เช้าวันต่อมา หลังจากที่ทั้งสองแต่งตัวเสร็จแล้ว ทั้งคู่ก็ได้มายืนอยู่หน้ากระจกเพื่อดูหน้าตาของชุดที่กำลังใส่
เนียมิ: ว้าว!! (⓿_⓿)
เนียมิ: ว้าว!! (⓿_⓿)
เนียมิ: นี่น่ะเหรอ ชุดพิเศษที่มิมิจังเลือกให้ ดูน่ารักมากเลยนะ!
(ฉันชอบหมวกนี้มากเลยล่ะ!)มิมิ: อืม! แถมยังดูเข้ากับบรรยากาศของที่นี่มากๆ เลยล่ะ
เนียมิ: ว่าแต่.. นี่ก็จะใกล้ฤดูหนาวแล้วนะ ทำไมเธอถึงเลือกชุดนี้ล่ะ?
มิมิ: ก็แบบว่า... ที่นี่เป็นเขตอุทยานใช่ไหมล่ะ? ฉันเลยคิดว่าบางทีใส่ชุดบางๆ แบบนี้มันอาจจะทำให้รู้สึกสบายตัวกว่าชุดประจำฤดูกาลก็ได้ และอีกเรื่องก็คือ อาจจะพอช่วยให้พวกเราลุยในเขตร้อนของที่นี่ก็ได้นะ (เมื่อวานนี้พวกเราใส่ชุดประจำฤดูใบไม้ร่วง)
เนียมิ: เออ.. ก็จริงอยู่นะ เมื่อวานนี้พวกเราใส่ชุดประจำฤดูกาลก็เลยทำให้ทนอยู่ในเขตร้อนบริเวณนอกเมืองได้ไม่นาน
มิมิ: ใช่แล้วล่ะ! ^_^
เนียมิ: แต่สงสัยอยู่อีกเรื่องนะ ทำไมพวกเราถึงต้องพบกล้องกันด้วยล่ะ?
มิมิ: เพราะฉันอยากจะเก็บภาพสัตว์ป่าและธรรมชาติของที่นี่เมื่อมีโอกาสยังไงล่ะ! ฉันว่าใช้กล้องแบบนี้มันถ่ายได้ดีกว่ากล้องมือถือนะ!
เนียมิ: อ๋อ เข้าใจแล้วล่ะ แต่ว่าฉันคงไม่ค่อยได้ถ่ายเท่าไหร่หรอกนะ เพราะฉันก็ไม่ค่อยชำนาญการถ่ายภาพซะด้วยสิ
มิมิ: อืม ไม่เป็นไร ถือว่าเป็นเครื่องประดับก็แล้วกัน ^_^
เนียมิ: เอาล่ะ! งั้นตอนนี้พวกเราก็...
มิมิ/เนียมิ: ไปลุยกันเลย!! LET'S ADVENTURE!! (^_-)/☆\(-_^)
--------------------------------------------------------------------------------
「ถ้วยแก้วน้อยกอยใจ」
--------------------------------------------------------------------------------
จากนั้นทั้งสองก็เดินออกมายังหน้าโรงแรม
เนียมิ: จะว่าไปตั้งแต่ที่ออกจากห้องจนมาอยู่ในภัตตาหาร ยังไม่เห็นพวกไทม์เมอร์เลยนะ
มิมิ: พวกเขาอาจจะยังอยู่ในห้อง หรืออาจจะออกไปก่อนพวกเราแล้วก็ได้
เนียมิ: ฉันว่าพวกเราควรจะรอเขาก่อนดีไหม? เพราะไหนๆ พวกเขาก็ออกค่าห้องพักให้นะ
จากนั้นมิมิก็หยิบมือถือขึ้นมาเพื่อแชทหาไทม์เมอร์ เธอคุยกับเขาผ่านแอปพลิเคชันอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะได้คำตอบมาให้เนียมิคือ...
มิมิ: พวกเขาออกไปก่อนแล้วล่ะ แต่ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรก็เรียกหาเขาได้ทุกเมื่อเลยนะ
เนียมิ: อืม! งั้นพวกเราก็ไปลุยกันเลยเถอะ
มิมิ: โอเค!! แล้ววันนี้จะไปที่ไหนล่ะ?
เนียมิ: ฉันมีที่ๆ หนึ่งที่อยากจะไปดูอยู่น่ะ
แล้วทั้งสองก็เดินมายังหน้า "หอคอยซันนี่" ที่ตั้งอยู่กลางถนนวงเวียนหน้าสถานีรถไฟ และเมื่อมาถึงมิมิก็จัดการเก็บภาพของหอคอยทันที
ส่วนเนียมิพยายามเดินส่องรอบๆ ตัวหอคอยเพื่อมองหาอะไรบางอย่าง
มิมิ: ทำไมเธอถึงอยากกลับมาดูหอคอยนี้อีกครั้งล่ะ? (แปลกนะเนี่ย)
เนียมิ: ฉันฝันน่ะ...
มิมิ: ว่า...?
เนียมิ: ฉันฝันเห็นใครก็ไม่รู้มาขอให้ช่วยกอบกู้ซันนี่พาร์ก และเขาก็บอกให้มาดูที่นี่เพื่อหาคำตอบ
มิมิ: อืม... หมายความว่าถ้ามาที่นี่อาจจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับ "ภารกิจหลัก" ของที่นี่สินะ?
