หลังจากที่ มิมิ เนียมิ ผ่านการทดสอบป๊อปปินเพลเยอร์ระดับ 7 แล้ว ทั้งสองก็ได้ขึ้นรถไฟเพื่อมุ่งหน้าไปยังเป้าหมายต่อไป ซึ่งก็คือ "ดินแดนเทพนิยาย" เป็นดินแดนที่ว่ากันว่ามีสิ่งมหัศจรรย์ต่างๆ อยู่มากมาย โดยเฉพาะเวทมนตร์
และในช่วงเช้ามืดของวันต่อมา รถไฟก็ได้แล่นมาถึงบริเวณพื้นที่ของ "ดินแดนเทพนิยาย" เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งในตอนนี้ทั้งสองกำลังนอนหลับอยู่บนที่นั่งในตู้รถไฟ
มิมิค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา แล้วหันไปทางหน้าต่างเพื่อดูบรรยากาศด้านนอก ก็พบเห็นทุ่งโล่งสลับกับป่าเป็นระยะๆ และหมู่ดาวบนท้องฟ้ามากมายที่สวยงามราวกับแสงเหนือ ซึ่งเธอก็แอบคิดในใจแล้วว่าที่นี่คือบริเวณพื้นที่ของ "ดินแดนเทพนิยาย" ไม่ผิดอย่างแน่นอน เพราะบรรยากาศโดยรวมดูแตกต่างและสวยงามกว่าพื้นที่ของพีชทาวน์อย่างมาก
และในระหว่างที่มิมิกำลังตื่นตากับหมู่ดาวบนท้องฟ้านั้น อยู่ดีๆ รถไฟก็ค่อยๆ ลดความเร็วลงอย่างช้าๆ จนหยุดสนิท ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจขึ้นมาทันที
มิมิ: Σ( °_°) เอ๊! ทำไมรถไฟถึงหยุดวิ่งล่ะ?
จากนั้นไม่นานไฟภายในตู้โดยสารก็เปิดขึ้นมาทุกตู้ พร้อมกับมีเสียงประกาศภายในรถไฟตามมา
"เนื่องจากในขณะนี้ได้เกิดเหตุขัดข้องบางประการทำให้จำเป็นต้องหยุดเดินขบวนรถเป็นการชั่วคราว หากมีความคืบหน้าจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง ขออภัยในความไม่สะดวกมา ณ ที่นี้"
มิมิ: เหตุขัดข้อง? หัวรถจักรมีปัญหางั้นเหรอ??
ผ่านไปประมาณ 10 นาที ก็มีการประกาศภายในรถไฟขึ้นมาอีกครั้ง
"เนื่องจากทางรถที่ใช้มุ่งหน้าไปยังสถานีปลายทางได้ถูกกีดขวางโดยรถไฟขบวนอื่นที่กำลังประสบปัญหาในการเดินรถ จึงทำให้ไม่สามารถทำการเดินขบวนรถต่อไปได้ ในเบื้องต้นทางทีมซ่อมบำรุงระบุว่าอาจต้องใช้เวลาอีกหลายชั่วโมงถึงจะสามารถกลับมาเดินรถต่อได้ตามปกติ ต้องขออภัยในความไม่สะดวกมา ณ ที่นี้ด้วย"
มิมิ: ถูกรถไฟขบวนอื่นขวางทางอยู่เหรอ... ฉันว่ามันรู้สึกแปลกๆ นะ...?
จากนั้นมิมิจึงพยายามปลุกเนียมิที่ยังคงหลับอยู่ให้ตื่นขึ้น
มิมิ: เนียมิจังตื่นได้แล้ว ตอนนี้มีเรื่องที่พวกเราต้องช่วยกันแก้ไขแล้วล่ะ!
แล้วมิมิก็ถูกเนียมิที่ยังคงไม่ตื่นใช้มือตบเข้าที่หน้าของเธออย่างเต็มแรง จนหน้าเป็นรอยฝ่ามือติดที่แก้ม
เนียมิ: ไม่เอาน้า ฉันกำลังกินขนมในปราสาทของหวานอย่างอร่อยอยู่เลย...～ (￣▽￣)
มิมิ: (￣_￣|||) โธ่ๆ.. งั้นเดี๋ยวฉันไปคนเดียวก็ได้ กินต่อให้สบายนะ (พอยังไม่ถึงเวลา ตื่นยากจริงๆ ด้วยแฮะ...)
จากนั้นมิมิจึงลุกจากที่นั่งแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังหัวรถจักรที่อยู่ด้านหน้าสุดของขบวนรถ
เมื่อมาถึงหัวรถจักรเธอจึงลองมองทะลุผ่านกระจกประตูห้องคนขับไป ก็พบว่าด้านหน้าของหัวรถมีรถไฟขนาดใหญ่ที่จอดขวางทางไว้อยู่ ซึ่งมีขนาดที่ดูใหญ่กว่ารถไฟที่เธออยู่มากๆ
และด้วยความสงสัย เธอจึงลองลงจะรถไปดูด้านนอก ก็ต้องแทบช็อกกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า
มิมิ: Σ(⊙o⊙) นี่มันรถไฟอะไรกันเนี่ยยยยย???
