ช่วงเช้าของวันต่อมา ทั้งสองได้ออกเดินทางผ่านเส้นทางทุ่งอันกว้างใหญ่ของพีชทาวน์เพื่อหาภารกิจใหม่ หลังจากที่เสร็จกิจวัตรในมายแคมป์
มิมิ: เผลอแป๊บเดียวพวกเราก็จะได้สอบระดับ 7 กันแล้วนะ ไวจริงๆ
มิมิกล่าวในขณะที่กำลังเดินไปเรื่อยๆ กับ เนียมิ
มิมิ: แต่จะว่าไปฉันก็สงสัยอยู่เรื่องหนึ่งนะ ว่าทำไมไทม์เมอร์คุงถึงหลงรักเธอในร่าง "ป๊อปพีช" แทนได้ล่ะ? ฉันว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอ มันก็แทบจะไม่มีอะไรที่ต่างไปจากตอนแปลงร่างเลยนะ (นอกจากหน้าตาที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย)
มิมิหันมาถามเนียมิที่กำลังเดินใจลอยอยู่
มิมิ: และอีกอย่างฉันคิดว่าเขาคงอาจจะแอบชอบเธออยู่จริงๆ นั่นแหละ เพียงแต่ตอนนี้เขาอาจกำลังถูกบังตาจากเสน่ห์ของร่างป๊อปพีชอยู่ก็ได้
มิมิพยายามคุยกับเนียมิอีกครั้ง แต่เธอก็ยังคงเหม่อลอยเหมือนเดิม
มิมิ: เออ.. ไม่อยากตอบเหรอ งั้นก็ขอโทษทีนะ เอาเป็นว่าตอนนี้พวกเรารีบไปหาภารกิจใหม่กันเลยดีกว่านะ!
มิมิพยายามบอกเนียมิ แต่เธอก็ยังคงเหม่อลอยไม่เปลี่ยน จนในที่สุดมิมิก็ทนไม่ไหว แล้วเดินหน้ามาขวางทางเนียมิ
มิมิ: นี่เธอ! เป็นอะไรหรือเปล่า?
เนียมิ: หา!? Σ( °Д°)
เนียมิได้สติกลับมาจากความเหม่อลอย
มิมิ: ฉันเห็นเธอเหม่อลอยมาตั้งแต่เริ่มเดินออกจากแคมป์แล้วนะ ไม่สบายหรือเปล่า?
เนียมิ: เปล่านะ! ฉันสบายดีทุกอย่าง ไม่ได้เป็นอะไรเลยล่ะ! ฮ่าๆ o(*￣▽￣*)ブ
มิมิ: แล้วทำไมเธอถึงไม่ยอมตอบเรื่องที่ฉันพูดเลยล่ะ? หรือว่าเธอกำลังมีเรื่องกลุ้มใจอะไรอยู่หรือเปล่า?
แล้วเนียมิก็คิดอะไรอยู่สักพัก ก่อนที่จะบอกอะไรออกไป
เนียมิ: เมื่อถึงตอนนั้นแล้ว.. เธอจะยังอยู่กับฉันอีกหรือเปล่า?
มิมิ: หมายความว่ายังไง?
เนียมิ: ก็แบบว่า... หลังจากที่พวกเราเป็นแชมป์ในทัวร์นาเมนต์ Pop'n Music แล้ว หรือว่าหากแพ้การสอบแล้วต้องกลับบ้าน ฉันจะยังได้เจอกับมิมิจังอีกไหม?
แล้วมิมิก็ใช้เวลาคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จะตอบออกไป
มิมิ: แน่นอนสิ! ถ้าหากมีโอกาสนะ และอีกอย่างตอนนี้พวกเราต่างก็มีเบอร์โทรศัพท์ของกันละกันอยู่แล้วด้วย ถ้าหากเธอคิดถึงฉันเมื่อไหร่ ก็โทรหาฉันได้ทุกเมื่อเลยนะ (หรือจะทัก LINE มาหาก็ได้นะ)
เนียมิ: แบบนั้นมันก็ได้อยู่หรอกนะ แต่ฉันอยากเจอเธอตัวเป็นๆ ทุกวัน เหมือนที่อยู่ด้วยในตอนนี้มากกว่า （╯＿╰）
มิมิ: Σ(. ❛ ᴗ ❛.)💡 เอ่อ! จริงสิ! แล้วเธออาศัยอยู่ที่จังหวัดไหนล่ะ?
เนียมิ: ฉันอยู่ที่ โตเกียว
มิมิ: ฉันก็เหมือนกัน! o(*°▽°*)o แล้วเธออยู่ที่เขตไหน??
เนียมิ: โยโกฮามะ
จากคำตอบนี้ ทำให้มิมิถึงกับงงเล็กน้อย
มิมิ: เอ๊? โยโกฮามะ... งั้นเหรอ??
เนียมิ: อืม!! (＾Ｕ＾)
มิมิ: แต่ว่า โยโกฮามะ มันเป็นเมืองของจังหวัด คานางาวะ ไม่ใช่ โตเกียว นะ
เนียมิ: เอ๊!? งั้นเหรอเนี่ย?? (ฉันเพิ่งรู้นะ)
มิมิ: (￣_￣|||) ