pop'n music RESPECT : STAGE 40 「สื่อรักจากดวงดาว」

ในวันนี้ทั้งสองได้มุ่งหน้ามายังบริเวณนอกเมืองเพื่อเริ่มต้นการออกผจญภัยในพื้นที่อุทยาน หลังจากที่พวกเธอรวบรวม "ท่วงสุริยัน" ได้ 2 ชิ้น พื้นที่อุทยานก็ได้ฟื้นฟูไปบางส่วน ซึ่งเป็นผลจากแหล่งพลังงานที่ได้ฟื้นคืนของ ฟลอร่า ภูตแห่งธรรมชาติ

เนียมิ: สายลม แสงแดด และใบไม้เขียวขจี!

มิมิ: ได้เวลามาลุยซันนี่พาร์กของจริงกันแล้วล่ะ! \^o^/

ทั้งสองกล่าวด้วยความตื่นเต้น หลังจากที่มาถึงหน้าทางเข้าเขตอุทยานซึ่งมีซุ้มประตูต้อนรับ

เนียมิ: ท่าทางวันนี้จะลุยอุทยานกันได้จริงๆ แล้วสินะ เพราะเริ่มมีนักท่องเที่ยวมาที่นี่กันแล้วล่ะ (แม้จะยังไม่มากเท่าในเขตเมืองก็เถอะ)

เนียมิกล่าวหลังจากที่เห็นผู้คนตรงหน้า

มิมิ: อืม! วันนี้พวกเราต้องคว้าท่วงสุริยันมาอีกให้ได้เลยนะ!

เนียมิ: แต่ฉันก็สงสัยอยู่นิดหนึ่งนะ ท่วงสุริยันนี่ สามารถหาได้จากทุกคนที่มีเรื่องทุกข์ใจเลยเหรอ?

มิมิ: ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะ แต่ถ้าดูจากคราวก่อนที่พวกเรารวบรวมมาได้ มันก็อาจจะเป็นอย่างงั้นก็ได้

เนียมิ: งั้นแบบนี้... ถ้าเกิดพวกไทม์เมอร์มีเรื่องทุกข์ใจขึ้นมาที่นี่ เราก็สามารถเรียกท่วงสุริยันจากพวกเขาก็ได้เหมือนกันสิ ใช่ไหม?

มิมิ: ฉันว่าแบบนั้นคงเป็นไปไม่ได้หรอก ฉันว่าคงจะทำได้แค่เฉพาะกับผู้ที่อาศัยอยู่ที่ซันนี่พาร์กนี้เท่านั้น ...หรือพูดให้เข้าใจก็คือ ความสุขของผู้คนที่นี่เป็นแหล่งพลังงานขับเคลื่อนของซันนี่พาร์กยังไงล่ะ!

เนียมิ: อ๋อ เข้าใจแล้ว ถ้าหากทุกคนมีความสุข ซันนี่พาร์กก็จะค่อยๆ กลับมาเขียวขจีสินะ!

มิมิ: ใช่แล้วล่ะ! เธอเข้าใจถูกแล้ว นั่นคือภารกิจของพวกเราที่ต้องช่วยกันทำให้ทุกคนกลับมามีความสุขนะ!

เนียมิ: ถ้างั้นตอนนี้พวกเราก็ไปลุยกันเถอะ!

มิมิ: โอ้!! \^o^/

--------------------------------------------------------------------------------

STAGE 40
「สื่อรักจากดวงดาว」

--------------------------------------------------------------------------------

และแล้วก็ได้เวลาที่ทั้งสองเริ่มออกเดินสำรวจในพื้นที่อุทยาน

อุทยานแห่งนี้บรรยากาศโดยรวมคล้ายกับสวนสาธารณะในเขตเมือง แต่มีพื้นที่ใหญ่กว่ามาก โดยรอบเต็มไปด้วยต้นไม้และทุ่งหญ้า มีถนนคนเดินขนาดเล็กที่ทอดไปตามเส้นทางต่างๆ และระหว่างทางยังมีจุดแวะชุมวิวและพืชพรรณต่างๆ ให้ได้ดูและมีป้ายข้อมูลติดไว้ให้ได้ศึกษาพืชพรรณเหล่านั้นอีกด้วย