--------------------------------------------------------------------------------
และในช่วงเช้ามืดของวันต่อมา รถไฟก็ได้แล่นมาถึงบริเวณพื้นที่ของ "ดินแดนเทพนิยาย" เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งในตอนนี้ทั้งสองกำลังนอนหลับอยู่บนที่นั่งในตู้รถไฟ
มิมิค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา แล้วหันไปทางหน้าต่างเพื่อดูบรรยากาศด้านนอก ก็พบเห็นทุ่งโล่งสลับกับป่าเป็นระยะๆ และหมู่ดาวบนท้องฟ้ามากมายที่สวยงามราวกับแสงเหนือ ซึ่งเธอก็แอบคิดในใจแล้วว่าที่นี่คือบริเวณพื้นที่ของ "ดินแดนเทพนิยาย" ไม่ผิดอย่างแน่นอน เพราะบรรยากาศโดยรวมดูแตกต่างและสวยงามกว่าพื้นที่ของพีชทาวน์อย่างมาก
และในระหว่างที่มิมิกำลังตื่นตากับหมู่ดาวบนท้องฟ้านั้น อยู่ดีๆ รถไฟก็ค่อยๆ ลดความเร็วลงอย่างช้าๆ จนหยุดสนิท ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจขึ้นมาทันที
มิมิ: Σ( °_°) เอ๊! ทำไมรถไฟถึงหยุดวิ่งล่ะ?
จากนั้นไม่นานไฟภายในตู้โดยสารก็เปิดขึ้นมาทุกตู้ พร้อมกับมีเสียงประกาศภายในรถไฟตามมา
"เนื่องจากในขณะนี้ได้เกิดเหตุขัดข้องบางประการทำให้จำเป็นต้องหยุดเดินขบวนรถเป็นการชั่วคราว หากมีความคืบหน้าจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง ขออภัยในความไม่สะดวกมา ณ ที่นี้"
มิมิ: เหตุขัดข้อง? หัวรถจักรมีปัญหางั้นเหรอ??
ผ่านไปประมาณ 10 นาที ก็มีการประกาศภายในรถไฟขึ้นมาอีกครั้ง
"เนื่องจากทางรถที่ใช้มุ่งหน้าไปยังสถานีปลายทางได้ถูกกีดขวางโดยรถไฟขบวนอื่นที่กำลังประสบปัญหาในการเดินรถ จึงทำให้ไม่สามารถทำการเดินขบวนรถต่อไปได้ ในเบื้องต้นทางทีมซ่อมบำรุงระบุว่าอาจต้องใช้เวลาอีกหลายชั่วโมงถึงจะสามารถกลับมาเดินรถต่อได้ตามปกติ ต้องขออภัยในความไม่สะดวกมา ณ ที่นี้ด้วย"
มิมิ: ถูกรถไฟขบวนอื่นขวางทางอยู่เหรอ... ฉันว่ามันรู้สึกแปลกๆ นะ...?
จากนั้นมิมิจึงพยายามปลุกเนียมิที่ยังคงหลับอยู่ให้ตื่นขึ้น
มิมิ: เนียมิจังตื่นได้แล้ว ตอนนี้มีเรื่องที่พวกเราต้องช่วยกันแก้ไขแล้วล่ะ!
แล้วมิมิก็ถูกเนียมิที่ยังคงไม่ตื่นใช้มือตบเข้าที่หน้าของเธออย่างเต็มแรง จนหน้าเป็นรอยฝ่ามือติดที่แก้ม
เนียมิ: ไม่เอาน้า ฉันกำลังกินขนมในปราสาทของหวานอย่างอร่อยอยู่เลย...～ (￣▽￣)
มิมิ: (￣_￣|||) โธ่ๆ.. งั้นเดี๋ยวฉันไปคนเดียวก็ได้ กินต่อให้สบายนะ (พอยังไม่ถึงเวลา ตื่นยากจริงๆ ด้วยแฮะ...)
จากนั้นมิมิจึงลุกจากที่นั่งแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังหัวรถจักรที่อยู่ด้านหน้าสุดของขบวนรถ
เมื่อมาถึงหัวรถจักรเธอจึงลองมองทะลุผ่านกระจกประตูห้องคนขับไป ก็พบว่าด้านหน้าของหัวรถมีรถไฟขนาดใหญ่ที่จอดขวางทางไว้อยู่ ซึ่งมีขนาดที่ดูใหญ่กว่ารถไฟที่เธออยู่มากๆ
และด้วยความสงสัย เธอจึงลองลงจะรถไปดูด้านนอก ก็ต้องแทบช็อกกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า
มิมิ: Σ(⊙o⊙) นี่มันรถไฟอะไรกันเนี่ยยยยย???
--------------------------------------------------------------------------------
STAGE 26
「รถไฟขบวนสุดท้าย! มุ่งหน้าสู่อาณาจักรเทพนิยาย」
「รถไฟขบวนสุดท้าย! มุ่งหน้าสู่อาณาจักรเทพนิยาย」
--------------------------------------------------------------------------------
สิ่งที่เธอเห็นตรงหน้า เป็นขบวนรถไฟขนาดยักษ์สีดำที่มีความสูงประมาณตึก 2 ชั้นเห็นจะได้
มิมิ: นี่น่ะเหรอ รถไฟที่จอดขวางทางอยู่... ไม่สิ ขัดข้องอยู่
จากนั้นมิมิจึงกลับไปขึ้นรถไฟขบวนเดิม เพื่อไปถามเจ้าหน้าที่บนรถ
มิมิ: รบกวนหน่อยนะคะ รถไฟขบวนข้างหน้านี่ เสียอยู่เหรอ?
"อืม! ใช่แล้วล่ะ ทางเรากำลังประสานงานกับทีมวิศวกรของการรถไฟให้อยู่น่ะ แต่ว่า..."
มิมิ: อะไรเหรอค่ะ...?
