของเนียมิเหรอคะ?
โซเฟียพูดถึงมิมิ
มิมิ/เนียมิ: ไม่ใช่เลยนะ!!
มิมิกับเนียมิตะโกนออกมาพร้อมกัน ทำเอาโซเฟียตกใจเล็กน้อย
มิมิ: คือว่าฉันแค่บังเอิญหน้าตาดูคล้ายกันเฉยๆ น่ะคะ ฉันชื่อ "มิมิ" ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฮิฮิ (*^_^*)
โซเฟีย: อ๋อ ที่แท้เป็นเพื่อนของเนียมิเองเหรอคะ แต่ดูยังไงก็ดูคล้ายกับฝาแฝดจริงๆ นั่นแหละ ^_^
มิมิ: อืมใช่! คนอื่นๆ หลายคนที่ฉันเจอ ก็ว่าแบบนั้นเหมือนกัน ^_^
โซเฟีย: งั้น.. ก่อนที่หนูจะลาจากเกมนี้ หนูขอแข่งกับพวกพี่เป็นการส่งท้ายหน่อยได้หรือเปล่าคะ?
เนียมิ: ได้สิ ถือเป็นการวอร์มก่อนเข้าสอบได้เลยล่ะ!
มิมิ: แต่ถ้าเธอแพ้รอบนี้อีกจะเป็นอะไรไหม? (รู้สึกเป็นห่วงจิตใจเธอจัง)
โซเฟีย: หนูไม่เป็นไรแล้วคะ ถือว่าการแข่งครั้งนี้เป็น "นัดกระชับมิตร" แล้วกัน ^_^
===== POP'N BATTLE =====
Mimi/Nyami vs Sophia
Streetlight - Nauts
===== END BATTLE =====
ผลการแข่งขัน มิมิกับเนียมิ เป็นฝ่ายชนะ
และแล้วมิมิกับเนียมิก็ได้โบกมือลาโซเฟียที่เดินออกไปยืนอยู่หน้าทางเข้าอาคาร ส่วนโซเฟียก็โบกมือลาให้เช่นกัน ก่อนที่เธอจะเดินจากไป
ทั้งคู่มองดูที่ลูกกวาดเสียบไม้ที่โซเฟียให้มา ซึ่งช่วงก่อนที่โซเฟียจะเดินออกไปยืนอยู่หน้าทางเข้าอาคาร เธอได้มอบลูกกวาดเสียบไม้ให้กับทั้งสองเพื่อเป็นการอำลาอีกด้วย
มิมิ: เอาล่ะ ถึงตาพวกเราแล้วนะ!
เนียมิ: อือ!!
เนียมิพยักหน้า แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าไปยังห้องซ้อมเต้นที่ถูกใช้เป็นสนามสอบประจำสถานที่นี้
--------------------------------------------------------------------------------
ภายในห้องเป็นเหมือนกับห้องซ้อมเต้นทั่วๆ ไป มีกระจกขนาดใหญ่ติดอยู่กับกำแพงที่ด้านข้างของห้อง ตรงหน้าที่พวกเธอเดินเข้ามา มีแท่นโพเดียม 2 ตัว ตั้งอยู่กันคนละฝั่งแบบหันหน้าเข้าหากัน โดยเป็นโพเดียมที่ใช้สำหรับแข่งขันป๊อปปินแบทเทิลนั่นเอง
"ในที่สุดพวกเธอก็มาแล้วสินะ...!"
ป๊อปปินลีดเดอร์ที่ยืนประจำอยู่บนโพเดียมอีกฝั่ง กล่าวทักท้ายทั้งสอง
มิมิ: เธอก็คือ...?
"ฉันชื่อ "จูดี้" (JUDY) เป็นป๊อปปินลีดเดอร์ประจำการสอบระดับ 9 ยินดีที่ได้พบกันนะ (‾◡◝)☆"
มิมิ: ยินดีที่ได้รู้จักด้วยค่ะ ^_^
มิมิโค้งคำนับ ส่วนเนียมิก็ทำตามในภายหลัง
จูดี้: ฉันรู้เรื่องที่พวกเธอเอาชนะแก็งมาเฟียแล้วนะ ฉันว่าฝีมือการเล่นป๊อปปินของพวกเธอนี่ต้องเรียกว่า "ขั้นเทพ" ชนิดหาตัวจับยากเลยจริงๆ แถมยังสามารถสำเร็จภารกิจหลักจนได้สแตมป์ 2 ดวงภายในวันเดียวอีกด้วย และฉันเองก็เฝ้ารอมาตลอดเลยนะว่าสักวันหนึ่งฉันจะต้องได้แข่งกับพวกเธอ และในที่สุดวันนี้ก็มาถึงแล้วจริงๆ !!
