เช้าวันต่อมา ทั้งสองก็เดินทางเข้ามายังหมู่บ้านบอนเต้เพื่อหาภารกิจต่อไป
ซึ่งเป็นภารกิจสุดท้ายของเมืองนี้แล้ว
ก่อนที่พวกเธอจะได้ไปปะทะกับป๊อปปินลีดเดอร์ประจำเมืองนี้
มิมิ: เผลอแป๊ปเดียวก็จะได้ไปสู้กับลีดเดอร์ของเมืองที่ 2 แล้วนะ
เนียมิ: อืม! รู้สึกว่าเวลามันผ่านไปไวมากๆ เลยล่ะ
มิมิ: นั่นสินะ ภารกิจแต่ละอย่างของที่นี่ทั้งยากเย็นและยาวนาน แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนกับว่ามันเพิ่งจะเริ่มต้นเองจริงๆ ^_^
เนียมิ: แต่ภารกิจเมื่อวานนี้สนุกที่สุดตั้งแต่ที่มาที่เกาะนี้เลยเนอะ
มิมิ: อืม! ตื่นเต้นสุดๆ เหมือนอยู่ในหนังผจญภัยเลยล่ะ! (แต่ฉันก็ไม่ชอบความมืดจริงๆ นั่นแหละ)
เนียมิ: เอาล่ะ เหลืออีกแค่ภารกิจเดียว ก็จะได้ไปสู้กับลีดเดอร์คนที่ 2 แล้ว วันนี้ลุยกันให้เต็มที่เลยนะ!
มิมิ: โอ้!! (＾Ｕ＾)ノ
จากนั้นทั้งสองก็เริ่มเดินสำรวจเมืองไปเรื่อยๆ แล้วสักพักทั้งสองก็พบกับคนที่กำลังยืนแจกใบปลิวให้กับคนที่เดินผ่านไปมาแถวนั้นอยู่
เนียมิ: นั่นมีอะไรกันน่ะ??
มิมิ: ลองเข้าไปดูกันเถอะ!
แล้วทั้งสองจึงเดินเข้าไปหาคนแจกใบปลิว
"เชิญเลยจ้า ช่วงเย็นวันนี้จะมีการจัดงานเทศกาลด้วยนะ!"
มิมิ: งานเทศกาลเหรอค่ะ?
"ใช่แล้วจ๊ะ เป็นงานเฉลิมฉลองที่มีเพียงแค่ปีละครั้ง ถ้าสนใจก็ลองไปเข้าร่วมงานกันได้เลยนะ!"
แล้วเธอก็ส่งใบปลิวของงานเทศกาลให้กับมิมิ เนียมิจึงเข้ามาดูด้วย
มิมิ: "งานเทศกาลไหว้พระอาทิตย์ประจำหมู่บ้านบอนเต้" ฟังดูน่าสนุกดีนี่!
เนียมิ: แต่ว่าตอนนี้พวกเรากำลังหาภารกิจอยู่นะ ไม่ได้มาเที่ยวเล่นซะหน่อย
มิมิ: เถอะน้า ลองไปดูก่อน อาจจะมีภารกิจอะไรให้พวกเราทำอยู่ก็ได้
เนียมิ: เออ ก็ได้
แล้วทั้งสองก็ตกลงใจเข้าร่วมงานเทศกาล
--------------------------------------------------------------------------------
มิมิ: เผลอแป๊ปเดียวก็จะได้ไปสู้กับลีดเดอร์ของเมืองที่ 2 แล้วนะ
เนียมิ: อืม! รู้สึกว่าเวลามันผ่านไปไวมากๆ เลยล่ะ
มิมิ: นั่นสินะ ภารกิจแต่ละอย่างของที่นี่ทั้งยากเย็นและยาวนาน แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนกับว่ามันเพิ่งจะเริ่มต้นเองจริงๆ ^_^
เนียมิ: แต่ภารกิจเมื่อวานนี้สนุกที่สุดตั้งแต่ที่มาที่เกาะนี้เลยเนอะ
มิมิ: อืม! ตื่นเต้นสุดๆ เหมือนอยู่ในหนังผจญภัยเลยล่ะ! (แต่ฉันก็ไม่ชอบความมืดจริงๆ นั่นแหละ)
เนียมิ: เอาล่ะ เหลืออีกแค่ภารกิจเดียว ก็จะได้ไปสู้กับลีดเดอร์คนที่ 2 แล้ว วันนี้ลุยกันให้เต็มที่เลยนะ!
มิมิ: โอ้!! (＾Ｕ＾)ノ
จากนั้นทั้งสองก็เริ่มเดินสำรวจเมืองไปเรื่อยๆ แล้วสักพักทั้งสองก็พบกับคนที่กำลังยืนแจกใบปลิวให้กับคนที่เดินผ่านไปมาแถวนั้นอยู่
เนียมิ: นั่นมีอะไรกันน่ะ??
มิมิ: ลองเข้าไปดูกันเถอะ!
แล้วทั้งสองจึงเดินเข้าไปหาคนแจกใบปลิว
"เชิญเลยจ้า ช่วงเย็นวันนี้จะมีการจัดงานเทศกาลด้วยนะ!"
มิมิ: งานเทศกาลเหรอค่ะ?
"ใช่แล้วจ๊ะ เป็นงานเฉลิมฉลองที่มีเพียงแค่ปีละครั้ง ถ้าสนใจก็ลองไปเข้าร่วมงานกันได้เลยนะ!"