"พวกเราไม่เคยเห็นขบวนรถไฟแบบนี้มาก่อนเลย..."
มิมิ: เอ๊!? หมายความว่ายังไง??
"ดูเหมือนจะเป็นรถไฟรุ่นใหม่ที่เพิ่งนำมาทดลองวิ่งเป็นครั้งแรกน่ะ แต่ว่าฉันก็ยังไม่เคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับรถไฟรุ่นใหม่ที่ว่านี้เลยนะ เพิ่งจะมาเห็นก็ตอนนี้แหละ"
มิมิ: ถ้าอยู่ๆ มีรถไฟแปลกๆ โผล่มาแบบนี้ งั้นก็แสดงว่า... อาจจะเป็นรถไฟที่มาจาก... ต่างดาว?
"อาจจะใช่ก็ได้ เพราะดูจากรูปร่างและขนาดแล้ว ไม่เหมือนรถไฟที่ไหนบนโลกเมกะเทียร์นี่เลย"
จากนั้นมิมิก็คิดอะไรอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่จะตัดสินใจบางอย่างได้
มิมิ: (. ❛ ᴗ ❛.) ดีล่ะ!
แล้วมิมิเดินกลับไปหาเนียมิเพื่อพยายามปลุกให้ตื่นอีกครั้ง
เมื่อมาถึงที่นั่ง เธอสูดหายใจลึก ก่อนที่จะเริ่มทำการปลุก
มิมิ: เนียมิจังตื่นเถอะ ตอนนี้มีเรื่องเร่งด่วนที่พวกเราต้องร่วมมือกันจริงๆ นะ!
มิมิพยายามเขย่าตัวให้ตื่นอีกครั้ง แล้วจากนั้นเนียมิก็ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา
เนียมิ: มีอะไรเหรอมิมิจัง? พวกเรามาถึง "ดินแดนเทพนิยาย" แล้วเหรอ?
มิมิ: เปล่าหรอก ตอนนี้รถไฟกำลังหยุดวิ่งกลางทางน่ะ แต่อีกนิดเดียวก็ใกล้จะถึงแล้วล่ะ
เนียมิ: งั้นเหรอ.. แล้วทำไมถึงหยุดวิ่งกลางทางล่ะ?
มิมิ: ก็นี่แหละ คือสาเหตุที่ฉันปลุกเธอไง!
แล้วมิมิก็พาเนียมิไปหน้าหัวรถจักรเพื่อลงไปดูด้านนอกรถไฟ เพื่อให้เนียมิเห็นสิ่งที่กำลังขวางทางไว้อยู่
เนียมิ: โห้!? นี่มันอะไรกันเนี่ย?? Σ(⊙o⊙)
มิมิ: รถไฟปริศนาที่ไม่มีบนดาวเมกะเทียร์ของเรา
เนียมิ: รถไฟยักษ์ที่ไม่มีบนดาวเมกะเทียร์!? หมายความว่ามันมาจากต่างดาวงั้นเหรอ??
มิมิ: ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ อาจจะใช่ก็ได้
เนียมิ: เดี๋ยวก่อนนะ... เป็นรถไฟเฉพาะบนเกาะป๊อปปินหรือเปล่า?
มิมิ: ฉันลองถามเจ้าหน้าที่บนรถไฟแล้ว เขาบอกว่าไม่เคยมีรถไฟแบบนี้บนดาวเมกะเทียร์จริงๆ นะ และมันก็กำลังขวางทางเดินรถอยู่ด้วย
เนียมิ: แล้ว.. จะให้พวกเราทำยังไงกับรถไฟนี้เหรอ?
มิมิ: "พิสูจน์"
เนียมิ: เอ๊!? Σ( °_°) จะไปสำรวจในนั้นเหรอ??
มิมิ: อืม!! ที่จริงแล้วตอนนี้ทีมช่วยเหลือของการรถไฟกำลังมา แต่กว่าจะมาถึงและนำรถไฟออกไปอาจต้องรอครึ่งวันเลยก็ได้ ฉันเลยคิดว่าบางทีถ้าหากพวกเราหาทางช่วยเหลือก่อนได้ อาจจะได้เปิดทางเดินรถเร็วขึ้นก็ได้นะ
เนียมิ: งั้นก็แปลว่านี่คือ "ภารกิจ" แรกของดินแดนเทพนิยายสินะ...?
มิมิ: ก็อาจจะใช่ก็เป็นได้ แต่เจ้าหน้าที่ยืนยันว่ารถไฟขบวนนี้มันไม่เคยมีที่ไหนเลยจริงๆ
เนียมิ: งั้นพวกเราก็เอาเป็นว่า...?
มิมิ/เนียมิ: ไปลุยกันเลย!! LET'S ADVENTURE!! (^_-)/☆\(-_^)
แล้วจากนั้นทั้งสองจึงไปสำรวจยังด้านข้างของหัวรถจักรสีดำที่ขวางทางไว้อยู่ เมื่อสำรวจไปได้สักพักก็พบกับประตูของตู้โดยสารที่อยู่ถัดจากหัวรถจักร
ทั้งสองจ้องมองที่ประตูอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะลองเดินเข้าไปเอามือแตะที่ประตู แล้วจากนั้นประตูก็เลื่อนเปิดออกมา
เนียมิ: ห๊ะ! Σ( °_°) ประตูเปิดด้วยล่ะ!!
