เช้าวันต่อมา ณ พักห้องในโรงแรม
มิมิ: ข่าวใหญ่จ้า! ข่าวใหญ่! o(*^＠^*)o
มิมิรีบเข้ามาหาเนียมิที่กำลังกินขนมปังอยู่
เนียมิ: มีอะไรเหรอ?
มิมิ: ก็ดูนี่สิ!
มิมิยื่นจอมือถือให้เนียมิดูข่าวบางอย่าง
เนียมิ: "สวนสนุกชายนิ่งแห่งซันนี่พาร์กเตรียมกลับมาเปิดให้บริการอีกครั้งวันนี้" ...เอ๊ จริงดิ!? (⊙_⊙)？
มิมิ: จริงแน่นอน! คาดว่าคงจะเป็นเพราะที่พวกเราทำให้เขตอุทยานบางส่วนกลับเป็นเหมือนเดิมได้ บวกกับความนิยมของร้านคาเฟ่ในสวนฯ ชั่วข้ามคืน เลยส่งผลให้เริ่มมีนักท่องเที่ยวกลับมาเยือนอีกครั้ง และผลที่ตามมาก็คือ ตอนนี้เริ่มมีกิจการบางส่วนกลับมาเปิดทำการอีกครั้งแล้วยังไงล่ะ!
เนียมิ: โห้!! แบบนี้เอง งั้นวันนี้พวกเราก็ไปลุยสวนสนุกกันนะ! (∩_∩)
มิมิ: โอเค!! (*^▽^*)
--------------------------------------------------------------------------------
มิมิ: ข่าวใหญ่จ้า! ข่าวใหญ่! o(*^＠^*)o
มิมิรีบเข้ามาหาเนียมิที่กำลังกินขนมปังอยู่
เนียมิ: มีอะไรเหรอ?
มิมิ: ก็ดูนี่สิ!
มิมิยื่นจอมือถือให้เนียมิดูข่าวบางอย่าง
เนียมิ: "สวนสนุกชายนิ่งแห่งซันนี่พาร์กเตรียมกลับมาเปิดให้บริการอีกครั้งวันนี้" ...เอ๊ จริงดิ!? (⊙_⊙)？
มิมิ: จริงแน่นอน! คาดว่าคงจะเป็นเพราะที่พวกเราทำให้เขตอุทยานบางส่วนกลับเป็นเหมือนเดิมได้ บวกกับความนิยมของร้านคาเฟ่ในสวนฯ ชั่วข้ามคืน เลยส่งผลให้เริ่มมีนักท่องเที่ยวกลับมาเยือนอีกครั้ง และผลที่ตามมาก็คือ ตอนนี้เริ่มมีกิจการบางส่วนกลับมาเปิดทำการอีกครั้งแล้วยังไงล่ะ!
เนียมิ: โห้!! แบบนี้เอง งั้นวันนี้พวกเราก็ไปลุยสวนสนุกกันนะ! (∩_∩)
มิมิ: โอเค!! (*^▽^*)
--------------------------------------------------------------------------------
「ตุ๊กตาที่เหมือนกับเธอ」
--------------------------------------------------------------------------------
เวลาต่อมา ทั้งสองได้เดินทางมายัง "สวนสนุกชายนิ่ง" ซึ่งตอนนี้ได้กลับมาเปิดทำการอีกครั้งแล้ว
เนียมิ: โห้!! เปิดจริงๆ แล้วด้วยแฮะ! o(*°▽°*)o
มิมิ: แถมคนก็มาเยอะมากๆ ด้วยล่ะ!
จากนั้นทั้งสองจึงซื้อตั๋วหน้าทางเข้า และเมื่อซื้อแล้วก็เดินผ่านประตูทางเข้าเพื่อเข้าไปยังภายในเขตสวนสนุก
สวนสนุกแห่งนี้มีลักษณะคล้ายกับสวนสนุกทั่วไปในญี่ปุ่น โดยโซนแรกเมื่อเดินผ่านประตูทางเข้ามาเป็นโซนร้านค้าที่มีอาคารเป็นบ้านสไตล์ยุโรปตั้งอยู่ตลอดสองข้างทาง มิมิเดินส่องดูร้านต่างๆ ด้วยความสนใจ
มิมิ: มีร้านค้าที่ขายของน่ารักๆ เต็มไปหมดเลยนะ! (จะมีร้านซานริโอไหมนะ?)
