pop'n music RESPECT : STAGE 15 「ผู้พิทักษ์ดันเจี้ยน ทอมสโตน」

มิมิ: นี่ค่ะ เอกสารที่ได้มาจากกล่องประหลาด

มิมิส่งเอกสารลับให้กับโรบิน แล้วเขาก็ทำการตรวจสอบเอกสารอยู่พักหนึ่ง

โรบินจอนท์: อืม..... ดูเหมือนว่าพวกเธอจะได้เจองานที่หินแล้วละนะ

เนียมิ: เอ๊? ทำไมเหรอคะ?

โรบินจอนท์: พวกเธอต้องกลับไปที่ดันเจี้ยนอีกครั้ง เพื่อไปปราบ "ทอมสโตน" (Tomstone) ที่อยู่ชั้นในสุดของที่นี่ แล้วนำอัญมณีของมันกลับมาให้ได้

มิมิ/เนียมิ: เอ๋!?

มิมิกับเนียมิตะโกนออกมาพร้อมกัน

มิมิ: ให้พวกเรา... ปราบบอสเหรอคะ??

มิมิถามขึ้น น้ำเสียงยังคงมีความตกใจอยู่

โรบินจอนท์: ถูกต้อง แต่ไม่ต้องกังวลหรอกนะ เพราะการต่อสู้ก็ใช้การเล่นป๊อปปินนั่นแหละ เพียงแต่ว่า ถ้าพวกเธอเป็นฝ่ายแพ้ละก็... พวกเธออาจจะไม่มีทางกลับออกมาอีกเลยก็เป็นได้ เพราะตามประวัติของเพลเยอร์ที่เคยเข้าไปล่าอัญมณีจากมันในอดีต ยังไม่มีใครเอาชนะได้เลยแม้แต่คนเดียว ...ซึ่งนั่นหมายความว่าไม่มีใครเคยรอดกลับมาได้เลย

เมื่อสิ้นคำพูดของโรบิน ความเงียบก็เข้าปกคลุมอยู่ชั่วขณะ มิมิและเนียมิ ทั้งคู่ต่างไม่รู้ว่าจะเอายังไงกับเรื่องนี้ต่อดี

มิมิ: เอายังไงดี เนียมิจัง?

เนียมิ: อืม... อยากจะถอย ก็ถอยไม่ได้ซะแล้วด้วยสิ เพราะพวกเรามากันตั้งไกลขนาดนี้แล้ว

มิมิ: แต่นี่มันเป็นเรื่องของ "ความเป็น ความตาย" เลยนะ และตอนนี้พวกเราเองก็ยังไม่รู้ว่าเพลเยอร์ที่เคยเข้าไป ตายจริงหรือเปล่าด้วย

เมื่อเนียมิได้ยินคำพูดของมิมิ ก็ทำให้เธอนึกบางอย่างขึ้นมาได้

เนียมิ: นั่นสิ! แล้ว... เพลเยอร์ที่เคยเข้าไปล่าทอมสโตน... ตายรึเปล่าค่ะ?

เนียมิถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

โรบินจอนท์: ไม่ทราบเหมือนกันนะ ผมรู้แค่ว่าพวกเค้าเข้าไปแล้วก็ไม่ได้กลับออกมาอีกเลยแค่นั้นแหละ ซึ่งอาจจะยังไม่ตายก็ได้ แค่เพียง "หายสาบสูญ" เท่านั้น

มิมิ: แต่มันก็เหมือน "ตาย" อยู่ดีนั่นแหละ เพราะฉะนั้น พวกเรายกเลิกภารกิจนี้เถอะ (พวกเรายังเด็กเกินไปที่จะตาย ＞﹏＜)

เนียมิกำลังคิดหนักกับเรื่องนี้ว่าจะเอายังไงดีระหว่างมีชิวิตอยู่ต่อไป หรือจะทำภารกิจต่อเพื่อแลกกับสแตมป์ดวงที่ 5 ทำให้เธอใช้เวลาคิดอยู่นาน

และเมื่อเธอตัดสินใจได้

เนียมิ: ได้! เดี๋ยวฉันจะลองไปดู!

เนียมิตอบพลางยกหมัดแสดงความมั่นใจ

มิมิ: เนียมิจัง มันจะดีแน่แล้วนะ?