จากนั้นทั้งสองจึงเข้าไปสำรวจภายในรถไฟขบวนนั้น ด้านในมีสภาพคล้ายกับห้องโดยสารของยานอวกาศ เพราะมีชิ้นส่วนที่ดูไฮเทคอยู่เต็มไปหมด
เนียมิ: ท่าทางจะมาจากต่างดาวจริงๆ ด้วยล่ะ ข้างในมันดูเหมือนกับห้องของยานอวกาศเลย
มิมิ: นั่นสินะ
จากนั้นทั้งสองจึงเดินต่อไปตามทางจนมาถึงบริเวณหนึ่งที่เป็นเหมือนกับห้องโถงของรถไฟ มีอุปกรณ์เครื่องใช้ และการจัดวางต่างๆ ที่คล้ายกับห้องพักโรงแรมเลย
เนียมิ: มีล็อบบี้ด้วยแฮะ (⊙o⊙) นี่มันโรงแรม 5 ดาวบนรถไฟชัดๆ เลย!
มิมิ: ว่าแต่.. ใครเป็นกัปตันรถไฟขบวนนี้กันแน่นะ...? (ท่าทางจะมีลูกเรือหลายคน)
ทันใดนั้นก็มีใครบางคนเดินออกมาจากประตูโบกี้ทางด้านหน้าของทั้งสอง ทำให้ทั้งสองตกใจเล็กน้อย
"อ่ะ! พวกคุณคือหน่วยวิศวกรที่มาซ่อมรถไฟกันสินะ?"
สิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ รูปร่างคล้ายมนุษย์กล่าวขึ้นมา
มิมิ: เออ คือว่าที่จริงแล้วพวกเรา...
เนียมิ: ใช่แล้วจ๊ะ!
มิมิ: เอ๋!! Σ( °Д°)
ยังไม่ทันที่มิมิจะได้ตอบ เนียมิก็ตอบแทรกเข้ามาซะก่อน
"ขอบคุณที่มาช่วยซ่อมรถไฟให้นะ ^_^ ถ้างั้นก็ตามฉันมาทางนี้เลย!"
มนุษย์ต่างดาวกล่าวก่อนที่จะเดินกลับไปทางประตูเดิมเพื่อนำทางทั้งสองไปยังจุดหมาย
มิมิ: ทำอะไรของเธอน่ะเนียมิจัง!! พวกเราไม่ใช่ช่างซ่อมรถไฟนะ!! （≧□≦）ノ
เนียมิ: ก็แบบว่า... ทำแบบนี้อาจจะดีก็ได้ (￣▽￣)〜
มิมิ: แล้วที่ว่ามัน "ดี" คือตรงไหนไม่ทราบฮะ!! （‵□′）╯
เนียมิ: ก็ฉันอยากช่วยเหลือพวกเขานี่นา.. ( •_•)
มิมิ: ก็หาทางช่วยด้วยวิธีอื่นสิ และอีกอย่าง ถ้าเกิดถึงเวลาที่พวกเราต้องลงมือซ่อมจริงๆ จะให้ทำยังไง?
เนียมิ: ก็คงต้องเป็นไงเป็นกันแล้วล่ะ เพราะฉันรับปากไปแล้ว เอาเป็นว่าพวกเรารีบตามไปกันเถอะ
--------------------------------------------------------------------------------
ต่อมาทั้งสองจึงเดินตามมนุษย์ต่างดาวตัวนั้นไปแบบไม่เต็มใจ และในระหว่างนั้นก็คอยสอดส่องสำรวจห้องและสิ่งอำนวยความสะดวกภายในโบกี้ต่างๆ และถามอะไรไปพลางๆ ด้วย
มิมิ: รถไฟขบวนนี้ มันเป็นรถไฟแบบไหนเหรอ? แล้วมาจากไหนคุณพอจะตอบได้ไหม?
"อ๊อ! รถไฟนี้ เป็นรถไฟสำราญน่ะครับ"
มิมิ: รถไฟสำราญเหรอ?
"อืม!! เป็นรถไฟระดับไฮคลาสที่มีเฉพาะผู้มีฐานะเท่านั้นที่จะโดยสารได้ และแน่นอนว่าผู้โดยสารส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นนักธุรกิจไม่ก็เซเลปคนดังเกือบทั้งนั้นเลย และรถไฟนี้ก็เป็นรถไฟทัวร์อวกาศอีกด้วยนะ"
เนียมิ: รถไฟทัวร์อวกาศ... แปลว่ามันมาจากต่างดาวจริงๆ สินะ?
"ครับ! พวกเซเลปส่วนใหญ่โดยเฉพาะนักดนตรีมักจะนิยมเดินทางด้วยรถไฟสำราญเพื่อไปแสดงคอนเสิร์ตตามดาวต่างๆ กัน เพราะรถไฟสำราญมีสิ่งอำนวยความสะดวกที่เหมาะแก่การเดินทางนานๆ มากกว่ารถไฟอวกาศธรรมดา ซึ่งจะว่าไปก็อาจจะคล้ายกับเป็นบ้านเคลื่อนที่ก็ได้นะ ที่สำคัญกัปตันของรถไฟขบวนนี้ก็ยังเป็นนักดนตรีอีกด้วยนะ"
มิมิ: แล้วกัปตันของที่นี่คือใครเหรอ?
"เออ... ผมเองก็ไม่ค่อยรู้จักเขาเป็นการส่วนตัวหรอกนะครับ เพราะผมเป็นเพียงแค่ลูกเรือระดับทั่วไปเท่านั้น แต่เท่าที่ทราบประวัติมาคือ เขาเป็นมือกีตาร์ที่มีความสามารถในการดีดเร็วได้สูงถึง 16 ครั้งภายในหนึ่งวินาที เขามีชื่อว่า "เมเทโอ" (Meteor)"
เนียมิ: โห้!! (⊙o⊙) มือกีตาร์ที่ดีดได้เร็วที่สุด... ในจักรวาลงั้นเหรอ?!