และเมื่อเดินต่อมาได้สักพักก็เจอกับทางแยกไปยังโซนต่างๆ ภายในสวนสนุก ซึ่งตรงหน้ามีรางรถไฟเหาะที่เห็นได้มาแต่ไกล
มิมิ: เอาล่ะ จะไปที่ไหนกันก่อนดีล่ะ? (ฉันให้เธอเลือกเองเลย!)
เนียมิ: ก็แน่นอนสิ ต้องเป็นรถไฟเหาะก่อนอยู่แล้ว! （＾∀＾●）ﾉｼ
ทั้งสองเดินไปขึ้นเครื่องเล่นรถไฟเหาะที่อยู่ทางตรงหน้า ซึ่งรางมีลักษณะเส้นทางที่ดูยุ่งเหยิงและยิ่งใหญ่ โดยก่อนขึ้นทั้งสองได้ถอดกล้องและหมวกออก และฝากไว้กับตู้ล็อคเกอร์ของเครื่องเล่น
เนียมิ: ว้าว!! เจ๋งไปเลย! \^o^/
และหลังจากที่ทั้งสองเล่นเสร็จแล้ว มิมิก็อยู่ในสภาพหน้ามืดตามัว
เนียมิ: เป็นอะไรหรือเปล่า?
มิมิ: เฮ่อ.. ทีหลังเธอขึ้นไปคนเดียวเถอะนะ ฉันไม่เอาด้วยแล้ว... ≡(▔﹏▔)≡
เนียมิ: ไม่ไหวเหรอ ขอโทษด้วยนะ ..งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อลูกอมเย็นๆ มาให้แก้เมารถไฟนะ!
จากนั้นทั้งสองก็ไปซื้อลูกอมที่ซุ้มร้านค้าเล็กๆ ข้างทาง
เนียมิ: อ้าว! นี่
เนียมิส่งลูกอมชุ่มคอให้มิมิ
มิมิ: ขอบใจนะ
มิมิรับไปอม
"อ้าว! นั่นมันพวกเธอเองไม่ใช่เหรอ"
อยู่ๆ ก็มีเสียงเรียกที่คุ้นหูทักขึ้นมา ทั้งสองจึงหันไปมอง ก็พบว่าเป็น...
เนียมิ: ห๊ะ ริเอะจัง!!
มิมิ: ซานาเอะจัง!!
ริเอะ: ไง! มิมิจัง กับ เนียมิจัง ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ (*^_^*)
เนียมิ: พวกเธอมาที่นี่กันด้วยเหรอ บังเอิญจังเลยนะ แล้วมาทำอะไรกันล่ะ?
ริเอะ: มาเที่ยวเล่นน่ะ ^_^
ซานาเอะ: ใช่แล้วล่ะ! พวกเราตั้งใจมาที่นี่เพราะร้านคาเฟ่ที่เขาแนะนำกันในเน็ตน่ะ อาหารที่นั่นเขาเยี่ยมสมคำร่ำลือจริงๆ ^_^ ไม่เสียดายเปล่าที่ลงทุนนั่งรถไฟมา 1 วันเต็มๆ เลยล่ะ!
มิมิ: แสดงว่าร้านคาเฟ่นั่นจะกระแสแรงมากจริงๆ สินะ ^_^
ซานาเอะ: อืม! ที่กระแสแรงก็เพราะร้านนั้นนอกจากอาหารจะอร่อยแล้ว ยังตั้งอยู่ภายในสวนสาธารณะอีกด้วย ซึ่งเป็นภาพที่หาดูได้ยากจริงๆ (ในญี่ปุ่นมีเพียงไม่กี่ที่)
ริเอะ: แถมรอบๆ สวนยังมีแหล่งท่องเที่ยวที่เหมาะกับการพักร้อนตั้งอยู่ติดๆ กันอีก ก็เลยกลายเป็นคอมโบที่ลงตัวสุดๆ เลยล่ะ!
เนียมิ: แล้วเรื่องของริเอะกับอิเคทานิเป็นยังไงบ้างล่ะ? พัฒนาไปถึงไหนแล้ว?
ริเอะ: เออ คือว่าเรื่องนั้น... ฉันเลิกคบกับเขาแล้วล่ะ...
มิมิ/เนียมิ: เอ๋!?? ∑(°ロ°)
ทั้งสองตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
มิมิ: ทำไมล่ะ??
