pop'n music RESPECT : STAGE 3 「ศึกแห่งการเดิมพัน」

【ความเดิมตอนที่แล้ว】

เนียมิ: ชั้นชื่อ เนียมิ น่ะ

มิมิ: ฮิฮิ (∩_∩) ส่วนชั้นชื่อ มิมิ (Mimi) ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะ!

แล้วมิมิก็ยื่นมือออกไปหาเนียมิ เนียมิก็ทำหน้างงๆ

มิมิ: จับสิคะ

แล้วเนียมิก็ตัดสนใจยื่นมือออกมาจับด้วยกัน

ระหว่างนั้นเนียมิแอบคิดในใจ "ทำไมโลกมันกลมจังแฮะ...."

เนียมิ: เอาเป็นว่านับตั้งแต่วันนี้ ก็ขอฝากตัวด้วยแล้วกันนะ! (∩_∩) ว่าแต่.. ทำไมเธอถึงมีหน้าตาคล้ายกับชั้นมากเลยล่ะ

มิมิ: นั่นสิ ทำไมหว่า... = =" ??

เนียมิ: ฮ่าๆ เรื่องนั้นช่างมันเถอะ แต่ชั้นเองก็เคยได้ยินมาเหมือนกันนะว่า...บนโลกนี้จะมีคนที่หน้าตาเหมือนกับเราเป๊ะๆ อยู่คนหนึ่ง.. ส่วนเรื่องร้านซานริโอ้ ชั้นไม่รู้หรอกนะว่าอยู่ที่ไหน

มิมิ: อืม โทษทีนะที่รบกวน แล้วเธอกำลังจะไปไหนเหรอ (ทำภารกิจอยู่หรือเปล่า?)

เนียมิ: เออ.. กำลังเที่ยวสำรวจแถวๆ นี้อยู่น่ะ แล้วเธอจะไปหาร้านที่ว่าด้วยกันกับชั้นเลยมั้ยล่ะ (ที่จริงกำลังว่างอยู่พอดี)

มิมิ: ก็เอาสิ (*^_^*)

แล้วทั้งสองก็เริ่มต้นออกเดินทางด้วยกันเป็นครั้งแรก.. การที่มีเพื่อนเดินตามไปด้วยมันเป็นอะไรที่เนียมิไม่ชินเอาซะเลย

--------------------------------------------------------------------------------

STAGE 3
「ศึกแห่งการเดิมพัน」

--------------------------------------------------------------------------------

และในระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินหาร้านนั้น สายตาเกือบทุกคู่ก็ได้จ้องมาที่มิมิกับเนียมิ เพราะหน้าตาที่เหมือนกันราวกับเป็นพี่น้องฝาแฝดกันจริงๆ ทั้งที่จริงแล้วไม่ใช่เลย

และเวลาผ่านไปหลายนาที ในที่สุด ทั้งสองก็หาร้านซานริโอ้กิ๊ฟเกทเจอจนได้

มิมิ: อ่ะ เจอแล้ว!!

แล้วมิมิก็วิ่งตรงเข้าไปหาสินค้าที่เกี่ยวกับ "มายเมโลดี้" ในทันที

มิมิ: ว้าว!! น่ารักจัง (p≧w≦q)♡

เนียมิ: เธอชอบมายเมโลดี้เหรอเนี่ย

มิมิ: อืม ชอบมากเลยล่ะ ที่จริงยังชอบ วิชมีเมลล์ กับ บอนบอนริบบ้อน และก็ ชูการ์บันนี่ส์ ด้วยนะ แต่ไม่เท่าเมโลดี้อยู่ดี อิอิ

เนียมิแอบคิดในใจ "ที่แท้ชอบคาแรคเตอร์ของตัวเอง(กระต่าย)นี่เอง..."

และในระหว่างที่มิมิกำลังสนุกกับการเลือกดูสินค้านั้น เนียมิเองก็ลองเดินดูสินค้าภานในร้านด้วยเช่นกัน จนกระทั้งไปพบกับตู้ขายข้าวโพดคั่วคิตตี้อันเลื่องชื่อ...

และเมื่อเธอยืนอยู่หน้าตู้ เสียงเพลงจากตู้ขายข้าวโพดคั่วก็ดังขึ้นมา

และเมื่อเธอยืนฟังจนเพลงเริ่มลูปใหม่อีกครั้ง จากนั้นเธอก็เต้นเลียนแบบในคลิปของคิตตี้อย่างสนุกสนาน...

มิมิมอบสินค้าที่ซื้อมาให้เนียมิ นั่นคือ กระเป๋าคิตตี้

เนียมิ: อ๊ะ! ขอบใจนะ

มิมิ: เอ้อ! จริงด้วยสิ ตอนนี้เนียมิจังพักอยู่ที่โรงแรมไหนล่ะ?