เนียมิ: แน่นอนสิ! ถ้าต้องเล่นป๊อปปินแข่งกับระดับบอสประจำดันเจี้ยนละก็... ฉันนึกแผนดีๆ ออกแล้วล่ะ

มิมิ: แผนเหรอ? แล้วมันเป็นยังไง

เนียมิ: เอาไว้ไปถึงที่นั่นก่อน เดี๋ยวฉันจะบอกให้ฟังทีหลังแล้วกัน☆ (‾◡◝) (ยังบอกตรงนี้ไม่ได้)

โรบินจอนท์: สมเป็นวีรสตรีจริงๆ นะ เอาล่ะ ถ้างั้นก็ขอให้พวกเธอนำอัญมณีกลับมาให้ได้ก็แล้วกันนะ!

มิมิ/เนียมิ: ค่ะ!! *^____^*

แล้วจากนั้นทั้งสองจึงได้เดินทางกลับไปที่ดันเจี้ยนอีกครั้งเพื่อไปปราบ "ทอมสโตน" โดยเวลาในตอนนี้เป็นช่วงค่ำแล้ว

--------------------------------------------------------------------------------

STAGE 15
「ผู้พิทักษ์ดันเจี้ยน ทอมสโตน」

--------------------------------------------------------------------------------

หลังจากที่เดินทางกลับมายังดันเจี้ยนแล้ว ทั้งสองจึงลองเดินกลับไปตามเศษคุกกี้ที่เคยวางเอาไว้ก่อนหน้านี้อีกครั้ง ซึ่งมันก็ได้ผลซะด้วย เพราะในเวลาต่อมาพวกเธอได้เดินมาจนกลับมายังจุดที่มี "กล่องประหลาด" ได้อีกครั้ง

เนียมิ: กลับมาถึงจุดล่าสุดที่พวกเราเคยมาแล้วล่ะ

มิมิ: อืม! แล้วแผนการปราบบอสที่เธอว่ามันเป็นแผนแบบไหนกันเหรอ?

แล้วจากนั้นเนียมิก็ยกแขนข้างที่สวมกำไลแปลงร่างขึ้นมาให้มิมิดู ทำให้มิมิถึงกับแปลกใจ

มิมิ: Σ( °_°) ให้แปลงร่างเหรอ!? (จะดีแน่นะ??)

เนียมิ: อืม.. ฉันคิดว่าถ้าพวกเราแปลงร่างเป็นป๊อปเปอร์สแล้วเล่นป๊อปปิน มันอาจจะช่วยให้มีพลังในการเล่นมากขึ้นก็ได้นะ...?

มิมิ: (￣_￣|||) ความคิดของเธอนี่มัน "บ้า" มากจริงๆ เลยนะ แต่ก็เอาเถอะ ของแบบนี้ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้อยู่แล้วล่ะเนอะ ^_^

แล้วจากนั้นทั้งสองจึงเริ่มเดินทางกันต่อ โดยหลังจากที่เดินมาได้พักใหญ่ ก็ดูเหมือนว่าเส้นทางข้างหน้าที่เดินไปนั้น เริ่มไม่มีคบเพลิงวางอยู่ข้างทางแล้ว ทำให้หนทางที่อยู่เบื้องหน้ากลายเป็นทางมืดสนิททันที และหัวใจของมิมิถึงกับเต้นแรงในทันที

มิมิ: ทางข้างหน้าไม่มีคบเพลิงแล้วแฮะ เราว่าลองเปลี่ยนไปเส้นทางอื่นดูดีไหม?

มิมิกล่าวด้วยเสียงที่เริ่มสั่นไปด้วยความกลัว

เนียมิ: แต่ว่าเส้นทางที่เราเดินมาก่อนหน้านี้มันเป็นทางตัน ไม่ก็ ทางวนกลับมาที่เดิม หมดเลยนะ มีเพียงแค่ทางนี้เท่านั้นแหละที่ดูเหมือนว่าจะยังเดินต่อไปได้อีก

มิมิ: ถ้างั้นก็.....

มิมิสูดหายใจลึก ก่อนยกแขนข้างที่สวมกำไลแปลงร่างขึ้นมา

มิมิ: "ป๊อปปินแปลงร่าง!!"