เนียมิ: อาจจะใช่ก็ได้
และหลังจากที่เนียมิสำรวจอยู่สักพัก เธอก็พบว่าที่ด้านหลังหอคอยมีประตูอยู่ เธอจึงลองเดินเข้าไปเปิดแต่เปิดไม่ได้
เนียมิ: ประตูล็อคแฮะ... (°ー°〃)
มิมิ: ฉันว่าถ้าเขาไม่ให้เข้าก็อย่าพยายามเลยดีกว่านะ อาจจะเป็นการพยายามบุกรุกสถานที่สาธารณะก็ได้
แล้วจากนั้นอยู่ๆ ประตูที่ล็อคไว้ก็ถูกเปิดออกมาโดยไม่มีสาเหตุ ซึ่งหลังประตูมีแสงสว่างส่องออกมาทำให้มองไม่เห็นด้านใน
เนียมิ: ห๊ะ?! ประตูเปิดออกแล้วล่ะ (⊙_⊙)？
มิมิ: เอ๊!? แต่เมื่อกี้มันล็อคอยู่นะ?
"ในที่สุดพวกเธอก็มาแล้วสินะ เชิญเข้ามาด้านในเลย"
เสียงปริศนาเรียกมาจากด้านหลังประตูที่ส่องสว่าง
เนียมิ: เสียงนี้มัน... เหมือนกับที่ฉันได้ยินในความฝันเลย!
มิมิ: ห๊ะ จริงดิ!? (⊙﹏⊙)
เนียมิ: อืม! ลองเข้าไปดูกันเถอะ!
แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปด้านในประตูนั้น
เมื่อเข้ามาด้านในแล้ว พบว่าที่นี่เป็นสวนดอกไม้ซึ่งมีดอกไม้หลากสีอยู่เต็มพื้นไปหมด
เนียมิ: ที่นี่เหมือนกับที่ฉันเห็นในฝันไม่ผิดเลยล่ะ...
"ขอต้อนรับสู่ซันนี่พาร์กนะ"
จากนั้นก็มีผู้หญิงปริศนาปรากฏตัวออกมาตรงหน้าทั้งสอง
มิมิ: ห๊ะ!? ∑(⊙ˍ⊙)
เนียมิ: นั่นมัน...?
"ฉันชื่อ "ฟลอร่า" (Flora) เป็นภูตแห่งซันนี่พาร์ก ยินดีที่ได้รู้จักด้วยนะ (∩_∩)"
เนียมิ: ภูตแห่งซันนี่พาร์กงั้นเหรอคะ?
ฟลอร่า: ใช่แล้วจ๊ะ ^_^ ที่ซันนี่พาร์กอุดมสมบูรณ์ได้ก็เพราะมีภูตอย่างพวกเราคอยดูแลอยู่ยังไงล่ะจ๊ะ
เนียมิ: แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับซันนี่พาร์กในตอนนี้เหรอ? ทำไมบริเวณรอบๆ เมืองถึงได้กลายเป็นพื้นที่แห้งแล้งหมดเลย?
ฟลอร่า: เรื่องนั้นฉันต้องขอเล่าถึงจุดเริ่มต้นก่อนนะ... ปกติแล้วที่ซันนี่พาร์กแห่งนี้จะมีภูตที่คอยมอบความอุดมสมบูรณ์ให้กับอุทยานอยู่ ซึ่งก็คือฉันกับภูตอีกตนที่ชื่อ "ฟาล์มมี่" (Flamme) โดยที่ฉันจะคอยมอบความอุดมสมบูรณ์ให้กับธรรมชาติ ในขณะที่ฟาล์มมี่จะคอยมอบความอบอุ่นให้กับซันนี่พาร์กแห่งนี้ ถ้าหากไม่มีภูตแห่งธรรมชาติอย่างพวกเราซันนี่พาร์กก็คงไม่เป็นอุทยานที่เขียวขจีเช่นทุกวันนี้อย่างแน่นอนเลยล่ะจ๊ะ
มิมิ/เนียมิ: โห..! (⊙ˍ⊙)
ฟลอร่า: และในช่วงฤดูหนาวของทุกปีพวกเราทั้งคู่จะเข้าจำศีลเพื่อให้ซันนี่พาร์กกลายเป็นฤดูหนาวที่สมบูรณ์ และจะรอเวลาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในช่วงคาบเกี่ยวระหว่างฤดูหนาวกับฤดูใบไม้ผลิ ...แต่ทว่าปัญหาก็เกิดขึ้น เพราะในปีนี้ฟาล์มมี่กลับไม่อยากจำศีลเช่นทุกปี เนื่องจากเธอคิดว่ามันน่าเบื่อ เธอจึงเปลี่ยนให้ฤดูใบไม้ร่วงมีสภาพอากาศที่ร้อนระอุเหมือนกับช่วงฤดูร้อน เพื่อที่ว่าช่วงฤดูหนาวมาถึงจะได้ไม่ต้องจำศีลอีก และผลลัพธ์ที่ตามมาก็คือ พื้นที่เกือบทั้งหมดในซันนี่พาร์กได้แปรเปลี่ยนเป็นดินแดนแห้งแล้งไป เนื่องจากอากาศที่ร้อนกินระยะเวลานานกว่าปกตินั่นเอง... และนี่ก็คือสาเหตุที่ทำให้ซันนี่พาร์กกลายเป็นดินแดนแห้งแล้งยังไงล่ะจ๊ะ!