แล้วเธอก็ส่งใบปลิวของงานเทศกาลให้กับมิมิ เนียมิจึงเข้ามาดูด้วย
มิมิ: "งานเทศกาลไหว้พระอาทิตย์ประจำหมู่บ้านบอนเต้" ฟังดูน่าสนุกดีนี่!
เนียมิ: แต่ว่าตอนนี้พวกเรากำลังหาภารกิจอยู่นะ ไม่ได้มาเที่ยวเล่นซะหน่อย
มิมิ: เถอะน้า ลองไปดูก่อน อาจจะมีภารกิจอะไรให้พวกเราทำอยู่ก็ได้
เนียมิ: เออ ก็ได้
แล้วทั้งสองก็ตกลงใจเข้าร่วมงานเทศกาล
--------------------------------------------------------------------------------
STAGE 16
「เทศกาลไหว้พระอาทิตย์」
「เทศกาลไหว้พระอาทิตย์」
--------------------------------------------------------------------------------
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงพลบค่ำของวันนั้น ทั้งสองได้เดินทางมายังสถานที่จัดเทศกาลประจำปีที่อยู่ใกล้กับตัวหมู่บ้าน ซึ่งทันทีที่มาถึงหน้าทางเข้างานก็พบกับผู้คนที่หลั่งไหลกันเข้ามาร่วมงานเป็นจำนวนมาก มีทั้งชาวบ้านเองและนักท่องเที่ยว
เนียมิ: โห้!! คนเยอะมากเลยล่ะ!!
มิมิ: ท่าทางจะเป็นเทศกาลที่สำคัญสำหรับคนที่นี่จริงๆ ด้วยสินะ
ทั้งสองตื่นใจกับบรรกาศของงานเป็นอย่างมาก
เทศกาลไหว้พระอาทิตย์ เป็นเทศกาลพื้นเมืองของชาวบอนเต้ ในเทศกาลนี้ชาวบอนเต้จะเฉลิมฉลองด้วยการไหว้ดวงอาทิตย์ในช่วงเที่ยงวัน ซึ่งชาวบอนเต้มีความเชื่อว่าเทวีจากดวงอาทิตย์เป็นผู้ให้กำเนิดมวลมนุษยชาติและสร้างเมืองโบราณป๊อปปินขึ้นมาในอดีต และช่วงเย็นไปจนถึงค่ำจะมีการจัดงานเฉลิมฉลอง ซึ่งภายในงานมีการตกแต่งโคมไฟและเวทีต่างๆ อย่างอลังการ การขับร้องบทสวดบูชา การแสดงพื้นบ้าน และร้านค้าแผงลอยต่างๆ เป็นสีสันยามค่ำคืน
มิมิ: ดูๆ ไปแล้ว ก็แทบไม่ต่างจากงานเทศกาลฤดูร้อนของญี่ปุ่นเลย
เนียมิ: อืม! บรรกาศคล้ายกันมากเลยล่ะ
และในระหว่างที่ทั้งสองเดินดูงานไปเรื่อยๆ พวกเธอก็ได้สะดุดตาเข้ากับบูธนิทรรศการหนึ่ง ซึ่งมีการจัดแสดงหุ่นศิลปะขนาดยักษ์อยู่หลายตัว
มิมิ: นั่นมันหุ่นอะไรกันน่ะ?
เนียมิ: ดูแปลกประหลาด แต่ก็สวยไปอีกแบบเหมือนกันนะ
แล้วทั้งสองจึงเข้าชมนิทรรศการดังกล่าวด้วยความสนใจ ตัวหุ่นมีลักษณะคล้ายกับคน แต่มีรูปร่างและหน้าตาที่ดูแปลกประหลาดคล้ายกับงานศิลปกรรม ผิวหุ่นทำจากผ้าและโครงทำด้วยไม้ ภายในหุ่นมีการติดไฟเอาไว้ด้านในและส่องทะลุผิวผ้าออกมา ทำให้เป็นเหมือนโคมไฟขนาดยักษ์ที่ดูอลังการด้วยเช่นกัน
บนป้ายข้อมูลได้เขียนระบุไว้ว่า คือ "หุ่นเอดเซอนา" (Edzna) ในอดีตจะมีการตั้งหุ่นดังกล่าวไว้ตามประตูเมืองเพื่อใช้ปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายออกไปจากเมืองตามความเชื่อของชาวป๊อปปินในอดีต เป็นตัวแทนของผู้ปกปักรักษา ก่อนที่ในเวลาต่อมาหลังจากเมืองล่มสลาย ก็ได้ถูกเปลี่ยนเป็นการสร้างหุ่นเอดเซอนาขึ้นมาเพื่อนำมาประกวดภายในงานเทศกาลไหว้พระอาทิตย์แทน เพื่อเป็นการสืบสานวัฒนธรรมของชาวป๊อปปินในอดีตให้คงอยู่ไว้
หลังจากที่เที่ยวชมหุ่นเอดเซอนาเสร็จแล้ว ทั้งสองก็ไปซื้อขนมสายไหมจากบูธร้านค้ามากินกัน ก่อนที่จะต่อด้วยการไปชมการแสดงศิลปะการรำพื้นบ้านจากเวทีหนึ่ง
และในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังสนุกกับการแสดงอยู่นั้น ขณะนี้ SEC หลังจากที่หายไปนาน ได้ปรากฏตัวอีกครั้งแล้ว โดยเธอยืนแอบอยู่บนต้นไม้ต้นหนึ่งที่อยู่ทางด้านหลังของกลุ่มผู้ชมการแสดง
เซ: ฮิฮิฮิ.. อยู่ที่นี่กันเองรึ
เซหัวเราะเบาๆ ด้วยเสียงเย็นชา หลังจากที่หาตัว มิมิ เนียมิ เจอจนได้
เซ: ดูท่าทางสนุกสนานกันจังเลยนะ เดี๋ยวลองทำให้สนุกขึ้นอีกสักหน่อยก็แล้วกัน!
แล้วจากนั้นเซก็ได้ถอดผ้าปิดตาของเธอออก แล้วเรียก "ป๊อปคุงสีดำ" ออกมาจากผ้าปิดตาอีกที
เซ: ไปเลย "สัตว์ประหลาด SL" !!
เซโยนป๊อปคุงสีดำไปใส่หุ่นมังกรที่อยู่บนเวที แล้วจากนั้นป๊อปคุงสีดำก็ทำการหลอมรวมเข้ากับหุ่นมังกร แล้วกลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดรูปร่างมังกรสีดำ-ม่วงขนาดมหึมา
มิมิ: เอ๊?? ทำไมจู่ๆ ถึงมีมังกรมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะเนี่ย
มิมิกล่าวอย่างแปลกใจ หลังจากที่ได้เห็นมังกรยักษ์บนเวทีอย่างกะทันหัน ซึ่งอยู่ด้านหลังของนักแสดง (นักแสดงยังไม่รู้ตัว)
เนียมิ: แต่ฉันว่ามันรู้สึกแปลกๆ นะ??
แล้วจากนั้นมังกรก็เริ่มจู่โจมผู้คนภายในงานทันที ทำให้ในตอนนี้จากเสียงเริงรมย์ของดนตรีบนเวที ถูกแปรเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องของผู้คนที่พากันวิ่งหนีเอาตัวรอดแทน
มิมิ: Σ( °Д°) มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย??
มิมิเริ่มตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
เนียมิ: หรือว่า.....!!
เนียมิพยายามหันหน้าไปมา เพื่อมองหาอะไรบางอย่าง แล้วในที่สุดเธอก็พบกับเซที่นั่งอยู่บนต้นไม้จนได้
เนียมิ: เซ!! （‵□′）╯
เซ: ฮิฮิ หาเจอจนได้ซะแล้ว
มิมิ: เป็นฝีมือเธอจริงๆ สินะ
เซ: ถ้าใช่แล้วจะทำไมละ หืม?
เนียมิ: มิมิจัง ลุยกันเถอะ!
มิมิ: อือ!!
มิมิพยักหน้าตอบรับ แล้วทั้งคู่ก็ยกแขนข้างที่สวมกำไลแปลงร่างขึ้นมา แล้วตะโกนว่า
มิมิ/เนียมิ: "ป๊อปปินแปลงร่าง!!"
จากนั้นก็เกิดคลื่นแสงสีชมพูออกมาจากกำไล ก่อนที่คลื่นแสงจะเข้ามาครอบร่าง
จากนั้นทั้งคู่ก็เหมือนเข้าไปอยู่ในมิติพิเศษที่ใช้สำหรับแปลงร่าง แล้วชิ้นส่วนของชุดป๊อปเปอร์สก็ค่อยๆ ปรากฏออกมาตามตัว เริ่มจากรองเท้า ถุงน่อง ถุงมือและถุงแขน ชุด และสุดท้ายหมวกกับผมเกลียวด้านข้างที่เพิ่มมา
หลังจากที่แปลงร่างเสร็จแล้วทั้งคู่ก็ออกจากมิติแปลงร่างด้วยการพุ่งตัวลงมาจากฟ้า เมื่อเท้าแตะพื้นแล้วก็ถึงเวลาเริ่มกล่าวบทแนะนำประจำตัว
มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ด้วยรักและมิตรภาพ ป๊อปเลิฟ!
เนียมิ-ป๊อปพีช: ด้วยสุขและสันติภาพ ป๊อปพีช!
ป๊อปเลิฟ/ป๊อปพีช: พวกเราคือ... ป๊อปเปอร์ส!!
หลังจบฉากแปลงร่าง
เนียมิ-ป๊อปพีช: ฮ่าๆ อยากพูดบทเปิดตัวแบบนี้มานานแล้วล่ะ!! (*^▽^*)
มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ก็นะ (*￣▽￣*)
มิมิหรือป๊อปเลิฟยังรู้สึกเขินอยู่เล็กน้อยกับบทเปิดตัวของตัวเอง
เซ: โอ้โห.. เปิดตัวซะเหมือนพริตตี้เคียวเลย ไปจัดการมันซะ!
เซสั่งการมังกร แล้วมังกรก็เปลี่ยนเป้าหมายมาจู่โจมป๊อปเปอร์สแทน
มังกรเปิดฉากด้วยการพ่นไฟใส่แต่ทั้งสองก็พุ่งตัวกระโดดหลบไปได้อย่างง่ายดาย
ป๊อปพีชพุ่งตัวเข้ามาชกมังกรจนล้มลงไป แต่สักพักก็ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับชัดกรงเล็บใส่ป๊อปพีชจนกระเด็นลอยไปชนกับกำแพง จนกำแพงเป็นรอยร้าว
เนียมิ-ป๊อปพีช: อ้ากก!!!