จากนั้นก็เกิดคลื่นแสงสีชมพูออกมาจากกำไลของมิมิ ก่อนที่คลื่นแสงจะเข้าครอบร่าง แล้วจากนั้นมิมิก็กลายเป็น ป๊อปเลิฟ

แล้วเนียมิก็สังเกตพบว่าร่างของป๊อปเลิฟนั้นสามารถเรืองแสงในที่มืดได้ด้วย โดยมีแสงออร่าอ่อนๆ เปล่งออกมาจากชุดของเธอทั้งตัว

เนียมิ: มิมิจัง! ร่างของเธอมีแสงด้วยล่ะ! (⊙o⊙)

แล้วจากนั้นมิมิหรือป๊อปเลิฟก็ลองสำรวจตัวเองและมองรอบๆ ตัวดู พบว่าชุดของเธอมีแสงอยู่ในตัวจริงๆ

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ว้าว! ตัวฉันกำลังเปล่งแสงอยู่จริงๆ ด้วยล่ะ!!

เนียมิ: หรือนี่อาจจะเป็น "เกราะออร่า" ที่เคยพูดถึงหรือเปล่านะ?

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: น่าจะใช่ก็ได้นะ ...แต่ที่แน่ๆ คือ ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกกลัวความมืดแล้วล่ะ ^^) (น่าแปลกมาก ทั้งๆ ที่เมื่อกี้ยังรู้สึกแบบนั้นอยู่เลย)

เนียมิ: ถ้างั้นเดี๋ยวฉันแปลงร่างด้วยดีกว่า จะได้ส่องสว่างไปด้วยกันเลย ^^)

และหลังจากที่เนียมิแปลงร่างเป็นป๊อปพีชแล้ว ทั้งสองก็ออกเดินทางกันต่อ แม้ว่าแสงออร่าจากชุดจะไม่ได้สว่างมากเท่ากับคบเพลิงที่วางอยู่ตามทางก่อนหน้านี้ แต่ก็พอช่วยให้มองเห็นสิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบตัวได้

และเวลาผ่านไปอีกหลายนาที หลังจากที่เดินวกไปวนมาตามเส้นทางแยกและห้องต่างๆ ในที่สุดทั้งคู่ก็พบกับประตูหินบานหนึ่งที่ดูน่าสงสัย

เนียมิ-ป๊อปพีช: นั่นมันอะไรกันน่ะ

แล้วทั้งคู่จึงเข้าไปสำรวจดูใกล้ๆ

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ดูเหมือนเราจะต้องแก้รหัสเพื่อเปิดประตูนะ

เนียมิ-ป๊อปพีช: แก้รหัสเหรอ!?

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: อืม! แต่ปัญหาก็คือ.. เราจะหารหัสนั่นมาจากไหนกันล่ะ?

แล้วจากนั้นทั้งคู่จึงลองสำรวจดูบริเวณรอบๆ ของพวกเธอ แต่ก็ไม่พบคำใบ้หรืออะไรที่ชวนน่าสงสัยแต่อย่างใด

เนียมิ-ป๊อปพีช: แล้ว... รหัสที่ว่ามันต้องแก้ยังไงกันเหรอ? เพราะดูๆ ไปบนประตูก็ไม่เห็นมีอะไรให้แก้ไขได้เลยนี่นา

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: มีสิ เธอลองดูตรงนี่สิ

แล้วป๊อปเลิฟก็ชี้ไปยังจุดหนึ่งบนประตูหิน เมื่อป๊อปพีชมอง พบว่ามีรูอยู่ทั้งหมด 7 ช่อง โดย 4 ใน 7 มีแท่งคล้ายกับกุญแจเสียบไว้อยู่

ซึ่งลักษณะที่เห็นจะเป็นดังนี้

 ●●
○○○
 ●●

เนียมิ-ป๊อปพีช: อ๋อ... หรือว่าเราต้องลองสลับ "กุญแจ" พวกนี้ให้ถูกต้อง

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: น่าจะใช่นะ งั้นลองสลับดูเลยไหมล่ะ?

เนียมิ-ป๊อปพีช: โอเค!!

และหลังจากที่ลองสลับสับเปลี่ยนแท่งไปมาอยู่หลายรูปแบบ ก็ไม่พบว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นแต่อย่างใด

เนียมิ-ป๊อปพีช: ลองสลับดูครบทุกแบบแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยแฮะ

แล้วจากนั้นป๊อปเลิฟก็สังเกตเห็นสิ่งน่าสงสัยอยู่จุดหนึ่งบนประตู มีลักษณะคล้ายกับแท่นคบเพลิงอยู่ด้านซ้ายและขวาเหนือจุดที่แก้ปริศนา

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: หรือว่า...! เราต้องจุดไฟใส่แท่นที่อยู่บนประตูนี้ก่อน แล้วถึงจะเริ่มแก้ปริศนาได้??