มิมิ: แล้ว...!! มีวิธีที่ทำให้กลับเป็นเหมือนเดิมได้หรือเปล่าคะ?
ฟลอร่า: มีสิจ๊ะ! ปกติแล้วภูตอย่างพวกเราที่อยู่มาได้จนทุกวันนี้ก็เพราะรอยยิ้มและความสุขของผู้คนที่มาเยือนซันนี่พาร์กนี่แหละจ๊ะ แต่หลังจากที่ซันนี่พาร์กกลายเป็นดินแดนแห้งแล้ง ความเชื่อมั่นของผู้คนก็ลดน้อยหายไป ส่งผลให้พลังของฉันในตอนนี้ก็ค่อยๆ ลดลงตามไปด้วย และถ้าหากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป อีกไม่นานพื้นที่ในที่นี้ทั้งหมดก็จะกลายเป็นดินแดนแห้งแล้งอย่างสมบูรณ์และไม่สามารถกู้คืนกลับมาได้อีก... และสิ่งที่ฉันจะมอบหมายให้พวกเธอทั้งสองทำนั่นคือการรวบรวม "ท่วงสุริยัน" ที่ได้จากความเชื่อมั่นของผู้คนที่นี่ ทุกครั้งที่พวกเธอเรียกความเชื่อมั่นของผู้คนที่นี่กลับมาได้ ก็จะได้รับ "ท่วงสุริยัน" มามอบให้กับ "หอคอยซันนี่" แห่งนี้ และเมื่อรวบรวมได้ครบทั้ง 6 ชิ้นซันนี่พาร์กก็จะกลับมาเป็นอุทยานที่เขียวขจีเช่นเดิม!
เนียมิ: ความเชื่อมั่นของผู้คนงั้นเหรอ? มันหมายความว่ายังไง? ไม่เห็นเข้าใจเลย
ฟลอร่า: ก็ประมาณว่า.. ทำยังไงก็ได้ให้ผู้คนที่นี่มีความสุขให้ได้ยังไงล่ะจ๊ะ
เนียมิ: อ๋อ! เข้าใจแล้ว
มิมิ: ฟังดูเหมือนจะง่ายนะ แต่การจะทำให้ผู้คนกลับมาเชื่อมั่นได้ในตอนนี้มันไม่ง่ายซะแล้วสิ
ฟลอร่า: และนี่ก็คือเหตุผลที่ฉันต้องการพวกเธอทั้งสองยังไงล่ะจ๊ะ พวกเธอแปลงร่างเป็นป๊อปเปอร์สได้ไม่ใช่เหรอ?
มิมิ: ชะ... ใช่แล้วค่ะ
ฟลอร่า: พวกเธอก็แค่พยายามใช้พลังบรรเลงเพลงที่มอบความสุขให้กับพวกเขาก็เพียงพอที่จะทำให้ได้ "ท่วงสุริยัน" แล้ว
เนียมิ: หรือหมายความว่า... เกียร์วิเศษ "ป๊อปเปอร์สเกียร์"
มิมิ: ใช่เลยล่ะ! พวกเราต้องช่วยเหลือผู้คนที่นี่ให้กลับมามีความสุขอีกครั้งให้ได้นะ! O(∩_∩)O
ฟลอร่า: เธอเข้าใจถูกแล้วจ๊ะ ^_^ เมื่อพวกเธอทำให้ผู้คนที่กำลังสิ้นหวังกลับมามีความสุขและเชื่อมั่นในซันนี่พาร์กได้อีกครั้ง เมื่อนั้น "ท่วงสุริยัน" ก็จะปรากฏกออกมาเอง
เนียมิ: เข้าใจแล้วค่ะ พวกเราจะพยายามให้เต็มที่เลย!!
ฟลอร่า: อืม! ดีแล้วล่ะนะ ถ้างั้นก็ขอให้พวกเธอโชคดีกับภารกิจนี้นะ (∩_∩)
มิมิ/เนียมิ: ทราบแล้วค่ะ!!
แต่ก่อนที่ทั้งสองจะจากลา เนียมิก็เกิดนึกอะไรที่สำคัญขึ้นมาได้
เนียมิ: Σ( °_°) เออ.. เดี๋ยวก่อนนะ แล้วสแตมป์ล่ะ??
ฟลอร่า: เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง เมื่อรวมรวบ "ท่วงสุริยัน" ได้ พวกเธอก็จะได้รับสแตมป์ประจำซันนี่พาร์กไปด้วย เพราะว่าฉันเป็นลีดเดอร์ของที่นี่ยังไงล่ะจ๊ะ!
มิมิ/เนียมิ: เอ๋!? (⊙_⊙;)
ทั้งสองตะโกนด้วยความตะลึง
มิมิ: งั้นหมายความว่าหลังจากที่รวมรวบ "ท่วงสุริยัน" ได้ครบแล้ว พวกเราก็ต้องมาแข่งกับเธอเพื่อสอบเลื่อนขั้นสินะคะ
ฟลอร่า: ใช่แล้วล่ะ ^_^ เอาล่ะ มีอะไรอยากจะถามอีกไหม ถามมาได้นะ
เนียมิ: งั้นแบบนี้.. ถ้ามาสอบตอนฤดูหนาวก็หมดสิทธิสอบไปโดยปริยายเลยสินะ (เพราะจะจำศีล)
ฟลอร่า: ฮ่าๆ ^_^ ไม่ต้องกังวลไปหรอก ในช่วงฤดูหนาวของทุกปีจะมีลีดเดอร์ที่เป็นมนุษย์มารับหน้าที่นี้แทนชั่วคราว เพราะฉะนั้นไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้สอบหรอกนะ
เนียมิ: เข้าใจแล้วคะ (＠＾０＾)
--------------------------------------------------------------------------------
หลังจากที่ได้รับภารกิจหลักเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองก็กลับออกมายังด้านนอกหอคอย
มิมิ: ต้องทำให้ผู้คนกลับมามีความสุขอีกครั้งงั้นเหรอ.. แล้วพวกเราจะเริ่มต้นจากที่ไหนก่อนดีนะ...?