ริเอะ: ความจริงแล้วมันเป็นความผิดของฉันเองแหละ... ที่จริงแล้วนอกจากอิเคทานิคุง ฉันยังมีอีกคนหนึ่งที่แอบชอบอยู่ด้วยเหมือนกัน เขาผู้นั้นชื่อ "สุงิคุง" (Sugi★kun) เป็นนักดนตรีที่ฉันชื่นชอบอยู่ แต่ว่าฉันแค่ติดตามเขาในฐานะศิลปินคนหนึ่งเท่านั้นนะ ไม่ได้คิดจะคบหาจริงจังเลย... แต่ว่ามาวันหนึ่งในระหว่างที่ฉันกำลังเดทกับอิเคทานิคุงนั้น เขาก็บังเอิญมาเห็นอัลบั้มรูปของสุงิคุงในกระเป๋าของฉัน และหลังจากวันนั้นเขาก็ไม่ได้ติดต่อหรือมาหาฉันอีกเลย จึงคิดว่าเขาคงจะตัดสินใจเลิกคบกับฉันไปแล้ว... (˘･_･˘)
มิมิ: อย่างนี้เอง เป็นเรี่องเข้าใจผิดสินะ
ซานาเอะ: และนัดเดทครั้งล่าสุดของริเอะจัง เขาก็ไม่ได้มาตามนัดด้วยนะ ริเอะยืนรอที่จุดนัดพบตั้งแต่เที่ยงจนถึงดึกเลยล่ะ... (ถึงสี่ทุ่มกว่าๆ)
เนียมิ: ฉันว่าเรื่องนั้นเอาไว้คุยกันต่อทีหลังเถอะ ไหนๆ ก็ได้เจอกันอีกครั้งแล้ว จะมาร่วมวงกับพวกเราด้วยไหมล่ะ?
ริเอะ: ก็เอาสิ ^_^
แล้วจากนั้นทั้งสองจึงได้มารวมกลุ่มกับ มิมิ เนียมิ เพื่อไปเที่ยวด้วยกัน
--------------------------------------------------------------------------------
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง หลังจากที่ทั้งสี่เล่นเครื่องเล่นต่างๆ ด้วยกันมาได้สักพัก ก็ถึงเวลามานั่งกินมื้อเที่ยงที่โซนศูนย์อาหาร
ริเอะ: วันนี้สนุกมากๆ เลย ต้องขอบคุณด้วยจริงๆ นะ! ^_^
เนียมิ: อืม! แล้วไว้คราวหน้าถ้าได้เจอกันอีก ก็มาเที่ยวด้วยกันอีกได้นะ!
ซานาเอะ: แน่นอนอยู่แล้ว! (^_<)☆
มิมิ: แล้วหลังจากกินเสร็จพวกเธอจะไปกันแล้วเหรอ? ยังไม่ทันตกเย็นเลยนะ...?
ริเอะ: อืม! พวกเรายังมีอีกหลายทีที่อยากไปน่ะ
เนียมิ: อืม! งั้นก็ขอให้สนุกนะ ^_^
มิมิ: ว่าแต่.. แล้วเรื่องงานเพลงของซานาเอะจังล่ะ เป็นยังไงบ้าง?
ซานาเอะ: อืม! ไปได้สวยเลยล่ะ ตอนนี้ฉันได้เดบิวเป็นศิลปินอย่างเต็มตัวแล้ว และในอีกไม่นานฉันกำลังจะออกซิงเกิ้ลใหม่แล้วด้วยนะ!
มิมิ: จริงเหรอ!? ขอแสดงความยินดีด้วยนะ! ^_^
เนียมิ: แล้วเป็นเพลงแบบไหนล่ะ?
ซานาเอะ: ความลับจ๊ะ! (^_<)☆
เนียมิ: โห.. บอกกันหน่อยไม่ได้เหรอ? (* ￣︿￣)
ซานาเอะ: ถ้าบอกในที่สาธารณะแบบนี้ ความลับก็แตกกันหมดสิ!
มิมิ: นั่นสินะ!
แล้วทั้งสี่ก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
--------------------------------------------------------------------------------
และหลังจากที่กินเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องจากลากัน
เนียมิ: แล้วเจอกันใหม่นะ! (*^▽^*)┛
ริเอะ: บ๊ายบายจ้า! (*^▽^*)┛
ริเอะกล่าวส่งท้าย ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินจากไป
เนียมิ: เอาล่ะ พวกเราก็มาลุยที่นี่กันต่อนะ!