เนียมิ: ส่วนหนึ่งคงต้องยกเครดิตให้มิมิจังด้วยแหละ หากไม่มีมิมิจัง เราว่าอาจจะเดินทางมาได้ไม่ไกลขนาดนี้ก็ได้ ...เนอะ!
มิมิ: อืม!! （*＾-＾*）
จูดี้: ดูเข้าขากันดีจริงๆ เลยนะ ฉันนับถือใน "ทีมเวิร์ก" ของพวกเธอเลยล่ะ ...เอาล่ะ ถ้าพร้อมแล้ว เดี๋ยวฉันจะเริ่มอธิบายกติกาเลยแล้วกันนะ
กติกาการสอบเลื่อนระดับตั้งแต่ระดับ 9 เป็นต้นไปก็คือ เพลเยอร์จะต้องเอาชนะการแข่งป๊อปปินแบทเทิลกับลีดเดอร์ประจำสนามสอบต่างๆ โดยจะตัดสินผลการแข่งขันจาก 2 ใน 3 เพลง ก่อนเริ่มการแข่งขันเราจะมีรายชื่อเพลงให้ดูและทดลองฟังก่อนทั้งหมด 5 เพลง โดยเพลเยอร์มีสิทธิ์เลือกแบนเพลงที่ไม่ต้องการใช้ในการแข่งขันได้หนึ่งเพลง และเมื่อเริ่มการแข่งขันแล้ว ระบบคอมพิวเตอร์จะทำการสุ่มเลือกเพลงที่จะใช้ในแต่ละรอบ ยกเว้นเพลงที่เพลเยอร์เลือกแบนไป และในการแข่งจะไม่มีการใช้เกจ FEVER นั่นแปลว่าคะแนนสูงสุดต่อเพลงจะอยู่ที่ 100,000 คะแนนเท่านั้น ส่วนระดับความยากของชาร์ตเพลงจะขึ้นอยู่กับระดับการสอบในปัจจุบัน ยิ่งการสอบเป็นระดับสูงเท่าไหร่ ชาร์ตเพลงก็จะยิ่งยากขึ้นเท่านั้น
นอกจากนี้ หากเกิดสถานการณ์ตามเงื่อนไขที่กำหนด การแข่งในรอบต่อไปจะถือว่าเป็นรอบ "Tiebreaker" ทันที โดยจะมีผลทำให้ค่าความแม่นยำ "COOL" กดติดได้ยากมากยิ่งขึ้น ส่วนเงื่อนไขที่ทำให้เกิดรอบ Tiebreaker มีดังนี้
• หากผู้เล่นทั้งสองฝ่ายคะแนนเท่ากันตั้งแต่รอบแรก รอบที่สองจะถือว่าเป็นรอบ Tiebreaker ทันที และเล่นในโหมด "HARD Judgement"
• หากรอบแรกเพลเยอร์เป็นฝ่ายชนะ แต่รอบสองลีดเดอร์เป็นฝ่ายชนะ (หรือตรงกันข้าม) รอบที่สามจะถือว่าเป็นรอบ Tiebreaker และเล่นในโหมด "HARD Judgement"
• นอกจากนี้ หากเกิดกรณีที่ผู้เล่นทั้งสองฝ่ายคะแนนเท่ากันในรอบ Tiebreaker รอบต่อไปจะแข่งกันด้วยเพลงเดิมซ้ำอีกครั้งในโหมด "EX-HARD Judgement" จนกว่าจะหาผู้ชนะได้
หากเพลเยอร์สามารถเอาชนะลีดเดอร์ได้ ท่านจะได้เลื่อนระดับป๊อปปินเพลเยอร์ทันที และมีสิทธิ์เดินทางไปทำภารกิจสะสมสแตมป์ยังเมืองถัดไปได้ แต่หากเพลเยอร์เป็นฝ่ายแพ้ ท่านจะต้องเดินทางออกจากเกาะป๊อปปินทันที GAME OVER!
จูดี้: เอาล่ะ เข้าใจกติกาแล้วนะ...!
มิมิ/เนียมิ: ค่ะ!!
จูดี้: ถ้างั้นก็เชิญเลือกเพลงที่ต้องการแบนได้เลย!
จากนั้นบนหน้าจอโฮโลแกรมที่ฉายออกมาจากโพเดียมฝั่งมิมิกับเนีย ก็ได้แสดงรายชื่อเพลงทั้งหมดที่จะใช้ในการสอบครั้งนี้ขึ้นมา
[เพลงประกอบ]
-รายชื่อเพลงทั้งหมดที่ใช้ในการสอบระดับ 9-
• Get Out - ND Lee [NEW]
• 2Nite - ND Lee
• Groovin Up - Mycin.T
• MASAI - Croove
• Elastic STAR - Forte Escape [NEW]
แล้วมิมิกับเนียมิก็ใช้เวลาเลือกเพลงที่จะแบนอยู่พักหนึ่ง และหลังจากที่เลือกได้แล้ว บนจอโฮโลแกรมก็แสดงเพลงที่ถูกสุ่มมาใช้ในการแข่งรอบแรกทันที โดยมีเวลาให้เตรียมตัว 30 วินาทีก่อนเพลงเริ่ม
จูดี้: ลืมบอกไปอย่างหนึ่งนะว่าในแต่ละรอบจะมีเวลาให้เตรียมตัวก่อนเพลงเริ่ม 30 วินาที
เนียมิสูดหายใจลึกเพื่อเป็นการรวบรวมสมาธิ
มิมิ: ตื่นเต้นจังเลย... `(*>﹏<*)′
เนียมิ: ไม่ต้องกลัวตกรอบหรอก แค่เล่นเหมือนอย่างทุกทีก็พอแล้ว เนอะ (‾◡◝)
มิมิ: นั่นสินะ （*＾-＾*）
เมื่อเวลานับถอยหลังครบแล้ว เพลงในรอบแรกก็เริ่มขึ้นทันที
===== LEADER BATTLE =====
Mimi/Nyami vs JUDY
[ROUND 1] Get Out - ND Lee
===== END BATTLE =====
ผลการแข่งขันรอบแรก มิมิกับเนียมิ เป็นฝ่ายชนะ
จากนั้นบนจอโฮโลแกรมก็แสดงผลคะแนนในรอบแรกพร้อมกับเพลงที่ถูกสุ่มมาใช้ในการแข่งรอบต่อไป โดยมีเวลาก่อนเพลงเริ่ม 30 วินาทีเช่นกัน
===== LEADER BATTLE =====
[ROUND 2] Elastic STAR - Forte Escape
===== END BATTLE =====
ผลการแข่งขันรอบที่ 2 มิมิกับเนียมิ เป็นฝ่ายชนะ
[เพลงประกอบ]
PROMOTED TO LEVEL 9 !
จูดี้: ฝีมือยอดเยี่ยมสมคำร่ำลือจริงๆ !! คิดไม่ผิดจริงๆ ที่ฉันตั้งใจเฝ้ารอมาแข่งกับพวกเธอในวันนี้ และก็ยินดีด้วยนะ พวกเธอได้เลื่อนขั้นเป็นระดับ 9 แล้ว!!
เนียมิ: เย้!! สำเร็จแล้ว!! \(@^0^@)/
มิมิ: ในที่สุดพวกเราก็ได้เดินทางไปเมืองต่อไปแล้วล่ะ!! \(@^0^@)/
จูดี้: แล้วก็... รู้ไหมว่าพวกเธอน่ะ เป็นคนแรก ไม่สิ "ทีม" แรกเลยนะ ที่สามารถเอาชนะได้ 2 รอบติดต่อกันโดยไม่แพ้เลยนะ!! (ทุกทีต้องแพ้ก่อนที่ในรอบแรก ไม่ก็ไปแพ้ในรอบที่สอง)
มิมิ: จริงเหรอคะ?! ขอบคุณนะค่ะ!! （＾－＾）
แล้วจากนั้นมิมิกับเนียมิก็เดินออกจากห้องสอบไปด้วยความดีใจ♪
แมรี่: เป็นยังไงมั้ง?
แมรี่ที่ได้แอบดูการแข่งขัน โผล่ออกมาหาจูดี้
จูดี้: อืม เป็นการแข่งขันที่สนุกมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยล่ะ!!
แมรี่: หมายความยังไงเหรอ? (ไม่เข้าใจที่เธอพูดเลย)
จูดี้: บอกไม่ถูกเหมือนกันนะ แต่มันรู้สึกเหมือนกับว่า พวกเค้าทั้งสองมีพลังอะไรบางอย่างที่ทำให้พอแบทเทิลด้วยกันแล้ว มันทำให้รู้สึก "สดชื่น" ขึ้นมาแบบแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้น่ะสิ
แมรี่: จะว่าไปมันก็จริงนะ ตอนที่ฉันได้แบทเทิลกับ มิมิ เนียมิ ฉันเองก็มีความรู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน หรือว่าบางที.. พวกเธออาจจะเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ก็ได้นะ...?