มิมิคิดไม่ออกว่าจะไปเริ่มจากที่ไหนดี เพราะตามจริงแล้วในตอนนี้ก็แทบจะไม่มีใครให้ช่วยเหลือได้แล้ว และในระหว่างที่ทั้งสองกำลังหาทางออกกันอยู่นั้น เนียมิก็เหลือบไปเห็นป้ายประกาศที่อยู่ตรงหน้าสถานีรถไฟ
เนียมิ: Σ( °_°) นั่นมันอะไรน่ะ??
และเมื่อเธอลองเดินเข้าไปดูใกล้ๆ บริเวณแผงติดป้ายประกาศหน้าสถานี ก็พบว่าเป็นป้ายประกาศจับผู้ร้าย ซึ่งผู้ที่ถูกหมายหัวคือลูกนกสีฟ้าที่มีทั้งหมด 6 ตัว
มิมิ: อ่ะ!? ป้ายประกาศจับงั้นเหรอ??
มิมิกล่าวหลังจากที่เดินตามเนียมิมาที่หลัง
เนียมิ: อืม.. แก็งนกสีฟ้า 6 ตัว รางวัลนำจับ 5,000 ปอง
มิมิ: ว่าแต่ป้ายนี้มาติดเอาไว้นานหรือยังนะ? เพราะถ้าติดไว้นานแล้ว ฉันว่าปานนี้หมายจับคงจะหมดอายุความไปเรียบร้อยแล้วล่ะ.. คิดว่านะ
เนียมิ: ทำไมล่ะ??
มิมิ: ก็... แม้กระทั้งสถานีตำรวจของที่นี่ยังปิดรับแจ้งเหตุไปแล้วเลย (￣_￣|||) (ไทม์เมอร์เขาบอกมาในแชต)
และในตอนนั้นเอง ทั้งสองก็ได้ยินเสียงบางอย่างที่คล้ายกับเสียงร้องเพลง
"ลา ลา ล้า ลา ลา ล่า~♪"
เสียงนี้ดังมาจากบนฟ้า และเมื่อหันไปมองตามทิศทางของต้นเสียง ก็พบว่าเป็นแก็งนกสีฟ้าทั้ง 6 ตัวที่กำลังบินเกาะกลุ่มร้องเพลงอยู่
เนียมิ: นั่นมัน...!! Σ( °_°)
มิมิ: แก็งนกสีฟ้าทั้ง 6 !! ∑(°ロ°) (อะไรจะบังเอิญขนาดนี้!!)
และเมื่อสังเกตดูให้ดีจะพบว่าหนึ่งในนกทั้ง 6 นั้นกำลังจับตัวอะไรไว้อยู่ ซึ่งตัวนั้นกำลังตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ
เนียมิ: ดูเหมือนว่าพวกมันกำลังจับตัวอะไรไว้อยู่ด้วยนะ!
มิมิ: อาจจะเป็นตัวประกันก็ได้ พวกเรารีบตามไปเถอะ!!
แล้วทั้งสองก็วิ่งตามนกพวกนั้นไป
--------------------------------------------------------------------------------
และเมื่อวิ่งตามมาได้เรื่อยๆ ก็มาถึงบริเวณสวนสาธารณะ ซึ่งนกทั้ง 6 กำลังมุ่งหน้าไปทางโซนสวนป่า
แต่หลังจากที่วิ่งตามมาได้อีกสักพัก ทั้งสองก็เริ่มเหนื่อย เนียมิจึงตัดสินใจตะโกนเรียก
เนียมิ: นี่หยุดก่อน!! กำลังจะไปไหนกันน่ะ??
และเมื่อนกทั้ง 6 ได้ยินจึงหยุดแล้วหันกลับมามองพวกเธอ
มิมิ: พวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่น่ะ??
แล้วสองในนกทั้ง 6 นั้นก็บินลงมาหาทั้งสองด้วยความเร็ว ก่อนที่จะปล่อยอะไรบางอย่างใส่
มิมิ: อ่ะ!! ∑(°ロ°)
มิมิโดนนกสองตัวนั้นปล่อยมูลใส่
"ฮ่าๆๆ คิดจะตามจับพวกเราเหรอ ฝันไปเถอะ!!"
แล้วนกทั้งสองตัวก็บินกลับเข้าฝูง
มิมิ: หนอย!! คิดจะยั่วฉันอย่างงั้นเหรอ เดี๋ยวฉันจะตามจับพวกแกให้ได้เลย!! ヽ（≧□≦）ノ
แล้วทั้งสองก็วิ่งตามพวกนกต่อไป
--------------------------------------------------------------------------------
แล้วจากนั้นพวกนกก็บินมาลงจอดยังบนต้นไม้ต้นหนึ่งในโซนสวนป่า
นกตัวที่ถือตัวประกันมาด้วย ได้ปล่อยตัวลงจากขานก ซึ่งตัวประกันนั้นมีลักษณะเป็นถ้วยแก้วสีขาวที่มีรูปหน้าตา
"ในที่สุดพวกเราก็เจอของดีเข้าให้แล้วนะขอรับ!"