มิมิ: อืม!!
จากนั้นทั้งสองก็ไปยังบริเวณชิงช้าสวรรค์ขนาดใหญ่ที่มีขนาดค่อนข้างสูงพอสมควร
เนียมิ: ต่อไปเราก็มานั่งเจ้านี้กันนะ!
แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็ขึ้นไปนั่งบนกระเช้า และในเวลาต่อมาหลังจากที่กระเช้าเลื่อนขึ้นไปตามทิศเข็มนาฬิกาแล้ว ก็ทำให้ได้เห็นบรรยากาศโดยรอบของสวนสนุกรวมไปถึงบริเวณรอบๆ เมืองจากมุมสูง ซึ่งสามารถเห็นสถานที่ต่างๆ ได้แต่ไกลเกือบทั้งหมด และได้เห็นบริเวณเขตอุทยาน(นอกเมือง)อีกเล็กน้อยแต่ไม่ชัดมากนัก
เนียมิ: นี่เหรอ รอบๆ เมืองของซันนี่พาร์ก ดูสวยมากเลยนะ!
มิมิ: แต่ถ้ามาในช่วงฤดูร้อนก็คงจะได้เห็นวิวสีเขียวสดใสเต็มไปหมดแน่ๆ เลยล่ะ เพราะตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้เลยกลายเป็นสีน้ำตาลปนแดงแทน
แล้วจากนั้นเนียมิก็บังเอิญหันไปเห็นตุ๊กตาตัวหนึ่งที่ตกอยู่บนพื้นกระเช้า เธอจึงหยิบมันขึ้นมาดู
เนียมิ: เอ๊!? นี่มันของใครกันน่ะ?
ตุ๊กตาตัวนี้มีลักษณะเป็นเด็กผู้หญิงชุดสีม่วงใส่หมวกคล้ายสตรอว์เบอร์รี่
มิมิ: ใครลืมทิ้งไว้บนนี้กันนะ? (แต่ดูน่ารักมากเลยล่ะ)
เนียมิ: เอาเป็นว่าหลังจากที่ลงชิงช้าแล้ว เราไปฝากไว้กับประชาสัมพันธ์ก่อนดีกว่า
มิมิ: อืม!!
และเวลาต่อมาหลังจากที่กระเช้าเลื่อนจนครบรอบและลงจากกระเช้าแล้ว ทั้งสองจึงมุ่งหน้าไปยังจุดประชาสัมพันธ์เพื่อนำตุ๊กตาไปฝากตามหาเจ้าของ
แต่ในระหว่างทางนั้น ก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งมาเห็นตุ๊กตาตัวนั้นเข้า
"อ่ะ! Σ( °_°) นั่นมัน..."
แล้วเขาก็ได้เดินเข้ามาทักทั้งสอง
"นี่ๆ พวกพี่ครับ..."
มิมิ: อ้าว! มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า?
"คือว่า.. นั่นมันตุ๊กตาของผมเองแหละครับ!"
มิมิ: เอ๊!? จริงเหรอ พวกเราเจอมันตกอยู่บนชิงช้าสวรรค์น่ะ และกำลังจะเอาไปฝากให้กับประชาสัมพันธ์เพื่อให้เขาช่วยตามหาเจ้าของอยู่พอดีเลยล่ะ!
"งั้นเหรอครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ! (*^_^*)"
เขาโค้งตัวขอบคุณ ก่อนที่มิมิจะคืนตุ๊กตาตัวนั้นให้กับเขาไป
"แสดงว่าผมคงลืมไว้บนชิงช้าสวรรค์ด้วยจริงๆ สินะ เพราะเมื่อกี้ผมก็เพิ่งไปนั่งชิงช้าสวรรค์มาพอดี ^_^"
มิมิ: แต่ขอถามอะไรนิดหนึ่งนะ ..ตุ๊กตาตัวนี้เธอได้มาจากไหนเหรอ? มันดูน่ารักมากเลยนะ!
"ครับ! ที่จริงแล้วตุ๊กตาตัวนี้เป็นคนที่ผมกำลังแอบชอบอยู่เอง!"
เนียมิ: เอ๋!? Σ( °_°) หมายความว่ายังไง
"คือ.. ที่จริงผมกำลังแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาเหมือนกับตุ๊กตาตัวนี้อยู่ และได้ยินมาว่าเธอจะมาเที่ยวที่สวนสนุกในวันนี้ด้วย ก็เลยกะว่าจะมอบตุ๊กตาตัวนี้ให้เป็นของขวัญ"
มิมิ: แค่หาเด็กผู้หญิงที่เหมือนกับตุ๊กตานี่ให้เจอสินะ เดี๋ยวพวกฉันจัดการให้เอง! (^_<)☆
"เอ๊!? แต่ว่า... ผมไม่กล้า (˘･_･˘)"
เนียมิ: ไม่ต้องอายไปหรอก เดี๋ยวพวกเราจะหาวิธีที่ทำให้นายใกล้ชิดกับเธอให้ได้เอง! นะ!
"งั้นก็.. ได้ครับ แล้วพวกพี่ชื่ออะไรกันเหรอ?"
เนียมิ: พวกเราคือ เนียมิ
มิมิ: และฉัน มิมิ ^_^
"ผมชื่อ "คุกกี้" (COOKIE) ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^_^"
แล้วจากนั้นทั้งหมดจึงเริ่มออกตามหาเด็กผู้หญิงที่เหมือนกับตุ๊กตาตัวนี้
มิมิ: ว่าแต่นายมีเรื่องทุกข์ใจอะไรหรือเปล่า?
คุกกี้: ก็.. ไม่มีนะ?
เนียมิ: แต่ฉันว่าคงต้องเป็นเรื่องผู้หญิงที่นายชอบอยู่แน่ๆ เลยล่ะ เพราะดูแค่สีหน้าเมื่อกี้ก็รู้แล้ว
และหลังจากที่เดินต่อมาได้สักพัก ก็มีเสียงประกาศขึ้นมา
"ขณะนี้ได้เกิดเหตุขัดข้องกับเครื่องเล่น วี-ทาวน์เวอร์ (V-Tower) ที่นั่งได้หยุดนิ่งอยู่กลางอากาศ และทางสวนสนุกกำลังส่งเจ้าหน้าที่ไปช่วยเหลือเป็นการเร่งด่วน ต้องขออภัยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ"
เนียมิ: เครื่องเล่น วี-ทาวน์เวอร์ เหรอ??
มิมิ: คิดว่าคงจะเป็นเครื่องเล่นหอคอยสูงๆ มีที่นั่งดิ่งขึ้นดิ่งลงน่ะ
เนียมิ: อ๋อ งั้นลองไปดูกันเถอะ อาจจะเจอเธอที่นั่นก็ได้
แล้วทั้งสามก็รีบมุ่งหน้าไปยังหน้าเครื่องเล่น วี-ทาวน์เวอร์
เนียมิ: ห๊ะ นั่นมัน...!
สิ่งที่พวกเธอเห็นก็คือ.. มี "เด็กผู้หญิงที่เหมือนกับตุ๊กตา" ติดอยู่บนนั้น
มิมิ: ในที่สุดก็เจอตัวแล้วล่ะ แต่ว่าเธอจะติดอยู่บนนั้นนะ!
แล้วทั้งคู่ก็ได้สอดส่องไปมาโดยรอบ เพื่อวิเคราะห์สถานการณ์
เนียมิ: ฉันว่ารอให้หน่วยกู้ภัยมาช่วยคงไม่ทันการณ์แน่ มิมิ แปลงร่าง!
มิมิ: อืม!!
แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็ไปซ่อนตัวในมุมบริเวณสุขาสาธารณะ ก่อนที่จะยกแขนข้างที่สวมกำไลแปลงร่างขึ้นมา แล้วตะโกนว่า
มิมิ/เนียมิ: "ป๊อปปินแปลงร่าง!!"
แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็แปลงร่างเป็นป๊อปเปอร์ส
จากนั้นทั้งคู่ก็ได้ใช้ "ป๊อปเปอร์สปีดเดอร์" โรลเลอร์เบลดความเร็วสูง แล้วบินขึ้นไปช่วยเด็กผู้หญิงรวมถึงทุกคนที่ติดอยู่บนเครื่องเล่นดังกล่าว
และเวลาต่อมาหลังจากที่ทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว
"ต้องขอบคุณพวกเธอมากๆ เลยนะ ถ้าไม่ได้พวกเธอช่วยไว้ละก็ ทุกคนก็คงไม่รอดแน่ๆ"
พนักงานที่ควบคุมเครื่องเล่นกล่าวขอบคุณ
ป๊อปเลิฟ/พีช: ค่ะ!! ^_^
แล้วป๊อปพีชก็หันมาถาม เด็กผู้หญิงที่เหมือนกับตุ๊กตา
ป๊อปพีช: เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?