เนียมิ: ฉันอยู่ที่โรงแรมที่อยู่นอกเมืองทางตอนใต้ใกล้กับสนามบินน่ะ

มิมิ: เออ... งั้น... ถ้าไม่รังเกียจ เออ...

มิมิถามด้วยสีหน้าแดงราวกับเขินอะไรอยู่

เนียมิ: มีอะไรรึ?

มิมิ: ถ้าไม่รังเกียจ... ฉันขอ...

"ขอโทษทีนะครับ"

ยังไม่ทันที่มิมิจะได้พูด อยู่ดีๆ ก็มีคนมาขัดจังหวะ

และเมื่อทั้งสองหันมามอง ก็พบว่าเขาคือไทม์เมอร์นั่นเอง

เนียมิ: อ่ะ ไทม์เมอร์นิ

ไทม์เมอร์: ไม่ทราบว่า.. พอจะพบเห็น หรือรู้เบาะแสน้องสาวของผมหรือเปล่าครับ

แล้วเขาก็หยิบนาฬิกาลูกตุ้มออกมา แล้วเปิดฝานาฬิกาออกเพื่อให้ดูรูปของน้องสาวที่ติดอยู่ด้านในฝา

เนียมิ: (นั่นมันมินิตไม่ใช่เหรอ)

เนียมิคิดในใจ แล้วทั้งสองก็ส่ายหน้าเพื่อเป็นการแสดงว่า "ไม่ทราบ"

ไทม์เมอร์: งั้นก็ขอโทษที่มารบกวนนะ ไปละ

และเขาก็จากไปอย่างรวดเร็วราวกับเป็นกระต่ายจริงๆ

เนียมิ: ที่แท้ก็มาตามหาน้องสาวที่หายตัวไปนี่เอง.. (ไม่ได้ตั้งใจจะมาแข่งเกมเสมือนจริงสินะ)

มิมิ: นี่ เนียมิจัง เธอได้ลงชื่อเข้าร่วมแข่งขันไปแล้วรึยัง

เนียมิ: อ๋อ หมายถึงการแข่งขันที่ร้านป๊อปปิ้งนั่นน่ะเหรอ.. อ่ะ จริงด้วยสิ!

เมื่อเธอพูดถึงร้านป๊อปปิ้งแห่งนั้น ก็ทำให้เธอนึกถึงเหตุการณ์สำคัญที่เกิดขึ้นในวันนี้ขึ้นมาได้ แล้วจากนั้นเนียมิก็ได้เล่าเรื่องเกี่ยวกับแก็งมาเฟียให้มิมิฟัง

มิมิ: เอ้!! มันมีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย?! (เพิ่งรู้จากเธอนะเนี่ย)

เนียมิ: ดูเหมือนว่าจะเป็น "ภารกิจ" ที่เราต้องเคลียร์ให้ได้น่ะ เพราะงั้นก็เลยอยากให้เธอไปช่วยแข่งด้วยกันกับฉันหน่อยได้มั้ยอ่ะ (บางทีถ้าพวกเราชนะ อาจจะได้สแตมป์แรกก็ได้)

แล้วมิมิก็ใช้เวลาคิดกับเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่ง ว่าจะเอายังไงดี

มิมิ: ได้! เรามาร่วมมือกัน

เนียมิ: เจ๋งเป้ง!! งั้นคืนนี้เรามาลุยกันให้สุดไปเลย!!

มิมิ: โอ้!!

แล้วทั้งสองก็จับมือกันอีกครั้งเพื่อสร้างขวัญกำลังใจ

เนียมิ: เดี๋ยวฉันขอตัวกลับที่พักก่อนนะ แล้วเจอกันใหม่ที่ร้านล่ะ (นี่ก็เริ่มเย็นแล้วด้วย)

แล้วเนียมิก็จากไป

มิมิ: เดี๋ยวก่อนสิ!!

หลังจากที่เนียมิเดินออกไปได้ไม่นาน มิมิก็เรียกขึ้นมา เนียมิจึงหันกลับมา

เนียมิ: หืม?? อะไรอีกล่ะ

มิมิ: ฉันขอ... ตามไปด้วยได้มั้ย

เนียมิ: (จะตามไปด้วยตลอดเลยเหรอเนี่ย =.=) ทำไมล่ะ??