จูดี้: นั่นสิ อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ （＾－＾）
--------------------------------------------------------------------------------
ทางด้านมิมิกับเนียมิหลังจากที่เดินออกมาจากอาคารแล้ว
มิมิ: เอาล่ะ ตอนนี้พวกเราหมดธุระกับเมืองนี้แล้ว จะเริ่มออกเดินทางไปเมืองต่อไปกันเลยมั้ย?
เนียมิ: อืม..... จริงๆ แล้วในเมืองนี้ฉันมีที่ๆ อยากไปเที่ยวให้ได้อยู่น่ะ แต่พอดีเห็นว่าพวกเรากำลังทำภารกิจล่าสแตมป์กันอยู่ก็เลยไม่มีโอกาสได้ไปสักที ...จะไปที่ๆ ว่าเลยมั้ยล่ะ?
มิมิ: โอเค! ^_^
--------------------------------------------------------------------------------
แล้วจากนั้นเนียมิก็พามิมิไปยังสวนสนุกแห่งหนึ่งที่ชื่อว่า "ป๊อปปินฮาโมนี่ ไฮแลนด์" (Pop'n Harmony Highland) โดยสวนสนุกแบ่งออกเป็นสองโซนใหญ่ๆ คือโซน "ป๊อปปินแลนด์" กับโซน "ป๊อปปินเวิลด์" ซึ่งแต่ละโซนจะมีเครื่องเล่น ร้านค้า และธีมที่แตกต่างกัน
สิ่งแรกที่เนียมิอยากมาลองเล่นให้ได้หลังจากที่มาถึงที่นี่ก็คือ รถไฟเหาะของที่นี่นั่นเอง!
เนียมิ: ว้าว!! เจ๋งไปเลย! \^o^/
มิมิ: แต่ฉันไม่ชอบรถไฟเหาะน้า...! ( >ω< )
จากนั้นก็ต่อด้วย ม้าหมุน ถ้วยแก้วหมุน(เนียมิไม่ชอบ) กระเช้าหมุน เรือโยกเยก เรือล่องซุง รถโกคาร์ท และปิดท้ายด้วยการนั่งชมวิวยามเย็นสวยๆ บนชิงช้าสวรรค์ขนาดยักษ์ตามลำดับ
หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยกับการเล่นเครื่องเล่นแล้ว ทั้งสองจึงมานั่งชมการแสดงจากขบวนพาเหรดที่เวทีกลางต่ออีกประมาณ 30 นาที ก่อนที่จะไปแวะกินมื้อเย็นที่โซนสวนอาหารก่อนกลับโรงแรม
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังรอรถแท็กซี่อยู่นั้น พวกเธอก็ชวนคุยไปพลางๆ
มิมิ: สนุกมากเลยล่ะ!! ฉันชอบที่นี่มากเลยจริงๆ （＾－＾） (ถึงแม้เครื่องเล่นบางอย่างจะน่าหวาดเสียวไปหน่อยก็เถอะ)
เนียมิ: ใช่เลยล่ะ! โดยเฉพาะรถไฟเหาะของที่นี่นี้สุดยอดไปเลยจริงๆ แถมฉันยังชอบเพลงที่ใช้ในการแสดงพาเหรดด้วยล่ะ♪ นี่ไง!!
แล้วเนียมิก็หยิบเคสซีดีเพลงหนึ่งออกมาให้มิมิดู เป็นซีดีเพลงประกอบการแสดง "พาเหรด เอแคลร์" มีทั้งหมด 9 เพลง
มิมิ: เอ๊!! เธอซื้อมาด้วยเหรอ? (ฉันไม่รู้เรื่องเลยนะเนี่ย)
เนียมิ: ใช่แล้วจ๊ะ! ^_^ ที่จริงฉันเองก็อยากลองเล่นป๊อปปินกับเพลงประกอบการแสดงจังเลย♪
มิมิ: อืม แต่จะว่าไป.. วันนี้ผ่านมากี่วันแล้วนะ ตั้งแต่ที่เรามาที่เกาะนี้?
แล้วเนียมิก็หยิบมือถือขึ้นมาดูแอปปฏิทิน
เนียมิ: น่าจะ... 7 วันได้แล้วนะ...?
