--------------------------------------------------------------------------------
กลับมาทาง
มิมิ เนียมิ
วันนี้ทั้งสองได้ตื่นพร้อมกัน โดยหลังจากที่ตื่นแล้ว
พวกเธอก็ทำกิจวัตรประจำวันตามปกติ (อาบน้ำ, แต่งตัว, กินข้าวเช้า, ฯลฯ)
หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จแล้ว
ก็ถึงเวลาที่ทั้งสองต้องเลือกสถานที่ที่จะไปสำรวจกัน
มิมิ: เอาล่ะ
คราวนี้ตาฉันเป็นคนเลือกมั้งนะ
เนียมิ: ได้เลย
แล้วมิมิก็หาสถานที่ที่อยากไปผ่านแอปแผนที่
โดยเธอได้ค้นหาด้วยเมนู "แนะนำสถานที่"
ซึ่งภายในเมนูนี้จะช่วยเพลเยอร์แนะนำสถานที่ประจำเมืองต่างๆ
รวมไปถึงข่าวสารประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับข้อมูลต่างๆ และภารกิจให้เลือกหาอีกด้วย
(เมื่อคราวก่อนเนียมิไปโดยการเลือกบนแผนที่แบบตรงๆ
โดยไม่ดูจากเมนูแนะนำสถานที่)
มิมิ: คราวนี้ลองไปนี่ดูแล้วกัน
แล้วเนียมิก็เข้ามาดูจอมือถือของมิมิ
เนียมิ:
ถนนช็อปปิ้งอีกแล้วเหรอ?
มิมิ: อืม แต่เห็นในนี้บอกว่าแถวๆ
นั้นรู้สึกจะมี "ภารกิจ" รอให้พวกเราไปค้นหาอยู่นะ
เนียมิ:
อย่างนี้นี่เอง ถ้างั้นก็...
มิมิ/เนียมิ:
ไปลุยกันเลย!! (^_-)/☆\(-_^)--------------------------------------------------------------------------------
-เวลา
10:00 น.-
และแล้วทั้งสองก็ได้เดินทางมายังย่านการค้าอีกแห่งที่อยู่ใจกลางเมือง
ย่านนี้มีบรรยากาศที่ค่อนข้างต่างจากที่แรกอยู่พอสมควร
โดยมีลักษณะคล้ายกับซอยหมู่บ้านเล็กๆ
ตลอดสองข้างทางมีร้านค้าที่สลับกับบ้านและอพาร์ทเมนท์ขนาดเล็ก(ขนาด 2-3
ชั้น)เป็นระยะๆ
เนียมิ: ถนนซอยนี้เงียบสงบดีเนอะ
มิมิ: นั่นสิ
แทบไม่มีคนเดินเลย..
ที่นี่มีคนมาเดินกันน้อยมากๆ
ต่างกับที่แรกราวฟ้ากับเหว
และทั้งสองก็เดินต่อไปเรื่อยๆ
จนสุดซอยมาออกที่ถนนใหญ่ของอีกฝั่ง
มิมิ: สุดซอยแล้วล่ะ
แต่ดูเหมือนจะไม่มีเหตุการณ์อะไรเลย
แล้วเนียมิก็สังเกตเห็นห้างสรรพสินค้าที่อยู่ตรงข้ามของถนนใหญ่อีกฝั่ง
เนียมิ:
งั้นลองไปดูห้างที่อยู่ข้างหน้านั่นดูมั้ย
มิมิ:
แต่ในประชาสัมพันธ์บอกว่า "ภารกิจ" อยู่แค่เฉพาะในซอยที่เราเดินมาเท่านั้นนะ
เนียมิ:
ไม่รู้สิ บางทีคนที่ต้องการความช่วยเหลืออาจจะยังไม่มาในเวลานี้ก็ได้นะ
มิมิ:
นั่นสิ! (o゜▽゜)o☆ อาจจะจริงอย่างที่เธอว่าก็ได้นะ
พอดีฉันลืมนึกเรื่องนั่นไปซะสนิทเลย
เนียมิ:
ถ้างั้นพวกเราลองเข้าไปที่ห้างตรงหน้ากันเถอะ
มิมิ: แต่ฉันว่านะ...
เนียมิ:
อะไรอีกเหรอ?
มิมิ: ฉันว่า ถ้านี่คือเกม RPG ล่ะก็...
ฉันว่าพวกเราลองไปสอบถามกับผู้คนแถวๆ นี้เพื่อหาข้อมูลก่อนดีมั้ย
บางทีอาจจะมีเบาะแสอะไรก็ได้นะ?
เนียมิ: แต่ว่า.....
แล้วเนียมิก็หันไปมองรอบๆ
ทั่วบริเวณของซอย เพื่อหาบุคคลที่จะสอบถามด้วย แต่ก็ไม่พบชาวบ้านคนไหนเลย
นอกจากนักท่องเที่ยวและเพลเยอร์ด้วยกันเท่านั้น
เนียมิ:
จะให้ถามกับใครดีล่ะ??
เนียมิตอบกลับมิมิ
ส่วนมิมิเมื่อเธอลองสังเกตรอบๆ อีกที ก็พบว่าร้านค้าส่วนใหญ่ในซอยยังคงปิดอยู่
มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่เปิดในช่วงเช้า
มิมิ: เออ.. (￣_￣ )
เอาเป็นว่าไว้ลองมาอีกทีช่วงเย็นแล้วกัน
ตอนนี้พวกเราก็ลองไปเดินห้างที่อยู่นั่นก่อนแล้วกัน
แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปยังห้างสรรพสินค้าเพื่อหาอะไรฆ่าเวลา
พร้อมๆ กับสำรวจไปด้วย
--------------------------------------------------------------------------------
แล้วทั้งสองก็เข้ามายังห้างสรรพสินค้าที่อยู่ตรงข้ามกับซอยการค้า
ภายในห้างมีบรรยากาศที่ไม่ต่างกับห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ทั่วไปนัก
ภายในมีร้านค้าและสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ที่ครบครัน ทั้งร้านเสิ้อผ้า,
ร้านอาหาร, ฯลฯ
มิมิ: ว่าแต่ที่นี่มีร้านซานริโอ้อยู่ด้วยไหมนะ...
เนียมิ:
ซานริโอ้อีกแล้วเหรอ เธอนี้คงจะเป็นแฟนพันธุ์แท้ซานริโอ้ตัวยงจริงๆ สินะ
มิมิ:
ก็คงงั้นแหละ ฮ่าๆๆ (*^▽^*)
ผ่านไปอีกหลายนาที
ในขณะที่พวกเธอเดินสำรวจร้านค้าไปเรื่อยๆ นั้น
พวกเธอก็ได้พบกับอิเคทานิที่ร้านเสิ้อผ้าร้านหนึ่งโดยบังเอิญ
เนียมิ:
นั่นมันรุ่นพี่อิเคทานิไม่ใช่เหรอ? มาทำอะไรอยู่ที่นี่นะ
มิมิ:
งั้นลองเข้าไปหากันเถอะ
แล้วพวกเธอก็เข้าไปหาอิเคทานิที่อยู่ในร้านเสิ้อผ้า
อิเคทานิ:
จะเอาชุดไหนดีน้า... (เลือกไม่ถูกเลยจริงๆ)
เขานั้นกำลังเลือกดูเสิ้อผ้าอยู่
เนียมิ:
รุ่นพี่อิเคทานิคะ!!
