18 พฤษภาคม 2564

pop'n music RESPECT : STAGE 5 「เดทสายฟ้าแลบของอิเคทานิ!?」

เช้าวันรุ่งขึ้น เวลา 8:30 น. ทางด้านอิเคทานิ

ในขณะที่เขากำลังเตรียมเปิดร้านตอน 9 โมงเช้านั้น อยู่ๆ ก็มีสาวน้อยผมสีส้มคนหนึ่ง ขี่รถสคูเตอร์ไฟฟ้ามาจอดที่หน้าร้าน

"โธ่ เครื่องพังซะแล้ว..."

เธอกล่าวหลังจากที่พยายามสตาร์ทหลายครั้ง จนพบว่าเครื่องยนต์มีปัญหาทำให้สตาร์ทไม่ติด

เมื่ออิเคทานิเห็นดังนั้น เขาจึงรีบเข้าไปให้การช่วยเหลือทันที

อิเคทานิ: มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ?

"คือว่า.. รู้สึกเครื่องจะมีปัญหานะคะ ฉันลองพยายามสตาร์ทดูหลายครั้งแล้ว แต่ก็สตาร์ทไม่ติดเลย..."

อิเคทานิ: งั้นเดี๋ยวผมลองเช็คดูให้นะครับ

"อะ ขอบคุณค่ะ"

แล้วอิเคทานิก็ลองตรวจเช็คสภาพของเครื่องยนต์อยู่พักหนึ่ง

อิเคทานิ: รู้สึกว่าจะมีปัญหาที่ระบบจ่ายไฟของตัวแบตเตอรี่น่ะครับ ก็เพียงแค่เดินสายไฟใหม่ก็หายแล้ว

แล้วเขาก็ทำการแก้สายไฟฟ้าของตัวแบตเตอรี่

อิเคทานิ: เอาล่ะ เสร็จเรียบร้อย ลองสตาร์ทดูอีกครั้งเลยครับ น่าจะได้แล้ว

แล้วเธอก็ทำการสตาร์ทเครื่องอีกครั้ง ปรากฏว่าสามารถสตาร์ทติดได้สำเร็จ

"โห!! เก่งจังเลยค่ะ คุณทำได้ไงคะเนี่ย ^_^"

อิเคทานิ: แฮะๆ (∩_∩) พอดีผมเคยศึกษาเกี่ยวกับเครื่องยนต์กลไกมาบ้างนิดหน่อยน่ะครับ ก็เลยพอจะรู้วิธีแก้ไขอยู่บ้าง (แต่ก็ไม่ได้ชำนาญมากนักหรอก)

"อ๋อ งั้นเหรอคะ เออ... แล้วคุณชื่ออะไรเหรอ"

หญิงสาวผมสีส้มตอบกลับ พร้อมๆ กับถามคำถามต่อไป

อิเคทานิ: ผมชื่อ "อิเคทานิ" ครับ

ริเอะ: ยินดีที่ได้รู้จักด้วยนะ ฉันชื่อ "ริเอะจัง" (RIE♥chan) แล้วก็... นี่

แล้วเธอก็หยิบนามบัตรออกมามอบให้กับอิเคทานิ

อิเคทานิ: ร้านเสื้อผ้า "เกิร์ลลี้♥แคนดี้" หรือว่าเธอ?!

ริเอะ: ใช่แล้วล่ะ ฉันเปิดร้านเสื้อผ้าเป็นของตัวเองอยู่น่ะ แล้วฉันก็เป็นคนออกแบบชุดเองด้วยนะ เอ่อ! จริงด้วยสิ วันเสาร์นี้นายว่างหรือเปล่า?

อิเคทานิ: เออ... ว.. ว่างครับ ว่างจนไม่มีอะไรจะทำเลยล่ะ ฮ่าๆๆ (∩_∩) (นอกจากไปหาคนมาแข่งป๊อปปินด้วย)

ริเอะ: ถ้างั้น... วันเสาร์นี้ตอน 10 โมงเช้า เดี๋ยวฉันจะรออยู่ที่หน้าทางเข้าสวนสาธารณะนะ แล้วเจอกัน

แล้วเธอก็ขี่มอเตอร์ไซค์ที่เพิ่งซ่อมเสร็จจากไป

ส่วนอิเคทานิก็ยืนนิ่งไปอยู่พักหนึ่ง...

อิเคทานิ: น.. นี่คือ..... ชวนออกเดทอย่างนั้นเหรอ?! Σ( °Д°) (รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าเข้าอย่างจังเลย!!)

--------------------------------------------------------------------------------
STAGE 5
「เดทสายฟ้าแลบของอิเคทานิ!?」

--------------------------------------------------------------------------------

กลับมาทาง มิมิ เนียมิ

วันนี้ทั้งสองได้ตื่นพร้อมกัน โดยหลังจากที่ตื่นแล้ว พวกเธอก็ทำกิจวัตรประจำวันตามปกติ (อาบน้ำ, แต่งตัว, กินข้าวเช้า, ฯลฯ)

หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาที่ทั้งสองต้องเลือกสถานที่ที่จะไปสำรวจกัน

มิมิ: เอาล่ะ คราวนี้ตาฉันเป็นคนเลือกมั้งนะ

เนียมิ: ได้เลย

แล้วมิมิก็หาสถานที่ที่อยากไปผ่านแอปแผนที่ โดยเธอได้ค้นหาด้วยเมนู "แนะนำสถานที่" ซึ่งภายในเมนูนี้จะช่วยเพลเยอร์แนะนำสถานที่ประจำเมืองต่างๆ รวมไปถึงข่าวสารประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับข้อมูลต่างๆ และภารกิจให้เลือกหาอีกด้วย (เมื่อคราวก่อนเนียมิไปโดยการเลือกบนแผนที่แบบตรงๆ โดยไม่ดูจากเมนูแนะนำสถานที่)

มิมิ: คราวนี้ลองไปนี่ดูแล้วกัน

แล้วเนียมิก็เข้ามาดูจอมือถือของมิมิ

เนียมิ: ถนนช็อปปิ้งอีกแล้วเหรอ?

มิมิ: อืม แต่เห็นในนี้บอกว่าแถวๆ นั้นรู้สึกจะมี "ภารกิจ" รอให้พวกเราไปค้นหาอยู่นะ

เนียมิ: อย่างนี้นี่เอง ถ้างั้นก็...



มิมิ/เนียมิ: ไปลุยกันเลย!! (^_-)/☆\(-_^)

--------------------------------------------------------------------------------

-เวลา 10:00 น.-

และแล้วทั้งสองก็ได้เดินทางมายังย่านการค้าอีกแห่งที่อยู่ใจกลางเมือง ย่านนี้มีบรรยากาศที่ค่อนข้างต่างจากที่แรกอยู่พอสมควร โดยมีลักษณะคล้ายกับซอยหมู่บ้านเล็กๆ ตลอดสองข้างทางมีร้านค้าที่สลับกับบ้านและอพาร์ทเมนท์ขนาดเล็ก(ขนาด 2-3 ชั้น)เป็นระยะๆ


เนียมิ: ถนนซอยนี้เงียบสงบดีเนอะ

มิมิ: นั่นสิ แทบไม่มีคนเดินเลย..