มิมิ: เดี๋ยวฉันจะเล่าสาเหตุให้ฟังทีหลัง แต่ตอนนี้ขอตามไปด้วยก่อนได้มั้ย

แล้วเนียมิก็ใช้เวลาคิดอยู่ครู่หนึ่ง

เนียมิ: เออ.. งั้น.. ก็ได้

แล้วทั้งสองก็เดินทางกลับไปยังโรงแรมที่เนียมิพักอยู่ด้วยกัน

--------------------------------------------------------------------------------

ทั้งสองเดินทางกลับมาที่โรงแรมด้วยรถแท็กซี่ และหลังจากเดินทางมาถึงที่หมายแล้ว

มิมิ: โห!! โรงแรมหรูจัง

มิมิกล่าวหลังจากที่ลงมาจากรถ แล้วจากนั้นเนียมิก็พามิมิไปยังห้องพักของตน

เนียมิ: นี่แหละ ห้องพักของฉัน

เนียมิกล่าวหลังจากที่เปิดประตูห้องเข้ามา

มิมิ: โห!! (★o★)

มิมิรู้สึกตื่นตากับห้อง Deluxe Double สุดหรูเป็นอย่างมาก

มิมิ: นี่เธอไปหาห้องแบบนี้มาได้ยังไงเนี่ย

เนียมิ: เออ.. ต้องเรียกว่าเป็นโชคช่วยมากกว่า ฮ่าๆ （＾∀＾） เอ้า ถ้าเธออยากจะนั่งเล่นบนเตียงก็เชิญได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ

มิมิ: งั้นขอรบกวนหน่อยนะ (✿◠‿◠)

จากนั้นมิมิก็ขึ้นไปนั่งและนอนบนเตียงอย่างสบายใจ ส่วนเนียมิก็ไปจัดและเก็บของที่ซื้อมาเข้ากระเป๋าเดินทางของตนเอง

มิมิ: ว้าว ฮ่าๆ !! เตียงนุ่มดีจริงๆ

มิมิกล่าวหลังจากที่ขึ้นไปนอนเล่นบนเตียง แล้วมิมิก็หันมาถามเนียมิ

มิมิ: นี่เนียมิจัง ค่าพักคืนละเท่าไหร่เหรอ (ท่าทางจะแพง..)

เนียมิ: ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกันน่ะ เพราะในช่วง 7 วันแรกที่เพลย์เยอร์ทุกคนเข้ามาอยู่บนเกาะนี้ เค้าให้พักฟรีน่ะ

มิมิ: อืม นั่นสินะ ลืมเรื่องนั้นไปซะสนิทเลย

เวลาต่อมา หลังจากที่เนียมิจัดของเสร็จแล้ว

เนียมิ: เอ้อ! จริงด้วยสิ จะว่าไปฉันยังไม่เคยเห็นฝีมือการเล่นป๊อปปิ้งของเธอเลยนี้นา

มิมิ: อ๋อ ถ้าหมายถึงนั่นละก็.. งั้นมาลองดวลกับฉันเลยมั้ยละ

เนียมิ: จัดไป!! (∩^o^)⊃

===== POP'N BATTLE =====
Nyami vs Mimi
Waiting for you - Mycin.T [pop'n music RESPECT : DJMAX Crossover]
===== END BATTLE =====

หลังจบเพลง ปรากฏว่าทั้งคู่ทำคะแนนได้เท่ากัน!!

เนียมิ: เสมอกันเหรอเนี่ย?! （⊙ｏ⊙） (ไม่น่าเชื่อ!!)

มิมิ: เล่นได้คะแนนเท่ากันแบบนี้ แสดงว่าฝีมือระหว่างฉันกับเธอต้องอยู่ในระดับเดียวกันแน่ๆ เลย ถ้างั้นลองมาตัดสินผลในเพลงต่อไปดูมั้ย

เนียมิ: โอเค!!

===== POP'N BATTLE =====
Nyami vs Mimi
Running girl - Mycin.T [pop'n music RESPECT : DJMAX Crossover]
===== END BATTLE =====

และเมื่อจบเพลงที่สอง ปรากฏว่าทั้งคู่ทำคะแนนได้เท่ากันอีกแล้ว!!

มิมิ: อะไรกันเนี่ย!? คะแนนเท่ากันอีกแล้ว!! o((⊙﹏⊙))o

เนียมิ: หรือนี่หมายความว่า...

มิมิ: หืม?

เนียมิ: บางที เธอกับฉัน อาจจะถูกฟ้าลิขิตมาให้พบกันก็เป็นได้นะ

มิมิ: หมายความว่ายังไง?

เนียมิ: ก็ทั้งรูปร่างหน้าตาระหว่างพวกเราเหมือนกันอย่างกับแฝดซะขนาดนี้ แล้วไหนยังจะเล่นได้เก่งเหมือนกันอีก จริงไหม?