ป๊อปพีชร้องลั่น
แล้วป๊อปเลิฟก็ต่อคอมโบจากป๊อปพีชด้วยการพุ่งเข้าถีบมังกร แต่มังกรก็สวนกลับด้วยการพ่นไฟ แต่ป๊อปเลิฟใช้พลังโล่ป้องกันไว้ได้
ส่วนป๊อปพีชเมื่อเรียกสติกลับคืนมาได้ พบว่าเธอไม่รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว ซึ่งเป็นผลจากพลังของ "เกราะออร่า" นั่นเอง
เนียมิ-ป๊อปพีช: แต่ว่า ไม่เจ็บ.. ไม่รู้สึกเจ็บเลยแฮะ!!
ป๊อปพีชลุกออกจากจุดที่ล้มลง แล้วพุ่งเข้ามาต่อยรัวๆ เป็นชุด มังกรสวนกลับด้วยลูกเตะ แต่ป๊อปพีชตั้งการ์ดด้วยพลังโล่ไว้ได้ทัน
แล้วป๊อปเลิฟพุ่งเข้ามาต่อยต่อ จนมังกรล้มลงไป แต่ไม่นานก็ลุกขึ้นมาได้อีก ราวกับไม่เป็นอะไรเลย
มิมิ-ป๊อปเลิฟ: หนอยๆ แบบนี้ก็แย่สิ ทำอะไรมันไม่ได้ซักอย่าง มันเป็นอมตะรึยังไงกัน!!
เซ: ฮะฮะฮะ!! คราวนี้แข็งแกร่งจริงๆ นะเจ้ามังกร ไม่แพ้ง่ายๆ เหมือนราวที่แล้วเลย ฮะฮะฮะ!!
เซขำอย่างสะใจ
เนียมิ-ป๊อปพีช: ถ้าสู้กันตรงๆ ไม่ได้ ก็คงต้องหาจุดอ่อน...?
จากนั้นเนียมิหรือป๊อปพีชก็เหลือบไปเห็นฉากหลังบนเวที เป็นรูปของบ่อน้ำพุร้อนที่อยู่ตรงจุดเดียวกับที่เคยตั้งหุ่นมังกรไว้ก่อนที่จะถูกกลายร่างโดยป๊อปคุงสีดำ
เนียมิ-ป๊อปพีช: นึกออกแล้ว!! ป๊อปเลิฟ ฉันมีแผนดีๆ แล้วล่ะ
มิมิ-ป๊อปเลิฟ: อะไรเหรอ?
แล้วจากนั้นเนียมิหรือป๊อปพีชก็มายืนอยู่ตรงหน้ามังกร
เนียมิ-ป๊อปพีช: เอาล่ะ ถ้านายอยากมาดวลตัวต่อตัวกับฉัน ก็ตามมาทางนี้เลย!!
ป๊อปพีชตะโกนท้า แล้วเธอก็วิ่งออกไปด้วยความเร็วสูง ก่อนที่มังกรจะใช้ปีกทยานขึ้นสู่ท้องฟ้าตามตัวป๊อปพีชไปอย่างรวดเร็ว
มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ป๊อปพีช!!
เซ: จะทำอะไรน่ะ?!
แล้วป๊อปเลิฟก็รีบวิ่งตามป๊อปพีชและมังกรไปอย่างกระชั้นชิด
--------------------------------------------------------------------------------
ป๊อปพีชพยายามล่อมังกรให้ตามมายังบ่อน้ำพุร้อนแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้กับงานเทศกาล
เนียมิ-ป๊อปพีช: เอาล่ะ ลงมาที่นี่เลย!!
ป๊อปพีชตะโกนเรียกให้มังกรลงมายังบ่อน้ำพุร้อน แล้วมังกรก็ลอยลงมาแตะบ่อด้วยความแรงจนพื้นสะเทือนและทำน้ำในบ่อกระเด็นขึ้นฟ้าแล้วตกลงมาเป็นฝนเทียมในระยะเวลาสั้นๆ
ป๊อปพีชจ้องมองมังกรอย่างไม่ละสายตา และเมื่อเวลาผ่านไปหลังจากที่มังกรแช่น้ำในบ่อได้สักพัก ผลที่ออกมาก็คือ... มังกรกลับรู้สึกชอบบ่อน้ำร้อนเป็นอย่างมาก และเลิกสนใจป๊อปพีชทันที
เนียมิ-ป๊อปพีช: มันได้ผลด้วยแฮะ!!
มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ป๊อปพีช!!
ป๊อปเลิฟที่ตามมาที่หลังวิ่งเข้ามาหาป๊อปพีช
มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ทำอะไรของเธอล่ะ?
เนียมิ-ป๊อปพีช: ก็ดูนี่สิ
ป๊อปพีชบอกให้ป๊อปเลิฟมองไปที่มังกรเพื่อดูผลลัพธ์จากแผนของเธอ
มิมิ-ป๊อปเลิฟ: เอ๊? มันยังไงกันเหรอ??