แล้วอิเคทานิก็หันมามองพวกเธอ
อิเคทานิ:
อ้าว!! พวกเธอเองหรอกเหรอ (ป๊อปปินเพลเยอร์ในตำนาน)
เนียมิ:
รุ่นพี่อิเคทานิ มาทำอะไรแถวนี้เหรอ
อิเคทานิ: เออคือว่า.. ยังไงดีล่ะ
คือแบบว่า... มาเลือกซื้อเสิ้อผ้าดูน่ะครับ ฮ่าๆ （＾∀＾●）ﾉｼ
อิเคทานิตอบแบบกล้าๆ
กลัวๆ ราวกับกำลังเขินอะไรอยู่
มิมิ: โห!!
มาเลือกซื้อเสิ้อผ้าเหรอคะ?! (แปลกดีจัง)
อิเคทานิ: จริงๆ
แล้วมันมีสาเหตุน่ะ คือว่าอย่างนี้นะ...
แล้วอิเคทานิก็เล่าเรื่องเมื่อตอนเช้าให้พวกเธอฟัง
มิมิ/เนียมิ:
หา!! ออกเดทอย่างนั้นเหรอ?!!
ทั้งสองตะโกนออกมาพร้อมกัน
อิเคทานิ:
อืม.. สงสัยงานนี้คงต้องให้พวกเธอช่วยเลือกชุดให้ฉันหน่อยแล้วล่ะ
เพราะผมเลือกไม่ถูกเลยจริงๆ ว่าจะเอาชุดไหนดี
(เลือกดูมาชั่วโมงกว่าได้แล้วมั้ง?)
แล้วจากนั้นมิมิก็จัดการเลือกชุดให้อิเคทานิ
มิมิ:
ถ้าจะเดทกับผู้หญิงที่มีผมสีส้มล่ะก็ ต้องเป็นชุดนี้ค่ะ
ต่อมาอิเคทานิก็ลองไปเปลี่ยนชุดที่ห้องเปลี่ยนชุดชาย
และเมื่อเขาออกมาแล้ว
เนียมิ: โห!! ดูใช้ได้เลยล่ะ!! 👍
อิเคทานิ:
งั้นเหรอเนี่ย ^_^
มิมิ: ค่ะ! ดูเข้ากันมากเลยล่ะ
อิเคทานิ:
อืม!! โอเค ถ้างั้นผมเอาชุดนี้แหละ!
แล้วอิเคทานิก็จัดการซื้อชุดที่มิมิเป็นคนเลือกให้
อิเคทานิ:
ขอบใจพวกเธอมากเลยนะ แล้วก็ผมขอร้องอะไรอีกอย่างนะ
มิมิ: ว่า??
อิเคทานิ:
วันพรุ่งนี้(วันเสาร์)พวกเธออย่าแอบตามไปดูผมนะ
ผมจะพยายามลองออกเดทด้วยตัวเองดู
มิมิ: เข้าใจแล้วค่ะ สู้ๆ นะ!
O(∩_∩)O
อิเคทานิ: อ่อ! แล้วก็นี่...
เพื่อนสนิทของผมเค้าฝากมาให้พวกเธอน่ะ
อิเคทานิหยิบกระดาษที่มีข้อความบางอย่างออกมาให้พวกเธอลองอ่านดู
เนียมิ:
"วันเสาร์นี้ฉันมีนัดกับพวกเธอ ถ้าพวกเธอพร้อมเมื่อไหร่ ให้มาพบฉันที่คลับตอน 2
ทุ่ม ฉันจะรอพวกเธออยู่เสมอเลยนะ แต่ถ้ายังไม่พร้อม จะมาเสาร์หน้าก็ได้นะ"
หมายความว่ายังไงกันน่ะ?
อิเคทานิ:
ดูเหมือนจะเป็นสารท้าจากใครบางคนน่ะ
แล้วมิมิกับเนียมิก็หันมามองหน้ากันชั่วครู่
ก่อนที่จะหันกลับมาตอบอิเคทานิว่า
เนียมิ: ตกลง
พวกเรายินดีรับคำท้า
อิเคทานิ:
ถ้างั้นพรุ่งนี้ก็ขออวยพรให้พวกเธอโชคดีล่ะ☆ ฉันไปก่อนนะ!
มิมิ:
บ๊ายบายจ้า (0^◇^0)/
แล้วอิเคทานิก็เดินจากไป
มิมิ:
แต่ฉันว่ามันรู้สึกน่าสงสัยอยู่อย่างหนึ่งนะ
เนียมิ: หืม?
มิมิ:
ทำไมถึงต้องให้เจอได้เฉพาะวันเสาร์ด้วยหว่า??
เนียมิ: ไม่รู้สิ
อาจจะเป็นเพราะวันอื่นงานเยอะจนไม่ว่างก็เป็นได้นะ
มิมิ: นั่นสิ
จริงด้วยเนอะ ^_^
--------------------------------------------------------------------------------
-เวลา
15.00 น.-
ทางด้านริเอะจัง ซึ่งหลังจากที่ได้เวลาเลิกเรียน
เธอได้มานั่งกินข้าวอยู่ที่ร้านแมคโดนัลสาขาหนึ่งกับเพื่อนสนิทของเธอที่มีผมสีดำและทรงผมยังคล้ายกันอีกด้วย
เธอมีชื่อว่า
ซานาเอะจัง (SANAE♥chan)ซานาเอะ: เอ๋!? จะชวนเขาออกเดทอย่างนั้นเหรอ?! (คาดไม่ถึงเลย...)
ริเอะ:
ใช่แล้วจ๊ะ♥
ซานาเอะ: แล้วเขาเป็นคนแบบไหนกันเหรอ?! (อยากรู้จัง)
ริเอะ:
เขาน่ะ เป็นคนจิตใจดีมากๆ เลยล่ะ พูดจาก็เพราะ
แถมยังรู้เรื่องเครื่องยนต์กลไกอย่างดีอีกด้วยนะ
เมื่อเช้านี้เขาก็เป็นคนซ่อมมอเตอร์ไซค์ให้ฉันฟรีๆ ด้วยนะ
ซานาเอะ:
โห.. สุดยอดไปเลย ซ่อมมอเตอร์ไซค์ได้ด้วย
ท่าทางจะเป็นชายในฝันที่ตรงตามสเปคของเธอแน่ๆ เลย ถึงได้อยู่ๆ ก็ชวนไปเดทแบบนี้
(ทั้งที่ยังไม่ได้รู้จักอะไรกันมากเลย)
ริเอะ: ก็คงอย่างนั้นแหละ (♥
◠‿◠)
ซานาเอะ: ฉันเองก็ชักอยากจะเจอตัวจริงขึ้นมาซะแล้วสิ
(อยากรู้จริงๆ เลยว่าหน้าตาเป็นยังไง)
ริเอะ: นี่ ซานาเอะจัง
เธอช่วยร่วมมือกับฉันหน่อยจะได้มั้ย ฉันอยากจะไปแข่งป๊อปปินกับ มิมิ เนียมิ มากๆ
เลยล่ะ
ซานาเอะ: อ๋อ คู่หูกระต่ายกับแมวที่เป็นข่าวใหญ่นั่นเหรอ..
ได้สิ ถ้าเธอมีอะไรอยากให้ช่วย ฉันก็พร้อมจะช่วยเหลือทุกเมื่ออยู่แล้ว
ริเอะ:
อืม.. และเดี๋ยวฉันกะว่า หลังจากจบการแข่งครั้งนี้
ฉันจะเลิกเล่นป๊อปปินแล้วล่ะ
ซานาเอะ: อ้าว?! ทำไมล่ะ??