เนียมิ-ป๊อปพีช: เธอรู้อะไรงั้นเหรอ??

แล้วป๊อปเลิฟก็ชี้ไปยังแท่นคบเพลิงเพื่อให้ป๊อปพีชได้เห็น

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ดูเหมือนว่ารหัสที่ถูกต้องจะทำให้ประตูเปิดออกได้ก็ต่อเมื่อเราจุดไฟใส่แท่นที่อยู่บนนั้นทั้ง 2 ข้างซะก่อนนะ และคิดว่าไฟอาจจะอยู่ได้ไม่นานด้วย ซึ่งนั้นหมายความว่าเราต้องแก้ปริศนาให้ได้ก่อนที่ไฟจะดับลงน่ะ

เนียมิ-ป๊อปพีช: อย่างนี้เอง คล้ายกับปริศนาใน "เกมหนีออกจากห้องปิดตาย (Escape Game)" สินะ

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: คิดว่าคงเป็นอย่างนั้นแหละ ^_^

จากนั้นป๊อปพีชก็ทำการจุดไฟใส่เทียนด้วยไฟแช็ก ก่อนที่จะทำไฟจากเทียนไปลนบนแท่นคบเพลิงอีกทีหนึ่ง

และเมื่อจุดไฟคบเพลิงครบทั้ง 2 แท่นแล้ว ป๊อปพีชก็ลองทำการแก้ปริศนารหัสกุญแจดูอีกครั้ง แต่คราวนี้ต้องรีบทำด้วยความรวดเร็ว เพราะไม่รู้ว่าไฟที่อยู่บนคบเพลิงจะดับลงเมื่อไหร่

และหลังจากที่พยายามสลับตำแหน่งกุญแจไปมาอยู่หลายรูปแบบ ในที่สุด ทันทีที่สลับจนได้รูปแบบที่ถูกต้องคือ

 ●○
○●●
 ○●

ก็เกิดแรงสั่นสะเทือนเล็กๆ ขึ้น ก่อนที่ประตูหินตรงหน้าจะค่อยๆ เลื่อนเปิดออกมาอย่างช้าๆ

เนียมิ-ป๊อปพีช: สำเร็จ!! ประตูเปิดออกแล้วล่ะ!! O(∩_∩)O

และเมื่อประตูเปิดจนสุดแล้ว ทั้งสองจึงรีบเดินเข้าไปทันที

และเมื่อเดินเข้ามาด้านใน ก็พบกับห้องขนาดใหญ่ที่กว้างกว่าทุกเส้นทางที่เคยผ่านมา

เนียมิ-ป๊อปพีช: ห้องกว้างจังเลยแฮะ

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: หรือว่าที่นี่อาจจะเป็น...?

ทันใดนั้นก็มีเสียงหอนลึกลับดังขึ้นมาเบาๆ ทั้งสองจึงรีบตั้งตัวและมองหันไปมารอบๆ เพื่อหาต้นทางเสียง

เสียงหอนค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ และหลังจากนั้นสักพักก็เริ่มปรากฏเงารางๆ ของมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ออกมาตรงหน้าของทั้งสอง

เนียมิ-ป๊อปพีช: นั่นมัน...

มอนสเตอร์ตัวนั้นเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนในที่สุด ก็ได้เห็นรูปร่างหน้าตาที่แท้จริง

ป๊อปเลิฟ/ป๊อปพีช: ทอมสโตน !!

ทั้งสองตะโกนออกมาพร้อมกัน แล้วจากนั้นทอมสโตนก็ส่งเสียงคำราม

เนียมิ-ป๊อปพีช: นี่น่ะเหรอ บอสประจำดันเจี้ยน

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ดูคล้ายกับมอนสเตอร์ที่เซเคยเรียกออกมาเลยล่ะ

แล้วทั้งสองฝ่ายก็จ้องหน้ากันอยู่สักครู่

เนียมิ-ป๊อปพีช: ป๊อปเลิฟ มาเริ่มกันเลยเถอะ!!

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: อือ!!

แล้วทั้งสองก็นำเกียร์ของตัวเองออกมา และแล้วการแบทเทิลกับทอมสโตนก็ได้เปิดฉากขึ้น!