แต่เนื่องจากตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วง จึงได้เห็นภาพของต้นไม้สีน้ำตาล-แดงที่ดูตัดกับพื้นหญ้าสีเขียวได้อย่างสวยงาม และแน่นอนว่ามิมิได้ทำการเก็บภาพของพืชพรรณต่างๆ ด้วยกล้องถ่ายรูปไปด้วยตลอดทาง

และหลังจากที่ทั้งสองได้เดินสำรวจมาสักระยะ

เนียมิ: ที่นี่ใหญ่มากจริงๆ เลยนะ

มิมิ: อืม! มันใหญ่เท่ากับจังหวัดหนึ่งเลยล่ะ ต่อให้เดินทั้งวันนี้ยังไงก็เที่ยวได้ไม่ครบทุกที่แน่ๆ

เนียมิ: แต่ว่าพวกเราเดินมากันตั้งนานแล้วนะ แต่ก็ยังไม่เจอใครที่ดูทุกข์ใจเลย

แล้วในทันใดนั้น ทั้งสองก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินสวนมาด้วยท่าทางเซ็งๆ

เนียมิ: อ่ะ! Σ( °_°) น่าจะเจอแล้วล่ะ!!

"วันนี้ก็ยังหาไม่เจออีกตามเคย... (>_<。)"

ผู้หญิงคนนั้นกล่าวด้วยท่าทางคอตกเพราะความเซ็ง

เนียมิ: เดี๋ยวก่อนค่ะ!!

ทั้งสองเข้ามาทักตรงหน้า ทำให้เธอต้องหยุดเดิน

"ห๊ะ?"

มิมิ: กำลังมีเรื่องทุกข์ใจอยู่ใช่ไหม เดี๋ยวให้พวกเราช่วยจัดการเองนะ! (^_<)☆

"ว่าแต่... พวกเธอเป็นใครกันเหรอ? (ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย)"

เนียมิ: พวกเราคือ เนียมิ

มิมิ: และฉัน มิมิ ^_^

เนียมิ: แล้วเธอมีเรื่องอะไรกลุ้มใจอยู่เหรอ?

"มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน พวกเธอไม่ต้องมายุ่งด้วยหรอก"

เนียมิ: แบบนั้นแหละ! ที่พวกเราต้องยิ่งอยากยุ่งด้วยเข้าไปใหญ่เลย!

มิมิ: แล้วเธอมีเรื่องอะไรกลุ้มใจอะไรล่ะ ยอมบอกมาซะเถอะ (ไม่ต้องอาย)

"ก็ได้ๆ ฉันจะยอมบอกแล้วก็ได้ แต่ก่อนหน้านั้น ฉันขอแบทเทิลกับพวกเธอก่อนก็แล้วกันนะ! (^_<)☆"

มิมิ: ได้สิ! พวกเรายินดีรับคำท้า

เนียมิ: แต่ถ้าพวกเราชนะ เธอต้องยอมเล่าตามสัญญานะ

"โอเคเลย! ...อ้อ! ฉันชื่อ "คาโอริน" (kaorin) นะ ยินดีที่ได้รู้จักด้วยล่ะ"

===== POP'N BATTLE =====
Mimi/Nyami vs kaorin
PDM / Trish
===== END BATTLE =====

ผลการแข่งขัน มิมิกับเนียมิ เป็นฝ่ายชนะ

มิมิ: เอาล่ะ แล้วเรื่องกลุ้มใจของเธอคืออะไรกันเหรอ?

คาโอริน: ที่จริงแล้ว.. ฉันมีไอ้นี่น่ะ

คาโอรินหยิบกล้องส่องทางไกลออกมาให้ทั้งสองดู

มิมิ/เนียมิ: กล้องส่องทางไกล??

คาโอริน: มันไม่ใช่กล้องส่องทางไกลธรรมดานะ แต่เป็น "กล้องส่องหารัก" !! ♡

มิมิ: โห้!! เธอมีของแบบนี้ด้วยเหรอ แล้วมันทำอะไรได้ล่ะ? (อยากได้จัง)

คาโอริน: ง่ายๆ แค่ใช้เจ้านี้ส่องไปยังคนที่เป็นเพศตรงข้ามกับเรา แล้วกล้องจะบอกเองว่าคนๆ นั้นเหมาะสมกับเรากี่เปอร์เซ็นต์...!

เนียมิ: งั้นแบบนี้ถ้าฉันใช้นี่ส่องไปที่ไทม์เมอร์ ก็อาจจะ...

แล้วเนียมิก็เกิดอาการหน้าแดงฉ่ำ และนึ่งไปพักหนึ่ง...

เนียมิ: (ทำไมฉันถึงคิดเรื่องแบบนี้อีกแล้วเนี่ย `(*>﹏<*)′)

มิมิ: แล้วเธอได้มาจากไหนเหรอ??

คาโอริน: เออ.. ฉันหามาได้จากร้านขายของเก่าแถวหมู่บ้านฉันน่ะ แต่ที่มาของกล้องจริงๆ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ...ส่วนเรื่องที่ฉันกำลังกลุ้มใจอยู่ก็คือ เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันส่องเจอผู้ชายที่ดวงสมรถึง 120% เลยล่ะ! แต่ว่าพอฉันพยายามเข้าไปตีสนิทด้วย ปรากฏว่าเขาผู้นั้นกลับมีเจ้าของอยู่ก่อนแล้ว.. และจนถึงตอนนี้ฉันก็ยังส่องไม่เจอใครที่ดวงสมรถึง 100% เลย...

มิมิ: จะว่าไปก็เหมือนกับฉันเลยนะ...

＊สวิตซ์ความหลังของมิมิ ออน!＊

มิมิหูตกและตาปรือหลังจากที่ได้จมสู่ความสิ้นหวัง

คาโอริน: แสดงว่าเธอเองก็เคยอกหักมาเหมือนกันสินะ

มิมิ: ใช่แล้วล่ะ แถมหลายครั้งเลยด้วย

มิมิ/คาโอริน: หือๆๆๆ... (┬┬﹏┬┬)

มิมิกับคาโอรินร้องไห้ด้วยกัน

เนียมิ: ต้องสู้สิคะ! ถึงวันนี้จะยังไม่เจอ แต่พรุ่งนี้หรือสักวันต้องได้เจอคนที่ดวงสมรแน่ๆ คะ!

คาโอริน: แต่ฉันก็พลาดท่ามาแบบนี้หลายครั้งแล้วนะ แต่ก็แปลกอยู่อย่างหนึ่งที่พอส่องเจอคนที่ดวงสมรไม่ถึง 100% คนๆ นั้นกลับไม่มีเจ้าของหรือถูกชิงตัดหน้าไปก่อน ทำไมมันถึงเป็นแบบนั้นไปได้?

แล้วจากนั้นมิมิก็นึกอะไรออกได้

มิมิ: Σ(. ❛ ᴗ ❛.)💡 เอ๊!? หรือว่ากล้องนี้จะ...?

คาโอริน: เธอนึกอะไรได้งั้นเหรอ?

มิมิ: หรือว่ากล้องส่องทางไกลนี้ จะสแกนเจอแค่เฉพาะคนที่มีแฟนอยู่แล้วเท่านั้น??

คาโอริน: Σ(. ❛ ᴗ ❛.)💡 อ่อ! จริงสิ

แล้วเธอก็หยิบสมุดบันทึกออกมาจากกระเป๋าสะพายหลัง แล้วเปิดดู

คาโอริน: จริงด้วยสินะ.. ถ้าดูตามสถิติแล้ว เกือบทุกคนที่ไม่ถึง 100% จะโสดสนิทจริงๆ ด้วย

เนียมิ: โห๊! เธอจดมันไว้หมดเลยเหรอ? (⊙_⊙;)

คาโอริน: อืม! ฉันชอบเขียนไดอารี่น่ะ

มิมิ: งั้นก็แปลว่า เธอได้ลองศึกษาคนๆ นั้นดีก่อนแล้วคอยเริ่มลงมือจีบสินะ

คาโอริน: ใช่แล้วล่ะ ฉันจดเอาไว้หมดทุกอย่างเลย ตั้งแต่ ลักษณะนิสัย ความชอบ รวมถึงสถิติอื่นๆ แต่พอได้ลองบุกเข้าไปจริงๆ กลับล้มเหลวทุกครั้งไปได้ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

แล้วจากนั้นเนียมิก็หันมาถามมิมิ

เนียมิ: ถึงเวลาที่เราต้องใช้พลังนั้นแล้วหรือยัง?

มิมิ: แต่ฉันว่ารอดูต่อไปก่อนอีกสักพักดีกว่านะ

คาโอริน: นั้นสิ แล้วพวกเธออยากจะดูสถิติเพิ่มไหมล่ะ เดี๋ยวฉันจะพาไปที่บ้านของฉันนะ ฉันจดเอาไว้หลายเล่มเลยล่ะ!