ที่นี่มีคนมาเดินกันน้อยมากๆ ต่างกับที่แรกราวฟ้ากับเหว

และทั้งสองก็เดินต่อไปเรื่อยๆ จนสุดซอยมาออกที่ถนนใหญ่ของอีกฝั่ง

มิมิ: สุดซอยแล้วล่ะ แต่ดูเหมือนจะไม่มีเหตุการณ์อะไรเลย

แล้วเนียมิก็สังเกตเห็นห้างสรรพสินค้าที่อยู่ตรงข้ามของถนนใหญ่อีกฝั่ง

เนียมิ: งั้นลองไปดูห้างที่อยู่ข้างหน้านั่นดูมั้ย

มิมิ: แต่ในประชาสัมพันธ์บอกว่า "ภารกิจ" อยู่แค่เฉพาะในซอยที่เราเดินมาเท่านั้นนะ

เนียมิ: ไม่รู้สิ บางทีคนที่ต้องการความช่วยเหลืออาจจะยังไม่มาในเวลานี้ก็ได้นะ

มิมิ: นั่นสิ! (o゜▽゜)o☆ อาจจะจริงอย่างที่เธอว่าก็ได้นะ พอดีฉันลืมนึกเรื่องนั่นไปซะสนิทเลย

เนียมิ: ถ้างั้นพวกเราลองเข้าไปที่ห้างตรงหน้ากันเถอะ

มิมิ: แต่ฉันว่านะ...

เนียมิ: อะไรอีกเหรอ?

มิมิ: ฉันว่า ถ้านี่คือเกม RPG ล่ะก็... ฉันว่าพวกเราลองไปสอบถามกับผู้คนแถวๆ นี้เพื่อหาข้อมูลก่อนดีมั้ย บางทีอาจจะมีเบาะแสอะไรก็ได้นะ?

เนียมิ: แต่ว่า.....

แล้วเนียมิก็หันไปมองรอบๆ ทั่วบริเวณของซอย เพื่อหาบุคคลที่จะสอบถามด้วย แต่ก็ไม่พบชาวบ้านคนไหนเลย นอกจากนักท่องเที่ยวและเพลเยอร์ด้วยกันเท่านั้น

เนียมิ: จะให้ถามกับใครดีล่ะ??

เนียมิตอบกลับมิมิ ส่วนมิมิเมื่อเธอลองสังเกตรอบๆ อีกที ก็พบว่าร้านค้าส่วนใหญ่ในซอยยังคงปิดอยู่ มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่เปิดในช่วงเช้า

มิมิ: เออ.. (￣_￣ ) เอาเป็นว่าไว้ลองมาอีกทีช่วงเย็นแล้วกัน ตอนนี้พวกเราก็ลองไปเดินห้างที่อยู่นั่นก่อนแล้วกัน

แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปยังห้างสรรพสินค้าเพื่อหาอะไรฆ่าเวลา พร้อมๆ กับสำรวจไปด้วย

--------------------------------------------------------------------------------

แล้วทั้งสองก็เข้ามายังห้างสรรพสินค้าที่อยู่ตรงข้ามกับซอยการค้า

ภายในห้างมีบรรยากาศที่ไม่ต่างกับห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ทั่วไปนัก ภายในมีร้านค้าและสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ที่ครบครัน ทั้งร้านเสิ้อผ้า, ร้านอาหาร, ฯลฯ

มิมิ: ว่าแต่ที่นี่มีร้านซานริโอ้อยู่ด้วยไหมนะ...

เนียมิ: ซานริโอ้อีกแล้วเหรอ เธอนี้คงจะเป็นแฟนพันธุ์แท้ซานริโอ้ตัวยงจริงๆ สินะ

มิมิ: ก็คงงั้นแหละ ฮ่าๆๆ (*^▽^*)

ผ่านไปอีกหลายนาที ในขณะที่พวกเธอเดินสำรวจร้านค้าไปเรื่อยๆ นั้น พวกเธอก็ได้พบกับอิเคทานิที่ร้านเสิ้อผ้าร้านหนึ่งโดยบังเอิญ

เนียมิ: นั่นมันรุ่นพี่อิเคทานิไม่ใช่เหรอ? มาทำอะไรอยู่ที่นี่นะ

มิมิ: งั้นลองเข้าไปหากันเถอะ

แล้วพวกเธอก็เข้าไปหาอิเคทานิที่อยู่ในร้านเสิ้อผ้า

อิเคทานิ: จะเอาชุดไหนดีน้า... (เลือกไม่ถูกเลยจริงๆ)

เขานั้นกำลังเลือกดูเสิ้อผ้าอยู่

เนียมิ: รุ่นพี่อิเคทานิคะ!!

แล้วอิเคทานิก็หันมามองพวกเธอ

อิเคทานิ: อ้าว!! พวกเธอเองหรอกเหรอ (ป๊อปปินเพลเยอร์ในตำนาน)

เนียมิ: รุ่นพี่อิเคทานิ มาทำอะไรแถวนี้เหรอ

อิเคทานิ: เออคือว่า.. ยังไงดีล่ะ คือแบบว่า... มาเลือกซื้อเสิ้อผ้าดูน่ะครับ ฮ่าๆ （＾∀＾●）ﾉｼ

อิเคทานิตอบแบบกล้าๆ กลัวๆ ราวกับกำลังเขินอะไรอยู่

มิมิ: โห!! มาเลือกซื้อเสิ้อผ้าเหรอคะ?! (แปลกดีจัง)

อิเคทานิ: จริงๆ แล้วมันมีสาเหตุน่ะ คือว่าอย่างนี้นะ...

แล้วอิเคทานิก็เล่าเรื่องเมื่อตอนเช้าให้พวกเธอฟัง

มิมิ/เนียมิ: หา!! ออกเดทอย่างนั้นเหรอ?!!

ทั้งสองตะโกนออกมาพร้อมกัน

อิเคทานิ: อืม.. สงสัยงานนี้คงต้องให้พวกเธอช่วยเลือกชุดให้ฉันหน่อยแล้วล่ะ เพราะผมเลือกไม่ถูกเลยจริงๆ ว่าจะเอาชุดไหนดี (เลือกดูมาชั่วโมงกว่าได้แล้วมั้ง?)

แล้วจากนั้นมิมิก็จัดการเลือกชุดให้อิเคทานิ

มิมิ: ถ้าจะเดทกับผู้หญิงที่มีผมสีส้มล่ะก็ ต้องเป็นชุดนี้ค่ะ

ต่อมาอิเคทานิก็ลองไปเปลี่ยนชุดที่ห้องเปลี่ยนชุดชาย และเมื่อเขาออกมาแล้ว

เนียมิ: โห!! ดูใช้ได้เลยล่ะ!! 👍

อิเคทานิ: งั้นเหรอเนี่ย ^_^

มิมิ: ค่ะ! ดูเข้ากันมากเลยล่ะ

อิเคทานิ: อืม!! โอเค ถ้างั้นผมเอาชุดนี้แหละ!

แล้วอิเคทานิก็จัดการซื้อชุดที่มิมิเป็นคนเลือกให้

อิเคทานิ: ขอบใจพวกเธอมากเลยนะ แล้วก็ผมขอร้องอะไรอีกอย่างนะ

มิมิ: ว่า??

อิเคทานิ: วันพรุ่งนี้(วันเสาร์)พวกเธออย่าแอบตามไปดูผมนะ ผมจะพยายามลองออกเดทด้วยตัวเองดู

มิมิ: เข้าใจแล้วค่ะ สู้ๆ นะ! O(∩_∩)O

อิเคทานิ: อ่อ! แล้วก็นี่... เพื่อนสนิทของผมเค้าฝากมาให้พวกเธอน่ะ

อิเคทานิหยิบกระดาษที่มีข้อความบางอย่างออกมาให้พวกเธอลองอ่านดู

เนียมิ: "วันเสาร์นี้ฉันมีนัดกับพวกเธอ ถ้าพวกเธอพร้อมเมื่อไหร่ ให้มาพบฉันที่คลับตอน 2 ทุ่ม ฉันจะรอพวกเธออยู่เสมอเลยนะ แต่ถ้ายังไม่พร้อม จะมาเสาร์หน้าก็ได้นะ" หมายความว่ายังไงกันน่ะ?

อิเคทานิ: ดูเหมือนจะเป็นสารท้าจากใครบางคนน่ะ

แล้วมิมิกับเนียมิก็หันมามองหน้ากันชั่วครู่ ก่อนที่จะหันกลับมาตอบอิเคทานิว่า

เนียมิ: ตกลง พวกเรายินดีรับคำท้า

อิเคทานิ: ถ้างั้นพรุ่งนี้ก็ขออวยพรให้พวกเธอโชคดีล่ะ☆ ฉันไปก่อนนะ!