===== POP'N BATTLE =====
POPPERS vs Tomstone
Remains Of Doom - NieN
※ โดยในระหว่างการแข่งขัน พบว่าพวกเธอสามารถยิง FEVER ขึ้นไปได้สูงสุดที่ X7 ซึ่งเป็นผลจากพลังของร่างป๊อปเปอร์สนั่นเอง
===== END BATTLE =====

ผลการแข่งขัน ป๊อปเปอร์สเป็นฝ่ายชนะ

หลังจากที่ทอมสโตนแพ้แล้ว ก็เกิดลำแสงพุ่งออกมาจากตัวที่ละจุดรอบๆ ตัว ก่อนที่ร่างจะแตกสลายกลายเป็นสะเก็ดไฟจำนวนมาก แล้วสะเก็ดไฟก็ค่อยๆ ลอยขึ้นไปอย่างช้าๆ และค่อยๆ เลื่อนหายไปในที่สุด

และสิ่งที่อยู่บนพื้นตรงหน้าหลังจากที่ได้รับชัยชนะ ก็คือ "อัญมณี" นั่นเอง

ทั้งสองหันมาพยักหน้าให้กัน แล้ววิ่งเข้าไปหยิบอัญมณีขึ้นมาทันที

เนียมิ-ป๊อปพีช: พวกเราพิชิตบอสได้แล้ว!! (*^▽^*)

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: เย้!! (*^▽^*)

ทั้งสองกระโดดขึ้นพร้อมกันเพื่อแสดงความยินดี

--------------------------------------------------------------------------------

หลังจากที่ได้รับอัญมณีแล้ว ทั้งสองจึงกลับมาหาโรบินเพื่อส่งเควสท์ ซึ่งเวลาในตอนนี้เริ่มดึกแล้ว

มิมิ/เนียมิ: กลับมาแล้วค่า!!~♪

ทั้งสองกล่าวทัก ในขณะที่โรบินกำลังจะเตรียมกลับบ้านพอดี

โรบินจอนท์: Σ( °_°) อะ อ้าว!! กลับมาแล้วเหรอ?! (นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีก)

เนียมิ: นี่ค่ะ อัญมณี

เนียมิมอบอัญมณีให้กับโรบิน แล้วเขาก็ถึงกับอึ้งไปพักหนึ่งทันทีที่ได้เห็นอัญมณี

โรบินจอนท์: ไม่น่าเชื่อ... พวกเธอปราบทอมสโตนได้จริงๆ ใช่ไหมเนี่ย?

มิมิ/เนียมิ: ค่ะ!! *^____^*

โรบินจอนท์: ถ้างั้นก็... ขอบใจที่ช่วยหาอัญมณีมาให้นะ! ภารกิจของพวกเธอเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว!

มิมิกับเนียมิ ได้รับสแตมป์ดวงที่ 5 เรียบร้อยแล้ว!!

โรบินจอนท์: พวกเธอนี่มันสุดยอดสมคำร่ำลือจริงๆ นะ ฉันเชื่อเลยว่าอีกไม่นานชื่อของพวกเธอทั้งสองจะต้องถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ของเกาะป๊อปปินอย่างแน่นอนเลยล่ะ!! ^_^ เพราะพวกเธอเป็นกลุ่มแรกที่สามารถพิชิตมอนสเตอร์ระดับนี้ได้

เนียมิ: แล้วโรบินจะเอาอัญมณีไปทำอะไรเหรอคะ?

โรบินจอนท์: เอาไปเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑ์น่ะ

มิมิ: พิพิธภัณฑ์ งั้นเหรอคะ?

โรบินจอนท์: ใช่! คือที่จริงแล้ว พ่อของฉันเป็นเจ้าของพิพิธภัณฑ์ที่เก็บรวบรวมแร่และอัญมณีหายากจากทั่วโลก และฉันก็ได้ข่าวมาว่าที่เกาะป๊อปปินมีอัญมณีอยู่ชิ้นหนึ่งที่ในประวัติศาสตร์ยังไม่มีใครเคยพิชิตได้ ฉันก็เลยตัดสินใจมาออกตามหาที่นี่ยังไงละ

เนียมิ: อย่างนี้เอง แล้วทำไมคุณถึงไม่ลงมือไปตามหาเองล่ะ??