มิมิ: โอเค ไปกันเลย!

--------------------------------------------------------------------------------

แล้วคาโอรินก็พาทั้งสองมายังบ้านของตน ซึ่งมีรูปร่างที่ดูแปลกตา

เนียมิ: นี่คือบ้านของเธอจริงๆ เหรอ? (⊙_⊙;)

มิมิ: อย่างกับหอดูดาวเลย (⊙_⊙;)

คาโอริน: อืม! ครอบครัวของฉันเป็นนักดาราศาสตร์น่ะ ก็เลยสร้างชั้นบนเป็นหอชมดาว

ตัวบ้านเป็นบ้าน 3 ชั้น โดยสองชั้นแรกมีรูปร่างเป็นบ้านทรงธรรมดา แต่ชั้น 3 จะมีลักษณะคล้ายกับโดมส่องดาวที่มีกล้องส่องดาวขนาดยักษ์อยู่ภายในโดม

และหลังจากนั้นเธอก็นำทางทั้งสองมายังห้องส่วนตัวของเธอ ซึ่งอยู่ที่ชั้น 3

คาโอริน: เอาล่ะ เชิญเปิดดูที่ชั้นวางหนังสือกันได้เต็มที่เลย ไม่ต้องเกรงใจ

แล้วจากนั้นทั้งสองจึงเริ่มสำรวจดูที่ชั้นหนังสือ พบว่ามีสมุดบันทึกแบบเดียวกันวางอยู่เต็มชั้นไปหมด

เนียมิ: โห๊! เยอะจริงๆ (⊙_⊙;) (ตอนที่เห็นทีแรก นึกว่าเป็นหนังสือการ์ตูนซะอีกนะ!)

แล้วทั้งสองก็เริ่มสุ่มเลือกหนังสือมาเปิดดู

มิมิ: เขียนเอาไว้ได้ละเอียดจริงๆ มีทั้งสถิติการส่องกล้อง สเปคผู้ชาย รวมไปถึงเรื่องราวประจำวันของคาโอรินด้วยล่ะ (น่าจะเอามาตีพิมพ์ขายได้เลยนะ)

แล้วจากนั้นสักพักเนียมิก็ไปเห็นสมุดแปลกๆ เล่มหนึ่งที่ดูต่างจากเล่มอื่นๆ

เนียมิ: นี่มันอะไรกันน่ะ?

คาโอริน: ห๊ะ! อย่าเปิดเล่มนั้นเชียวนะ ∑( 口 ||

แต่ห้ามไม่ทันการ เนียมิได้เปิดออกมาแล้วเรียบร้อย

และสิ่งที่เห็นภายในสมุดเล่มนั้น คือรูปวาดของสิ่งมีชีวิตหน้าตาน่ารักตัวหนึ่ง

เนียมิ: นี่มันคือตัวอะไรกันเนี่ย?

มิมิ: ไหนดูด้วยสิ

ส่วนคาโอรินก็เกิดอาการแฮงค์หน้าแดงฉ่ำด้วยความอายไปพักหนึ่ง

สิ่งมีชีวิตตัวนี้มีรูปร่างเป็นดาวสีฟ้าที่มีหน้าตา

มิมิ: น่ารักจังเลยนะ คาโอรินเป็นคนวาดเหรอเนี่ย?

และเมื่อลองเปิดดูหน้าอื่นไปเรื่อยๆ ก็พบรูปเดียวกันในอริยาบทที่แตกต่างกัน

เนียมิ: วาดได้สวยมากเลยนะ เธอเองก็มีพรสวรรค์ด้านการวาดภาพเหมือนกันนะ

คาโอริน: ใช่แล้วล่ะ ฉันเป็นคนวาดเองแหละ แต่ฉันก็ไม่ได้วาดรูปเก่งอะไรหรอกนะ ฉันจะวาดมันเล่นๆ ตอนช่วงที่ไม่รู้จะเขียนอะไรน่ะ

เนียมิ: แล้วเจ้าตัวนี้มีชื่อหรือเปล่า?

คาโอริน: มีสิ ชื่อ "แฮปปี้" (HAPPPY) น่ะ เขาเป็นดวงดาวแห่งการพบพาน

เนียมิ: ดวงดาวแห่งการพบพาน??