มิมิ: ห๊า!! Σ( °Д°) วันที่ 7 แล้วเหรอ?! แสดงว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่พวกเราพักโรมแรมได้ฟรีแล้วสินะ!? (ตามกฎผู้เล่นใหม่)
เนียมิ: แต่ตอนนี้พวกเราเองก็หาเงินจากการทำภารกิจได้เยอะพอดูแล้วนี่นะ (ถึงได้มีเงินมาเที่ยวสวนสนุกนี่ได้ไง)
มิมิ: มันก็จริงนะ แต่ฉันกลัวว่า... ค่าเช่าห้องรายวันมันจะแพงกว่าเงินที่หาได้น่ะสิ...! เพราะตอนนี้เราพัก "โรงแรม 5 ดาว" อยู่ใช่ไหม?
เนียมิ: ใช่.. แต่พรุ่งนี้พวกเราก็เริ่มออกเดินทางไปเมืองอื่นกันแล้วนี่น้า
มิมิ: ก็ใช่นะ แต่ถ้าเกิดที่เมืองนั้นมันไม่มีที่พักประเภท "โฮสเทส" หรือ "โรงแรมธุรกิจ" ล่ะ??
"มีปัญหาเรื่องที่พักงั้นเหรอจ๊ะ?"
อยู่ๆ ก็มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งเรียกขึ้นมา และเมื่อทั้งสองหันไปหาต้นเสียง ก็พบว่าเป็นริเอะกับซานาเอะนั่นเอง
เนียมิ: อ่ะ! ริเอะจัง กับ ซานาเอะจัง!!
ซานาเอะ: บังเอิญจังเลยนะ มาเที่ยวสวนสนุกกันใช่มั้ย?
มิมิ: ใช่แล้วจ๊ะ
ซานาเอะ: เสียดายจังนะที่ไม่ได้มาด้วยกันกับพวกเธอ ถ้าเกิดพวกเธอบอกเรื่องนี้กับพวกฉันตั้งแต่แรก พวกฉันเองก็ยินดีมาด้วยเลยล่ะ
เนียมิ: ขอโทษที่นะ พอดีฉันตัดสินใจมาแบบกะทันหันไปหน่อย แฮะๆ (*￣▽￣*)ノ
เนียมิเกาหัวของตัวเอง
ริเอะ: ตัดสินใจกะทันหันเหรอ หมายความว่าไง?
เนียมิ: คือพอดีพวกฉันเพิ่งผ่านการสอบระดับ 9 น่ะ แล้วเห็นว่ายังมีเวลาให้พักผ่อนได้อีกตั้งวันนึงก่อนที่จะเริ่มออกเดินทางไปเมือนอื่นพรุ่งนี้ ฉันก็เลยตัดสินใจมาเที่ยวที่สวนสนุกนี้เป็นการทิ้งท้ายน่ะ
ริเอะ: อ๋อ แบบนี่เอง เป็นการมาเที่ยวโดยไม่ได้วางแผนล่วงหน้าสินะ (ยินดีด้วยนะที่สอบผ่าน)
เนียมิ: ก็คงอย่างนั้นแหละ ^_^
มิมิ: แล้วอิเคทานิไปด้วยกันได้ดีไหมจ๊ะ?
มิมิถามริเอะ
ริเอะ: เออ.. ดีสิ! ไปด้วยกันได้สวยเลยล่ะ และพรุ่งนี้ฉันมีนัดเดทรอบสองด้วยนะ!♡
มิมิ: เอ๋ จริงเหรอ แล้วคราวนี้เป็นที่ไหนล่ะ?
ริเอะ: จุจุ ความลับจ๊ะ...!
ซานาเอะ: ใช่แล้วล่ะ ครั้งนี้พวกฉันตั้งใจว่าจะไม่อยากให้ใครมารบกวนการเดทแบบคราวก่อนอีกน่ะ จะได้เป็นการเดทแบบ "สองต่อสอง" ที่แท้จริงยังไงละจ๊ะ
แล้วจากนั้นรถแท็กซี่ที่มิมิกับเนียมิใช้แอปเรียกก็มาถึงพอดี
มิมิ: แท็กซี่ที่ฉันรอมาแล้วล่ะ งั้นก็ขอให้สนุกกับการเดทนะ บาย!
มิมิกับเนียมิเดินขึ้นรถไป
ซานาเอะ: เดี๋ยวก่อนนะ ฉันให้นี่
ซานาเอะหยิบกล่องบางอย่างมามอบให้กับมิมิ
มิมิ: อะไรน่ะ?