"ถูกต้องแล้วล่ะ!! เขาเป็นมือกีตาร์ที่เก่งกาจมากและมีเทคนิคมากมายชนิดที่ว่ายังไม่ใครในจักรวาลเทียบได้เลยล่ะ!"
มิมิ: เป็นมือกีตาร์ที่หลงใหลในรถไฟเหรอ.. ฟังดูก็เท่ดีอยู่เหมือนกันนะ ^_^ (มันคือความฝันของลูกผู้ชายชัดๆ เลย)
หลังจากที่เดินมาได้สักพัก ทั้งหมดก็เดินมาถึงห้องที่อยู่ภายในบริเวณหัวรถจักร ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับห้องเครื่องยนต์
"ที่นี่แหละ คือส่วนที่กำลังขัดข้องอยู่รถไฟก็เลยเดินทางต่อไม่ได้"
เนียมิ: เป็นห้องระบบเครื่องยนต์เหรอ?
"อืม!! ถูกแล้ว รถไฟนี้จะต่างจากรถไฟทั่วไปตรงที่จะขับเคลื่อนด้วยเครื่องจักรกลที่ใช้พลังงานชนิดพิเศษ ซึ่งต้องใช้อะไหล่เฉพาะที่หาได้จากดาวต้นทางของรถไฟนี้เท่านั้น"
มิมิ: งั้นหมายความว่าที่ผู้ประกาศบนรถไฟที่พวกเรานั่งมาบอกว่า "อาจจะต้องรออีกหลายชั่วโมง" เพราะพวกเขากำลังติดต่อกับช่างจากทางนั้นอยู่สินะ
"อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ แต่ที่แน่ๆ คือในตอนนี้เราได้ช่างซ่อมที่อยู่ตรงหน้าเรียบร้อยแล้วล่ะ! ^_^"
จากนั้นเนียมิก็ถอนหายใจออกมาแล้วพูดว่า
เนียมิ: ขอโทษด้วยนะ
"เอ๊? มีอะไรงั้นเหรอ?? (ทำไมต้องขอโทษล่ะ)"
เนียมิ: ที่จริงแล้ว... ฉันโกหกเรื่องที่ว่าพวกเราเป็นช่างซ่อมรถไฟน่ะ
"เอ๋!!!!! Σ( °Д°)"
มิมิ: ใช่แล้วล่ะ ที่จริงตอนนั้นฉันกำลังจะบอกอยู่แล้วล่ะ ว่าพวกเราเป็นแค่คนธรรมดาๆ ไม่ใช่ช่างซ่อมรถไฟ แต่ก็ถูกคู่หูของฉันพูดตัดหน้าไปซะก่อน
"อย่างงั้นเองเหรอขอรับ? ...แล้วกัน ::>_<::"
เนียมิ: ไม่ต้องเศร้าไปหรอก เดี๋ยวพวกเราจะหาทางเร่งความช่วยเหลือให้เองนะ! (＾Ｕ＾)
มิมิ: นั่นสิ ถ้าสมมติว่าตอนนี้การรถไฟของดาวเราติดต่อไปทางนั้นแล้ว ถ้าจะให้นับระยะเวลาเดินทางจากที่นั่นมาถึงที่นี่ ...ต้องใช้เวลาเท่าไหร่ คุณพอจะรู้ไหม?
"เรื่องนั้นผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันขอรับ"
เนียมิ: จริงด้วยสิ! ไหนๆ ก็มาถึงขนาดนี้แล้ว ช่วยพาพวกเราไปหาเมเทโอหน่อยได้ไหม ฉันอยากเจอน่ะ เผื่ออาจจะช่วยอะไรได้บ้าง
"เออ.. แต่ว่าตอนนี้เขาไม่อยู่บนรถไฟนะ"
มิมิ: เอ๊!? แล้วเขาไปไหนล่ะ?
"พวกเธอกำลังตามหาฉันอยู่เหรอ?"
อยู่ๆ ก็มีเสียงของอีกคนเรียกมาจากทางด้านหลัง พวกเธอทั้งสองจึงหันไปมอง
เนียมิ: อ่ะ! นายคือ...
"ขอต้อนรับพวกเธอทั้งสองสู่รถไฟสำราญขบวนสุดท้ายของจักรวาลนะ ฉันก็คือ "เมเทโอ" (Meteor) ที่พวกเธอกำลังถามหาอยู่ยังไงล่ะ!☆"
มิมิ: คุณเองสินะคะที่เป็นกัปตันของรถไฟขบวนนี้ ยินดีที่ได้รู้จัก และก็ขออนุญาตด้วยนะ! (＾Ｕ＾)
เมเทโอ: ฉันแวะมาที่ดาวดวงนี้ก็เพื่อจะมาหาพวกเธอทั้งสองนี้แหละ!☆
เนียมิ: เอ๊!? มาหาพวกเรา...งั้นเหรอ??
เมเทโอ: ใช่! แต่ที่จริงแล้ว... ก็ไม่เชิงตั้งใจหรอกนะ
เนียมิ: อ้าว! ทำไมล่ะ?