คาโอริน: อืม! เป็นดาวน้อยที่ล่องลอยอยู่ในอวกาศอันแสนสดใส เป็นดาวที่นำพาทั้งความรักและความหวังมาให้กับผู้ที่พบเห็น หากใครที่ได้เห็นดาวหางของเจ้าตัวนี้บนท้องฟ้าแล้วอธิษฐาน ก็จะทำให้ได้สมหวังกับสิ่งนั้นๆ ตลอดไป ...ฉันจะวาดตัวนี้ขึ้นมาทุกครั้งที่ภารกิจของฉันล้มเหลว บางทีถ้าหากฉันได้พบกับเจ้าแฮปปี้จริงๆ ฉันอาจจะสมหวังในความรักก็เป็นได้... (┬┬﹏┬┬)

แล้วทั้งสองก็หันมามองหน้ากัน

เนียมิ: คงถึงเวลาต้องใช้พลังป๊อปเปอร์สกันแล้วล่ะ

มิมิ: อืม!

แล้วทั้งสองก็หันกลับมาทางคาโอริน

เนียมิ: ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวพวกเราจะช่วยทำให้เรื่องนั้นเป็นจริงเอง!

คาโอริน: เอ๊!? พวกเธอพูดเรื่องอะไรน่ะ

มิมิ: ไม่ต้องห่วง รับรองคืนนี้เธอได้เจอจริงๆ แน่

คาโอริน: อะอืม เข้าใจแล้วล่ะ แต่ก็ขอบคุณล่วงหน้านะ ถ้าหากเรื่องนั้นเป็นจริงได้ขึ้นมา! ^_^ ...แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ฉันกลับมามีกำลังใจสู้ต่ออีกครั้งแล้วล่ะ ถึงวันนี้จะยังไม่ได้ แต่พรุ่งนี้ก็ต้องทำให้ได้เลย!! ขอบใจพวกเธอด้วยอีกครั้งนะ! เป็นเพราะพวกเธอแท้ๆ เลยฉันถึงได้กลับมาคืนชีพอีกครั้ง

มิมิ: อืม! พรุ่งนี้ก็พยายามเข้านะ! ^_^

เนียมิ: อย่ายอมแพ้แบบวันนี้อีกล่ะ!

--------------------------------------------------------------------------------

เวลาผ่านไปจนถึงช่วงดึก ทั้งสองได้กลับมายังหน้าบ้านของคาโอรินอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้เธอได้ปิดไฟนอนไปแล้ว

ทั้งสองได้วางแผนว่าจะใช้พลังของเกียร์วิเศษสสานฝันให้เป็นความจริง ซึ่งเป็นสิ่งที่ยังไม่เคยทำมาก่อน

เนียมิ: พวกเราจะทำแบบนั้นได้จริงๆ เหรอ?

มิมิ: เชื่อมั่นในพลังของป๊อปเปอร์สสิ พวกเราก็ใช้พลังนี้ช่วยเหลือผู้คนมาได้ตั้งหลายครั้งแล้วนะ!

เนียมิ: แต่ฉันก็ยังไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดีว่าพลังนี้ตกลงมันเอาไว้ใช้ต่อสู้หรือทำอะไรกันแน่

มิมิ: เอาหนา ถ้าหากพลังนี้มีไว้เพื่อผดุงคุณธรรม ก็ต้องทำได้อยู่แล้วล่ะนะ

เนียมิ: อืม! นั้นสินะ ถ้าเราใช้เพื่อผดุงคุณธรรมละก็ ยังไงก็ต้องได้ผลอยู่แล้วล่ะ งั้นมาเริ่มกันเลยเถอะ

แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็ยกแขนข้างที่สวมกำไลแปลงร่างขึ้นมา แล้วตะโกนว่า

มิมิ/เนียมิ: "ป๊อปปินแปลงร่าง!!"

แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็แปลงร่างเป็นป๊อปเปอร์ส

จากนั้นทั้งคู่ก็เรียกเกียร์วิเศษออกมาจากเข็มกลัดบนชุด โดยมีลูกพลังออกมาจากเข็มกลัด ก่อนที่ลูกพลังทั้งสองจะเข้ามาหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน แล้วจากนั้นลูกพลังก็แปลงสภาพกลายเป็นเกียร์อีกที

ป๊อปเลิฟ/พีช: Let's pop'n music together! O(∩_∩)O

===== POP'N MUSIC =====
별빛정원 (Starlight garden) / vneld

ทันทีที่เริ่มเล่นป๊อปปิน ก็เกิดคลื่นแสงสีฟ้าขึ้นมารอบตัวของคาโอรินอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่จะหายไป