ซานาเอะ: มันคือ "มายแคมป์" (MyCamp) น่ะ เป็นไอเทมพิเศษที่ใช้บนเกาะนี้ มันเป็น "บ้าน" ที่ถูกย่อส่วนให้อยู่ในรูปแบบของเต็นท์สนาม หากมีเจ้านี้ล่ะก็ พวกเธอก็แทบจะไม่ต้องกังวลเรื่องค่าห้องพักเลยล่ะ ที่จริงอันนี้เป็นของฉันเองนะ แต่ตอนนี้ฉันไม่ต้องการมันแล้วล่ะ
มิมิ: โห้ มีของเจ๋งๆ แบบนี้ด้วยเหรอ ขอบใจนะ!
เนียมิ: แล้วเจอกันใหม่นะ♪
แล้วจากนั้นเนียมิที่ขึ้นรถมาทีหลังก็ปิดประตูรถ ก่อนที่รถจะเคลื่อนที่ออกไป
ริเอะ: บ๊ายบายจ้า (0^◇^0)/
ริเอะจัง โบกมือลาเป็นการส่งท้าย
--------------------------------------------------------------------------------
เวลาผ่านไปจนถึงค่ำ หลังจากที่ทั้งสองกลับมาถึงห้องพักแล้ว พวกเธอก็ทำการตรวจสอบไอเทมที่ได้รับมาทันที
เมื่อเปิดกล่องผลิตภัณฑ์ออกมาพบว่าภายในมีเต็นท์สนามแบบพับเก็บได้ พร้อมกับแถมคู่มือการใช้งานมาให้ด้วย
จากนั้นเนียมิจึงทำการทดลองตั้งเต็นท์ขึ้นมา
มิมิ: นี่น่ะเหรอ มายแคมป์
เนียมิ: ก็ดูเหมือนกับเต็นท์สนามทั่วไปเลยนี่นา
แล้วจากนั้นเนียมิจึงลองมุดเข้าไปด้านในเต็นท์ และเมื่อเข้ามาแล้วเธอก็ต้องแปลกใจทันที เพราะภายในเต็นท์นั้นกลายเป็นเหมือนกับห้องพักขนาดใหญ่ที่มีข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างให้เสร็จสรรพ ราวกับเป็นบ้านหลังหนึ่งเลยทีเดียว
เนียมิ: โห้...!! มิมิจัง ลองเข้ามาดูสิ!!
เนียมิหันกลับไปเรียกมิมิ แล้วมิมิก็มุดตามเข้ามา
มิมิ: โห้...!! สุดยอด!!
มิมิรู้สึกดีใจ และตกใจไปพร้อมๆ กัน หลังจากที่เห็นสภาพห้องด้านใน
จากนั้นทั้งสองจึงสำรวจข้าวของเครื่องใช้ภายในมายแคมป์ พบว่าทุกอย่างนั้นสามารถใช้งานได้จริงทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นตู้เย็น ทีวี ห้องน้ำ ฯลฯ
เนียมิ: เจ๋งไปเลยล่ะ! ทีวีใช้งานได้ด้วยแฮะ
เนียมิกล่าวหลังจากที่ทดลองเปิดทีวีขึ้นมา
มิมิ: แถมตู้เย็นกับเตาไฟฟ้าก็ใช้งานได้ด้วยแหละ งานนี้พวกเราคงไม่ต้องเพิ่งโรงแรมกันแล้วล่ะ!!
แล้วจากนั้นทั้งสองจึงทดลองอาศัยอยู่ภายในมายแคมป์จนใกล้ถึงเวลานอน
เนียมิ: สุดยอดไปเลยจริงๆ ฉันว่ามันดีกว่าอยู่ในโรงแรม 5 ดาวแบบนี้ซะอีกนะ
มิมิ: ใช่เลยล่ะ มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นบ้านของเราเลยจริงๆ นะ
เนียมิ: เอาล่ะ แล้วเมืองต่อไปที่พวกเราต้องไปลุยกันในวันพรุ่งนี้ก็คือ...