เมเทโอ: คือที่จริงแล้วรถไฟของเราประสบอุบัติเหตุระหว่างที่กำลังเดินทางไปยังดาวจุดหมาย โดยมียานลำหนึ่งพุ่งเข้าชนบริเวณหัวรถจักรตรงนี้แหละ ก็เลยเป็นเหตุให้ต้องมาลงจอดฉุกเฉินที่ดาวดวงนี้ ซึ่งยังเคราะห์ดีที่ไม่มีใครได้รับอันตราย.. และในระหว่างที่กำลังรอความช่วยเหลืออยู่ ฉันก็บังเอิญไปเจอข่าวลือของดาวดวงนี้ว่าที่นี่มีป๊อปเปอร์ลิสฝีมือดีที่ยังไม่เคยแพ้ให้กับใครเลยและเป็นฝาแฝดอีกด้วย ฉันก็เลยรู้สึกอยากแข่งกับพวกเธอทั้งสองมากๆ ! ซึ่งมันเหมือนเป็นโชคดีในความโชคร้ายยังไงก็ไม่รู้สิ...
เนียมิ: (ก็บอกแล้วไงว่าพวกเราไม่ใช่ฝาแฝดน่ะ (￣_￣|||) แบบนี้เอง รถไฟก็เลยมาจอดแช่อยู่บนรางนี้สินะ แล้วที่บอกว่าเป็น "รถไฟสำราญขบวนสุดท้ายของจักรวาล" มันหมายความว่ายังไงเหรอ?
เมเทโอ: อันนี้ ผมขอเล่าที่หลังจะได้ไหม?
เนียมิ: เล่าที่หลัง... หลังจากที่พวกเราเอาชนะนายได้งั้นเหรอ?
เมเทโอ: ถูกต้องแล้ว!☆ เพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับเรื่องที่ฉันออกเดินทางเพื่อฝึกฝนการเป็นป๊อปเปอร์ลิสด้วยนะ
เนียมิ: ถ้างั้นก็ได้เลย! พวกเรารับคำท้า!
เมเทโอ: แต่ว่าการแข่งของเรามันต่างจากบนดาวดวงนี้อยู่เล็กน้อยนะ
มิมิ: เอ๊?
เมเทโอ: ถ้าอยากรู้ก็ตามมาด้านนอกสิ
--------------------------------------------------------------------------------
แล้วทั้งสองก็ตามเมเทโอออกมาอยู่ข้างรางรถไฟ
เมเทโอ: การแข่งป๊อปปินของเราจะใช้วิธีการแข่งเฉพาะที่เรียกว่า "ป๊อปปินไรดิ่ง" (Pop'n Riding) โดยป๊อปเปอร์ลิสจะต้องขี่จรวดหรือยานอวกาศดวลกันกลางอากาศ ซึ่งการตัดสินผลการแข่งขันจะนับจากผู้ที่สามารถบินเข้าเส้นชัยได้เป็นคนแรก ในระหว่างการแข่งหากผู้เล่นสามารถเพิ่มระดับ FEVER ได้อย่างต่อเนื่อง ความเร็วการบินจะเพิ่มเรื่อยๆ ตามระดับ FEVER ที่ทำได้ ..ซึ่งนั่นหมายความว่าการแข่งในรูปแบบนี้ การทำคอมโบสำคัญมากกว่าความแม่นยำนะ เพราะหาก FEVER หลุดนั่นหมายถึง ความเร็วกลับไปเป็นระดับช้าสุดในทันที
เนียมิ: ฟังดูน่าสนุกนิ! งั้นก็มาเริ่มแข่งกันเลยดีกว่า! o(*°▽°*)o
มิมิ: แต่ว่า.. พวกเราไม่มีจรวดหรือยานอวกาศนะ
เมเทโอ: ไม่ต้องห่วง ฉันเตรียมยานพาหนะสำหรับพวกเธอไว้แล้ว!☆
จากนั้นเมเทโอ ก็กลับไปบนรถไฟเพื่อนำยานพาหนะสำหรับทั้งสองที่เตรียมไว้ออกมาจากโบกี้หนึ่ง เป็นยานพาหนะที่มีรูปร่างคล้ายกับมอเตอร์ไซค์บินได้
เมเทโอ: เอาล่ะ ขึ้นไปขี่ซะ แล้วนำเกียร์ออกมาวางบนแผงคอนโซลด้วยนะ
มิมิ/เนียมิ: ค่ะ!!
จากนั้นทั้งสองก็ขึ้นไปขี่บนรถมอเตอร์ไซค์ แล้วนำเกียร์ของตัวเองออกมาวางบนหน้าแผงคอนโซล
เมเทโอ: ถ้าพร้อมแล้ว กดปุ่มสีแดงบนเกียร์เพื่อสตาร์ทเครื่องได้เลย
แล้วทั้งสองก็กดปุ่มสีแดงบนเกียร์ แล้วจากนั้นเครื่องยนต์ก็ถูกสตาร์ทขึ้นมา แล้วมอเตอร์ไซค์ก็ค่อยๆ ลอยขึ้นไปเหนือพื้น
เนียมิ: โห้!! ค่อยๆ บินขึ้นแล้วล่ะ!! (⊙o⊙)
มิมิ: ตื่นเต้นจังเลย!! `(*>﹏<*)′
เมเทโอ: เอาล่ะ ถ้าพวกเธอพร้อมที่จะเริ่มแข่งแล้ว ก็กดปุ่มสีแดงอีกครั้งเพื่อเริ่มการแข่งขันได้เลย เดี๋ยวรถจะมุ่งหน้าไปประจำยังจุดสตาร์ทให้เอง
มิมิ/เนียมิ: ค่ะ!!