และสักพัก เธอก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ

แล้วทันใดทันก็เกิดแสงสว่างขึ้นที่หน้าต่างวูบหนึ่ง

คาโอริน: ห๊ะ!? (⊙ˍ⊙)

เธอได้ตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจหลังจากที่ได้เห็นแสงประหลาดนั้น

แล้วจากนั้นเธอจึงรีบมาส่องดูตรงหน้าต่าง ก็พบกับเสาแสงที่ส่องขึ้นสู่ท้องฟ้ามาจากที่ๆ ห่างไกลออกไป

คาโอริน: หรือว่าจะเป็น...? o((⊙﹏⊙))o

จากนั้นในเวลาต่อมาเธอจึงได้รีบแต่งตัวเพื่อออกไปดูยังจุดที่มีเสาแสงประหลาดนั้น

เธอวิ่งมาเรื่อยๆ จนมาถึงบริเวณเขตเมือง ซึ่งเมื่อมาถึงเสาแสงก็ได้จางหายไปพอดี

คาโอริน: ห..หายไปแล้ว!? (⊙_⊙;)

แต่เธอก็ยังไม่ละความพยายาม เธอตัดสินใจมุ่งหน้าไปตามทิศทางที่ได้เห็นแสงเมื่อสักครู่

แล้วจากนั้นก็มาจนถึงบริเวณซอยแคบที่คันระหว่างอาคารทั้งสองหลัง และในทันใดนั้นเธอก็พบกับแสงอ่อนๆ ที่ส่องมาจากซอยแคบตรงหน้า

จากนั้นเธอจึงตัดสินใจใช้กล้องส่องทางไกลวิเศษ เพื่อดูสิ่งที่เห็นตรงหน้าจากระยะไกลเพื่อความปลอดภัย

สิ่งที่เธอเห็นก็คือ... ตัวประหลาดที่มีรูปร่างคล้ายกับตัวละครที่เธอชอบวาดเล่นเป็นประจำ พร้อมกับค่าดวงสมรที่สูงถึง 2,000% !!

คาโอริน: สองพันเปอร์เซ็นต์ เลยเหรอ!? ((⊙﹏⊙))o (มันอะไรกันน่ะ)

จากนั้นเธอจึงค่อยๆ เดินเข้าไปหาตัวนั้นที่ยังคงเปล่งแสงอ่อนๆ ออกมา

และเมื่อเข้ามาจนถึงตัวแล้ว ก็พบว่าเป็นตัวละครที่เธอวาดจริงๆ

คาโอริน: ห๊ะ แฮปปี้จัง!! ∑(°ロ°)

แล้วเธอก็เข้ามาดูใกล้ๆ เพื่อตรวจเช็คอีกครั้ง พบว่าเขาอยู่ในสภาพบาดเจ็บและหมดสติ

คาโอริน: เธอบาดเจ็บอย่างงั้นเหรอเนี่ย!?

แล้วเธอก็คิดหาทางช่วยเหลือเขาทุกวิถีทาง

คาโอริน: ไม่นึกเลยว่าสิ่งที่ มิมิกับเนียมิ ทำนายไว้จะเป็นเรื่องจริง ...แต่ก่อนอื่นต้องรีบนำตัวไปรักษาก่อนล่ะ!

แล้วเธอจึงรีบนำแฮปปี้กลับมาที่บ้านของเธอ

--------------------------------------------------------------------------------

เมื่อกลับมาถึง เธอจึงทำการปฐมพยาบาลในเบื้องต้นตามหนังสือที่เธอหยิบมาดู

คาโอริน: ไม่รู้ว่าจะใช้ได้ผลกับสิ่งมีชีวิตนอกโลกหรือเปล่า แต่ก็ต้องลองดูล่ะ

เมื่อเสร็จแล้ว เธอจึงปิดไฟห้องเพื่อนอนต่อ

ผ่านไปสักระยะ แฮปปี้ก็ได้ตื่นขึ้นมา แล้วลอยเข้ามาหาคาโอรินที่กำลังนอนหันหลังให้

แล้วหลังจากนั้นแฮปปี้ก็ได้ยิ้มออกมา ก่อนที่จะเปล่งแสงออกมาจากตัว ซึ่งแสงนี้ได้ส่องสว่างไปทั่วทั้งห้องอยู่วูบหนึ่ง

จากนั้นอยู่ๆ คาโอรินก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

เธอค่อยๆ ลุกขึ้นมาอีกครั้ง และเมื่อลืมตาขึ้นมาจนสุดแล้ว เธอก็ต้องแปลกใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า

คาโอริน: ห๊ะ!? (⊙ˍ⊙)

สิ่งที่เธอเห็นในตอนนี้คือ เธอได้มาอยู่ภายในสวนดอกไม้แห่งหนึ่งที่อยู่กลางแจ้ง

คาโอริน: นี่เรา... มาอยู่ที่ไหนกันละเนี่ย??