เนียมิดูแอปแผนที่เพื่อเตรียมวางแผนการเดินทางไปยังเมืองถัดไป ซึ่งก็คือ "หมู่บ้านบอนเต้" (Bonte Village) อันเป็นที่ตั้งของซากโบราณป๊อปปินนั่นเอง โดยเมืองนี้อยู่ห่างจากเมืองพาราไดซ์ไปทางทิศเหนือ
--------------------------------------------------------------------------------
เช้าวันรุ่งขึ้น
วันนี้พวกเธอตื่นตั้งแต่ 6 โมงเช้า เพื่อที่จะรีบเดินทางไปขึ้นรถไฟข้ามเมืองตามกำหนดการจากตั๋วที่จองไว้ตอน 9 โมงนั่นเอง และหลังจากที่เก็บสัมภาระเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองจึงเดินมาทำการเช็คเอ้าท์ห้องพักที่ล็อบบี้
เนียมิ: เอาล่ะ ตอนนี้เหลือเวลาอีกตั้ง 2 ชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาขึ้นรถ ฉันว่าไปส่งท้ายรุ่นพี่อิเคทานิกันหน่อยมั้ย? (จะได้ไปหาอะไรเล่นฆ่าเวลาที่นั่นด้วยไง)
มิมิ: ก็ดีเหมือนกันนะ! ฉันเองก็ยังรู้สึกติดหนี้บุญคุณเขาอยู่เลย ^_^
จากนั้นทั้งสองจึงเดินทางไปยัง ร้าน "มิคาโด ป๊อปปินเซนเตอร์ แอนด์ อะมิวส์เม้นท์"
--------------------------------------------------------------------------------
เมื่อมาถึงแล้ว ทั้งสองจึงเดินไปหาอิเคทานิทันที ซึ่งอิเคทานิกำลังเตรียมเปิดร้านอยู่ด้านในของร้าน (ร้านยังไม่เปิด)
เนียมิ: รุ่นพี่อิเคทานิ!!
อิเคทานิ: อ้าว!! มิมิ เนียมิ มาแต่เช้าเชียว มีอะไรเหรอ?
มิมิ: สวัสดีค่ะ วันนี้พวกเรามาบอกลารุ่นพี่อิเคทานิเป็นการส่งท้ายค่ะ!
อิเคทานิ: บอกลาเหรอ!? คืออะไรน่ะ??
มิมิ: คือว่าตอนนี้พวกเราผ่านการสอบระดับ 9 แล้วค่ะ และวันนี้พวกเราก็จะเตรียมออกเดินทางไปยังเมืองอื่นกันแล้ว พอดีตอนนี้พวกเรายังพอมีเวลาเหลืออยู่ก่อนที่รถไฟจะออก ก็เลยตัดสินใจแวะมาบอกลารุ่นพี่อิเคทานิเป็นการส่งท้ายให้ค่ะ!!
อิเคทานิ: อ๋อ อย่างนี้นี่เอง พวกเธอเป็นหนี้บุญคุณที่ช่วยร้านนี้กับละแวกการค้าทั้งหมดเมื่อคราวนั้นสินะ งั้นก็ขอบคุณนะ!
เนียมิ: แล้ว... รุ่นพี่อิเคทานิวันนี้มีนัดกับริเอะจังตอนกี่โมงเหรอคะ?
อิเคทานิ: หมายถึงเดทเหรอ? ...คือว่า ผมไม่ไปแล้วล่ะ
มิมิ/เนียมิ: อ้าว!! ทำไมเหรอคะ??
มิมิกับเนียมิตะโกนออกมาพร้อมกัน
อิเคทานิ: จริงๆ แล้วมันมีสาเหตุน่ะ คือว่าเมื่อวานนี้ เธอแวะมาหาผมที่ร้านน่ะ คือมานัดเดทกับผมในวันนี้แหละ แล้วเธอก็มาชวนคุยด้วยกันอยู่พักนึง แต่ในระหว่างที่ผมกำลังนั่งคุยกับเธออยู่นั้น ผมก็บังเอิญไปพบว่าข้างในกระเป๋าหิ้วของเธอมีรูปของผู้ชายคนนึงอยู่ด้วย ผมจึงลองถามไปว่าเขาเป็นใคร เธอก็ตอบมาว่าเขาชื่อ "สุงิคุง" (Sugi★kun) เป็น "คนที่เธอชื่นชอบ" น่ะ แต่เธอก็ไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรไปมากกว่านั้นนะ ...หรือว่าบางที ผมอาจจะเป็น "โลกใบที่สอง" ของเธอก็ได้ (>_<。)
มิมิ: แต่ริเอะจังเค้าก็เคยบอกว่ายังไม่มีแฟนไม่ใช่เหรอคะ?? งั้นก็หมายความว่าสุงิคุงก็ยังเป็นแค่เพื่อนอยู่น่ะสิ!!
อิเคทานิ: มันก็อาจจะใช่อ่ะนะ แต่ผมรู้สึกว่ากำลังไปขัดขวางเธอยังไงก็ไม่รู้สิ (┬┬﹏┬┬)
"โวยวายอะไรกันแต่เช้าเลย ฮะ!!"