ป๊อปเลิฟถึงกับงงเมื่อได้เห็นมังกรที่กำลังแช่น้ำร้อนอย่างมีความสุข
เนียมิ-ป๊อปพีช: ฉันจำได้ว่าตอนที่ยังเป็นหุ่นเห็นตั้งไว้คู่กับรูปบ่อน้ำร้อนที่เป็นฉากหลังของเวที ฉันก็เลยคิดว่ามังกรตัวนี้น่าจะชอบบ่อน้ำร้อนน่ะ ก็เลยลองล่อมาที่นี่ดู
มิมิ-ป๊อปเลิฟ: แบบนี้นี่เอง ชอบแช่น้ำร้อนสินะ (￣_￣|||)
และหลังจากที่ทั้งสองมองดูมังกรอยู่ได้อีกสักพัก
เนียมิ-ป๊อปพีช: ดูเหมือนว่าตอนนี้มันคงจะหมดแรงสู้จาก "ความเฉื่อยชา" แล้วล่ะ เรามาจัดการกันเลยเถอะ!
มิมิ-ป๊อปเลิฟ: อือ!!
จากนั้นทั้งสองก็นำแขนข้างหนึ่งมาประกบกันด้านข้างซึ่งกันละกัน แล้วมือข้างที่ประกบแขนกันก็เกิดแสงขึ้นมา โดยแขนของพวกเธอชูตรงไปที่มังกร
ป๊อปเลิฟ/ป๊อปพีช: "ป๊อปปินอิมแพ็ค" !!!
จากนั้นก็เกิดลำแสงสีฟ้าและชมพูขนาดใหญ่ม้วนกันเป็นเกลียวพุ่งไปเผด็จศึก และแล้วทั้งสองก็สามารถกำจัดมังกรลงได้อย่างสวยงาม
เซที่เพิ่งตามมาถึงที่หลัง พบว่ามังกรของเธอแพ้ไปแล้วเรียบร้อย
เซ: อะ อ้าว! เจ้ามังกรแพ้ซะแล้วเหรอเนี่ย เอาเป็นว่าไว้คราวหน้าก็แล้วกัน! (╬▔皿▔)╯
เซโวยวายก่อนที่จะกระโดดหายจากไป ส่วนมังกรก็กลายเป็นสะเก็ดไฟลอยกลับไปยังจุดเดิมที่อยู่บนเวทีในงานเทศกาล และสะเก็ดไฟก็หลอมรวมกันจนกลับคืนเป็นหุ่นมังกรตามเดิม
จากนั้นทั้งสองก็คืนร่างกลับมาเป็นชุดปกติและทรงผมเดิม
เนียมิ: ฮะฮะ! ได้เป็นฮีโร่แปลงร่างนี่ก็สนุกดีเหมือนกันนะ ^_^
มิมิ: แต่ฉันอยากรู้จริงๆ นะว่า เซต้องการอะไรกันแน่?
เนียมิ: นั่นน่ะสิ เพราะตอนนี้กำไลก็อยู่กับพวกเราแล้ว แล้วเป้าหมายที่แท้จริงของเซในตอนนี้คืออะไรกัน?
มิมิ: เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้เราลองกลับไปดูงานเทศกาลกันก่อนดีกว่านะ
เนียมิ: โอเค!!
แล้วทั้งสองก็เดินกลับไปยังสถานที่จัดงานเทศกาลอีกครั้ง
แต่หากรู้ไหมว่าไทม์เมอร์ได้ตามมาแอบดูพวกเธอตั้งแต่แรกที่เริ่มการต่อสู้แล้ว
ไทม์เมอร์: เมื่อกี้... เนียมิจังแปลงร่างงั้นเหรอ?? (เห็นหมดทุกอย่างเลย)
ไทม์เมอร์ยังคงรู้สึกทึ่งอยู่ และสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่
แต่หลังจากที่จ้องมองเนียมิได้สักพัก สีหน้าของเขาก็แดงขึ้นมาราวกับกำลังเขินอะไรอยู่ ก่อนที่เขาจะเดินจากไป
--------------------------------------------------------------------------------
อีกทางด้านหนึ่ง ในป่าที่อยู่ใกล้กับงานเทศกาล
ดวงตาของบุคคลหนึ่งค่อยๆ เปิดขึ้นมาอย่างช้าๆ หลังจากที่หมดสติไปนาน และบุคคลผู้นั้นก็ค่อยๆ ลุกตัวขึ้นมา
มินิต: นี่เรา... มาอยู่ที่ไหนกันหว่า?? ？？(⊙_⊙;)？？
เธอรู้สึกงุนงงกับตัวเองเป็นอย่างมาก
มินิต: แต่ที่แน่ๆ คือ ตอนนี้เราต้องรีบกลับบ้านก่อนที่พี่จ๋าจะจับได้แล้วล่ะ!! (≧w≦)
เธอผู้นั้นก็คือ "มินิต" (Minit's) น้องสาวของไทม์เมอร์นั่นเอง แล้วเธอมานอนหมดสติอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ...?
--------------------------------------------------------------------------------
กลับมาทาง มิมิ เนียมิ ทั้งสองได้กลับมาที่งานเทศกาลอีกครั้งเพื่อลองมาสำรวจดูความเสียหายจากการต่อสู้เมื่อสักครู่
และเมื่อกลับมาถึง พบว่าสภาพงานยังคงอยู่ในภาวะปกติราวกับไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย
เนียมิ: เออ.. รู้สึกจะไม่มีอะไรเสียหายเลยแฮะ แถมผู้คนก็ยังมาเที่ยวกันเยอะเหมือนเดิมด้วย (แปลกจัง ทั้งที่น่าจะพังไปหมดทั้งงานแล้วแท้ๆ)
มิมิ: แต่ก็ถือว่าโชคดีนะ พวกเราจะได้เที่ยงงานกันต่อได้ ^_^
เนียมิ: อืม!!
แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็เดินเที่ยวงานเทศกาลกันต่อตามปกติ
--------------------------------------------------------------------------------
ในเวลาต่อมา หลังจากที่เที่ยวจนหนำใจแล้ว ทั้งคู่ก็เตรียมเดินออกจากงานเทศกาลเพื่อกลับไปยังจุดตั้งเต็นท์สนาม
เนียมิ: ถึงแม้วันนี้จะมีเรื่องวุ่นๆ เกิดขึ้น แต่ก็สนุกมากเลยนะ
มิมิ: อืม! ได้เห็นวัฒนธรรมที่แตกต่างจากเราตั้งหลายอย่างเลยเนอะ
และในระหว่างทางที่กำลังจะเดินออกจากงานนั้น อยู่ดีๆ ก็มีหนูตะเภาเพศผู้ความสูงเท่ากับมนุษย์ตัวหนึ่งเดินเข้ามาเรียกพวกเธอ
"ขอโทษทีนะ พวกเธอใช่ มิมิ กับ เนียมิ หรือเปล่า?"
มิมิ: เออ..ใช่ค่ะ มีอะไรเหรอคะ?
"บังเอิญจังเลยนะที่ได้มาเจอพวกเธอในงานวันนี้ ฉันชื่อ "เคนาวี่" (Canavy) เป็นผู้จัดการงานเทศกาล พอดีฉันมีเรื่องอยากให้พวกเธอช่วยหน่อยน่ะ"
เนียมิ: มีอะไรงั้นเหรอคะ?
เคนาวี่: คือพอดีโฆษกของเราที่จะมาเป็นผู้ประกาศบนเวทีการประกวดหุ่นเอดเซอนา ดันมาเกิดป่วยเข้าพอดี ก็เลยทำให้มาร่วมงานในวันนี้ไม่ได้ และในระหว่างที่ฉันกำลังมองหาโฆษกคนใหม่มาทดแทนเป็นการเร่งด่วนนั้น บังเอิญทีมผู้จัดงานของเราคนนึงเอาคลิปการแสดงของพวกเธอที่ริมทะเลมาให้ดู ฉันก็เลยเกิดสนใจพวกเธอขึ้นมา เพราะพวกเธอมีความสามารถที่ตรงกับที่ฉันอยากได้พอดี แต่ก็ไม่มีช่องทางติดต่อกับพวกเธอได้เลย เพราะฉะนั้น พวกเธอช่วยมาเป็นโฆษกในงานวันนี้หน่อยจะได้ไหม?
มิมิ/เนียมิ: เอ๊ ให้มาเป็นโฆษกบนเวทีเหรอคะ?!
ทั้งสองอุทานขึ้นพร้อมๆ กัน
เนียมิ: แต่ฉันยังไม่เคยมีประสบการณ์เป็นเอ็มซีมาก่อนเลยนะ (แต่ถ้าให้ไปร้องเพลงน่ะได้อยู่)
เคนาวี่: ไม่เป็นไรหรอก ฉันเตรียมสคริปต์ไว้ให้แล้ว พวกเธอก็แค่อ่านไปตามความรู้สึกเหมือนกับตอนที่ร้องเพลงก็พอแล้วล่ะ
มิมิ: เออ.. แล้วมีอะไรตอบแทนรึเปล่าคะ?
เคนาวี่: มีแน่นอนอยู่แล้ว ถ้าหากพวกเธอยินดีช่วยนะ
จากนั้นทั้งสองก็เริ่มคิดกันว่าจะเอายังไงดีกับเรื่องนี้
เนียมิ: เอาไงดี มิมิจัง ฉันไม่ถนัดเรื่องพวกนี้ซะด้วยสิ
มิมิ: ไม่ต้องกลัวหรอก พวกเราก็เคยผ่านเวทีร้องเพลงมาครั้งนึงแล้ว ถ้ามาเป็นพิธีกรก็ไม่มีอะไรที่ต่างกันมากหรอก (ฉันมองว่ามันง่ายกว่าร้องเพลงซะด้วยซ้ำ)
เนียมิ: อืม จะลองดูก็ได้!
แล้วทั้งสองก็หันมาตอบเคนาวี่
มิมิ: ตกลงค่ะ พวกเรารับงานนี้
เนียมิ: ฝากตัวด้วยนะ! (‾◡◝)
เคนาวี่: โอ้ว! ขอบคุณที่ช่วยนะ เอาล่ะ เดี๋ยวพวกเธอลองไปซ้อมบทที่หลังเวทีกันก่อน เดี๋ยวจะเริ่มงานตอน 3 ทุ่มนะ
มิมิ/เนียมิ: ค่ะ!!
--------------------------------------------------------------------------------
แล้วเวลาก็ผ่านไปจนถึงเวลาเริ่มงานประกาศผลการประกวดหุ่นเอดเซอนา ผู้ร่วมงานเกือบทุกคนต่างเข้ามารอดูอยู่หน้าเวทีกันอย่างพร้อมเพรียง และแล้ว มิมิ กับ เนียมิ ก็เริ่มเดินออกมาจากฉากหลังของเวทีพร้อมกับถือสมุดสคริปต์มาด้วย
มิมิ: สวัสดีค่ะ ทุกท่าน ^_^ ฉันชื่อ มิมิ ทำหน้าที่เป็นพิธีกรดำเนินงานประกวดร่วมกับ เนียมิ ค่ะ!!