มิมิ: ...ก็จริงนะ

มิมิตอบด้วยสีหน้าแดงราวกับเขินอะไรอยู่

เนียมิ: แล้วทำไมต้องทำหน้าแดงด้วยล่ะ

มิมิ: เปล่าๆ ไม่มีอะไร (p≧w≦q)

มิมิกลับหน้าแดงยิ่งขึ้นไปอีก

เนียมิ: ฮ่าๆ ช่างเถอะ ก็เอาเป็นว่าถ้าเธอมีปัญหาอะไรที่อยากให้ฉันช่วยเหลือ ก็มาหาฉันได้ทุกเมื่อเลยนะ

มิมิ: อืม!! (◠‿◠)

--------------------------------------------------------------------------------

เวลา 19.00 น.

เมื่อได้เวลาอาหารเย็น ทั้งสองจึงไปกินข้าวที่ห้องภัตตาคาร

ในระหว่างที่กำลังรออาหารมาเสริฟนั้น ทั้งสองก็นั่งคุยกันไปพลางๆ

มิมิ: นี่เนียมิจัง เธอมาที่เกาะนี้ด้วยเรื่องอะไรเหรอ?

เนียมิ: ก็มาเล่นเกม ป๊อปแอนด์มิวสิก ไง

มิมิ: ไม่ใช่แบบนั้น ฉันหมายถึงถ้าเกิดสมมติว่า เธอเป็นแชมป์แล้วได้เงินรางวัลก้อนใหญ่ เธอจะเอาไปทำอะไร

เนียมิ: อ๋อ.. ฉันจะเอาไปเป็นทุนเปิดร้านอาร์เคดเซนเตอร์น่ะ

มิมิ: โห! จะเปิดเกมเซนเตอร์เป็นของตัวเองเลยเหรอ

เนียมิ: อืม จริงๆ แล้วฉันน่ะชอบเล่นเกมตู้มากเลยนะ เพราะเกมอาร์เคดมันมีเสน่ห์บางอย่างที่หาในเกมบนเครื่องเล่นคอนโซลและมือถือไม่ได้น่ะ

มิมิ: อย่างนี้นี่เอง จะได้เล่นได้เรื่อยๆ โดยไม่ต้องหยอดเหรียญสินะ

เนียมิ: ฮ่าๆ (＾０＾) ก็คงงั้นแหละ

มิมิ: อืม.. ส่วนฉันจะเอาไปเป็นค่าประมูลสินค้ามายเมโลดี้รุ่นลิมิเต็ดที่มีอยู่เพียงชิ้นเดียวในโลกน่ะ

เนียมิ: ค่าประมูลเหรอ? หมายความว่าไง?

มิมิ: คือว่าฉันบังเอิญไปเข้าร่วมการประมูลสินค้าทางออนไลน์น่ะ เพราะหลังจากที่เห็นตัวสินค้าลิมิเต็ดนี้แล้วรู้สึกอยากได้มาก แล้วฉันก็แข่งเสนอราคาจนชนะการประมูลมาได้ แต่ลืมไปเลยว่าตัวเองไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้น ＞︿＜ ฉันก็เลยเสนอกับผู้จัดการประมูลไปว่า ถ้าหากฉันเป็นแชมป์ป๊อปแอนด์มิวสิกได้เมื่อไหร่ ฉันก็จะเอาเงินรางวัลที่ได้มาชำระค่าประมูลสินค้า ทีแรกทางผู้จัดการประมูลดูเหมือนจะไม่ยอมนะ แต่พอลองเกลี้ยกล่อมขอร้องดูไปเรื่อยๆ ผู้จัดการประมูลก็ยอมใจอ่อนรับข้อเสนอจนได้

เนียมิ: =.= ถูกกิเลสครอบงำนี่เอง

มิมิ: อ่ะ! (っ °Д °;)っ โทษทีนะ ถ้าเกิดเรื่องที่ฉันเล่าเมื่อกี้นี้ทำให้เธอรู้สึกเป็นห่วง

เนียมิ: เปล่า.. เปล่าเลย แต่มันกลับทำให้ฉันยิ่งรู้สึกอิจฉาเธอมากขึ้นไปอีกน่ะ

มิมิ: หา! งั้นเหรอเนี่ย

แล้วทั้งสองก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

จากนั้นพนักงานก็นำอาหารมาเสิร์ฟให้กับทั้งสอง

"สเต็กปลาพรีเมี่ยม กับ สปาเก็ตตี้บราวซอส ได้แล้วค่ะ"

มิมิ: ขอบคุณค่ะ

มิมิตอบรับพนักงาน แล้วจากนั้นพนักงานก็จากไป

เนียมิ: จะว่าไปพวกเราก็คุยกันได้ถูกคอจริงๆ นั่นแหละ

มิมิ: นั่นสิ จริงด้วยเนอะ (*^_^*)

แล้วจากนั้นทั้งสองก็เริ่มรับประทานมื้อเย็น

และดูเหมือนว่าในตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองได้พัฒนาไปอย่างก้าวกระโดด จนกลายเป็นเพื่อนรักกันโดยไม่รู้ตัวไปซะแล้ว..