นกตัวที่ถือตัวประกันกล่าว และสีหน้าของถ้วยแก้วกำลังเต็มไปด้วยความกลัว
"อืม.. ถ้วยแก้วพูดได้อย่างงั้นเหรอ? ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยจริงๆ นะ"
หนึ่งในนก 6 ตัวกล่าว
"ฉันว่าพวกเรานำแก้วนี้ไปทิ้งให้แตกเป็นเศษเล็กเศษน้อยดีไหมครับ?"
อีกหนึ่งในนก 6 ตัวกล่าว แล้วถ้วยแก้วก็เกิดอาการตกใจขึ้นมาหลังจากที่ทราบว่าจะถูกทิ้งลงพื้นให้แตก
"จะบ้าเหรอ!? ไหนๆ ก็ได้ของประหลาดแบบนี้มาแล้ว ขื่นฆ่าทิ้งก็เสียดายแย่น่ะสิ ฉันว่าเอาไปปล่อยขายที่ตลาดมืดจะดีกว่านะ!"
แล้วจากนั้นมิมิกับเนียมิก็ตามมาถึงพอดี
มิมิ: นี่พวกเธอ!!
มิมิตะโกนเรียก ทำให้กลุ่มนกหันมามอง
เนียมิ: ส่งตัวประกันคืนมาให้พวกเราเดี๋ยวนี้เลยนะ!
"ฝันไปเถอะ! ...เอ้า! ไปจัดการซะ!!"
หัวหน้านกสั่งให้ลูกน้องเข้าไปโจมตี
เนียมิ: ในเมื่อมันใช้กำลังกับเรา พวกเราก็ต้องใช้กำลังโต้กลับมั้ง!!
มิมิ: อืม!!
แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็ยกแขนข้างที่สวมกำไลแปลงร่างขึ้นมา แล้วตะโกนว่า
มิมิ/เนียมิ: "ป๊อปปินแปลงร่าง!!"
แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็แปลงร่างเป็นป๊อปเปอร์ส
และในจังหวะที่นกพุ่งเข้ามาหา พวกนกก็ถูกแรงอัดจากการแปลงร่างผลักกลับไป
"อ้าก!! X﹏X"
นกทั้งสองตัวได้ถูกผลักกลับมาหาฝูงบนต้นไม้
ป๊อปเลิฟ: เจ้าผู้ที่ทำให้ความเคารพต้องสูญสลาย
ป๊อปพีช: จงหยุดการกระทำที่โลภมากของแกซะ
"ห๊ะ! มีขบวนการแปลงร่างปรากฏตัวออกมาด้วยเหรอเนี่ย?! ∑(°ロ°) (ไม่อยากจะเชื่อ)"
หัวหน้านกกล่าวด้วยความตะลึง
ป๊อปพีช: ถ้าอยากจะสู้กับพวกเรา มาสู้กันด้วยป๊อปปินแบทเทิลดีกว่านะ! ...ถ้าไม่อยากสู้กันแบบเจ็บตัว (^_<)☆
"ดะ..ได้สิ แต่ถ้าเกิดพวกเราชนะล่ะก็ พวกเราจะนำถ้วยแก้วนี่ไปปล่อยลงพื้นให้แตกกระจายไปเลยนะ! โอเคไหม?"
ป๊อปพีช: โอเค!! ยังไงพวกเราก็ไม่เคยแพ้อยู่แล้วล่ะ! (*^_^*)
"ท่าทางพวกนั้นดูมั่นใจมากเลยนะขอรับ ทั้งที่รู้ว่านี่คือ "ศึกเดิมพันด้วยชีวิต" แล้วแท้ๆ"
ลูกน้องนกกล่าว
"ไม่รู้สิ แต่ขอแค่เอาชนะให้ได้ก็พอแล้ว"
หัวหน้านกกล่าว
แล้วทั้งคู่ก็เรียกเกียร์วิเศษออกมาจากเข็มกลัดบนชุด โดยมีลูกพลังออกมาจากเข็มกลัด ก่อนที่ลูกพลังทั้งสองจะเข้ามาหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน แล้วจากนั้นลูกพลังก็แปลงสภาพกลายเป็นเกียร์อีกที
ป๊อปเลิฟ/พีช: Let's pop'n music together! O(∩_∩)O
===== POP'N BATTLE =====
POPPERS vs BloBlo
A Song of Sixpence / makou
===== END BATTLE =====
ผลการแข่งขัน ป๊อปเปอร์สเป็นฝ่ายชนะ
"มะ...ไม่จริง!? นี่พวกเราแพ้เหรอเนี่ย!? .....เผ่นกันดีกว่า!! `(*>﹏<*)′"
แล้วพวกแก็งนกก็บินหนีไปโดยที่ไม่ได้นำตัวถ้วยแก้วไปด้วย ส่วนทั้งสองก็กลับร่างเดิม
แต่ในขณะเดียวกัน ถ้วยแก้วที่ยังอยู่บนต้นไม้ก็เกิดเสียสมดุลจนทำให้ร่วงลงมาจากก้านไม้
แต่ทว่า เนียมิก็พุ่งตัวเข้ามารับไว้ได้ทันพอดี
เนียมิ: เฮ่อ... รับไว้ได้หวุดหวิดเลย ( *︾▽︾)
แล้วมิมิก็ตามมาดูถ้วยแก้วใบนี้ จากนั้นเนียมิก็พลิกแก้วไปมาเพื่อดูรอบๆ อย่างสงสัย
เนียมิ: นี่น่ะเหรอ ตัวประกันที่ถูกคนร้ายจับมา?