มิมิ: บ๊ายบายจ้า (0^◇^0)/

แล้วอิเคทานิก็เดินจากไป

มิมิ: แต่ฉันว่ามันรู้สึกน่าสงสัยอยู่อย่างหนึ่งนะ

เนียมิ: หืม?

มิมิ: ทำไมถึงต้องให้เจอได้เฉพาะวันเสาร์ด้วยหว่า??

เนียมิ: ไม่รู้สิ อาจจะเป็นเพราะวันอื่นงานเยอะจนไม่ว่างก็เป็นได้นะ

มิมิ: นั่นสิ จริงด้วยเนอะ ^_^

--------------------------------------------------------------------------------

-เวลา 15.00 น.-

ทางด้านริเอะจัง ซึ่งหลังจากที่ได้เวลาเลิกเรียน เธอได้มานั่งกินข้าวอยู่ที่ร้านแมคโดนัลสาขาหนึ่งกับเพื่อนสนิทของเธอที่มีผมสีดำและทรงผมยังคล้ายกันอีกด้วย เธอมีชื่อว่า ซานาเอะจัง (SANAE♥chan)

ซานาเอะ: เอ๋!? จะชวนเขาออกเดทอย่างนั้นเหรอ?! (คาดไม่ถึงเลย...)

ริเอะ: ใช่แล้วจ๊ะ♥

ซานาเอะ: แล้วเขาเป็นคนแบบไหนกันเหรอ?! (อยากรู้จัง)

ริเอะ: เขาน่ะ เป็นคนจิตใจดีมากๆ เลยล่ะ พูดจาก็เพราะ แถมยังรู้เรื่องเครื่องยนต์กลไกอย่างดีอีกด้วยนะ เมื่อเช้านี้เขาก็เป็นคนซ่อมมอเตอร์ไซค์ให้ฉันฟรีๆ ด้วยนะ

ซานาเอะ: โห.. สุดยอดไปเลย ซ่อมมอเตอร์ไซค์ได้ด้วย ท่าทางจะเป็นชายในฝันที่ตรงตามสเปคของเธอแน่ๆ เลย ถึงได้อยู่ๆ ก็ชวนไปเดทแบบนี้ (ทั้งที่ยังไม่ได้รู้จักอะไรกันมากเลย)

ริเอะ: ก็คงอย่างนั้นแหละ (♥ ◠‿◠)

ซานาเอะ: ฉันเองก็ชักอยากจะเจอตัวจริงขึ้นมาซะแล้วสิ (อยากรู้จริงๆ เลยว่าหน้าตาเป็นยังไง)

ริเอะ: นี่ ซานาเอะจัง เธอช่วยร่วมมือกับฉันหน่อยจะได้มั้ย ฉันอยากจะไปแข่งป๊อปปินกับ มิมิ เนียมิ มากๆ เลยล่ะ

ซานาเอะ: อ๋อ คู่หูกระต่ายกับแมวที่เป็นข่าวใหญ่นั่นเหรอ.. ได้สิ ถ้าเธอมีอะไรอยากให้ช่วย ฉันก็พร้อมจะช่วยเหลือทุกเมื่ออยู่แล้ว

ริเอะ: อืม.. และเดี๋ยวฉันกะว่า หลังจากจบการแข่งครั้งนี้ ฉันจะเลิกเล่นป๊อปปินแล้วล่ะ

ซานาเอะ: อ้าว?! ทำไมล่ะ??

ริเอะ: หลังจบฤดูร้อนนี้ ฉันตั้งใจจะโฟกัสกับการเรียนดีไซน์เนอร์อย่างจริงจังแล้วล่ะ และอีกอย่างก็คือ จะได้มีเวลาให้กับอิเคทานิคุงมากยิ่งขึ้นอีกด้วยยังไงละจ๊ะ

ซานาเอะ: อ๋อ เป็นแบบนี้เอง เธอวางแผนอนาคตไว้เสร็จสรรพเลยสินะ ถ้างั้นพวกเราก็มาสู้ด้วยกันเป็นครั้งสุดท้ายกันนะ

ริเอะ: โอเค!! ได้เลย

แล้วทั้งสองก็จับมือกัน

ริเอะ: (เอาล่ะ ขอให้การเล่นป๊อปปินในครั้งสุดท้ายนี้ เป็นความทรงจำที่แสนวิเศษตลอดไปนะ)

--------------------------------------------------------------------------------

เวลาผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมง ทั้งสองก็แยกย้ายกัน

ริเอะ: งั้นฉันไปก่อนนะ

ซานาเอะ: พรุ่งนี้ขอให้เป็นการเดทที่สนุกนะ แล้วเจอกันใหม่ล่ะ

แล้วริเอะก็ขี่มอเตอร์ไซค์จากไป

ซานาเอะ: เอาล่ะ ได้เวลาไปลุยกันแล้ว!

--------------------------------------------------------------------------------

กลับมาทางด้าน มิมิ เนียมิ

หลังจากที่เดินเที่ยวห้างจนหนำใจแล้ว พวกเธอก็ได้เดินทางกลับมาที่ซอยการค้าอีกครั้ง

และในระหว่างที่กำลังเดินไปเรื่อยๆ ในซอยนั้น พวกเธอก็ได้ยินเสียงเพลงดังมาจากทางสวนสาธารณะขนาดเล็กที่อยู่ข้างทาง


เมื่อเนียมิได้ยินดังนั้นเธอจึงชวนมิมิให้เข้าไปดูด้วยกัน และเมื่อเข้ามาถึงต้นเสียง พบว่าเป็น ซานาเอะจัง ที่กำลังเล่นกีต้าร์และร้องเพลงเปิดหมวกอยู่นั่นเอง

===== POP'N MUSIC =====
Raise me up (Japanese Version feat.SANAE♥chan) - Planetboom
===== END MUSIC =====

เมื่อเพลงจบลง มิมิและเนียมิก็ได้ปรบมือให้กับซานาเอะ ไม่ใช่แค่เพียงเพลงเพราะเท่านั้น แต่เสียงร้องของเธอยังสวยงามราวกับอยู่ในความฝันเลยทีเดียว

เนียมิ: เยี่ยมมากเลยจ้า (*^_^*)

มิมิ: เพลงเพราะมากๆ เลยล่ะ

และเมื่อซานาเอะลองสังเกตคนที่ปรบมือให้ตรงหน้าอีกครั้ง พบว่าเป็นมิมิและเนียมิที่เธอกำลังต้องการตัวอยู่พอดี ทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย

ซานาเอะ: อ่ะ! พวกเธอ!?

มิมิ/เนียมิ: Σ( °_°) !?

มิมิและเนียมิ สงสัยในปฎิกิริยาแปลกของซานาเอะ

ซานาเอะ: มาได้จังหวะพอดีเลย ฉันมีเรื่องอยากจะคุยด้วยหน่อยน่ะ

แล้วทั้งสามก็มานั่งคุยกันที่ม้านั่งที่ล้อมรอบต้นไม้เล็กๆ ในสวน

ซานาเอะ: ฉันชื่อ ซานาเอะจัง (SANAE♥chan) ยินดีที่ได้รู้จักด้วยนะ และก็ต้องขอบคุณพวกเธอจริงๆ ที่ทำให้ย่านการค้าทุกแห่งในเมืองกลับมาเดินหน้าทำธุรกิจเหมือนเดิมได้

เนียมิ: แฮะๆ (*￣▽￣*)ブ

เนียมิเกาหัวตัวเอง

ซานาเอะ: แล้วพวกเธอมาทำอะไรแถวนี้เหรอ?

เนียมิ: คือว่าพวกเรา... เออ...