ริเอะ:
หลังจบฤดูร้อนนี้ ฉันตั้งใจจะโฟกัสกับการเรียนดีไซน์เนอร์อย่างจริงจังแล้วล่ะ
และอีกอย่างก็คือ จะได้มีเวลาให้กับอิเคทานิคุงมากยิ่งขึ้นอีกด้วยยังไงละจ๊ะ
ซานาเอะ:
อ๋อ เป็นแบบนี้เอง เธอวางแผนอนาคตไว้เสร็จสรรพเลยสินะ
ถ้างั้นพวกเราก็มาสู้ด้วยกันเป็นครั้งสุดท้ายกันนะ
ริเอะ: โอเค!!
ได้เลย
แล้วทั้งสองก็จับมือกัน
ริเอะ: (เอาล่ะ
ขอให้การเล่นป๊อปปินในครั้งสุดท้ายนี้ เป็นความทรงจำที่แสนวิเศษตลอดไปนะ)
--------------------------------------------------------------------------------
เวลาผ่านไปประมาณ
1 ชั่วโมง ทั้งสองก็แยกย้ายกัน
ริเอะ: งั้นฉันไปก่อนนะ
ซานาเอะ:
พรุ่งนี้ขอให้เป็นการเดทที่สนุกนะ แล้วเจอกันใหม่ล่ะ
แล้วริเอะก็ขี่มอเตอร์ไซค์จากไป
ซานาเอะ:
เอาล่ะ ได้เวลาไปลุยกันแล้ว!
--------------------------------------------------------------------------------
กลับมาทางด้าน
มิมิ เนียมิ
หลังจากที่เดินเที่ยวห้างจนหนำใจแล้ว
พวกเธอก็ได้เดินทางกลับมาที่ซอยการค้าอีกครั้ง
และในระหว่างที่กำลังเดินไปเรื่อยๆ
ในซอยนั้น
พวกเธอก็ได้ยินเสียงเพลงดังมาจากทางสวนสาธารณะขนาดเล็กที่อยู่ข้างทาง
เมื่อเนียมิได้ยินดังนั้นเธอจึงชวนมิมิให้เข้าไปดูด้วยกัน
และเมื่อเข้ามาถึงต้นเสียง พบว่าเป็น ซานาเอะจัง
ที่กำลังเล่นกีต้าร์และร้องเพลงเปิดหมวกอยู่นั่นเอง
===== POP'N MUSIC ===== Raise me up (Japanese Version feat.SANAE♥chan) - Planetboom===== END MUSIC =====เมื่อเพลงจบลง มิมิและเนียมิก็ได้ปรบมือให้กับซานาเอะ
ไม่ใช่แค่เพียงเพลงเพราะเท่านั้น
แต่เสียงร้องของเธอยังสวยงามราวกับอยู่ในความฝันเลยทีเดียว
เนียมิ:
เยี่ยมมากเลยจ้า (*^_^*)
มิมิ: เพลงเพราะมากๆ เลยล่ะ
และเมื่อซานาเอะลองสังเกตคนที่ปรบมือให้ตรงหน้าอีกครั้ง
พบว่าเป็นมิมิและเนียมิที่เธอกำลังต้องการตัวอยู่พอดี ทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย
ซานาเอะ:
อ่ะ! พวกเธอ!?
มิมิ/เนียมิ: Σ( °_°) !?
มิมิและเนียมิ
สงสัยในปฎิกิริยาแปลกของซานาเอะ
ซานาเอะ: มาได้จังหวะพอดีเลย
ฉันมีเรื่องอยากจะคุยด้วยหน่อยน่ะ
แล้วทั้งสามก็มานั่งคุยกันที่ม้านั่งที่ล้อมรอบต้นไม้เล็กๆ
ในสวน
ซานาเอะ: ฉันชื่อ ซานาเอะจัง (SANAE♥chan)
ยินดีที่ได้รู้จักด้วยนะ และก็ต้องขอบคุณพวกเธอจริงๆ
ที่ทำให้ย่านการค้าทุกแห่งในเมืองกลับมาเดินหน้าทำธุรกิจเหมือนเดิมได้
เนียมิ:
แฮะๆ (*￣▽￣*)ブ
เนียมิเกาหัวตัวเอง
ซานาเอะ:
แล้วพวกเธอมาทำอะไรแถวนี้เหรอ?
เนียมิ: คือว่าพวกเรา... เออ...
เนียมินึกไม่ออกว่าจะตอบว่าอย่างไรดี
มิมิ:
พวกเรามาท่องเที่ยวค่ะ ^_^
มิมิตอบแทรกเข้ามาแทน
ซานาเอะ:
อ๋อ พวกเธอเป็นคนนอกเกาะงั้นเหรอเนี่ย จริงๆ แล้วฉันเองก็มาจากญี่ปุ่นเหมือนกัน
มาตั้งถิ่นฐานอยู่บนเกาะนี้น่ะ
มิมิ: ตั้งถิ่นฐาน... เหรอคะ?
ซานาเอะ:
ใช่! จริงๆ นอกจากเพลเยอร์ทั่วไปแล้ว ถ้าใครมีทุนทรัพย์มากพอ
จะมาอาศัยอยู่บนเกาะนี้แบบถาวรเลยก็ได้นะ
เนียมิ:
หมายความว่ายังไง?
ซานาเอะ: ก็แบบว่า..
มาอยู่ได้โดยที่ไม่ต้องไปเข้าร่วมทัวร์นาเมนต์ยังไงล่ะ
คืออยู่เหมือนเป็นคนบนเกาะนี้ไปเลย
โดยเมื่อช่วงหลายเดือนก่อนที่เกาะจะเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าร่วมเกม
ทางเจ้าของโครงการเค้าจะเปิดให้ผู้ที่สนใจสามารถสมัครเป็นผู้อยู่อาศัยบนเกาะนี้ได้ทันที
โดยมีเงื่อนไขอยู่อย่างหนึ่งคือ จะต้องออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างด้วยตัวเอง
ไม่มีสิทธิพิเศษอะไรให้เหมือนกับกลุ่มเพลเยอร์ยังไงล่ะ
มิมิ: อ๋อ
ก็คล้ายๆ แบบว่า "ย้ายบ้าน" ใช้ไหมคะ?
ซานาเอะ: ถูกต้องแล้วล่ะ
และครอบครัวของฉันก็ย้ายมาอยู่บนเกาะนี้ด้วยนะ ...เอ่อ! จริงด้วยสิ เกือบลืมไปเลย
ตอนนี้พวกเธอว่างหรือเปล่า ฉันมีอะไรอยากให้ช่วยหน่อยน่ะ
มิมิ:
อะไรเหรอคะ?
ซานาเอะ: คือว่า... จริงๆ
แล้วเพื่อนสนิทของฉันที่ชื่อริเอะจัง
กำลังทำวิจัยเกี่ยวกับการโพสต์ท่าถ่ายรูปอยู่น่ะ
แต่ว่าพวกเราพยายามหาคนมาเป็นแบบโพสต์ท่าตั้งหลายคนแล้ว
แต่ก็ยังไม่เจอคนที่โพสต์ท่าได้เหมาะสมเท่าไหร่เลย..