แล้วทั้งสองก็กดปุ่มสีแดงบนเกียร์อีกครั้ง แล้วจากนั้นรถก็เริ่มบินขึ้นไปบนฟ้า ส่วนเมเทโอก็นำ "กีตาร์จรวด" ของตัวเองออกมาแล้วใช้กีตาร์บินขึ้นไปบนฟ้าเช่นกัน โดยที่รถของ มิมิ เนียมิ ได้บินตามเมเทโอไปโดยอัตโนมัติ จนมาหยุดที่จุดสตาร์ทกลางท้องฟ้า
เมเทโอ: เอาล่ะ การแข่งขันจะเริ่มนับจากนี้แล้วนะ! พวกเธอก็เล่นป๊อปปินเหมือนปกติได้เลย ส่วนรถจะบินไปตามเส้นทางให้เองไม่ต้องบังคับ
มิมิ/เนียมิ: ค่ะ!!
เมเทโอ: ถ้างั้นก็...
3
2
1
GO!
===== POP'N BATTLE =====
Mimi/Nyami vs Meteor
LAST TRAIN / knotlamp
===== END BATTLE =====
ผลการแข่งขัน... มอเตอร์ไซค์บินของ มิมิกับเนียมิ และกีตาร์จรวดของเมเทโอ ได้พุ่งเข้าเส้นชัยพร้อมกัน
เนียมิ: ไม่จริงน่ะ!?
มิมิ: เสมอกันงั้นเหรอ!?
เมเทโอ: อืม... ขอดูรีเพลย์เมื่อสักครู่สิ
แล้วเมเทโอก็เปิดวิดีโอช่วงจังหวะที่เข้าเส้นชัยพร้อมกันขึ้นมาดูผ่านแท็บเล็ต
ช่วงจังหวะที่เข้าเส้นชัยพร้อมกัน หูกระต่ายบนห้วของมิมิได้ยื่นผ่านจุดเส้นชัยก่อน... ซึ่งผลลัพธ์คือ...
เมเทโอ: หูของมิมิเข้าเส้นชัยก่อน... พวกเธอเป็นฝ่ายชนะไปนะ!
มิมิ: ห๊ะ! จะ..จริงเหรอ!? Σ( °Д°)
มิมิอึ้งจนแทบพูดไม่ออก
เนียมิ: พวกเราทำได้อีกครั้งแล้วนะ!! O(∩_∩)O
มิมิ: อะ.. อืม!! (∩_∩)
--------------------------------------------------------------------------------
หลังจบการแข่งขันทั้งหมดก็กลับมายังบริเวณหน้ารถไฟอีกครั้ง
เนียมิ: เป็นการแข่งที่สนุกมากเลยล่ะ ฉันอยากจะแข่งป๊อปปินในรูปแบบนี้อีกครั้งจัง ^_^
มิมิ: อืม!! ตื่นเต้นเหมือนเล่นรถไฟเหาะเลยล่ะ
เมเทโอ: เอาล่ะ ตามสัญญา แต่ก่อนที่จะเล่าถึงสาเหตุที่รถไฟขบวนนี้เป็น "รถไฟสำราญขบวนสุดท้ายของจักรวาล" ฉันขอเล่าเรื่องส่วนตัวของฉันก่อนนะ เพราะมันเกี่ยวข้องกันโดยตรงเลย... จริงๆ แล้วเหตุผลที่ฉันเริ่มออกเดินทางไปทั่วจักรวาลเพื่อฝึกฝนการเล่นกีตาร์ ก็เพราะว่าฉันถูกเพื่อนสนิทของฉันหักหลังเอาน่ะ
มิมิ: ถูกเพื่อนสนิทของเมเทโอหักหลังเหรอ?
เมเทโอ: อืม! เขาหักหลังด้วยการขโมย "เหรียญตรา Stardust" และกีตาร์จรวดตัวเก่าของฉันไป แล้วหลบหนีไปยังดวงดาวที่อยู่ห่างไกลจากดาวบ้านเกิด ซึ่งหลังจากเหตุการณ์นั้นประมาณ 2 ปีให้หลังฉันก็สร้างกีตาร์จรวดตัวใหม่ขึ้นมาได้สำเร็จ และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของการเดินทางในครั้งนี้ เพื่อที่จะนำ "เหรียญตรา Stardust" กลับคืนมา
เนียมิ: "เหรียญตรา Stardust" มันคืออะไรกันเหรอ?
เมเทโอ: เป็นเหรียญตราชนิดพิเศษที่มีเฉพาะป๊อปเปอร์ลิสระดับสูงที่ถูกเลือกเท่านั้นที่จะได้ครอบครอง ซึ่งปัจจุบันมีเพียง 5 เหรียญในจักรวาลเท่านั้น และแต่ละเหรียญก็จะมีชื่อเรียกที่ต่างกันไปตามความสามารถหรือพลังพิเศษประจำตัวคนนั้นๆ ก็อย่างเช่น เหรียญ Stardust นี่ไง
เนียมิ: เอ๊?! ..หรือว่าเขาอาจจะเอาเหรียญนั้นไปกระทำในสิ่งที่ผิดหรือเปล่า?