"ขอบคุณที่ช่วยนะ!"

เสียงประหลาดดังขึ้นมา เธอจึงหันมามอง ก็พบกับแฮปปี้ที่ลอยอยู่ข้างๆ เธอ

คาโอริน: แฮปปี้จัง!! ∑(°ロ°)

คาโอรินเข้าไปหาแฮปปี้

คาโอริน: ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ แล้วนี่ฉันมาอยู่ที่ไหนกันแน่??

แฮปปี้: ที่นี่เป็น "สวนแห่งแสงดาว" เป็นสถานที่ๆ ฉันอาศัยอยู่ไงล่ะ!

คาโอริน: สวนแห่งแสงดาว? แล้วมันอยู่ที่ไหนบนโลกกันล่ะ?? (ฉันไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย)

แฮปปี้: ที่นี่เป็นมิติพิเศษที่มีเพียงแค่เฉพาะฉันกับเธอเท่านั้นที่เข้ามาได้

คาโอริน: มิติพิเศษ? มันยังไงกันน่ะ?

แฮปปี้: ปกติแล้วชาวดาวหางจะใช้เวลาพักผ่อนจากการท่องอวกาศอันยาวนานอยู่ในสวนแห่งนี้ เป็นสถานที่เฉพาะที่มีเพียงชาวดาวหางเท่านั้นที่เข้ามาได้ ...แต่ที่เธอเข้ามาที่นี่ได้ก็เพราะเธอได้ช่วยฉันเอาไว้ ฉันจึงอนุญาตให้เธอเข้ามาได้เป็นกรณีพิเศษยังไงล่ะ! ^_^

คาโอริน: แบบนี้นี่เอง...

แฮปปี้: และฉันก็ได้เฝ้ามองเธอวาดรูปของฉันจากโคจรโลกแล้วล่ะ เธอวาดได้เหมือนฉันมากเลยนะ! ^_^

แล้วเธอก็มองแฮปปี้อยู่พักหนึ่งด้วยความรู้สึกที่อบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะมันนานมากแล้วจริงๆ ที่ไม่มีคนชื่นชมเธอแบบนี้

แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็ท่องไปในทุ่งสวนแสงดาวด้วยกัน ภายใต้ฝูงดาวหางที่พุ่งผ่านบนฟ้าเป็นระยะให้ได้ชมกันอย่างน่าประทับใจ

คาโอริน: นั่นสินะ ถึงแม้ 2,000% ในครั้งนี้อาจจะยังไม่ใช่ "รักแท้" ที่กำลังตามหาอยู่ แต่นี่ก็อาจจะเป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญที่ฉันกำลังขาดไปอยู่ก็เป็นได้... แฮปปี้ เธอช่วยทำให้ฉันมีความสุขจริงๆ ขอบคุณนะ!
===== END MUSIC =====

จากนั้นที่ห้องนอนของคาโอรินก็เกิดแสงสว่างขึ้นที่สมุดภาพวาด แล้วจากนั้นก็มี "ท่วงสุริยัน" ลอยออกมา

แล้วจากนั้น "ท่วงสุริยัน" ก็ได้ลอยไปยังหอคอยซันนี่ แล้วได้ลอยเข้าไปภายในสัญลักษณ์ดวงอาทิตย์ที่อยู่บนยอด แล้วจากนั้นหนึ่งในกลีบทั้ง 6 ของดวงอาทิตย์ก็เปลี่ยนสีจากเทามาเป็นสีเหลือง



มิมิกับเนียมิ ได้รับสแตมป์ดวงที่ 3 เรียบร้อยแล้ว!!

ส่วนทั้งสองก็หันมามองกัน แล้วยิ้มให้กันด้วยความยินดี ก่อนที่จะกลับโรงแรมไป

>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<