ฉันกับริเอะจังก็เลยตกลงกันว่าจะออกตามหาพวกเธอเพื่อเอามาเป็นแบบถ่ายรูปเนี่ยแหละ
เพราะดูจากท่าทางอันสดใสของพวกเธอจากรูปในข่าวแล้วฉันก็เลยคิดว่าพวกเธอคงต้องทำออกมาได้ดีที่สุด
เท่าที่พวกฉันเคยหามาแน่ๆ เลยล่ะ☆
แล้วเนียมิก็หันมาถามมิมิ
เนียมิ:
มิมิจัง.. นี่คือ "ภารกิจ" ของที่นี่ใช่มั้ย?
มิมิ: น่าจะใช่ก็ได้นะ
เพราะในแอปก็บอกใบ้มาตั้งขนาดนี้แล้ว
จากนั้นมิมิก็หันกลับมาตอบซานาเอะว่า
มิมิ:
โอเคจ๊ะ ยินดีให้ถ่ายได้เต็มที่เลย!!
เนียมิ: อือ!! 👍
ซานาเอะ:
ถ้างั้นเราก็มาเริ่มถ่ายกันเลย!!
แล้วซานาเอะก็หยิบกล้องถ่ายรูปออกมาเพื่อเตรียมถ่ายภาพ
ส่วนมิมิกับเนียมิก็เตรียมตั้งท่าเช่นกัน
ซานาเอะ:
พวกเธออยากจะโพสต์ท่าอะไรก็เชิญโพสต์ได้ตามใจเลยนะ ไม่มีท่าบังคับ
มิมิ:
จ้า!! ^_^
จากนั้นจึงเริ่มภารกิจถ่ายรูป
โดยที่ทั้งสองก็ได้โพสต์ท่าทางต่างๆ ออกมาตามจินตนาการของตนเอง
และดูเหมือนว่าซานาเอะจังจะรู้สึกสนุกกับการถ่ายภาพในครั้งนี้มากเลยทีเดียว
เวลาผ่านไป
หลังจากที่ถ่ายรูปเสร็จแล้ว
ซานาเอะ: ขอบคุณพวกเธอมากๆ เลยนะ
แต่ละท่าโพสต์ออกมาได้ดีมากๆ เลยล่ะ☆ (ริเอะจังจะต้องชอบแน่ๆ เลย)
...และเพื่อเป็นการตอบแทนที่ฉันสามารถหาคนโพสต์ท่าที่เหมาะสมตรงกับความต้องการของผู้ว่าจ้างได้
ฉันให้นี่
แล้วซานาเอะก็หยิบแผ่นซีดีเพลงหนึ่งออกมา
พร้อมกับที่เธอใช้ปากกาไวท์บอร์ดเขียนลายเซ็นลงบนปกด้วย
มิมิ: แฮะ!
นี่มัน...
ซานาเอะ: พอดีฉันกำลังทำซิงเกิ้ลเป็นของตัวเองอยู่น่ะ
และเพลงที่พวกเธอได้ฟังไปเมื่อกี้ ก็คือเพลงในซีดีนี้แหละ แล้วก็อีกอย่าง..
อย่าเอาเรื่องที่ฉันกำลังจะออกซิงเกิ้ลไปบอกใครเค้าล่ะ
ถือว่าเป็นความลับระหว่างพวกเราก็แล้วกันนะ
เนียมิ: ได้เลย
พวกฉันจะรักษาความลับไว้อย่างดีเลย
ซานาเอะ: อืม! （*＾-＾*） ถ้างั้น
ฉันขอตัวลาแล้วนะ แล้วเจอกันใหม่ล่ะ
มิมิ: บ๊ายบายจ้า (0^◇^0)/
เนียมิ:
ขอให้เพลงดังพลุกพล่านเลยนะ (0^◇^0)/
แล้วซานาเอะก็เดินจากไป
จากนั้นทั้งสองก็หยิบมือถือออกมาเพื่อรอดูแจ้งเตือนการได้รับสแตมป์
แต่เมื่อผ่านไปเกือบนาที
ก็ไม่มีวี่แววแต่อย่างใด...
เนียมิ: ไม่ได้สแตมป์แฮะ
มันหมายความว่ายังไงกันเนี่ย
มิมิ: นี่อาจจะเป็น "ไซส์เควสท์" ก็ได้นะ
ไม่ใช่เควสท์หลัก
เนียมิ: แบบนี้เอง ก็เลยไม่ได้สแตมป์สินะ
(แต่ได้เป็นเงินกับซีดีนี่มาแทน)
--------------------------------------------------------------------------------
ทางด้านซานาเอะ
ในระหว่างที่กำลังเดินไปเรื่อยๆ อยู่นั้น
ดูเหมือนว่าเธอจะเพิ่งนึกเรื่องที่สำคัญสุดๆ ออกได้
ซานาเอะ: อ่ะ!
ตายแล้ว ฉันลืมชวนให้พวกเค้ามาแข่งด้วยไปซะสนิทเลย!! .·´¯`(>▂<)´¯`·.
และหลังจากที่เดินต่อมาได้อีกสักพัก
เธอก็ได้เดินเข้าไปยังร้านเสื้อผ้าของริเอะจัง "เกิร์ลลี้♥แคนดี้"
ซึ่งตั้งอยู่ในซอยนี้นี่เอง
ซานาเอะ: ริเอะจัง ฉันมาแล้วจ้า!☆
ซานาเอะตะโกนเรียก
ซึ่งตอนนี้ริเอะกำลังจัดเสื้อผ้าในร้านอยู่
ริเอะ: อ้าว!!
เธอเองเหรอ
ซานาเอะ: พอดีฉันหาท่าโพสต์เจ๋งๆ
มาประกอบงานค้นคว้าของเธอได้แล้วล่ะ ดูสิ
แล้วซานาเอะก็เปิดรูปท่าโพสต์ต่างๆ
ของมิมิกับเนียมิจากในกล้องดิจิตอลให้ริเอะดู
ริเอะ: โห!!
ท่าน่ารักมากๆ เลยล่ะ♥ แต่นี่มัน...
ริเอะรู้สึกแปลกใจ
หลังจากที่ได้เห็นนางแบบ
ซานาเอะ: ใช่แล้วล่ะ มิมิ เนียมิ ไง
แต่ฉันต้องขอโทษด้วยนะ พอดีฉันลืมชวนให้มาแข่งกับพวกเราด้วยไปซะสนิทเลย
<(＿ ＿)>
ริเอะ: ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ
ฉันมีแผนสองเตรียมไว้แล้วล่ะ
ซานาเอะ: มีแผนสำรองด้วยเหรอ
แล้วมันเป็นแบบไหนล่ะ?
ริเอะ: อิอิ เป็นความลับจ๊ะ~♥
--------------------------------------------------------------------------------
-วันต่อมา...วันเสาร์-
กลับมาทาง
มิมิ เนียมิ วันนี้ทั้งสองได้ตื่นพร้อมกันอีกเช่นเคย
โดยหลังจากที่ทำกิจวัตรประจำวันเสร็จแล้ว
ก่อนที่พวกเธอจะได้เลือกสถานที่ผจญภัยต่อไปนั้น อยู่ๆ
ก็มีเมล์ส่งเข้ามาในมือถือของเนียมิ เธอจึงลองเปิดขึ้นมาอ่าน
"เธอเป็นคนรู้จักของอิเคทานิใช่มั้ย
ช่วยมาหาฉันที่ร้านป๊อปปินเซนเตอร์ "มิคาโด" (ミカド) หน่อยจะได้มั้ย
ฉันมีเรื่องอยากให้พวกเธอช่วยน่ะ"
เมื่ออ่านเสร็จแล้ว
ทั้งสองก็มองหน้ากัน ก่อนที่จะตกลงใจเดินทางไปตามที่ได้นัดหมายไว้
--------------------------------------------------------------------------------
-เวลา
10:00 น.-
เมื่อมาถึงร้านของอิเคทานิแล้ว
ทั้งสองจึงเดินเข้าไปในร้านเพื่อหาผู้นัดหมาย
"อ่ะ!