--------------------------------------------------------------------------------

ณ ร้าน Pop'n Center เวลา 20:00 น.

"ได้เวลาแล้วสินะครับ"

ลูกน้องคนสนิทของอิเคทานิพูดขึ้นมา

อิเคทานิ: อืม

และแล้วแก็งไรท์ซิ่งซันก็ได้เดินทางมาตามที่ได้นัดหมายไว้

เจเรมิ: ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะ ชื่อของฉันก็คือ "เจเรมิ" (Jeremi) เป็นหัวหน้าแก็งไรท์ซิ่งซัน

เจเรมิกล่าวหลังจากที่ถอดแว่นดำออก

อิเคทานิ: เออคือว่า.. พวกคุณช่วยรออีกเดี๋ยวได้ไหม พอดีผมนัดให้เพื่อนมาแข่งแทนนะ

เจเรมิ: เพื่อนเหรอ? ใครอีกล่ะ?!

อิเคทานิ: เค้าเป็นสาวน้อยแมวเหมียวน่ะ ชื่อ "เนียมิจัง"

เมื่อพวกไรท์ซิ่งซันได้ยินชื่อของเนียมิ ต่างพากันออกอาการงงไปตามๆ กัน

เจเรมิ: ให้เด็กมาแข่งเหรอ? ขอบอกไว้ก่อนนะว่า ถึงต่อให้เป็นเด็ก แต่ฉันก็จะไม่มีทางออมมือให้แน่

อิเคทานิ: เดี๋ยวพอได้แข่งจริง พวกนายก็รู้เองแหละ

--------------------------------------------------------------------------------

กลับมาทางด้าน มิมิ เนียมิ

มิมิ/เนียมิ: หา!! วันนี้แท็กซี่หยุดวิ่งตอน 2 ทุ่มเหรอค่ะ?!

มิมิกับเนียมิตะโกนออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ

"ใช่ครับ"

รปภ. ที่อยู่หน้าประตูอาคารโรงแรมกล่าว

เนียมิ: แล้วทำไมรถถึงหมดไวขนาดนั่นล่ะ?

"ได้ยินมาว่าวันนี้บริษัทรถแท็กซี่เค้ามีการจัดงานเลี้ยงพนักงานประจำปีน่ะ แต่ระบบขนส่งอื่นๆ ยังให้บริการจนถึงเที่ยงคืนตามปกตินะ"

เนียมิ: แล้วจะมาฉลองอะไรกันตอนนี้ด้วยเนี่ย.. (╬▔皿▔)╯

แล้วเนียมิหันหน้ามามองมิมิ

เนียมิ: เอาไงดี มิมิจัง เพราะถ้านั่งรถบัสของโรงแรมไปรอรถเมล์ที่ป้ายของสนามบิน มันเสียเวลาไปเยอะด้วย (แถวนี้ไม่มีป้ายรถเมล์)

แล้วมิมิก็ใช้สมองคิดอยู่พักนึง ก่อนที่จะตอบไปว่า

มิมิ: ก็คงเหลือแค่ทางเลือกนั้นทางเดียวจริงๆ แล้วล่ะ

แล้วทั้งสองก็ตัดสินใจ ขึ้นรถชัดเตอร์บัสของโรงแรมไปรอรถเมล์ที่ป้ายของสนามบิน

ผ่านไป 20 นาที ทั้งสองได้เดินทางมาถึงสนามบิน แล้วจากนั้นก็มารอรถที่ป้ายรถเมล์

เนียมิหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา

เนียมิ: แค่มานี่ก็เสียเวลาไป 20 นาทีแล้ว...

มิมิ: ขอให้มีรถมาไวๆ ทีเถอะ （＞人＜；）

--------------------------------------------------------------------------------

กลับมาทางด้านอิเคทานิ ที่ขณะนี้อิเคทานิรวมถึงทุกคนกำลังรอคอยการมาของวีรสตรีอย่างใจจดใจจ่อ

อิเคทานิ: เลยเวลาไปแล้ว 20 นาทียังไม่มาอีกเหรอเนี่ย...

อิเคทานิเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ

--------------------------------------------------------------------------------

ทางด้าน มิมิ เนียมิ หลังจากที่รอรถได้อยู่พักใหญ่ ในที่สุดรถเมล์ก็มาถึง เมื่อมาจอดเทียบที่ป้ายแล้วทั้งสองจึงรีบเดินขึ้นไปในทันที

เมื่อรถออกตัวไปแล้ว มิมิก็หันมาถามเนียมิที่นั่งอยู่ข้างๆ

มิมิ: ว่าแต่เธอรู้เหรอว่ารถบัสสายนี้มันไปที่ไหนน่ะ?