เนียมินึกไม่ออกว่าจะตอบว่าอย่างไรดี

มิมิ: พวกเรามาท่องเที่ยวค่ะ ^_^

มิมิตอบแทรกเข้ามาแทน

ซานาเอะ: อ๋อ พวกเธอเป็นคนนอกเกาะงั้นเหรอเนี่ย จริงๆ แล้วฉันเองก็มาจากญี่ปุ่นเหมือนกัน มาตั้งถิ่นฐานอยู่บนเกาะนี้น่ะ

มิมิ: ตั้งถิ่นฐาน... เหรอคะ?

ซานาเอะ: ใช่! จริงๆ นอกจากเพลเยอร์ทั่วไปแล้ว ถ้าใครมีทุนทรัพย์มากพอ จะมาอาศัยอยู่บนเกาะนี้แบบถาวรเลยก็ได้นะ

เนียมิ: หมายความว่ายังไง?

ซานาเอะ: ก็แบบว่า.. มาอยู่ได้โดยที่ไม่ต้องไปเข้าร่วมทัวร์นาเมนต์ยังไงล่ะ คืออยู่เหมือนเป็นคนบนเกาะนี้ไปเลย โดยเมื่อช่วงหลายเดือนก่อนที่เกาะจะเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าร่วมเกม ทางเจ้าของโครงการเค้าจะเปิดให้ผู้ที่สนใจสามารถสมัครเป็นผู้อยู่อาศัยบนเกาะนี้ได้ทันที โดยมีเงื่อนไขอยู่อย่างหนึ่งคือ จะต้องออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างด้วยตัวเอง ไม่มีสิทธิพิเศษอะไรให้เหมือนกับกลุ่มเพลเยอร์ยังไงล่ะ

มิมิ: อ๋อ ก็คล้ายๆ แบบว่า "ย้ายบ้าน" ใช้ไหมคะ?

ซานาเอะ: ถูกต้องแล้วล่ะ และครอบครัวของฉันก็ย้ายมาอยู่บนเกาะนี้ด้วยนะ ...เอ่อ! จริงด้วยสิ เกือบลืมไปเลย ตอนนี้พวกเธอว่างหรือเปล่า ฉันมีอะไรอยากให้ช่วยหน่อยน่ะ

มิมิ: อะไรเหรอคะ?

ซานาเอะ: คือว่า... จริงๆ แล้วเพื่อนสนิทของฉันที่ชื่อริเอะจัง กำลังทำวิจัยเกี่ยวกับการโพสต์ท่าถ่ายรูปอยู่น่ะ แต่ว่าพวกเราพยายามหาคนมาเป็นแบบโพสต์ท่าตั้งหลายคนแล้ว แต่ก็ยังไม่เจอคนที่โพสต์ท่าได้เหมาะสมเท่าไหร่เลย.. ฉันกับริเอะจังก็เลยตกลงกันว่าจะออกตามหาพวกเธอเพื่อเอามาเป็นแบบถ่ายรูปเนี่ยแหละ เพราะดูจากท่าทางอันสดใสของพวกเธอจากรูปในข่าวแล้วฉันก็เลยคิดว่าพวกเธอคงต้องทำออกมาได้ดีที่สุด เท่าที่พวกฉันเคยหามาแน่ๆ เลยล่ะ☆

แล้วเนียมิก็หันมาถามมิมิ

เนียมิ: มิมิจัง.. นี่คือ "ภารกิจ" ของที่นี่ใช่มั้ย?

มิมิ: น่าจะใช่ก็ได้นะ เพราะในแอปก็บอกใบ้มาตั้งขนาดนี้แล้ว

จากนั้นมิมิก็หันกลับมาตอบซานาเอะว่า

มิมิ: โอเคจ๊ะ ยินดีให้ถ่ายได้เต็มที่เลย!!

เนียมิ: อือ!! 👍

ซานาเอะ: ถ้างั้นเราก็มาเริ่มถ่ายกันเลย!!

แล้วซานาเอะก็หยิบกล้องถ่ายรูปออกมาเพื่อเตรียมถ่ายภาพ ส่วนมิมิกับเนียมิก็เตรียมตั้งท่าเช่นกัน

ซานาเอะ: พวกเธออยากจะโพสต์ท่าอะไรก็เชิญโพสต์ได้ตามใจเลยนะ ไม่มีท่าบังคับ

มิมิ: จ้า!! ^_^

จากนั้นจึงเริ่มภารกิจถ่ายรูป โดยที่ทั้งสองก็ได้โพสต์ท่าทางต่างๆ ออกมาตามจินตนาการของตนเอง และดูเหมือนว่าซานาเอะจังจะรู้สึกสนุกกับการถ่ายภาพในครั้งนี้มากเลยทีเดียว

เวลาผ่านไป หลังจากที่ถ่ายรูปเสร็จแล้ว

ซานาเอะ: ขอบคุณพวกเธอมากๆ เลยนะ แต่ละท่าโพสต์ออกมาได้ดีมากๆ เลยล่ะ☆ (ริเอะจังจะต้องชอบแน่ๆ เลย) ...และเพื่อเป็นการตอบแทนที่ฉันสามารถหาคนโพสต์ท่าที่เหมาะสมตรงกับความต้องการของผู้ว่าจ้างได้ ฉันให้นี่

แล้วซานาเอะก็หยิบแผ่นซีดีเพลงหนึ่งออกมา พร้อมกับที่เธอใช้ปากกาไวท์บอร์ดเขียนลายเซ็นลงบนปกด้วย

มิมิ: แฮะ! นี่มัน...

ซานาเอะ: พอดีฉันกำลังทำซิงเกิ้ลเป็นของตัวเองอยู่น่ะ และเพลงที่พวกเธอได้ฟังไปเมื่อกี้ ก็คือเพลงในซีดีนี้แหละ แล้วก็อีกอย่าง.. อย่าเอาเรื่องที่ฉันกำลังจะออกซิงเกิ้ลไปบอกใครเค้าล่ะ ถือว่าเป็นความลับระหว่างพวกเราก็แล้วกันนะ

เนียมิ: ได้เลย พวกฉันจะรักษาความลับไว้อย่างดีเลย

ซานาเอะ: อืม! （*＾-＾*） ถ้างั้น ฉันขอตัวลาแล้วนะ แล้วเจอกันใหม่ล่ะ

มิมิ: บ๊ายบายจ้า (0^◇^0)/

เนียมิ: ขอให้เพลงดังพลุกพล่านเลยนะ (0^◇^0)/

แล้วซานาเอะก็เดินจากไป

จากนั้นทั้งสองก็หยิบมือถือออกมาเพื่อรอดูแจ้งเตือนการได้รับสแตมป์

แต่เมื่อผ่านไปเกือบนาที ก็ไม่มีวี่แววแต่อย่างใด...

เนียมิ: ไม่ได้สแตมป์แฮะ มันหมายความว่ายังไงกันเนี่ย

มิมิ: นี่อาจจะเป็น "ไซส์เควสท์" ก็ได้นะ ไม่ใช่เควสท์หลัก

เนียมิ: แบบนี้เอง ก็เลยไม่ได้สแตมป์สินะ (แต่ได้เป็นเงินกับซีดีนี่มาแทน)

--------------------------------------------------------------------------------

ทางด้านซานาเอะ ในระหว่างที่กำลังเดินไปเรื่อยๆ อยู่นั้น ดูเหมือนว่าเธอจะเพิ่งนึกเรื่องที่สำคัญสุดๆ ออกได้

ซานาเอะ: อ่ะ! ตายแล้ว ฉันลืมชวนให้พวกเค้ามาแข่งด้วยไปซะสนิทเลย!! .·´¯`(>▂<)´¯`·.