ผู้จัดการร้านที่ได้ยินเสียงคุยกัน เดินเข้ามาหาอิเคทานิด้วยความสงสัย
อิเคทานิ: อ่ะ! คุณผู้จัดการ!!
แล้วอิเคทานิก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับริเอะจังให้ผู้จัดการร้านฟ้ง
ผู้จัดการ: ฮ่าๆๆ (^0^) เรื่องนั้นเองหรอกเหรอ ...รู้ไหมว่านี่เป็นโอกาสทองเลยนะ เพราะถึงขั้นอยู่ๆ ก็มีสาวที่ไหนก็ไม่รู้มาขอออกเดทด้วยแบบนี้ แสดงว่าเธอคงจะชอบนายจริงๆ นั่นแหละ เพราะงั้นนายก็ต้องสู้ต่อไปให้ถึงที่สุดสิ ยังไม่ได้ถึงจุดที่ตัดสินผลแพ้-ชนะซะหน่อย
อิเคทานิ: (แปลกแฮะ คุณผู้จัดการเอากับเค้าด้วยเหรอ...?) แต่ผมว่า.....
ผู้จัดการ: ไม่ต้องแต่อะไรทั้งนั้นแหละ ฉันเชื่อนะว่าถ้าเกิดเดทรอบนี้ไปได้สวยแล้วล่ะก็ ริเอะจังจะต้องพิชิตใจนายได้แน่นอนอยู่แล้วล่ะ อ๊อ! แล้วนัดเค้าไว้ตอนกี่โมงล่ะ?
อิเคทานิ: ก็... ตอน 6 โมงเย็นน่ะครับ
ผู้จัดการ: งั้นหลังเสร็จงานตอน 5 โมง นายก็ดิ่งรถไปหาเธอเลยนะ โอเค?
อิเคทานิ: เออ คือ เออ...
ผู้จัดการ: ถ้าเกิดไม่ไป ฉันจะไล่แกออก...!!
อิเคทานิ: ครับๆ เดี๋ยวเย็นนี้ผมไปก็ได้ครับ!!
จากบทสนทนานี้ ทำให้มิมิกับเนียมิถึงกับอดกั้นหัวเราะไว้แทบไม่ได้
--------------------------------------------------------------------------------
เวลาผ่านไป หลังจากที่พวกเธอเล่นเกมอาร์เคดเพื่อฆ่าเวลาอยู่ที่ร้านของอิเคทานิ ก็ถึงเวลาที่ต้องมาขึ้นรถไฟที่สถานีหลักของเมืองพาราไดซ์
มิมิ: เฮ่อ... รู้สึกน่าใจหายเหมือนกันนะ ที่จะต้องลาจากเมืองนี้แล้ว
มิมิกล่าวในขณะที่มองออกไปทางหน้าต่างของขบวนรถไฟ
เนียมิ: นั่นสิ ถึงแม้บรรยากาศของเมืองนี้จะดูเหมือนกับโตเกียวก็จริง แต่ฉันว่ามันก็ยังพอมีเสน่ห์ในตัวของมันเองอยู่เหมือนกันนะ
แล้วมิมิหันมาทางเนียมิที่นั่งอยู่ข้างๆ
มิมิ: อืม.. แต่ฉันก็ยังอยากรู้จริงๆ ว่าเดทในวันนี้ของรุ่นพี่อิเคทานิจะไปได้ดีไหมนะ (รู้สึกเป็นห่วงจังเลย)
เนียมิ: ช่างมันเถอะ มันไม่ใช่เรื่องที่สำคัญของพวกเรา บางทีน่ะ เราว่าถ้าไม่รู้มันอาจจะดีกว่าก็ได้นะ
มิมิ: เอ๊..! แต่นั่นมันคำพูดที่ฉันเคยใช้นี่นา
แล้วทั้งสองก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ก่อนที่รถไฟจะเริ่มเคลื่อนขบวนออกจากชานชาลาสถานีไป
เนียมิ: เอาล่ะ เมืองต่อไปจะมีภารกิจอะไรรอพวกเราให้คอยช่วยเหลือกันนะ...?
--------------------------------------------------------------------------------
อีกฟากหนึ่ง ณ หมู่บ้านบอนเต้
"กำไลในตำนานอยู่ที่นี่เองสินะ ฮิๆๆ..."
หญิงสาวปริศนาผู้ที่เคยปรากฏตัวในความฝันของเนียมิ กล่าวในขณะที่ยืนอยู่ริมเหวจุดหนึ่งบนภูเขา โดยเบื้องหน้าที่อยู่ด้านล่างคือ ซากโบราณป๊อปปิน
>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<