โรบินจอนท์: ที่จริงผมก็พยายามตามหาเองแล้วนะ แต่มาติดตรงคำใบ้ในเอกสารชิ้นแรกที่หาเจอได้เนี่ยแหละ (เพราะงั้นคงไม่มารบกวนพวกเธอหรอก)

เนียมิ: อืมๆ เข้าใจแล้วล่ะ

โรบินจอนท์: แล้วก็... เพื่อเป็นการตอบแทน ฉันแบ่งค่าอัญมณีให้กับพวกเธอด้วยก็แล้วกันนะ

แล้วโรบินก็ส่งเช็คเงินสดจำนวน 20,000 ปองให้กับทั้งสอง

มิมิ/เนียมิ: ขอบคุณสำหรับค่าตอบแทนค่ะ!! *^____^*

โรบินจอนท์: เอาล่ะ ถ้างั้นก็ขอตัวลาตรงนี้เลยแล้วกันนะ แล้วเจอกันใหม่ล่ะ!! (นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย)

มิมิ/เนียมิ: บ๊ายบายค่า!!

ทั้งสองบอกลาส่งท้าย ก่อนที่โรบินจะเดินจากไป

และแล้วเหตุการณ์ในวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งหน้าประวัติศาสตร์ที่กลายเป็นตำนานสำหรับพวกเธอไปอีกเรื่องเรียบร้อยแล้ว

--------------------------------------------------------------------------------

-ณ เมืองพาราไดซ์-

ทางด้านอิเคทานิที่กำลังจะเตรียมปิดร้านตามเวลา เคนจิก็ได้ขับรถมาจอดที่หน้าร้าน แล้วเดินลงจากรถมาหาอิเคทานิ

เคนจิ: นี่ อิเคทานิ!!

เคนจิรีบวิ่งเข้ามาหาอิเคทานิ

อิเคทานิ: อ้าว! เคนจิมีอะไรเหรอ??

เคนจิ: คือว่าตอนนี้ พวก มิมิ เนียมิ เค้าปราบบอสดันเจี้ยนที่ไม่เคยมีใครปราบได้แล้วนะ...!!

อิเคทานิ: บอสดันเจี้ยนเหรอ มิมิ เนียมิ ไปตลุยเกมออนไลน์ด้วยเหรอเนี่ย?

เคนจิ: ไม่ใช่แบบนั้น ฉันหมายถึงตอนนี้ มิมิ เนียมิ เค้าเอาชนะ "ทอมสโตน" ที่ว่ากันว่าเป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดของเกาะป๊อปปินได้แล้วนะ

อิเคทานิ: โห้!! จริงเหรอเนี่ย?!

เคนจิ: จริงสิ! เพิ่งมีข่าวออกทางทีวีสดๆ เมื่อไม่นานมานี้เลย

อิเคทานิ: อืม! ถ้างั้นก็ยินดีกับทั้งสองด้วยนะ ...ว่าแต่ นายไปเที่ยวงานเทศกาลฤดูร้อนมาเหรอ??

อิเคทานิทักท้วงชุดของเคนจิ เพราะเขาใส่ "ชุดยูกาตะ" มานั่นเอง

เคนจิ: อ๊อ! เปล่าหรอก พอดีฉันรีบขับรถตรงดิ่งจากบ้านมาบอกข่าว มิมิ เนียมิ กับนายเนี่ยแหละ ก็เลยไม่ทันได้เปลี่ยนชุดน่ะ แฮะๆ (*￣▽￣*)ブ (ปกติจะใส่ชุดนี้เป็นชุดนอน)

อิเคทานิ: อย่างนี้เอง แต่ว่าถ้าจะทำแบบนั้น ส่งเมล์มาบอกแทนก็ได้ไม่ใช่เหรอ?

เคนจิ: มันก็ได้อยู่นะ แต่ผมถนัดเดินมาบอกเองมากว่า (*^_^*) ถ้างั้นพรุ่งนี้ก็เจอกันใหม่แล้วกันนะ ไปละ!

อิเคทานิ: บายจ้า!

แล้วเคนจิก็เดินกลับไปขึ้นรถ แล้วขับจากไป

อิเคทานิ: มิมิ เนียมิ นี่เก่งจริงๆ เลยนะ แถมหน้าตาก็น่ารักอีก ชักอยากจะเจอตัวอีกครั้งแล้วสิ

อิเคทานิพึมพำเล็กน้อย ก่อนเดินกลับไปปิดร้านต่อ

>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<