เนียมิ: เออ.. ฉันก็ไม่รู้นะ แต่ขอให้เข้าตัวเมืองให้ได้ก็พอแล้วล่ะ

มิมิ: เธอนี่มัน... บ้าบิ่นดีจริงๆ เลยนะ (▔﹏▔)

เนียมิ: แฮะๆ (*￣▽￣*)ブ

แล้วเนียมิก็เกาหัวของตัวเอง

--------------------------------------------------------------------------------

ทางด้านอิเคทานิ ผ่านไปอีก 30 นาที ซึ่งเวลาขณะนี้คือ 20:50 น.

อิเคทานิ: อีก 10 นาทีจะ 3 ทุ่มแล้ว... (กำลังทำอะไรอยู่นะ?)

เจเรมิ: ฉันให้เวลาอีก 10 นาที ถ้าหมดเวลาแล้วเพื่อนของนายที่ว่ายังไม่มา ฉันก็จะขอแข่งกับนายเลยก็แล้วกัน

ทุกคนเริ่มกังวล เพราะไม่มีใครมีฝีมือพอจะสู้กับเจเรมิได้

--------------------------------------------------------------------------------

ทางด้าน มิมิ เนียมิ ขณะที่กำลังนั่งรถบัสมาเรื่อยๆ

เนียมิเปิดแอปแผนที่เพื่อเช็คเส้นทางที่รถบัสสายนี้วิ่งผ่าน

เนียมิ: ลักกี้!! รถบัสผ่านที่นี่ด้วยล่ะ

แล้วมิมิก็มองดูจอโทรศัพท์ของเนียมิ

ผ่านไปอีกหลายนาที บัดนี้ รถบัสได้มาจอดยังป้ายย่านการค้าเรียบร้อยแล้ว จากนั้นทั้งสองจึงรีบวิ่งตรงไปที่ร้าน Pop'n Center ทันที

--------------------------------------------------------------------------------

ทางด้านอิเคทานิ

อิเคทานิ: เหลืออีก 1 นาที..

"ขอโทษที่มาสายนะ!!"

เสียงตะโกนเรียกดังกล่าวเหมือนเสียงสวรรค์ แล้วทุกคนในร้านจึงหันไปหาต้นเสียง

พบว่าเป็นคู่หูเด็กสาวยืนอยู่หน้าประตูของร้าน โดยมีแสงสปอตไลท์ฉายอยู่ด้านหลังทำให้เห็นพวกเธอเป็นร่างเงา ก่อนที่แสงจะค่อยๆ จางลงจนมองเห็นตัวพวกเธอได้ชัดเจน

อิเคทานิ: เนียมิจัง!!

แล้วอิเคทานิก็เดินเข้าไปหาเนียมิ ส่วนเจเรมิก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

อิเคทานิ: เธอหายไปไหนมาเนี่ย

เนียมิ: คือว่าพอดีวันนี้แท็กซี่มันหยุดวิ่งตอน 2 ทุ่ม พวกเราก็เลยต้องเปลี่ยนมาโดยสารรถบัสแทน ก็เลยเป็นเหตุให้มาสายยังไงล่ะ

อิเคทานิ: อย่างนี้นี่เอง.. แล้วน้องกระต่ายที่มาด้วยนี่... ฝาแฝดเหรอ??

มิมิ/เนียมิ: ไม่ใช่เลยนะ!!

มิมิกับเนียมิตะโกนออกมาพร้อมกัน

มิมิ: คือว่าแค่บังเอิญหน้าคล้ายกันเฉยๆ นะคะ แฮะๆ (￣▽￣)

เนียมิ: ใช่แล้วล่ะ และนี่ก็คือเพื่อนใหม่ของฉัน ชื่อ "มิมิ" และเค้าก็จะมาช่วยแข่งร่วมกับเราด้วยนะ

อิเคทานิ: โห! สุดยอดไปเลย ไปหาพรรคพวกมาได้ด้วย รับรองว่าคืนนี้จะต้องสนุกมากแน่ๆ

เจเรมิ: สองรุมหนึ่งเหรอ น่าสนุกดีนี่นา

อิเคทานิ: เอาล่ะ ถ้าพร้อมแล้ว เชิญทั้งสองฝ่ายประจำที่ได้เลย

แล้ว มิมิ เนียมิ และเจเรมิ ก็ขึ้นมายืนบนแท่นโพเดียมของแต่ละคนเพื่อเตรียมเริ่มการแข่งขัน

เจเรมิ: เป็นเด็กจริงๆ ด้วยสินะเนี่ย อายุเท่าไหร่เหรอ?