มิมิ: ดูยังไงมันก็แก้วธรรมดาๆ นี่หนา?
"สวัสดีครับ!!"
มิมิ/เนียมิ: ห๊าา!! ∑(°ロ°)
ทั้งสองร้องด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าแก้วใบนี้พูดได้
"พวกคุณมาช่วยผมไว้สินะ ขอบคุณที่ช่วยไว้นะครับ!!"
เนียมิ: ถ...ถ้วยแก้วพูดได้!?
มิมิ: หรือว่าเสียงขอความช่วยเหลือที่พวกเราได้ยินเมื่อกี้ก็คือ...?
"ใช่แล้วครับ! นั่นคือเสียงของผมเอง ผมชื่อ "คับคุง" (Cup-kun) ยินดีที่ได้รู้จักนะ（＾－＾）＞"
เนียมิ: เธอคือ "คับคุง" งั้นเหรอ??
มิมิ: แล้วเธอเป็นใครมาจากไหนกันแน่เนี่ย??
คับคุง: ความจริงแล้วผมอาศัยอยู่กับเจ้าของร้านคาเฟ่แห่งหนึ่งในเมืองพาราไดซ์ครับ ผมทำหน้าที่เป็นแก้วรองรับเครื่องดื่มร้อนๆ ให้กับลูกค้า และถ้าลูกค้าผู้นั้นดื่มแล้วรู้สึกอร่อย ผมจะรู้สึกแฮปปี้มากเลยล่ะ ^_^ แต่ว่ามาวันหนึ่ง ผมโดนพวกแก็งนกสีฟ้าทั้ง 6 ตัวที่ชื่อแก็งว่า "บีโลบีโล" (BloBlo) จับตัวไปในขณะที่ผมกำลังรอเจ้าของร้านนำไปเติมเครื่องดื่มอยู่บนโต๊ะภายในร้าน และหลังจากที่พวกนั้นพาเดินทางข้ามน่านฟ้ามาหลายที่ ผมก็ได้มาเจอกับพวกคุณที่ช่วยเอาไว้นี่แหละครับ..
มิมิ: มาจากเมืองพาราไดซ์เหรอ? พามาไกลมากเลยนะเนี่ย!? (⊙_⊙;)
คับคุง: เอ๊!? ที่นี่มันไกลจากบ้านผมมากเลยเหรอ??
คับคุงสงสัยในคำพูดของมิมิ
เนียมิ: ใช่แล้วล่ะ.. ที่นี่คืออุทยานแสงอาทิตย์หรือซันนี่พาร์ก ซึ่งมันอยู่ห่างไกลมาจากพาราไดซ์มากเลยล่ะ...
คับคุง: งั้นเหรอครับ.. (＿ ＿)
มิมิ: ไม่ต้องห่วงหรอกนะ เดี๋ยวพวกเราจะพาส่งกลับบ้านให้เอง!
เนียมิ: เดี๋ยวก่อนนะมิมิจัง จะให้พวกเราลงทุนนั่งรถไฟกลับไปพาราไดซ์กันเหรอ? กว่าจะถึงก็เกือบวันหนึ่งเลยนะ! แถมยังต่อเสียค่าตั๋วขากลับมายังซันนี่พาร์กด้วย ถ้ารวมเวลาขากลับด้วยก็ราว 2-3 วันพอดี
มิมิ: จริงด้วยสิ... (￣_￣|||) งั้นเดี๋ยวพวกเราจะพาไปฝากกับสถานีตำรวจก่อนแล้วกัน
แล้วมิมิก็เพิ่งนึกเรื่องสำคัญออก
มิมิ: เออ จริงด้วยสิ... (￣_￣|||) สน. ปิดทำการนี่หนา
ต่อมาเนียมิก็คิดอะไรดีๆ ได้
เนียมิ: Σ(. ❛ ᴗ ❛.)💡 เอ่อ! จริงสิ ลองไปฝากไว้กับคาฟ่ากันไหม? เพราะที่นั่นเป็นร้านคาเฟ่นี่หนา
มิมิ: นั่นสิ!! น่าจะใช้ได้นะ ไปกันเลยเถอะ!! \^o^/
แล้วทั้งสองก็เดินทางไปยังร้านคาเฟ่ในสวนสาธารณะ
--------------------------------------------------------------------------------
เมื่อมาถึงทั้งสองจึงเดินเข้าไปหาคาฟ่าที่บาร์ทันที
คาฟ่า: ยินดีต้อนรับค้า... เอ้า! พวกเธอเองเหรอ!? Σ( °_°)
มิมิ: คือว่าพวกเรามีเรื่องอยากจะช่วยรบกวนหน่อยนะ
เนียมิยื่นแก้วคับคุงให้ดู
คาฟ่า: นั่นมัน?