และหลังจากที่เดินต่อมาได้อีกสักพัก เธอก็ได้เดินเข้าไปยังร้านเสื้อผ้าของริเอะจัง "เกิร์ลลี้♥แคนดี้" ซึ่งตั้งอยู่ในซอยนี้นี่เอง

ซานาเอะ: ริเอะจัง ฉันมาแล้วจ้า!☆

ซานาเอะตะโกนเรียก ซึ่งตอนนี้ริเอะกำลังจัดเสื้อผ้าในร้านอยู่

ริเอะ: อ้าว!! เธอเองเหรอ

ซานาเอะ: พอดีฉันหาท่าโพสต์เจ๋งๆ มาประกอบงานค้นคว้าของเธอได้แล้วล่ะ ดูสิ

แล้วซานาเอะก็เปิดรูปท่าโพสต์ต่างๆ ของมิมิกับเนียมิจากในกล้องดิจิตอลให้ริเอะดู

ริเอะ: โห!! ท่าน่ารักมากๆ เลยล่ะ♥ แต่นี่มัน...

ริเอะรู้สึกแปลกใจ หลังจากที่ได้เห็นนางแบบ

ซานาเอะ: ใช่แล้วล่ะ มิมิ เนียมิ ไง แต่ฉันต้องขอโทษด้วยนะ พอดีฉันลืมชวนให้มาแข่งกับพวกเราด้วยไปซะสนิทเลย <(＿　＿)>

ริเอะ: ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ฉันมีแผนสองเตรียมไว้แล้วล่ะ

ซานาเอะ: มีแผนสำรองด้วยเหรอ แล้วมันเป็นแบบไหนล่ะ?

ริเอะ: อิอิ เป็นความลับจ๊ะ~♥

--------------------------------------------------------------------------------

-วันต่อมา...วันเสาร์-

กลับมาทาง มิมิ เนียมิ วันนี้ทั้งสองได้ตื่นพร้อมกันอีกเช่นเคย โดยหลังจากที่ทำกิจวัตรประจำวันเสร็จแล้ว ก่อนที่พวกเธอจะได้เลือกสถานที่ผจญภัยต่อไปนั้น อยู่ๆ ก็มีเมล์ส่งเข้ามาในมือถือของเนียมิ เธอจึงลองเปิดขึ้นมาอ่าน

"เธอเป็นคนรู้จักของอิเคทานิใช่มั้ย ช่วยมาหาฉันที่ร้านป๊อปปินเซนเตอร์ "มิคาโด" (ミカド) หน่อยจะได้มั้ย ฉันมีเรื่องอยากให้พวกเธอช่วยน่ะ"

เมื่ออ่านเสร็จแล้ว ทั้งสองก็มองหน้ากัน ก่อนที่จะตกลงใจเดินทางไปตามที่ได้นัดหมายไว้

--------------------------------------------------------------------------------

-เวลา 10:00 น.-


เมื่อมาถึงร้านของอิเคทานิแล้ว ทั้งสองจึงเดินเข้าไปในร้านเพื่อหาผู้นัดหมาย

"อ่ะ! พวกเธอมากันแล้วเหรอ นี่ฉันเอง!!"

ชายคนหนึ่งที่กำลังทำงานอยู่ที่เคาน์เตอร์บริการตะโกนเรียก มิมิ เนียมิ จึงหันไปมองต้นเสียง

เนียมิ: เออ คุณคือ...?

เคนจิ: ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่อ "เคนจิ" (Kenji) เป็นเพื่อนสนิทของอิเคทานิ และฉันก็เป็นคนส่งเมล์ชวนให้พวกเธอมาที่นี่ยังไงล่ะ

มิมิ: ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ไม่ทราบว่า.. ต้องการให้พวกเราช่วยอะไรเหรอคะ?

เคนจิ: คือได้ยินมาว่าวันนี้อิเคทานิเขามีนัดไปออกเดทกับสาวแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานใช่มั้ย

มิมิ/เนียมิ: อืมๆ

ทั้งสองพยักหน้าตอบ

เคนจิ: เพราะงั้นฉันก็เลยอยากชวนให้พวกเธอตามไปแอบดูการเดทเป็นเพื่อนกับฉันหน่อยจะได้มั้ย เผื่อเกิดเหตุอะไรผิดพลาดขึ้นมา พวกเราก็จะได้คอยซัพพอร์ตให้ได้อย่างทันท่วงทียังไงล่ะ

มิมิ: เป็นแบบนี้เอง แต่อิเคทานิเขาเคยสั่งพวกเราไว้ว่า ห้ามแอบตามไปดูการเดทนี่นา

เคนจิ: ไม่เป็นไรหรอกนา ก็แค่พยายามอย่าให้เขารู้ตัวก็พอแล้ว ถ้างั้นพวกเราไปกันเลยดีกว่า

แล้วเคนจิก็เดินออกจากร้านเพื่อไปขึ้นรถของเขา ส่วนทั้งสองก็ตามขึ้นไปด้วยในภายหลังอย่างลังเลใจ

--------------------------------------------------------------------------------

ทางด้านริเอะจังที่มารออิเคทานิอยู่ที่สวนสาธารณะ

ในระหว่างที่เธอยืนรออยู่ได้สักพัก และแล้วอิเคทานิก็ขับรถ นิสสัน ซิลเวีย K's S13 มาจอดอยู่ข้างๆ ริเอะ แล้วอิเคทานิก็เดินลงมาจากรถ

อิเคทานิ: รอนานรึเปล่าครับ?

ริเอะ: มะ...ไม่เลยค่ะ ^^; (ที่จริงเพิ่งมารอได้ไม่กี่นาทีซะด้วยซ้ำ)

อิเคทานิ: ถ้างั้นวันนี้เราไปที่ไหนกันดีครับ?

ริเอะ: เออ... ที่ไหนก็ได้ที่อิเคทานิอยากไปคะ.....

ริเอะตอบรับปฎิกิริยาแปลกของอิเคทานิ

อิเคทานิ: งั้นเดี๋ยวผมไปที่... เออ.. ไปกินข้าวกลางวันที่ทะเลสาบแถวชานเมืองกันนะครับ

ริเอะ: ค่ะ ^_^ ได้เลย

แล้วริเอะก็ขึ้นรถไปพร้อมกับอิเคทานิ ก่อนที่อิเคทานิจะขับรถออกไป

...หากรู้ไหมว่า เคนจิได้ขับรถ นิสสัน 180SX มาจอดแอบดูอยู่ตั้งแต่ตอนที่ริเอะจังกำลังรอตั้งแต่แรกแล้ว...

เคนจิ: โห.. อิเคทานิแต่งตัวได้จัดเต็มไม่แพ้สาวผมส้มคนนั้นเลยนะ

มิมิ: จริงๆ แล้ว ฉันเป็นคนเลือกชุดให้เองแหละ ^_^

เคนจิ: งั้นเหรอเนี่ย เยี่ยมยอดกระเจียมดองไปเลยนะ

แล้วเคนจิก็ขับรถตามรถของอิเคทานิไป

--------------------------------------------------------------------------------

-ผ่านไป 30 นาที-

รถทั้งสองคันกำลังวิ่งอยู่บนทางด่วนสายหนึ่ง

ภายในรถของอิเคทานิ ริเอะจังก็ชวนอิเคทานิคุยไปพลางๆ

ริเอะ: อิเคทานิคุง เป็นคนดูแลร้านป๊อปปินเซนเตอร์คนเดียวเหรอคะ? (แบบร้านเสิ้อผ้าของฉัน?)

อิเคทานิ: อ่อ เปล่าครับ ผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งคอยช่วยดูแลร้านให้ด้วยน่ะ

ริเอะ: งั้นเหรอคะ.. แล้วเขาชื่ออะไรเหรอ?

อิเคทานิ: ชื่อ "เคนจิ" น่ะ จริงๆ แล้วเขาเป็นเพื่อนกับฉันมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ ม.ต้น แล้วล่ะ

ริเอะ: โห.. สุดยอดไปเลย จะว่าไปฉันเองก็มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงเหมือนกัน เธอชื่อ "ซานาเอะจัง" น่ะ

อิเคทานิ: เหรอครับเนี่ย.. แล้วกิจการที่ร้านของเธอเป็นยังไงบ้าง ขายดีหรือเปล่า?