เนียมิ: 14

มิมิ: ฉันก็ 14 เหมือนกัน...

มิมิพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนกำลังตื่นเต้น

เจเรมิ: เด็ก ม.ต้น งั้นเหรอเนี่ย แต่ฉันขอเตือนไว้ก่อนนะว่า ถึงต่อให้เป็นเด็ก แต่ฉันก็จะไม่มีทางออมมือให้แน่

แล้วเนียมิก็หันมาทางมิมิ

เนียมิ: มิมิจัง ทำไมน้ำเสียงเธอพูดออกมาดูเหมือนไม่มั่นใจเลยล่ะ

มิมิ: ก็ฉันตื่นเต้นนี่นา `(*>﹏<*)′ (เพิ่งเคยลงแข่งเป็นครั้งแรกด้วย)

อิเคทานิ: เอาล่ะ ฉันจะเริ่มนับถอยหลังแล้วนะ

"3"

"2"

"1"

"เริ่มได้!!"

===== POP'N BATTLE =====
Mimi/Nyami vs Jeremi
Outlaw - Croove [pop'n music RESPECT : DJMAX Crossover]
===== END BATTLE =====

หลังจบเพลง เมื่อทุกคนได้เห็นคะแนนของทั้งสองฝ่ายแล้ว ทุกคนในร้านต่างพากันเงียบสนิท จนความเงียบเข้าปกคลุมอยู่ชั่วขณะ

เนียมิ: ทำไมพอเพลงจบแล้วทุกคนเงียบกันหมดเลยล่ะ??

มิมิ: พวกเราแพ้เหรอเนี่ย... `(*>﹏<*)′

อิเคทานิ: เออ.. คือเออ... ไม่น่าเชื่อ (⊙_⊙;) มิมิ เนียมิ เป็นฝ่ายชนะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เมื่ออิเคทานิประกาศผล ทุกคนก็ต่างพากันส่งเสียง "เย้!!" ด้วยความดีใจกันยกใหญ่จนลั่นร้าน

"เย้!! สำเร็จแล้ว!!"

"ในที่สุดพวกมาเฟียก็สยบแล้ว!!"

"ยะฮู้ว!!"

เสียงตะโกนแสดงความยินดีของเหล่าผู้คนในร้าน

ส่วนเนียมิกับมิมิก็เข้ามาจับมือกันด้วยความดีใจ

เนียมิ: พวกเราทำได้แล้วนะ

มิมิ: อืม!! (*^_^*)

เจเรมิ: นี่เรา... แพ้ให้กับเจ้าตัวกระเปี๊ยกเนี่ยนะ?!

เวลาผ่านไปไม่นาน เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ได้เดินทางมาจับกุมตัวเจเรมิพร้อมกับสมาชิกไรท์ซิ่งซันยกแก็ง (ที่จริงเจเรมิตัดสินใจยอมมอบตัวเองหลังจากที่แพ้)

เจเรมิ: และตามที่ได้สัญญาไว้ หากพวกฉันแพ้เมื่อไหร่ ฉันจะยอมมอบย่านธุรกิจที่ยืดมาได้ คืนให้กับเจ้าของเดิมทั้งหมด แล้วก็.. นี่เจ้าหนู

เจเรมิเรียกเนียมิกับมิมิ ทำเอาทั้งสองตกใจเล็กน้อย

เจเรมิ: พวกเธอดูท่าจะสนิทกันมากเลยนะ ถ้าหากฉันยังอายุเท่ากับพวกเธอละก็ ฉันอาจจะหาเพื่อนที่รู้ใจแบบนี้ก็เป็นได้

เจเรมิกล่าวกับทั้งสองเป็นนัยๆ ก่อนที่ตำรวจจะพาตัวพร้อมกับสมาชิกทั้งหมดขึ้นรถตำรวจไป

"ในที่สุด ย่านการค้าในเมืองก็กลับมาเป็นปกติแล้วนะครับ"

ลูกน้องของอิเคทานิพูดขึ้นมา

อิเคทานิ: อืม.. มันคือค่ำคืนแห่งตำนานของจริงเลยล่ะ

จากนั้นที่โทรศัพท์มือถือของเนียมิกับมิมิก็แจ้งเตือนขึ้นมา

เมื่อทั้งสองหยิบขึ้นมาดู พบว่ามีการแจ้งเตือนจากแอป Pop'n Player ว่า ทั้งสองได้รับ "สแตมป์" ดวงแรกแล้วเป็นที่เรียบร้อย จากนั้นพวกเธอจึงกดเข้าไปเช็คภายในแอป ก็พบว่าได้รับสแตมป์แล้วจริงๆ

เนียมิ: สำมะเร็จ!! พวกเราได้สแตมป์ดวงแรกแล้วล่ะ!!