เนียมิ: "คับคุง" ค่ะ เป็นแก้วพูดได้ เขาหลงทางมาจากเมืองพาราไดซ์ และพวกเราอยากจะขอร้องให้คุณคาฟ่าช่วยรับฝากเอาไว้ก่อนจะได้ไหมคะ?
คาฟ่ารู้สึกตกใจที่คับคุงเดินทางมาไกลแสนไกล
คาฟ่า: มาจากเมืองพาราไดซ์เลยเหรอ? Σ( °_°) แล้วหลงมาได้ยังไงกันเนี่ย??
มิมิ: ถูกพวกแก็งนกสีฟ้า "บีโลบีโล" ลักพาตัวมาค่ะ และพวกเราก็ได้ช่วยเขาไว้ แต่ว่าพวกเราไม่มีเวลาไปส่งให้ถึงที่บ้าน เพราะงั้นก็เลยอยากให้คุณช่วยรับเลี้ยงไว้ก่อนจะได้ไหม?
คาฟ่า: ดะ...ได้สิ ยิ่งเป็นแก้วกาแฟด้วยแล้ว ฉันยิ่งชอบเลยล่ะ! (∩_∩)
เนียมิ: ขอบคุณด้วยนะคะ (∩_∩)
แล้วจากนั้นเนียมิก็คิดอะไรดีๆ ได้
เนียมิ: Σ(. ❛ ᴗ ❛.)💡 เอ่อ! จริงสิ ฉันคิดอะไรดีๆ ออกด้วยล่ะ!!
เนียมิวางแผนว่าจะใช้วิธีตามหาเจ้าของคับคุงด้วยการเรียกลูกค้ามาที่ร้าน โดยการโปรโมทร้านของคาฟ่าผ่านอินเตอร์เน็ต ถึงแม้ฟังดูจะเป็นเรื่องค่อนข้างยากเพราะด้วยสภาพของซันนี่พาร์กในปัจจุบัน แต่เธอเชื่อว่าอย่างน้อยถ้าหากเจ้าของมาเห็นคับคุงในรูปโปรโมทร้านอาจจะตามมาหาถึงที่ก็ได้
--------------------------------------------------------------------------------
วันต่อมา
[เพลงประกอบ Love☆Panic / hiyong]
มิมิ/เนียมิ: ยินดีต้อนรับค้า!! (∩_∩)
มิมิกับเนียมิได้มาเป็นพนักงานอาสาให้กับคาฟ่า เพื่อช่วยเรื่องโปรโมทร้าน ซึ่งพวกเธอได้ต้อนรับลูกค้าคนแรกที่มาที่ร้านนี้
มิมิ: รับอะไรดีคะ?
"มอคค่าที่หนึ่งจ๊ะ"
เนียมิ: ขอมอคค่าหนึ่งแก้วค่ะ!!
เนียมิตะโกนบอกคาฟ่า
และหลังจากนั้นเมื่อเวลาผ่านไป ก็เริ่มมีลูกค้าเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งคาฟ่ารู้สึกแปลกใจมากที่ผลลัพธ์ของการโปรโมทร้านผ่านเน็ตนั้นกลับทำได้ดีกว่าที่คาดไว้
และผลที่ตามมาอีกหลังจากนั้นคือ สวนสาธารณะเริ่มกลับมามีบรรยากาศที่คึกคักอีกครั้ง ซึ่งเป็นผลพลอยได้จากผู้ที่มาใช้บริการร้านคาฟ่า
"ถึงแม้เขตอุทยานจะเข้าไม่ได้ แต่ก็ยังเหลือสวนสาธารณะงามๆ ให้เดินเล่นได้อยู่นะ ^_^"
"นั่นสินะ"
กลุ่มคนที่นั่งอยู่บนม้านั่งในสวนตรงข้ามกับร้านคาฟ่ากล่าวขึ้นมา
ส่วนมิมิกับเนียมิมายืนดูผู้คนในสวนอยู่หน้าร้าน
เนียมิ: ทุกคนดูมีความสุขมากเลยนะ
มิมิ: นั่นสิ แผนการโปรโมทร้านของเธอนี่ได้ผลเกินคาดจริงๆ นะ ^_^
แล้วจากนั้นก็มีลูกค้าคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน ซึ่งคนๆ นั้นได้พานกแก้วตัวสีเขียวมาด้วย
มิมิ/เนียมิ: ยินดีต้อนรับค้า!! (∩_∩)
"คือว่าฉันเป็นเจ้าของคับคุงน่ะ ตอนนี้เขาอยู่ที่นี่ไหม?"
มิมิ: อ่ะ.. อยู่สิค่ะ เชิญเข้ามาเลย!!
แล้วทั้งสองก็พาเข้าไปด้านในร้าน
มิมิ: นี่คะ! ^_^
มิมิพาไปหาคับคุงที่วางอยู่หลังบาร์
คับคุง: อ่ะ! โยกิชิคุง!! Σ( °_°)
โยกิชิ: คับคุง!!
แล้วโยกิชิก็เดินเข้าไปหยิบคับคุงขึ้นมา
คับคุง: ในที่สุดก็มารีบผมกลับบ้านแล้วสินะ! （＾－＾）＞
โยกิชิ: แน่นอน!! ฉันเป็นห่วงเธอแทบแย่เลยล่ะ!!
แล้วจากนั้นคาฟ่าก็เดินมาหาโยกิชิ
คาฟ่า: คุณเป็นเจ้าของคับคุงเหรอคะ?