เมเทโอ: คิดว่าคงเป็นอย่างนั้นแน่ๆ ฉันคิดแบบเดียวกันเลยล่ะ! ...ส่วนเรื่องรถไฟสำราญขบวนสุดท้าย ความจริงแล้วในปัจจุบันก็ยังคงมีรถไฟสำราญออกให้บริการตามปกตินะ แต่เหตุที่รถไฟขบวนนี้ถูกเรียกว่าเป็น "รถไฟสำราญขบวนสุดท้ายของจักรวาล" ก็เพราะว่าหัวรถจักรคันนี้ยังใช้เครื่องยนต์รุ่นเก่าที่ต้องชาร์ตพลังงานด้วยเสียงดนตรี ซึ่งปัจจุบันไม่มีรถไฟอวกาศที่ไหนใช้เครื่องยนต์แบบนี้อีกแล้ว เพราะมันตกรุ่นและหาอะไหล่ยากทำให้ไม่คุ้มทุนเดินรถในระยะยาว และเพราะด้วยเหตุที่ฉันเป็นผู้ครอบครองเหรียญตราพิเศษ ก็เลยได้ถูกเลือกให้มาเป็นกัปตันรถไฟขบวนนี้ยังไงล่ะ! ...แน่นอนว่า ถ้าหากเกิดฉันหรือหัวรถจักรเป็นอะไรไป ก็จะถือว่าเป็นการปิดฉาก "รถไฟดนตรี" ไปโดยปริยายในทันที ...และนี่ก็คือเรื่องราวทั้งหมดของฉันและรถไฟขบวนนี้ล่ะ
มิมิ: อ๋อ! เข้าใจแล้ว เพราะงั้นคุณก็เลยต้องพยายามฝึกซ้อมอยู่ทุกวันเพื่อที่จะให้ได้เป็นป๊อปเปอร์ลิสที่เก่งที่สุดในจักรวาลสินะคะ
เมเทโอ: ถูกต้องแล้วล่ะ!☆ และไม่ใช่แค่เพื่อตัวเองเท่านั้นนะ แต่ยังเพื่อรถไฟขบวนนี้ด้วย ^_^ ...เอาล่ะ ไหนๆ พวกเธอก็เอาชนะฉันได้แล้ว ฉันจะให้พวกเธอใช้บริการต่างๆ บนรถไฟได้ฟรีในระหว่างที่รอซ่อมรถไฟก็แล้วกันนะ!☆
มิมิ: จริงเหรอคะ?? ขอบคุณมากนะค่ะ!! *^____^* (อยากลองกินอาหารบนเรือ... ไม่สิ รถไฟสำราญ มานานแล้ว!)
เนียมิ: อ้าว! แล้วเรื่องซ่อมรถไฟล่ะ??
เมเทโอ: ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก เดี๋ยวอีกไม่กี่ชั่วโมงทีมช่างก็มาถึงแล้วล่ะ พวกเธอเชิญสนุกกันให้เต็มที่เลย!! O(∩_∩)O
เนียมิ: ทั้งภัตตาคารและนันทนาการ ฟรีหมดทุกอย่างเลยใช่ไหม!? งั้นพวกเราก็ลองไปกินอาหารในภัตตาคารกันก่อนเลย
มิมิ: โอ้!! o(*^＠^*)o
แล้วจากนั้นทั้งสองก็ลองไปใช้บริการต่างๆ บนรถไฟสำราญ ทั้งลองกินอาหารในภัตตาคารสุดหรู เล่นเกมตู้ต่างๆ ภายในเกมเซนเตอร์ คาราโอเกะ แช่บ่อน้ำร้อน และชมการแสดงดนตรีจากเมเทโอเป็นต้น
===== POP'N MUSIC =====
Reality Lost / fade
===== END MUSIC =====
--------------------------------------------------------------------------------
จนเวลาผ่านไปหลังจากที่รถไฟซ่อมเสร็จแล้ว ทั้งสองจึงออกมาอยู่หน้าหัวรถจักรระหว่างทั้งสองขบวนเพื่ออำลา
มิมิ: ขอบคุณอีกครั้งนะคะ วันนี้พวกเราสนุกมากเลยล่ะ! ^_^
เนียมิ: อืม!! มันวิเศษกว่าโรงแรม 5 ดาวที่พวกเราเคยพักกันมาอีกนะ! (^▽^)
เมเทโอ: อืม!! ก็ขอให้โชคดีกับเส้นทางป๊อปเปอร์ลิสของพวกเธอนะ! และสักวันเราคงได้เจอกันอีกแน่ ☆⌒(*＾-゜)
จากนั้นเมเทโอก็เดินกลับไปขึ้นรถไฟของตน ก่อนที่รถไฟจะค่อยๆ ออกตัวและพุ่งทะยานขึ้นไปบนฟ้า และบินออกนอกดวงดาว(โลก)ไปในที่สุด
เนียมิ: ไปซะแล้วล่ะ รถไฟ 7 ดาว... (รู้สึกเสียดายนิดๆ แฮะ)
มิมิ: เอาล่ะ พวกเราเองก็เตรียมตัวลุยกันต่อนะ อีกไม่นานก็จะถึงสถานีจุดหมายแล้วล่ะ!
เนียมิ: อืม!! ตอนนี้ฉันรู้สึกพร้อมจะลุยมากๆ เลยล่ะ!! \(0^◇^0)/ (จะมีภารกิจแบบไหนรอพวกเราอยู่ที่ดินแดนเทพนิยายบ้างนะ?)
จากนั้นทั้งสองก็กลับไปขึ้นรถไฟที่นั่งมา แล้วจากนั้นสักพักรถไฟก็เริ่มเดินหน้าต่อไปยังสถานีจุดหมาย ซึ่งก็คือ "ดินแดนเทพนิยาย" นั่นเอง
การผจญภัยครั้งใหม่กำลังจะเริ่มในอีกไม่นานแล้วค่ะ
>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<