เนียมิ: ยินดีที่ได้พบกับผู้ชมทุกท่านในวันนี้ด้วยนะ อะฮ้อววว!!
จากนั้นก็ตามด้วยเสียงเชียร์และปรบมือที่ดังก้องไปทั่วบริเวณ
ไอซ์: เอ้ย! แล้วพวกนั้นมาเป็นพิธีกรในงานนี้ได้ยังไงน่ะ??
ไอซ์ที่มาดูกับไทม์เมอร์รู้สึกแปลกใจอย่างมากที่ทั้งสองกลายมาเป็นพิธีกรชั่วคราว
ไทม์เมอร์: ของมันแน่นอนอยู่แล้วล่ะ...
ไทม์เมอร์อุทานเบาๆ
มิมิ: เอาล่ะคะ ก่อนที่จะไปเริ่มการประกาศผลผู้ชนะนั้น ขอเชิญพบกับผู้เข้าประกวดทุกท่านบนเวทีนี้ได้เลย!!
จากนั้นเสียงเชียร์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับที่ผู้เข้าประกวดที่เป็นคนออกแบบหุ่นเอดเซอนาจำนวน 10 คนเดินขึ้นมายืนเรียงแถวบนเวที มีทั้งที่เป็นมนุษย์และครึ่งสัตว์
เนียมิ: และต่อไป ก็ถึงเวลาที่ทุกท่านรอคอยกันแล้วนะค่ะ เราจะเริ่มทำการประกาศผลผู้ชนะ โดยเรียงลำดับจากอันดับสุดท้ายไปหาอันดับที่ 1 ค่ะ และผู้ที่ได้อันดับ 10 ก็คือ...
จากนั้นผู้ชนะในแต่ละอันดับก็ถูกประกาศออกมาพร้อมกับแสดงผลงานหุ่นที่จอโปรเจคเตอร์ด้านหลังบนเวที ซึ่งก็ผ่านไปด้วยดี จนมาถึง 2 อันดับสุดท้าย
มิมิ: เอาล่ะคะ ตอนนี้เราก็มาถึงผู้เข้าประกวด 2 อันดับสุดท้ายแล้ว และก่อนที่จะเริ่มประกาศผู้ชนะนั้น ขอดูผลงานของพวกเค้าทั้งสองท่านกันเลย!
แล้วบนจอโปรเจคเตอร์ก็แสดงภาพหุ่นของทั้งสองคนที่เหลือให้ชม
แล้วจากนั้นสักพักเนียมิก็สังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างของหุ่นตัวหนึ่งบนจอ ซึ่งหุ่นตัวนั้นมีรอยขาดของผ้าบริเวณแขน แล้วจากนั้นเธอก็มองมาดูที่สคริปต์ที่ถืออยู่ พบว่าเจ้าของผลงานชิ้นนั้นได้อันดับ 2
เนียมิ: นี่ มิมิจัง แป๊ปนึงนะ
เนียมิกระซิบเรียกมิมิ
มิมิ: เออ.. ขอเวลานอกแป๊ปนึงนะคะ | มีอะไรเหรอ?
ทั้งสองเริ่มกระซิบคุยกัน
เนียมิ: ฉันว่าเราควรเปลี่ยนให้คนๆ นี้เป็นผู้ชนะแทนได้ไหม?
มิมิ: ไม่ได้หรอก การตัดสินทุกอย่างถือเป็นที่สิ้นสุด และจะเปลี่ยนแปลงอะไรภายหลังไม่ได้นะ ถ้าทำอย่างนั้นมันเท่ากับล้มการประกวดเลยนะ
เนียมิ: แต่ว่า...
แล้วเนียมิก็พลางมองไปที่ผู้ชนะอันดับสองที่ยืนรอฟังผลบนเวทีอยู่ ซึ่งมีสีหน้าวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด
เนียมิ: ฉันว่าผลงานของอันดับที่สองมันดูสวยกว่าอันดับหนึ่งอีกนะ แล้วทำไมผู้ตัดสินถึงให้อันดับหนึ่งชนะแทนได้ล่ะ?
มิมิ: อาจจะเป็นเพราะมีรอยตำหนิตรงแขนนั่นแหละ แต่ยังไงผลก็ต้องเป็นไปตามนั้นนะ
แล้วจากนั้นเนียมิก็เริ่มทำการประกาศกับผู้ชมบางอย่าง
เนียมิ: อะ อืม.. ขออภัยที่ให้รอนานไปแป๊ปหนึ่งนะ ต่อไปเราจะขอทำการตัดสินผู้ชนะสองอันดับสุดท้ายอีกครั้ง ด้วยผลโหวตจากผู้เช้าชมที่อยู่ ณ ตอนนี้ค่ะ!!
มิมิ: เฮ้ย!! Σ( °Д°) (นอกบทซะงั้น)
เมื่อเนียมิประกาศออกไป ก็ทำให้เคนาวี่ที่ดูผ่านจอมอนิเตอร์อยู่หลังเวทีถึงกับสำลักน้ำที่เขากำลังดื่มอยู่ทันที
มิมิ: จะทำอะไรของเธอล่ะ??