"ค่ะ! หนูไม่เป็นไร"
ป๊อปเลิฟ: ถ้าอย่างงั้น...
ป๊อปเลิฟหันมามองหน้าคุกกี้
ป๊อปเลิฟ: ขอให้โชคดีกับการเดทนะ! (^_<)☆
คุกกี้: เออ.. ครับ!
คุกกี้ยังงงๆ เพราะไม่เข้าใจว่าพวกเธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกับเขา จากนั้นทั้งคู่ก็ได้กลับไปซ่อนตัวที่เดิมแล้วกลับร่างเดิม
ก่อนที่จะเดินกลับมาหาคุกกี้คุกกี้มองดูที่ตุ๊กตาของตัวเองอยู่พักหนึ่ง แล้วหันมามองเด็กผู้หญิงที่เหมือนกับตุ๊กตา ซึ่งเธอกำลังสนใจในสิ่งอื่นอยู่
คุกกี้: (หืม.. ยังไงก็ไม่กล้าจริงๆ นั่นแหละ ＞︿＜)
มิมิ: ไม่กล้ามอบให้อย่างงั้นเหรอ?!
ทั้งคู่ที่แอบดูเหตุการณ์อยู่หลังเสาไฟกล่าวขึ้นมา
เนียมิ: ดูเหมือนว่าเราจะต้องทำอะไรให้สักอย่างนะ
มิมิ: อืม!!
และเป็นจังหวะเดียวกับที่เด็กผู้หญิงกำลังจะเดินจากไป
คุกกี้: เออ..! เดี๋ยวก่อนครับ!!
คุกกี้ตะโกนเรียกเด็กผู้หญิงคนนั้น ทำให้เธอหันกลับมา
"อ้าว! คุกกี้คุงเองเหรอ มีอะไรล่ะ?"
คุกกี้: คือว่า... คือ...
"อะไรเหรอคะ?"
คุกกี้: คือว่า... ไหนๆ ก็ได้บังเอิญมาเจอด้วยกันที่นี่แล้ว มาเล่นกับผมไหมครับ?
"เออ... ได้สิ! ฉันกำลังอยากได้คู่เล่นถ้วยแก้วหมุนอยู่ด้วยพอดีเลยล่ะ!"
คุกกี้: ห้า!! งั้นเหรอครับ! (*^▽^*)
มิมิ: สำเร็จ!! ^_^
แล้วจากนั้นทั้งสองก็เริ่มไปเล่นเครื่องเล่นต่างๆ ด้วยกัน โดยที่ มิมิ เนียมิ ได้แอบติดตามไปเฝ้าดูอยู่ด้วยตลอดทาง
--------------------------------------------------------------------------------
จนกระทั่งในช่วงเย็น ทั้งสองได้มานั่งพักที่ม้านั่ง
"เป็นเพราะมีนายแท้ๆ เลย วันนี้ฉันก็เลยเล่นได้สนุกมากเลย ขอบคุณมากๆ นะ! ^_^"
คุกกี้: เออ.. ครับ! (*￣▽￣*)
"แล้ววันนี้นายมาที่นี่ด้วยก็ไม่บอกกันก่อนนะ ไม่งั้นฉันก็คงตามมาด้วยตั้งแต่แรกแล้วล่ะ"
คุกกี้: ต้องขอโทษด้วยนะ ที่ไม่ได้บอกก่อน..
"วันนี้สนุกมากจริงๆ แม้จะมีเหตุขัดข้องนิดน้อยก็เถอะ แต่คนที่มาช่วยฉันเมื้อกี้นี้ เท่สุดๆ ไปเลยนะ! (เหมือนฮีโร่ในการ์ตูนสาวน้อยเวทมนตร์เลยล่ะ)"
คุกกี้: อืม!! ^_^ แล้วก่อนจากกัน ผมมีของอยากจะมอบให้...
"อะไรเหรอ?"
คุกกี้พยายามรวบรวมความกล้าเพื่อที่จะหยิบตุ๊กตาออกมามอบให้
ระหว่างนั้นเธอจ้องมองเขาด้วยความสงสัย แต่หลังจากที่เขาพยายามอยู่นาน เขาก็ตัดสินใจวิ่งหนีไป
"อ้าว! จะไปไหนน่ะ?"