พวกเธอมากันแล้วเหรอ นี่ฉันเอง!!"
ชายคนหนึ่งที่กำลังทำงานอยู่ที่เคาน์เตอร์บริการตะโกนเรียก
มิมิ เนียมิ จึงหันไปมองต้นเสียง
เนียมิ: เออ คุณคือ...?
เคนจิ:
ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่อ
"เคนจิ" (Kenji)
เป็นเพื่อนสนิทของอิเคทานิ และฉันก็เป็นคนส่งเมล์ชวนให้พวกเธอมาที่นี่ยังไงล่ะ
มิมิ:
ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ไม่ทราบว่า.. ต้องการให้พวกเราช่วยอะไรเหรอคะ?
เคนจิ:
คือได้ยินมาว่าวันนี้อิเคทานิเขามีนัดไปออกเดทกับสาวแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานใช่มั้ย
มิมิ/เนียมิ:
อืมๆ
ทั้งสองพยักหน้าตอบ
เคนจิ:
เพราะงั้นฉันก็เลยอยากชวนให้พวกเธอตามไปแอบดูการเดทเป็นเพื่อนกับฉันหน่อยจะได้มั้ย
เผื่อเกิดเหตุอะไรผิดพลาดขึ้นมา
พวกเราก็จะได้คอยซัพพอร์ตให้ได้อย่างทันท่วงทียังไงล่ะ
มิมิ:
เป็นแบบนี้เอง แต่อิเคทานิเขาเคยสั่งพวกเราไว้ว่า ห้ามแอบตามไปดูการเดทนี่นา
เคนจิ:
ไม่เป็นไรหรอกนา ก็แค่พยายามอย่าให้เขารู้ตัวก็พอแล้ว
ถ้างั้นพวกเราไปกันเลยดีกว่า
แล้วเคนจิก็เดินออกจากร้านเพื่อไปขึ้นรถของเขา
ส่วนทั้งสองก็ตามขึ้นไปด้วยในภายหลังอย่างลังเลใจ
--------------------------------------------------------------------------------
ทางด้านริเอะจังที่มารออิเคทานิอยู่ที่สวนสาธารณะ
ในระหว่างที่เธอยืนรออยู่ได้สักพัก
และแล้วอิเคทานิก็ขับรถ นิสสัน ซิลเวีย K's S13 มาจอดอยู่ข้างๆ ริเอะ
แล้วอิเคทานิก็เดินลงมาจากรถ
อิเคทานิ: รอนานรึเปล่าครับ?
ริเอะ:
มะ...ไม่เลยค่ะ ^^; (ที่จริงเพิ่งมารอได้ไม่กี่นาทีซะด้วยซ้ำ)
อิเคทานิ:
ถ้างั้นวันนี้เราไปที่ไหนกันดีครับ?
ริเอะ: เออ...
ที่ไหนก็ได้ที่อิเคทานิอยากไปคะ.....
ริเอะตอบรับปฎิกิริยาแปลกของอิเคทานิ
อิเคทานิ:
งั้นเดี๋ยวผมไปที่... เออ.. ไปกินข้าวกลางวันที่ทะเลสาบแถวชานเมืองกันนะครับ
ริเอะ:
ค่ะ ^_^ ได้เลย
แล้วริเอะก็ขึ้นรถไปพร้อมกับอิเคทานิ
ก่อนที่อิเคทานิจะขับรถออกไป
...หากรู้ไหมว่า เคนจิได้ขับรถ นิสสัน
180SX มาจอดแอบดูอยู่ตั้งแต่ตอนที่ริเอะจังกำลังรอตั้งแต่แรกแล้ว...
เคนจิ:
โห.. อิเคทานิแต่งตัวได้จัดเต็มไม่แพ้สาวผมส้มคนนั้นเลยนะ
มิมิ: จริงๆ
แล้ว ฉันเป็นคนเลือกชุดให้เองแหละ ^_^
เคนจิ: งั้นเหรอเนี่ย
เยี่ยมยอดกระเจียมดองไปเลยนะ
แล้วเคนจิก็ขับรถตามรถของอิเคทานิไป
--------------------------------------------------------------------------------
-ผ่านไป
30 นาที-
รถทั้งสองคันกำลังวิ่งอยู่บนทางด่วนสายหนึ่ง
ภายในรถของอิเคทานิ
ริเอะจังก็ชวนอิเคทานิคุยไปพลางๆ
ริเอะ: อิเคทานิคุง
เป็นคนดูแลร้านป๊อปปินเซนเตอร์คนเดียวเหรอคะ? (แบบร้านเสิ้อผ้าของฉัน?)
อิเคทานิ:
อ่อ เปล่าครับ ผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งคอยช่วยดูแลร้านให้ด้วยน่ะ
ริเอะ:
งั้นเหรอคะ.. แล้วเขาชื่ออะไรเหรอ?
อิเคทานิ: ชื่อ "เคนจิ" น่ะ จริงๆ
แล้วเขาเป็นเพื่อนกับฉันมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ ม.ต้น แล้วล่ะ
ริเอะ:
โห.. สุดยอดไปเลย จะว่าไปฉันเองก็มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงเหมือนกัน เธอชื่อ
"ซานาเอะจัง" น่ะ
อิเคทานิ: เหรอครับเนี่ย..
แล้วกิจการที่ร้านของเธอเป็นยังไงบ้าง ขายดีหรือเปล่า?
ริเอะ:
ก็พอขายได้เรื่อยๆ อยู่นะ
แม้จะไม่มากเท่ากับพวกป๊อปปินเซนเตอร์ที่มีคนเข้ามาใช้บริการตลอดทั้งวันก็เถอะ
อิเคทานิ:
ฮ่าๆ ร้านเสิ้อผ้ากับป๊อปปินเซนเตอร์มันเทียบกันไม่ได้อยู่แล้วล่ะครับ
ในด้านจำนวนความต้องการของลูกค้า แต่ถ้าชุดที่เธอออกแบบเองมีความสวยงามมากพอ
ก็น่าจะช่วยให้เกิดลูกค้าขาประจำได้อยู่เหมือนกันนะครับ
ริเอะ: นั่นสิ
จริงด้วยเนอะ อิเคทานิคุงพูดถูกเลยล่ะ!
แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะกันอย่างมีความสุข
ส่วนทางด้านรถของเคนจิที่กำลังขับตามอยู่ห่างๆ
เคนจิ:
ท่าทางสองคนนั่นกำลังจะมีความสุขกันมากเลยนะ... ( ˘︹˘ )
เคนจิเริ่มรู้สึกอิจฉานิดๆ
เนียมิ:
ว่าแต่ทำไมรู้สึกร้อนจังเลย แอร์ในรถมันเสียงั้นเหรอ?
เคนจิ:
ร้อนเหรอ? ฉันก็เปิดแอร์อยู่แล้วนะ?
มิมิ: ใช่..