ริเอะ: ก็พอขายได้เรื่อยๆ อยู่นะ แม้จะไม่มากเท่ากับพวกป๊อปปินเซนเตอร์ที่มีคนเข้ามาใช้บริการตลอดทั้งวันก็เถอะ

อิเคทานิ: ฮ่าๆ ร้านเสิ้อผ้ากับป๊อปปินเซนเตอร์มันเทียบกันไม่ได้อยู่แล้วล่ะครับ ในด้านจำนวนความต้องการของลูกค้า แต่ถ้าชุดที่เธอออกแบบเองมีความสวยงามมากพอ ก็น่าจะช่วยให้เกิดลูกค้าขาประจำได้อยู่เหมือนกันนะครับ

ริเอะ: นั่นสิ จริงด้วยเนอะ อิเคทานิคุงพูดถูกเลยล่ะ!

แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะกันอย่างมีความสุข

ส่วนทางด้านรถของเคนจิที่กำลังขับตามอยู่ห่างๆ

เคนจิ: ท่าทางสองคนนั่นกำลังจะมีความสุขกันมากเลยนะ... ( ˘︹˘ )

เคนจิเริ่มรู้สึกอิจฉานิดๆ

เนียมิ: ว่าแต่ทำไมรู้สึกร้อนจังเลย แอร์ในรถมันเสียงั้นเหรอ?

เคนจิ: ร้อนเหรอ? ฉันก็เปิดแอร์อยู่แล้วนะ?

มิมิ: ใช่.. ฉันว่าแอร์มันก็เย็นอยู่นะ

แล้วมิมิก็เข้ามาพูดข้างหู(แมว)ของเนียมิ

มิมิ: หรือว่าที่รู้สึกร้อน เพราะเธอกำลังติดใจกับคำพูดปริศนานั้นอยู่ → "ไทม์เมอร์: เออ..... ขอโทษด้วยนะครับ ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว"

เนียมิ: ปะ... (≧︶≦) เปล่าซะหน่อย ฉันไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นเลยนะ ยิ่งกับคนอย่างไทม์เมอร์ด้วยแล้ว จะไปเอาแน่เอานอนกับเค้ากันได้ยังไงล่ะ

มิมิ: นั้นไง ท่าทางแบบนี้แสดงว่าใช่จริงๆ ด้วยสินะ ถึงปฏิเสธไปก็เท่านั้นแหละ

เนียมิ: ก็บอกแล้วว่ามันไม่ใช่เลยนะ!! ＞﹏＜

เนียมิพยายามปฏิเสธอย่างสุดตัว ส่วนเคนจิก็พลางขำนิดๆ

เคนจิ: เฮฮาปาจิงโกะกันจริงๆ เลยน้า คู่นี้... (คิดถึงสมัยตอนอยู่ ม.ต้น กับอิเคทานิขึ้นมาเลย...)

--------------------------------------------------------------------------------

-ผ่านไปอีก 30 นาที-


บัดนี้ ก็ได้เดินทางมาถึงสถานที่ออกเดทเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เป็นลักษณะคล้ายกับห้างเอ้าท์เลทขนาดเล็ก ซึ่งตั้งอยู่ริมทะเลสาบ เมื่อมาถึงอิเคทานิก็พาริเอะไปนั่งรับประทานอาหารที่ร้านอาหารแบบโอเพ่นแอร์ทันที

อิเคทานิ: เออ... จะว่าไป ผมยังไม่ได้ถามเธอเรื่องหนึ่งเลยนะครับ

ริเอะ: อะไรเหรอคะ?

อิเคทานิ: เออ... คือว่า.....

ริเอะ: ???

เสียงของอิเคทานิขาดหายไปพร้อมกับสีหน้าแดงฉานราวกับเขินอะไรอยู่

แล้วอิเคทานิก็พยายามรวบรวมความกล้าเพื่อที่จะพูดคำๆ นั้นออกไป

อิเคทานิ: คือว่า..... เธอมีคนที่ชอบอยู่แล้วหรือยังครับ!! ＞﹏＜

ริเอะ: อ๋อ.. ฮ่าๆ (∩_∩) เรื่องนั้นเองหรอกเหรอ ฉันยังไม่มีแฟนหรอกจ๊ะ

"ฉันยังไม่มีแฟนหรอกจ๊ะ"
"ฉันยังไม่มีแฟนหรอกจ๊ะ"
"ฉันยังไม่มีแฟนหรอกจ๊ะ"

และเมื่ออิเคทานิได้ยินคำตอบจากปากริเอะ เสียงของคำตอบนี้ก็ดังก้องอยู่ในหัวอิเคทานิอยู่หลายตลบไปเลย

อิเคทานิ: (อ้า... และแล้วสาวผมส้มที่อยู่ตรงหน้านี้ก็คือ.. นางฟ้าที่ประทานมาให้พบกันแล้ว!!)

อิเคทานิรู้สึกดีใจจนเหมือนตัวลอยไปบนสวรรค์เลย

ริเอะ: นั้นสิ! แล้วอิเคทานิคุงล่ะ มีแฟนแล้วหรือยัง?

ริเอะรีบถามกลับทันที

อิเคทานิ: ยัง.. ยังเลยครับ ผมโสดสนิทเลยล่ะ ฮ่าๆๆ o(*^▽^*)┛

แล้วริเอะก็หยุดคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง

ริเอะ: อืมมม... ถ้างั้น.. เดี๋ยววันนี้หลังเที่ยวเสร็จแล้ว ก่อนฉันกลับ ฉันจะขอคุยเรื่องสำคัญด้วยจะได้มั้ย?

อิเคทานิ: ดะ... ได้เลยครับ ด้วยความยินดีอย่างยิ่งเลย!! (∩_∩)

แล้วทั้งสองก็เริ่มกินอาหารที่ทางร้านมาเสิร์ฟให้กับทั้งสอง

ทางด้านเคนจิ ที่ตอนนี้อยู่ที่อีกฝั่งหนึ่งของเอ้าท์เลทพลาซ่าแห่งนี้

เคนจิ: โธ่... ดูเหมือนว่าพวกเราจะหลงกับอิเคทานิซะแล้วละนะ

มิมิ: ต้องขอโทษด้วยนะ ที่พาแวะชมร้านค้าเพลินไปหน่อย <(＿　＿)> (ลืมตัวไปเลย)

โดยเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น หลังจากที่อิเคทานิและริเอะลงจากรถไปได้สักพักแล้ว พวกเคนจิก็เดินออกจากรถตามไปด้วย แต่ในระหว่างที่กำลังสะกดรอยตามนั้น มิมิก็ดันบังเอิญไปแวะเข้าร้านซานริโอ้ประจำสาขานี้ซะงั้น ทำให้พลาดสายตาจากอิเคทานิไปในที่สุด

เคนจิ: ไม่เป็นไรหรอก มิมิจัง ตอนนี้อิเคทานิก็ยังอยู่ที่นี่ไม่ใช่หรือ ฉันว่าลองเดินหาไปเรื่อยๆ อาจจะเจอก็ได้

มิมิ: อืม!! ^_^

แล้วพวกเคนจิก็ออกตามหาอิเคทานิ

เวลาผ่านไป 15 นาที หลังจากที่อิเคทานิกับริเอะกินเสร็จแล้ว ทั้งสองก็ออกเดินเที่ยวห้างและสถานที่บริเวณรอบๆ ห้างนี้ โดยหลังจากที่ทั้งคู่ออกจากร้านไปได้ไม่นาน ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่พวกเคนจิเดินมาส่องหาที่ร้านนี้พอดี ซึ่งแน่นอนคือไม่พบพวกอิเคทานิ เพราะพวกเขาเพิ่งออกไปได้เมื่อกี้นี้เอง..