มิมิ: หรือหมายความว่า "ภารกิจ" ก็หมายถึงแบบนี้น่ะเหรอ? คือเป็นเหตุการณ์แบบไดนามิกให้พวกเราพิชิตเพื่อสำเร็จภารกิจ?

เนียมิ: คิดว่าคงจะอย่างนั้นแหละ (￣_￣) แต่ไม่ว่าจะเจอกับอะไรข้างหน้า ฉันก็พร้อมที่จะสู้อยู่เสมออยู่แล้ว

เมื่อมิมิได้ยินที่เนียมิพูด มิมิก็ยิ้มเล็กน้อย เพราะรู้สึกประทับใจกับคำพูดของเธอ

มิมิ: เอ่อ! Σ( °Д °) จริงด้วยสิ ฉันลืมบอกเรื่องนั่นไปซะสนิทเลย

เนียมิ: อะไรเหรอ?

แล้วมิมิพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อเตรียมพูดออกไป

มิมิ: ถ้าไม่รังเกียจ... ฉันขอ... `(*>﹏<*)′ อืม! ร่วมเดินทางไปด้วยได้ไหม?

เนียมิ: แน่นอนสิ ถ้าเธอพร้อมเมื่อไหร่ ก็มาหาฉันได้ทุกเมื่อเลยนะ

มิมิ: ไม่ใช่แบบนั้น คือแบบว่า.. ขออยู่ด้วยกันไปเลยได้หรือเปล่า??

เนียมิ: เอ๋????? Σ( °Д °)!

จากคำถามคำนี้ของมิมิ ทำให้เนียมิถึงกับอึ้งอยู่พักหนึ่ง

มิมิ: จริงๆ แล้วมันมีสาเหตุนะ คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้... ในวันแรกที่มาถึงเกาะป๊อปปิ้ง หลังจากที่ฉันออกจากสนามบิน ฉันก็เดินทางเข้าไปในตัวเมือง...

เนียมิ: อืมๆ （￣︶￣）

มิมิ: แล้วจากนั้นฉันก็มัวแต่เดินดูของน่ารักๆ ตามร้านค้าเพลิน จนลืมเช็คอินห้องพักไปเลย...

เนียมิ: อืมๆ （￣︶￣）

มิมิ: แล้วทีนี้ พอหลังจากที่นึกเรื่องนั้นออกได้ ฉันก็รีบตรงดิ่งไปที่โรงแรมทันที แต่ปรากฏว่า เลยเวลาเช็คอินไปเยอะแล้ว... ผลลัพธ์ก็คือ ในคืนนั้นฉันต้องไปนอนอยู่ที่ม้านั่งในสวนสาธารณะแทนเตียงนุ่มๆ ในโรงแรม (┬┬﹏┬┬) และแน่นอนว่า ค่าอาหารต้องออกเองหมดทุกอย่างด้วย

เมื่อเนียมิได้ทราบสาเหตุแล้ว ก็ทำให้เธอรู้สึกเศร้าจนอยากร้องไห้ตามมิมิไปด้วย

เนียมิ: ไม่คิดเลยว่าชีวิตของเธอในวันแรกจะรันทดขนาดนี้ (┬┬﹏┬┬) ได้สิ! ถ้าเธออยากอยู่กับฉัน ฉันนี่ยิ่งยินดีเลยล่ะ

มิมิ: จริงๆ นะ!?

เนียมิ: จริงแท้แน่นอนเลย!! (＾０＾)

มิมิ: ขอบคุณนะ เนียมิจัง!!

แล้วมิมิก็โผเข้ากอดเนียมิ

ทางด้านไทม์เมอร์ที่ได้มาดูการแข่งขันกับเค้าด้วย (จริงๆ กะจะมาแข่งตามที่ได้ลงทะเบียนไว้)

ไทม์เมอร์: ดูเหมือนเราจะเจอคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อเข้าซะแล้วสิ (แต่น่าเสียดายที่คืนนี้ไม่ได้แข่ง เพราะต้องเปลี่ยนมาตัดสินกับพวกแก็งมาเฟียแทน)

แล้วไทม์เมอร์ก็มองไปที่เนียมิ

ไทม์เมอร์: (ชื่อเนียมิจังงั้นเหรอ)

กลับมาทางสองสาว

เนียมิ: พรุ่งนี้พวกเรามาลุยภารกิจต่อไปด้วยกันเถอะ

มิมิ: โอ้!! (^_-)/☆\(-_^)

>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<