โยกิชิ: เออ.. ใช่ครับ ผมเองที่เป็นเจ้าของคับคุง
คับคุง: ใช่แล้วๆ เขานี่แหละ!! （＾－＾）＞
คาฟ่า: งั้นเหรอค่ะ ก็ขอแสดงความยินดีด้วยนะที่ตามหาเจอแล้ว ^_^
โยกิชิ: แน่นอนอยู่แล้วครับ.. ^_^
แล้วจากนั้นทั้งสองก็ยืนจ้องมองกันอยู่พักหนึ่ง โดยที่คาฟ่ามีอาการหน้าแดงท่าทางเหมือนเขินอะไรอยู่
เนียมิ: เอ๊!? สองคนนั้นอยู่ๆ ก็เป็นอะไรไปน่ะ??
แล้วมิมิก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าโยกิชิพานกแก้วมาด้วย
มิมิ: หรือว่า..! นี่จะเป็นรักแรกของ... คาฟ่าจัง?
[END MUSIC]
แล้วจากนั้นก็เกิดแสงสว่างขึ้นระหว่างทั้งสองคนนั้น แล้วจากนั้นก็มีบางอย่างลอยออกมาจากแสง เป็นลักษณะดวงอาทิตย์มีหน้าตา
มิมิ: นั่นมัน...!?
เนียมิ: หรือว่าจะเป็น...!?
มิมิ/เนียมิ: "ท่วงสุริยัน" !!
แล้วจากนั้น "ท่วงสุริยัน" ก็ได้ลอยพุ่งออกไปด้านนอกร้าน ทั้งสองจึงรีบตามไป
เนียมิ: เดี๋ยวก่อนสิ จะหนีไปไหนน่ะ!?
เนียมิตะโกนถามในระหว่างวิ่งตาม
และทั้งสองวิ่งตามท่วงสุริยันมาเรื่อยๆ จนมาถึงหน้า "หอคอยซันนี่"
จากนั้นท่วงสุริยันก็ได้ลอยขึ้นไปบนยอดหอคอย แล้วได้ลอยเข้าไปภายในสัญลักษณ์ดวงอาทิตย์ที่อยู่บนยอด แล้วจากนั้นหนึ่งในกลีบทั้ง 6 ของดวงอาทิตย์ก็เปลี่ยนสีจากเทามาเป็นสีเหลือง
มิมิกับเนียมิ ได้รับสแตมป์ดวงที่ 1 เรียบร้อยแล้ว!!
เนียมิ: หรือว่า.. ท่วงสุริยันมันไปหาฟลอร่าที่อยู่ในหอคอยซันนี่งั้นเหรอ?
มิมิ: อืม!! ใช่แล้วล่ะ พวกเราไม่จำเป็นต้องเก็บมันไว้ก่อนนะ
เนียมิ: งั้นก็ดีเลยสิ ^_^
ไทม์เมอร์: เฮ้! มิมิ เนียมิ!!
ไทม์เมอร์วิ่งเข้ามาหาทั้งสอง
เนียมิ: อ้าว! ไทม์เมอร์ มีอะไรหรือเปล่า?
ไทม์เมอร์: พวกเธอลองมาดูนี่สิ!!
แล้วเขาก็พาทั้งสองไปยังบริเวณนอกเมืองอีกครั้ง พบว่าคราวนี้สวนที่เดิมเป็นเขตแห้งแล้งได้กลายเป็นสวนที่เขียวขจีอีกครั้งเรียบร้อยแล้ว
มิมิ: ว้าว!! (☆▽☆)
เนียมิ: สวนนอกเมืองกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วล่ะ! แถมอากาศร้อนจัดก็หายไปแล้วด้วย
ไทม์เมอร์: แต่ว่านะ...
แล้วไทม์เมอร์นำมือถือมาให้ทั้งสองดูแผนที่
ไทม์เมอร์: ดูเหมือนว่าจะกลับเป็นเหมือนเดิมแค่เฉพาะบริเวณรอบๆ นี้เท่านั้นน่ะ
เนียมิ: หรือแปลว่า.. ทุกครั้งที่เรารวบรวมท่วงสุริยันกลับมาได้ ก็จะทำให้อุทยานค่อยๆ ฟื้นฟูสภาพไปทีละนิดสินะ
มิมิ: อืม! น่าจะใช่นะ!! ^_^
ไทม์เมอร์: ว่าแต่ วันนี้พวกเธอทำอะไรกันเหรอ ใส่ชุดดูแปลกกว่าทุกครั้งนะ...? (ชุดน่ารักจัง)
เนียมิ: อ่อ! พอดีวันนี้พวกเรามาช่วยงานที่ร้านคาเฟ่ในสวนสาธารณะให้วันหนึ่งกันน่ะคะ
มิมิ: แล้วไทม์เมอร์คุงจะลองไปดูด้วยกันไหมล่ะ?
ไทม์เมอร์: อืม! เอาสิ ^_^
แล้วจากนั้นทั้งสองก็พาเขาไปยังร้านคาเฟ่ในสวนสาธารณะ และเขาก็ได้นั่งทานอาหารของร้านด้วยกันกับทั้งสองอย่างมีความสุข♡
ฟลอร่า: พอได้เห็นผู้คนมีหน้าตาที่สดใสแล้ว ฉันก็รู้สึกแฮปปี้ตามไปด้วยจริงๆ นะ (*^_^*)
>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<