แล้วอิเคทานิกับริเอะก็ออกเที่ยวตามที่ต่างๆ อย่างสนุกสนาน ไม่ว่าจะเป็น ไปเลือกดูเสื้อผ้าชุดใหม่ด้วยกัน เลือกหาแผ่นซีดีเพลงเก่าด้วยกัน กินไอศกรีมด้วยกัน เดินชมทะเลสาบด้วยกัน ปั่นเรือเป็ดด้วยกัน และที่สำคัญคือ.. ถ่ายรูปคู่ด้วยกัน

--------------------------------------------------------------------------------

-เวลา 17.30 น.-

หลังจากที่ออกเที่ยวเสร็จแล้ว ก่อนกลับทั้งสองได้มานั่งพักอยู่ที่ม้านั่งริมทะเลสาบ

ริเอะ: ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ แฮะ ที่เลือกนายมาเดทด้วยวันนี้

อิเคทานิ: นั่นสินะครับ สนุกมากๆ เลยล่ะ (∩_∩)

ริเอะ: อืม เอาล่ะ.. และเรื่องสำคัญที่ฉันอยากจะขอร้องก็คือ...

อิเคทานิ: หือ?

แล้วริเอะก็ลุกจากที่นั่ง แล้วมายืนอยู่ตรงหน้าอิเคทานิ

ริเอะ: ฉันได้ยินมาว่าอิเคทานิคุงเป็นคนรู้จักของ มิมิกับเนียมิ ใช่มั้ยคะ?

อิเคทานิ: ใช่แล้วครับ..

ริเอะ: ถ้างั้น... อิเคทานิคุงช่วยไปชวน มิมิจัง กับ เนียมิจัง ให้มาแข่งป๊อปปินแบทเทิลกับฉันหน่อยจะได้รึเปล่า เดี๋ยวฉันจะยกครั้งแรกให้เลย... (´▽`ʃ♡ƪ)


ทันใดนั้น เมื่ออิเคทานิได้ยินคำว่า "ครั้งแรก" ก็ทำให้เขารู้สึกตกใจทันที

อิเคทานิ: ("ครั้งแรก" เหรอ?! หมายความว่ายังไงน่ะ??)

แล้วจากนั้นอิเคทานิก็เริ่มคิดหนักกับเรื่องนี้ว่า จะเอายังไงดีระหว่างเป็นชายโสดที่คอยดูแลร้านป๊อปปินเซนเตอร์ต่อไป หรือจะมีเนื้อคู่ที่คอยดูแลเอาใจใส่ให้ ทำให้เขาใช้เวลาคิดอยู่นานพอควร ส่วนริเอะก็ยืนยิ้มให้ระหว่างรอคำตอบ

ทางด้านเคนจิ

เคนจิ: เฮ่อ... สุดท้ายก็หาไม่เจอจริงๆ แฮะ

เคนจิถอนหายใจในระหว่างที่กำลังเดินไปตามทางริมทะเลสาบ

มิมิ: ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะ <(＿　＿)> (ฉันผิดไปแล้ว)

และในทันใดนั้นเอง เคนจิก็บังเอิญมาพบกับอิเคทานิและริเอะ

เคนจิ: Σ( °Д°) นั่นไง เจอแล้ว!!

แล้วเคนจิก็รีบเดินเข้าไปหาอิเคทานิทันที

เนียมิ: แต่เดี๋ยว..!!

เนียมิพยายามตะโกนห้าม เพราะดูเหมือนเคนจิจะดีใจจนลืมเรื่องสะกดรอย แต่ก็ช้าไปแล้ว

อิเคทานิ: อ่ะ! เคนจิ!!

อิเคทานิหันมาพบเคนจิพอดี

เคนจิ: บังเอิญจังเลยนะ นายมาทำอะไรที่นี่เหรอ?

อิเคทานิ: ก็แบบว่า เออ...

ริเอะ: พวกเรามาเดทกันน่ะ.. เนอะ

ริเอะตอบแทนอิเคทานิ

อิเคทานิ: ใช่.. ใช่แล้วล่ะ

เคนจิ: อย่างนี้นี่เอง วันนี้นายก็เลยขอลางานสินะ

อิเคทานิ: ใช่แล้วล่ะ ฮ่าๆๆ o(*^▽^*)┛

แล้วจากนั้นอิเคทานิก็สังเกตเห็นว่า มิมิกับเนียมิ มาด้วย

อิเคทานิ: เอ๊ะ! Σ( °_°) พวกเธอมาด้วยเหรอ

อิเคทานิเดินเข้าไปหา มิมิ เนียมิ

อิเคทานิ: พวกเธอมาได้จังหวะพอดีเลยล่ะ พอดีฉันมีเรื่องอยากให้พวกเธอช่วยหน่อยน่ะ ..คือว่า พวกเธอช่วยไปแข่งป๊อปปินแบทเทิลกับผู้หญิงคนนั้นจะได้หรือเปล่า เค้าขอร้องฉันมาน่ะ

อิเคทานิชี้ไปที่ริเอะ

เนียมิ: ได้เลย ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

แล้ว มิมิ เนียมิ ก็เดินเข้าไปหาริเอะ

เนียมิ: หวัดดีจ้า!!

ริเอะ: อ่ะ! หวัดดีเช่นกันจ๊ะ ฉันชื่อ "ริเอะจัง" (RIE♥chan) ยินดีที่ได้รู้จักด้วยนะ (∩_∩) (มาเจอกันแบบไม่ทันได้ตั้งตัวเลย)

มิมิ: แล้วเดทวันนี้เป็นยังไงมั้งล่ะ ไปได้สวยมั้ย?

ริเอะ: อืม!! ไปได้สวยเลยล่ะ (*^▽^*)

เนียมิ: แล้วเธออยากจะแข่งกับพวกเราตอนนี้เลยหรือเปล่า?

ริเอะ: คือว่า... ฉันขอรอเพื่อนของฉันก่อนได้มั้ย?

เนียมิ: หมายถึงซานาเอะจังงั้นเหรอ?

ริเอะ: อ้าว! แล้วเธอรู้ได้ไงล่ะ?

มิมิ: ก็เมื่อวานนี้ตอนที่พวกฉันถ่ายแบบให้ซานาเอะ เค้าเล่าเรื่องของเธอให้ฟังด้วยล่ะ

ริเอะ: แบบนี้เอง.. ถ้างั้นเดี๋ยวรอก่อนแป๊ปหนึ่งนะ

แล้วริเอะก็ใช้มือถือโทรหาซานาเอะ

ริเอะ: ฮาโหล่! ซานาเอะจัง

ซานาเอะ: อ้าว! มีอะไรเหรอริเอะจัง

ริเอะ: คือว่าฉันเจอพวกมิมิจังแล้วล่ะ แล้วเค้าก็ยอมรับคำท่าพวกเราแล้วด้วย ก็เลยว่าจะชวนให้มาแข่งด้วยกันที่ร้านของฉันน่ะ

ซานาเอะ: อืมๆ แล้วเอาเป็นตอนไหนล่ะ?

ริเอะ: ก็คง... ประมาณ 1 ทุ่มของคืนนี้น่ะ แล้วเธอว่างหรือเปล่า?

ซานาเอะ: ว่างสิ

ริเอะ: งั้นแล้วเจอกันที่ร้านนะ

ซานาเอะ: โอเคจ๊ะ!!

แล้วริเอะก็วางสายไป ก่อนที่จะหันกลับมาคุยกับ มิมิ เนียมิ ต่อ

ริเอะ: ก็เอาเป็นว่า เดี๋ยวฉันกับซานาเอะจังจะมาแข่งด้วยกันนะ!