เขาวิ่งพลางร้องไห้ไปด้วย
คุกกี้: (ยังไงผมก็ทำไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ! `(*>﹏<*)′)
เนียมิ: คุกกี้คุง นายต้องทำได้แน่นอน
เนียมิเรียกขึ้นมา ทำให้เขาต้องหยุดวิ่งแล้วหันมามองทั้งสอง
มิมิ: ถ้าอยากจะมอบของขวัญ ก็แค่ส่งๆ ไปให้ก็หมดเรื่องแล้วล่ะ! ไม่เห็นต้องมีอะไรน่าอายเลย
คุกกี้: แต่ว่าผม...
เนียมิ: ถ้าไม่กล้ามอบเพราะกลัวถูกปฏิเสธรับของล่ะก็.. เออ...
แล้วคำพูดของเนียมิก็หายไป เพราะคิดอะไรต่อไม่ออก
เนียมิ: ฉันนึกวิธีไม่ออกอ่ะ...
แล้วมิมิก็ล้มลงไปก้องกับพื้นด้วยความเซ็ง (มุขตลก)
คุกกี้: เปล่า.. ไม่ใช่แบบนั้น คือที่จริงแล้วตุ๊กตาตัวนี้.. ผมไม่ได้เป็นคนทำเองครับ ผมซื้อมาจากร้านของเล่นเพราะมันดูเหมือนกับ "เบอร์รี่" (BERRY) คนที่ผมชอบพอดี
มิมิ: อ่อ.. เด็กผู้หญิงคนนั้นชื่อเบอร์รี่งั้นเหรอ?
เนียมิ: แต่ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลยนี่หนา ไม่ว่าจะเป็นของที่ทำเองหรือไม่ ยังไงมันก็เป็นของขวัญที่ล้ำค่าสำหรับผู้รับเหมือนกันอยู่ดีนั่นแหละ
คุกกี้มองตุ๊กตาที่ถืออยู่พักหนึ่ง
คุกกี้: ยังไงผมก็ทำไม่ได้จริงๆ (>_<。)
แล้วทั้งสองก็หันมามองกัน
มิมิ: ฉันว่าต้องเพิ่งพลังของป๊อปเปอร์สแล้วล่ะ!
เนียมิ: อืม!!
แล้วทั้งสองก็แปลงร่างเป็นป๊อปเปอร์สอีกครั้ง
แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็เรียกเกียร์วิเศษออกมาจากเข็มกลัดบนชุด โดยมีลูกพลังออกมาจากเข็มกลัด ก่อนที่ลูกพลังทั้งสองจะเข้ามาหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน แล้วจากนั้นลูกพลังก็แปลงสภาพกลายเป็นเกียร์อีกทีป๊อปเลิฟ/พีช: Let's pop'n music together! O(∩_∩)O
===== POP'N MUSIC =====
Shining My Boy / AstroKid
ทันทีที่เริ่มเล่นป๊อปปิน ก็เกิดคลื่นแสงสีฟ้าขึ้นมารอบตัวของคุกกี้อยู่สักพักหนึ่งก่อนที่จะหายไป โดยที่เขามองไม่เห็นแสงนั้น
คุกกี้: ความรู้สึกนี้... มันอะไรกันเนี่ย?!
คุกกี้รู้สึกเหมือนกับว่าอยู่ๆ ก็มีกำลังใจที่แรงกล้าขึ้่นมาอย่างกะทันหัน
คุกกี้: นั่นสินะ! เนียมิจังพูดถูกแล้วล่ะ!! ยังไงเธอก็ต้องชอบตุ๊กตาตัวนี้อย่างแน่นอน!!!
และทันใดนั้นเขาก็ตัดสินใจกลับไปหาเบอร์รี่อีกครั้ง แต่เมื่อมาถึงที่ม้านั่งก็พบว่าเธอจากไปแล้ว
เขาพยายามมองหาเบอร์รี่รอบๆ แล้วก็พบว่าเธอกำลังเดินจากไป
คุกกี้: เดี๋ยวก่อน เบอร์รี่จัง!!
คุกกี้วิ่งไปหาเบอร์รี่ เมื่อเธอได้ยินเสียงเรียกจึงหยุดเดินแล้วหันมา
เบอร์รี่: หืม?