ฉันว่าแอร์มันก็เย็นอยู่นะ
แล้วมิมิก็เข้ามาพูดข้างหู(แมว)ของเนียมิ
มิมิ:
หรือว่าที่รู้สึกร้อน เพราะเธอกำลังติดใจกับคำพูดปริศนานั้นอยู่ → "ไทม์เมอร์:
เออ..... ขอโทษด้วยนะครับ ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว"
เนียมิ: ปะ... (≧︶≦)
เปล่าซะหน่อย ฉันไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นเลยนะ ยิ่งกับคนอย่างไทม์เมอร์ด้วยแล้ว
จะไปเอาแน่เอานอนกับเค้ากันได้ยังไงล่ะ
มิมิ: นั้นไง
ท่าทางแบบนี้แสดงว่าใช่จริงๆ ด้วยสินะ ถึงปฏิเสธไปก็เท่านั้นแหละ
เนียมิ:
ก็บอกแล้วว่ามันไม่ใช่เลยนะ!! ＞﹏＜
เนียมิพยายามปฏิเสธอย่างสุดตัว
ส่วนเคนจิก็พลางขำนิดๆ
เคนจิ: เฮฮาปาจิงโกะกันจริงๆ เลยน้า คู่นี้...
(คิดถึงสมัยตอนอยู่ ม.ต้น กับอิเคทานิขึ้นมาเลย...)
--------------------------------------------------------------------------------
-ผ่านไปอีก
30 นาที-
บัดนี้ ก็ได้เดินทางมาถึงสถานที่ออกเดทเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เป็นลักษณะคล้ายกับห้างเอ้าท์เลทขนาดเล็ก ซึ่งตั้งอยู่ริมทะเลสาบ
เมื่อมาถึงอิเคทานิก็พาริเอะไปนั่งรับประทานอาหารที่ร้านอาหารแบบโอเพ่นแอร์ทันที
อิเคทานิ:
เออ... จะว่าไป ผมยังไม่ได้ถามเธอเรื่องหนึ่งเลยนะครับ
ริเอะ:
อะไรเหรอคะ?
อิเคทานิ: เออ... คือว่า.....
ริเอะ: ???
เสียงของอิเคทานิขาดหายไปพร้อมกับสีหน้าแดงฉานราวกับเขินอะไรอยู่
แล้วอิเคทานิก็พยายามรวบรวมความกล้าเพื่อที่จะพูดคำๆ
นั้นออกไป
อิเคทานิ: คือว่า..... เธอมีคนที่ชอบอยู่แล้วหรือยังครับ!!
＞﹏＜
ริเอะ: อ๋อ.. ฮ่าๆ (∩_∩) เรื่องนั้นเองหรอกเหรอ
ฉันยังไม่มีแฟนหรอกจ๊ะ
"ฉันยังไม่มีแฟนหรอกจ๊ะ"
"ฉันยังไม่มีแฟนหรอกจ๊ะ"
"ฉันยังไม่มีแฟนหรอกจ๊ะ"และเมื่ออิเคทานิได้ยินคำตอบจากปากริเอะ
เสียงของคำตอบนี้ก็ดังก้องอยู่ในหัวอิเคทานิอยู่หลายตลบไปเลย
อิเคทานิ:
(อ้า... และแล้วสาวผมส้มที่อยู่ตรงหน้านี้ก็คือ..
นางฟ้าที่ประทานมาให้พบกันแล้ว!!)
อิเคทานิรู้สึกดีใจจนเหมือนตัวลอยไปบนสวรรค์เลย
ริเอะ:
นั้นสิ! แล้วอิเคทานิคุงล่ะ มีแฟนแล้วหรือยัง?
ริเอะรีบถามกลับทันที
อิเคทานิ:
ยัง.. ยังเลยครับ ผมโสดสนิทเลยล่ะ ฮ่าๆๆ o(*^▽^*)┛
แล้วริเอะก็หยุดคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง
ริเอะ:
อืมมม... ถ้างั้น.. เดี๋ยววันนี้หลังเที่ยวเสร็จแล้ว ก่อนฉันกลับ
ฉันจะขอคุยเรื่องสำคัญด้วยจะได้มั้ย?
อิเคทานิ: ดะ... ได้เลยครับ
ด้วยความยินดีอย่างยิ่งเลย!! (∩_∩)
แล้วทั้งสองก็เริ่มกินอาหารที่ทางร้านมาเสิร์ฟให้กับทั้งสอง
ทางด้านเคนจิ
ที่ตอนนี้อยู่ที่อีกฝั่งหนึ่งของเอ้าท์เลทพลาซ่าแห่งนี้
เคนจิ: โธ่...
ดูเหมือนว่าพวกเราจะหลงกับอิเคทานิซะแล้วละนะ
มิมิ: ต้องขอโทษด้วยนะ
ที่พาแวะชมร้านค้าเพลินไปหน่อย <(＿ ＿)> (ลืมตัวไปเลย)
โดยเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น
หลังจากที่อิเคทานิและริเอะลงจากรถไปได้สักพักแล้ว
พวกเคนจิก็เดินออกจากรถตามไปด้วย แต่ในระหว่างที่กำลังสะกดรอยตามนั้น
มิมิก็ดันบังเอิญไปแวะเข้าร้านซานริโอ้ประจำสาขานี้ซะงั้น
ทำให้พลาดสายตาจากอิเคทานิไปในที่สุด
เคนจิ: ไม่เป็นไรหรอก มิมิจัง
ตอนนี้อิเคทานิก็ยังอยู่ที่นี่ไม่ใช่หรือ ฉันว่าลองเดินหาไปเรื่อยๆ
อาจจะเจอก็ได้
มิมิ: อืม!! ^_^
แล้วพวกเคนจิก็ออกตามหาอิเคทานิ
เวลาผ่านไป
15 นาที หลังจากที่อิเคทานิกับริเอะกินเสร็จแล้ว
ทั้งสองก็ออกเดินเที่ยวห้างและสถานที่บริเวณรอบๆ ห้างนี้
โดยหลังจากที่ทั้งคู่ออกจากร้านไปได้ไม่นาน
ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่พวกเคนจิเดินมาส่องหาที่ร้านนี้พอดี
ซึ่งแน่นอนคือไม่พบพวกอิเคทานิ เพราะพวกเขาเพิ่งออกไปได้เมื่อกี้นี้เอง..
แล้วอิเคทานิกับริเอะก็ออกเที่ยวตามที่ต่างๆ
อย่างสนุกสนาน ไม่ว่าจะเป็น ไปเลือกดูเสื้อผ้าชุดใหม่ด้วยกัน
เลือกหาแผ่นซีดีเพลงเก่าด้วยกัน กินไอศกรีมด้วยกัน เดินชมทะเลสาบด้วยกัน
ปั่นเรือเป็ดด้วยกัน และที่สำคัญคือ.. ถ่ายรูปคู่ด้วยกัน
--------------------------------------------------------------------------------
-เวลา
17.30 น.-
หลังจากที่ออกเที่ยวเสร็จแล้ว
ก่อนกลับทั้งสองได้มานั่งพักอยู่ที่ม้านั่งริมทะเลสาบ
ริเอะ:
ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ แฮะ ที่เลือกนายมาเดทด้วยวันนี้
อิเคทานิ:
นั่นสินะครับ สนุกมากๆ เลยล่ะ (∩_∩)
ริเอะ: อืม เอาล่ะ..
และเรื่องสำคัญที่ฉันอยากจะขอร้องก็คือ...
อิเคทานิ: หือ?