เนียมิ: แข่งแบบ 2 ต่อ 2 เหรอ ก็ฟังดูแฟร์ดีนะ

แล้วริเอะก็เดินไปหาอิเคทานิ

ริเอะ: อิเคทานิคุงคะ ช่วยพาฉันกับพวกมิมิจังไปส่งที่ร้านเสื้อผ้าของฉันด้วยนะ

อิเคทานิ: ได้เลยครับ

แล้วริเอะก็หันมาพยักหน้าให้พวกมิมิ ทั้งสองก็พยักหน้าตอบกลับ ก่อนที่ทั้งหมดจะเดินตามอิเคทานิไป

เคนจิ: อ้าว!! แต่พวกมิมิจังมากับฉันก่อนนะ!

เคนจิตะโกนบอก แต่ดูเหมือนว่าพวกเค้าจะไม่สนใจเลย

เคนจิ: อ้าว!! โธ่ ไม่ฟังกันเลย...

--------------------------------------------------------------------------------

-เวลา 19.00 น.-

และแล้วอิเคทานิก็ได้ขับรถมายังหน้าร้านเสื้อผ้าของริเอะ ซึ่งตั้งอยู่ในซอยเดียวกับที่พวกมิมิมาเมื่อวานนี้ (โดยที่ริเอะเป็นคนบอกทางให้อิเคทานิ)

ริเอะ: ขอบคุณสำหรับเดทวันนี้มากๆ เลยนะคะ และเพื่อเป็นการตอบแทน ฉันให้นี่

แล้วเธอก็หยิบกล่องของขวัญออกมามอบให้กับอิเคทานิ

อิเคทานิ: โห.. ช็อกโกแลตเหรอ เธอแอบซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย (ผมไม่รู้เรื่องเลย)

ริเอะ: ฉันทำเองจ๊ะ

อิเคทานิ: เอ๊! ทำเองเลยเหรอ ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ

แล้วริเอะก็เปิดประตูเดินออกไปจากรถ ส่วนพวกมิมิก็เดินตามออกมาทีหลัง

ริเอะ: แล้วเจอกันใหม่นะ! ดาร์ลิ่ง อิอิ (‾◡◝)♡

ริเอะกล่าวลาปิดท้ายก่อนที่จะทำการปิดประตูรถฝั่งที่เธอเดินออกมา

ริเอะ: เอาล่ะ เข้าไปข้างในร้านของฉันกันเลยเถอะ

มิมิ/เนียมิ: อือ!!

แล้วทั้งหมดก็เดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้า

"แล้วเจอกันใหม่นะ! ดาร์ลิ่ง"
"ดาร์ลิ่ง♡"
"ดาร์ลิ่ง♡♡"
"ดาร์ลิ่ง♡♡♡"

หลังจากที่อิเคทานิได้ยินคำบอกลาของริเอะ เสียงของคำๆ นี้ก็ดังก้องอยู่ในหัวอิเคทานิอยู่หลายตลบไปเลย

อิเคทานินั่งอึ้งอยู่ในรถไปชั่วขณะ... เพราะมันคือสัญญาณที่แสดงว่า "ตกหญิงสำเร็จแล้ว!!"

กลับมาทางริเอะ

ริเอะ: ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่นี่ออกจะคับแคบไปนิดนึง

มิมิ: ไม่เป็นไรหรอกคะ ร้านสวยจังเลย!!

และหลังจากที่เดินเข้ามาในร้านได้อีกสักพัก ก็พบกับซานาเอะที่ได้มารอเธออยู่ก่อนแล้ว

ริเอะ: อ่ะ! ซานาเอะจังฉันกลับมาแล้วจ้า!!

ซานาเอะ: อ้าว! มากันแล้วเหรอจ๊ะ

ซานาเอะหันมามองและตอบริเอะ หลังจากที่เธอกำลังช่วยงานร้านอยู่ที่เคาน์เตอร์คิดเงิน

-เวลาผ่านไปอีกสักพัก-

ริเอะ: ถ้างั้น เดี๋ยวฉันจะเป็นคนกำหนดกติกาแล้วกันนะ กติกาก็คือ... เราจะแข่งกันด้วยเพลงทั้งหมด 3 เพลง หากทีมใดชนะได้ 2 เพลงก่อนก็จะเป็นฝ่ายชนะทันที

เนียมิ: โอเค ตกลงตามนั้น

ริเอะ: ถ้างั้นเราก็มาเริ่มแข่งกันเลยเถอะ Let's pop'n music!

===== POP'N BATTLE =====
Mimi/Nyami vs RIE♥chan/SANAE♥chan
[STAGE 1] Raise me up - Planetboom
===== END BATTLE =====

ผลการแข่งขันในเพลงแรก มิมิ เนียมิ เป็นฝ่ายชนะ

ริเอะ: เก่งสมคำร่ำลือจริงๆ นะ รอบต่อไปพวกฉันคงต้องเอาจริงบ้างแล้วล่ะ!

ซานาเอะ: อืม!! พวกเราเองก็มาแสดงพลังสามัคคีเหมือนอย่างที่เคยทำด้วยกันทุกทีเถอะ!

ริเอะ: อือ!!

===== POP'N BATTLE =====
[STAGE 2] 永遠に (Forever) - BEXTER
===== END BATTLE =====

ผลการแข่งขันในเพลงที่สอง มิมิ เนียมิ เป็นฝ่ายชนะ

มิมิ: สำมะเร็จ!!

เนียมิ: พวกเราชนะแล้ว!!

-เวลาผ่านไปอีกสักพัก-

หลังจากที่แข่งขันเสร็จ ทุกคนก็มายืนคุยกันที่บริเวณหน้าร้าน

ริเอะ: เป็นเพราะพวกเธอแท้ๆ เลยล่ะ ฉันถึงได้เริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาได้

มิมิ: หมายความว่ายังไง?

ริเอะ: คือที่จริงแล้ว ฉันตั้งใจว่าหลังจากที่ได้แข่งกับพวกเธอแล้ว ฉันจะเลิกเล่นป๊อปปินมิวสิกแล้วล่ะ เพราะฉันวางแผนไว้ว่าหลังจากจบฤดูร้อน ฉันจะเริ่มลุยเรียนด้านดีไซน์เนอร์แบบจริงจังแล้ว และก็จะได้มีเวลาให้กับอิเคทานิคุงมากขึ้นอีกด้วย แต่ว่าพอได้มาแข่งกับพวกเธอแล้ว ฉันก็รู้สึกตัวขึ้นมาได้ทันทีว่า ที่ฉันมาเริ่มเล่นป๊อปปิน ก็เพราะฉันชอบเสียงเพลงจริงๆ นั่นแหละ เพราะฉะนั้นแล้ว ต้องขอบคุณพวกเธอมากๆ เลยนะ

มิมิ: อืม!! ถ้าเธอรู้สึกเอนจอยกับการเล่นป๊อปปิน ฉันเองก็รู้สึกดีใจเหมือนกัน (∩_∩)

แล้วเนียมิหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อดูเวลา แล้วมันทำให้เธอนึกเรื่องสำคัญออกได้

เนียมิ: นี่ๆ มิมิจัง พวกเรามีธุระต้องทำต่อตอน 2 ทุ่มนะ

มิมิ: เอ่อ!! จริงด้วย ฉันเกือบลืมไปแล้วนะเนี่ย!! (ขอบใจที่เตือนนะ เนียมิจัง!!)

แล้วมิมิก็หันมาบอกลากับพวกริเอะ

มิมิ: ถ้างั้นพวกเราต้องขอตัวลาแล้วนะ พอดีพวกเรามีธุระด่วนที่ต้องทำต่อน่ะ

ซานาเอะ: อืม!! ไว้มีโอกาส เดี๋ยวคราวหน้าฉันจะสอนเล่นกีต้าร์ให้ก็ได้นะ

เนียมิ: อืม!! แล้วเจอกันใหม่นะ See you!

ริเอะ: บ๊ายบายจ้า (0^◇^0)/

แล้วทั้งสองก็เดินจากไป

เนียมิ: เอาล่ะ แล้วคนลึกลับที่มาชวนพวกเราท้าแข่งคือใครกันนะ?




แท็ก: ,