คุกกี้: ถ้าไม่รังเกียจ โปรดรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ด้วยนะครับ! `(*>﹏<*)′
คุกกี้ยื่นตุ๊กตาให้เบอร์รี่ โดยที่เขาไม่มองหน้าเบอร์รี่เพราะยังอายอยู่เล็กน้อย
เบอร์รี่: ว้าว!! นี่น่ะเหรอ ของขวัญที่จะมอบให้ฉัน!? (⊙o⊙)
เบอร์รี่รับตุ๊กตาไป เธอมองตุ๊กตาไปมาอยู่สักพัก
เบอร์รี่: ตุ๊กตาตัวนี้ดูเหมือนกับฉันมากเลยนะ ขอบใจมากๆ นะ!! (*^_^*)
แล้วคุกกี้ก็รู้สึกปลื้มปิติเป็นอย่างยิ่งที่คนที่เขาชอบยอมรับของขวัญแล้ว
เบอร์รี่: เพื่อเป็นการตอบแทนที่ให้ของขวัญถูกใจฉัน จะมานั่งม้าหมุนด้วยกันเป็นการส่งท้ายไหมล่ะ?
คุกกี้: ได้สิ ไปเล่นด้วยกันเลย!! (*^_^*)
แล้วเบอร์รี่ก็จุงมือของคุกกี้เพื่อพาไปเล่นเครื่องเล่นม้าหมุนด้วยกัน
===== END MUSIC =====
หลังจากนั้น มิมิกับเนียมิ ที่กลับร่างเดิมแล้ว
ได้ตามมาดูทั้งคู่กำลังเล่นม้าหมุนด้วยกันอย่างมีความสุขที่สุดแล้วจากนั้นก็เกิดแสงสว่างขึ้นที่ตุ๊กตาเบอร์รี่ แล้วจากนั้นก็มี "ท่วงสุริยัน" ลอยออกมา
เนียมิ: ว้าว!! (✪ ω ✪)
มิมิ: ในที่สุดก็สำเร็จไปอีกหนึ่งนะ!! (*^▽^*)
แล้วจากนั้น "ท่วงสุริยัน" ก็ได้ลอยไปยังหอคอยซันนี่ แล้วได้ลอยเข้าไปภายในสัญลักษณ์ดวงอาทิตย์ที่อยู่บนยอด แล้วจากนั้นหนึ่งในกลีบทั้ง 6 ของดวงอาทิตย์ก็เปลี่ยนสีจากเทามาเป็นสีเหลือง
มิมิกับเนียมิ ได้รับสแตมป์ดวงที่ 2 เรียบร้อยแล้ว!!
เนียมิพลางดูคุกกี้กับเบอร์รี่ แล้วก็เกิดความคิดประหลาดออกมา
เนียมิ: (จะว่าไปฉันเองก็อยากนั่งม้าหมุนด้วยกันกับไทม์เมอร์คุงนะ ...เอ๊!? นี่เรา คิดอะไรอยู่กันแน่เนี่ย!? `(*>﹏<*)′)
--------------------------------------------------------------------------------
หลังจากที่เสร็จสิ้นภารกิจแล้ว ทั้งสองก็ได้กลับมายังห้องพักในโรงแรม
เนียมิ: นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้ท่วงสุริยันจากการเที่ยวสวนสนุกในครั้งนี้ด้วย แต่ก็ถือว่าดีแล้วนะ
มิมิ: อืม! แล้วพรุ่งนี้พวกเราลองไปสำรวจเขตอุทยานกันนะ!
เนียมิ: โอเค! ได้เวลาลุยนอกเมืองกันแล้วสินะ! ^_^
มิมิ: อืม! หลังจากที่รวบรวมท่วงสุริยันได้ 2 ชิ้นแล้ว พื้นที่สีเขียวในเขตอุทยานก็ได้แพร่ขยายออกไปจนสามารถไปเดินสำรวจกันได้แล้วล่ะ แถมได้ยินมาว่าเริ่มมีชาวบ้านกลับมาอยู่อาศัยในเขตอุทยานแล้วด้วยนะ
เนียมิ: ถ้างั้นพรุ่งนี้พวกเราก็...
มิมิ/เนียมิ: ไปลุยซันนี่พาร์กกันเลย!! LET'S ADVENTURE!! (^_-)/☆\(-_^)
>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<