แล้วริเอะก็ลุกจากที่นั่ง
แล้วมายืนอยู่ตรงหน้าอิเคทานิ
ริเอะ:
ฉันได้ยินมาว่าอิเคทานิคุงเป็นคนรู้จักของ มิมิกับเนียมิ ใช่มั้ยคะ?
อิเคทานิ:
ใช่แล้วครับ..
ริเอะ: ถ้างั้น... อิเคทานิคุงช่วยไปชวน มิมิจัง กับ
เนียมิจัง ให้มาแข่งป๊อปปินแบทเทิลกับฉันหน่อยจะได้รึเปล่า
เดี๋ยวฉันจะยกครั้งแรกให้เลย... (´▽`ʃ♡ƪ)
ทันใดนั้น เมื่ออิเคทานิได้ยินคำว่า "ครั้งแรก"
ก็ทำให้เขารู้สึกตกใจทันที
อิเคทานิ: ("ครั้งแรก" เหรอ?!
หมายความว่ายังไงน่ะ??)
แล้วจากนั้นอิเคทานิก็เริ่มคิดหนักกับเรื่องนี้ว่า
จะเอายังไงดีระหว่างเป็นชายโสดที่คอยดูแลร้านป๊อปปินเซนเตอร์ต่อไป
หรือจะมีเนื้อคู่ที่คอยดูแลเอาใจใส่ให้ ทำให้เขาใช้เวลาคิดอยู่นานพอควร
ส่วนริเอะก็ยืนยิ้มให้ระหว่างรอคำตอบ
ทางด้านเคนจิ
เคนจิ:
เฮ่อ... สุดท้ายก็หาไม่เจอจริงๆ แฮะ
เคนจิถอนหายใจในระหว่างที่กำลังเดินไปตามทางริมทะเลสาบ
มิมิ:
ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะ <(＿ ＿)> (ฉันผิดไปแล้ว)
และในทันใดนั้นเอง
เคนจิก็บังเอิญมาพบกับอิเคทานิและริเอะ
เคนจิ: Σ( °Д°) นั่นไง
เจอแล้ว!!
แล้วเคนจิก็รีบเดินเข้าไปหาอิเคทานิทันที
เนียมิ:
แต่เดี๋ยว..!!
เนียมิพยายามตะโกนห้าม
เพราะดูเหมือนเคนจิจะดีใจจนลืมเรื่องสะกดรอย แต่ก็ช้าไปแล้ว
อิเคทานิ:
อ่ะ! เคนจิ!!
อิเคทานิหันมาพบเคนจิพอดี
เคนจิ:
บังเอิญจังเลยนะ นายมาทำอะไรที่นี่เหรอ?
อิเคทานิ: ก็แบบว่า เออ...
ริเอะ:
พวกเรามาเดทกันน่ะ.. เนอะ
ริเอะตอบแทนอิเคทานิ
อิเคทานิ:
ใช่.. ใช่แล้วล่ะ
เคนจิ: อย่างนี้นี่เอง วันนี้นายก็เลยขอลางานสินะ
อิเคทานิ:
ใช่แล้วล่ะ ฮ่าๆๆ o(*^▽^*)┛
แล้วจากนั้นอิเคทานิก็สังเกตเห็นว่า
มิมิกับเนียมิ มาด้วย
อิเคทานิ: เอ๊ะ! Σ( °_°) พวกเธอมาด้วยเหรอ
อิเคทานิเดินเข้าไปหา
มิมิ เนียมิ
อิเคทานิ: พวกเธอมาได้จังหวะพอดีเลยล่ะ
พอดีฉันมีเรื่องอยากให้พวกเธอช่วยหน่อยน่ะ ..คือว่า
พวกเธอช่วยไปแข่งป๊อปปินแบทเทิลกับผู้หญิงคนนั้นจะได้หรือเปล่า
เค้าขอร้องฉันมาน่ะ
อิเคทานิชี้ไปที่ริเอะ
เนียมิ: ได้เลย
ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
แล้ว มิมิ เนียมิ ก็เดินเข้าไปหาริเอะ
เนียมิ:
หวัดดีจ้า!!
ริเอะ: อ่ะ! หวัดดีเช่นกันจ๊ะ ฉันชื่อ "ริเอะจัง"
(RIE♥chan) ยินดีที่ได้รู้จักด้วยนะ (∩_∩) (มาเจอกันแบบไม่ทันได้ตั้งตัวเลย)
มิมิ:
แล้วเดทวันนี้เป็นยังไงมั้งล่ะ ไปได้สวยมั้ย?
ริเอะ: อืม!!
ไปได้สวยเลยล่ะ (*^▽^*)
เนียมิ:
แล้วเธออยากจะแข่งกับพวกเราตอนนี้เลยหรือเปล่า?
ริเอะ: คือว่า...
ฉันขอรอเพื่อนของฉันก่อนได้มั้ย?
เนียมิ:
หมายถึงซานาเอะจังงั้นเหรอ?
ริเอะ: อ้าว! แล้วเธอรู้ได้ไงล่ะ?
มิมิ:
ก็เมื่อวานนี้ตอนที่พวกฉันถ่ายแบบให้ซานาเอะ
เค้าเล่าเรื่องของเธอให้ฟังด้วยล่ะ
ริเอะ: แบบนี้เอง..
ถ้างั้นเดี๋ยวรอก่อนแป๊ปหนึ่งนะ
แล้วริเอะก็ใช้มือถือโทรหาซานาเอะ
ริเอะ:
ฮาโหล่! ซานาเอะจัง
ซานาเอะ: อ้าว! มีอะไรเหรอริเอะจัง
ริเอะ:
คือว่าฉันเจอพวกมิมิจังแล้วล่ะ แล้วเค้าก็ยอมรับคำท่าพวกเราแล้วด้วย
ก็เลยว่าจะชวนให้มาแข่งด้วยกันที่ร้านของฉันน่ะ
ซานาเอะ: อืมๆ
แล้วเอาเป็นตอนไหนล่ะ?
ริเอะ: ก็คง... ประมาณ 1 ทุ่มของคืนนี้น่ะ
แล้วเธอว่างหรือเปล่า?
ซานาเอะ: ว่างสิ
ริเอะ:
งั้นแล้วเจอกันที่ร้านนะ
ซานาเอะ: โอเคจ๊ะ!!
แล้วริเอะก็วางสายไป
ก่อนที่จะหันกลับมาคุยกับ มิมิ เนียมิ ต่อ
ริเอะ: ก็เอาเป็นว่า
เดี๋ยวฉันกับซานาเอะจังจะมาแข่งด้วยกันนะ!
เนียมิ: แข่งแบบ 2 ต่อ 2
เหรอ ก็ฟังดูแฟร์ดีนะ
แล้วริเอะก็เดินไปหาอิเคทานิ
ริเอะ:
อิเคทานิคุงคะ ช่วยพาฉันกับพวกมิมิจังไปส่งที่ร้านเสื้อผ้าของฉันด้วยนะ
อิเคทานิ:
ได้เลยครับ
แล้วริเอะก็หันมาพยักหน้าให้พวกมิมิ
ทั้งสองก็พยักหน้าตอบกลับ ก่อนที่ทั้งหมดจะเดินตามอิเคทานิไป
เคนจิ:
อ้าว!! แต่พวกมิมิจังมากับฉันก่อนนะ!
เคนจิตะโกนบอก
แต่ดูเหมือนว่าพวกเค้าจะไม่สนใจเลย
เคนจิ: อ้าว!! โธ่
ไม่ฟังกันเลย...