มิมิกระซิบถามอีกครั้ง
เนียมิ: คือฉันว่าหุ่นสองตัวสุดท้ายนี้ ลองปล่อยให้ผู้ชมในงานตัดสินกันเอาเองอีกครั้งน่าจะดีนะ ฮ่าๆ ^o^
เคนาวี่: จะทำอะไรของแกน่ะ หา!!
เคนาวี่พยายามจะเดินขึ้นไปบนเวที แต่ก็ถูกลูกน้องของเขาห้ามไว้
"เออ ผมว่ารอดูอีกสักพักดีกว่านะครับ เทคนิคการพูดนอกบท ด้นสด มันก็เป็นสีสันเหมือนกันนะ และอีกอย่าง คุณเป็นคนตัดสินผลการประกวดเองหมดเลยไม่ใช่เหรอ?"
แล้วเคนาวี่ก็พยายามสงบสติอารมณ์เพื่อรอดูสถานการณ์ต่อไป
เวลาต่อมา หลังจากที่ผู้ชมทำการโหวตผลงานเรียบร้อยแล้ว
เนียมิ: ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตจากทุกท่านนะคะ และแล้ว เราจะทำการประกาศผลผู้ชนะการประกวดในครั้งนี้ ซึ่งผู้ชนะจะได้รับถ้วยรางวัลไปครอง และผู้ที่ชนะก็คือ...!!
เสียงรัวกลองดังขึ้นพร้อมกับแสงไฟสปอต์ไลท์ที่ส่องสายไปมาตรงหน้าเวที ทำเอาผู้ชมรวมถึงผู้ประกวดลุ้นกันจนตัวสั่น
เนียมิ: ผู้ชนะก็คือ..... เจ้าของผลงานหมายเลข 2 ค่า!! \^o^/
ผู้ชนะก็คือเจ้าของหุ่นที่มีรอยตำหนิ แล้วจากนั้นเสียงเชียร์และปรบมือก็ดังขึ้นไปทั่วบริเวณ เสมือนกับ ความเห็นของพวกเค้าตรงกัน และผู้ชนะคนนั้นก็เปลี่ยนจากสีหน้ากังวลกลายเป็นยิ้มแย้มในทันที
"ยินดีด้วนะ ฉันเองก็ยังแอบคิดเลยว่า หุ่นของเธอแต่งได้สวยกว่าของฉันเหมือนกัน"
ผู้ชนะอันดับ 2 กล่าวชมกับผู้ชนะอันดับ 1
"อืม!! ^_^"
เคนาวี่ที่อยู่หลังเวที
เคนาวี่: มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย?
"ผมว่าของแบบนี้ ให้คนส่วนใหญ่ตัดสินกันเอาเองเถอะครับ"
เคนาวี่: เออ อืม ก็ได้ ฉันยอมใจพวกเธอเลยล่ะ...
เคนาวี่จ้องมองทั้งสองอีกครั้งแล้วพูดต่อ
เคนาวี่: พวกเธอนี่มันเจ๋งจริงๆ เลยนะ
--------------------------------------------------------------------------------
เวลาผ่านไป หลังจากที่งานประกาศผลจบลงแล้ว ทั้งสองก็มาพบกับเคนาวี่ที่หลังเวที
เคนาวี่: พวกเธอทำถูกแล้วล่ะ ฉันต้องเปลี่ยนความคิดของตัวเองใหม่ซะแล้ว
มิมิ: เรื่องอะไรเหรอคะ?
มิมิสงสัยในคำพูดของเขา
เคนาวี่: อ่ะ! เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ฉันประทับใจในตัวพวกเธอมากเลยล่ะ ฮ่าๆ ^_^
เนียมิ: แปลกคนจริงๆ แฮะ (￣_￣|||)
เนียมิอุทานเล็กน้อย
เคนาวี่: ก็เอาเป็นว่า เพื่อเป็นการตอบแทนที่พวกเธอช่วยเรื่องงานประกวด เชิญรับสิ่งตอบแทนไปได้เลย!
มิมิกับเนียมิ ได้รับสแตมป์ดวงที่ 6 เรียบร้อยแล้ว!!
เนียมิ: ไชโย!! ได้สแตมป์ดวงสุดท้ายของเมืองนี้แล้วล่ะ!! ♪(^∇^*)
มิมิ: อืม!! ^_^
เคนาวี่: แล้วก็ ถ้ามีโอกาสหน้า เดี๋ยวฉันจะจ้างพวกเธออีกนะ ฉันน่ะชอบสไตล์การดำเนินรายการสุดพลิกแพลงของพวกเธอมากเลยจริงๆ !!
เนียมิ: ไม่เอาแล้วล่ะ แค่นี้ก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ╯︿╰ (ร้องเพลงหรือเต้นยังสนุกกว่าเยอะเลย)
มิมิ: แต่ได้ลองมาเป็นเอ็มซีอย่างนี้ ก็สนุกไปอีกแบบเหมือนกันนะ (∩_∩)
เนียมิ: เอาล่ะ ในที่สุดพวกเราก็รวบรวมสแตมป์ของหมู่บ้านบอนเต้ได้ครบแล้ว แล้วลีดเดอร์ของเมืองนี้จะเป็นแบบไหนกันแน่นะ...?
>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<