--------------------------------------------------------------------------------
-เวลา
19.00 น.-
และแล้วอิเคทานิก็ได้ขับรถมายังหน้าร้านเสื้อผ้าของริเอะ
ซึ่งตั้งอยู่ในซอยเดียวกับที่พวกมิมิมาเมื่อวานนี้
(โดยที่ริเอะเป็นคนบอกทางให้อิเคทานิ)
ริเอะ:
ขอบคุณสำหรับเดทวันนี้มากๆ เลยนะคะ และเพื่อเป็นการตอบแทน ฉันให้นี่
แล้วเธอก็หยิบกล่องของขวัญออกมามอบให้กับอิเคทานิ
อิเคทานิ:
โห.. ช็อกโกแลตเหรอ เธอแอบซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย (ผมไม่รู้เรื่องเลย)
ริเอะ:
ฉันทำเองจ๊ะ
อิเคทานิ: เอ๊! ทำเองเลยเหรอ ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ
แล้วริเอะก็เปิดประตูเดินออกไปจากรถ
ส่วนพวกมิมิก็เดินตามออกมาทีหลัง
ริเอะ: แล้วเจอกันใหม่นะ! ดาร์ลิ่ง
อิอิ (‾◡◝)♡
ริเอะกล่าวลาปิดท้ายก่อนที่จะทำการปิดประตูรถฝั่งที่เธอเดินออกมา
ริเอะ:
เอาล่ะ เข้าไปข้างในร้านของฉันกันเลยเถอะ
มิมิ/เนียมิ: อือ!!
แล้วทั้งหมดก็เดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้า
"แล้วเจอกันใหม่นะ!
ดาร์ลิ่ง"
"ดาร์ลิ่ง♡"
"ดาร์ลิ่ง♡♡"
"ดาร์ลิ่ง♡♡♡"หลังจากที่อิเคทานิได้ยินคำบอกลาของริเอะ เสียงของคำๆ
นี้ก็ดังก้องอยู่ในหัวอิเคทานิอยู่หลายตลบไปเลย
อิเคทานินั่งอึ้งอยู่ในรถไปชั่วขณะ...
เพราะมันคือสัญญาณที่แสดงว่า "ตกหญิงสำเร็จแล้ว!!"
กลับมาทางริเอะ
ริเอะ:
ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่นี่ออกจะคับแคบไปนิดนึง
มิมิ: ไม่เป็นไรหรอกคะ
ร้านสวยจังเลย!!
และหลังจากที่เดินเข้ามาในร้านได้อีกสักพัก
ก็พบกับซานาเอะที่ได้มารอเธออยู่ก่อนแล้ว
ริเอะ: อ่ะ!
ซานาเอะจังฉันกลับมาแล้วจ้า!!
ซานาเอะ: อ้าว! มากันแล้วเหรอจ๊ะ
ซานาเอะหันมามองและตอบริเอะ
หลังจากที่เธอกำลังช่วยงานร้านอยู่ที่เคาน์เตอร์คิดเงิน
-เวลาผ่านไปอีกสักพัก-
ริเอะ:
ถ้างั้น เดี๋ยวฉันจะเป็นคนกำหนดกติกาแล้วกันนะ กติกาก็คือ...
เราจะแข่งกันด้วยเพลงทั้งหมด 3 เพลง หากทีมใดชนะได้ 2
เพลงก่อนก็จะเป็นฝ่ายชนะทันที
เนียมิ: โอเค ตกลงตามนั้น
ริเอะ:
ถ้างั้นเราก็มาเริ่มแข่งกันเลยเถอะ Let's pop'n music!
===== POP'N BATTLE ===== Mimi/Nyami vs RIE♥chan/SANAE♥chan
[STAGE 1]
Raise me up - Planetboom===== END BATTLE =====ผลการแข่งขันในเพลงแรก มิมิ เนียมิ เป็นฝ่ายชนะ
ริเอะ:
เก่งสมคำร่ำลือจริงๆ นะ รอบต่อไปพวกฉันคงต้องเอาจริงบ้างแล้วล่ะ!
ซานาเอะ:
อืม!! พวกเราเองก็มาแสดงพลังสามัคคีเหมือนอย่างที่เคยทำด้วยกันทุกทีเถอะ!
ริเอะ:
อือ!!
===== POP'N BATTLE ===== [STAGE 2]
永遠に (Forever) - BEXTER===== END BATTLE =====ผลการแข่งขันในเพลงที่สอง มิมิ เนียมิ เป็นฝ่ายชนะ
มิมิ:
สำมะเร็จ!!
เนียมิ: พวกเราชนะแล้ว!!
-เวลาผ่านไปอีกสักพัก-
หลังจากที่แข่งขันเสร็จ
ทุกคนก็มายืนคุยกันที่บริเวณหน้าร้าน
ริเอะ: เป็นเพราะพวกเธอแท้ๆ
เลยล่ะ ฉันถึงได้เริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาได้
มิมิ: หมายความว่ายังไง?
ริเอะ:
คือที่จริงแล้ว ฉันตั้งใจว่าหลังจากที่ได้แข่งกับพวกเธอแล้ว
ฉันจะเลิกเล่นป๊อปปินมิวสิกแล้วล่ะ เพราะฉันวางแผนไว้ว่าหลังจากจบฤดูร้อน
ฉันจะเริ่มลุยเรียนด้านดีไซน์เนอร์แบบจริงจังแล้ว
และก็จะได้มีเวลาให้กับอิเคทานิคุงมากขึ้นอีกด้วย แต่ว่าพอได้มาแข่งกับพวกเธอแล้ว
ฉันก็รู้สึกตัวขึ้นมาได้ทันทีว่า ที่ฉันมาเริ่มเล่นป๊อปปิน
ก็เพราะฉันชอบเสียงเพลงจริงๆ นั่นแหละ เพราะฉะนั้นแล้ว ต้องขอบคุณพวกเธอมากๆ
เลยนะ
มิมิ: อืม!! ถ้าเธอรู้สึกเอนจอยกับการเล่นป๊อปปิน
ฉันเองก็รู้สึกดีใจเหมือนกัน (∩_∩)
แล้วเนียมิหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อดูเวลา
แล้วมันทำให้เธอนึกเรื่องสำคัญออกได้
เนียมิ: นี่ๆ มิมิจัง
พวกเรามีธุระต้องทำต่อตอน 2 ทุ่มนะ
มิมิ: เอ่อ!! จริงด้วย
ฉันเกือบลืมไปแล้วนะเนี่ย!! (ขอบใจที่เตือนนะ เนียมิจัง!!)
แล้วมิมิก็หันมาบอกลากับพวกริเอะ
มิมิ:
ถ้างั้นพวกเราต้องขอตัวลาแล้วนะ พอดีพวกเรามีธุระด่วนที่ต้องทำต่อน่ะ
ซานาเอะ:
อืม!! ไว้มีโอกาส เดี๋ยวคราวหน้าฉันจะสอนเล่นกีต้าร์ให้ก็ได้นะ
เนียมิ:
อืม!! แล้วเจอกันใหม่นะ See you!
ริเอะ: บ๊ายบายจ้า (0^◇^0)/
แล้วทั้งสองก็เดินจากไป
เนียมิ:
เอาล่ะ แล้วคนลึกลับที่มาชวนพวกเราท้าแข่งคือใครกันนะ?
Neutral (Pop'n Music 20 fantasia)
Good
Great
FEVER!
FEVER! Win
Miss
Lose
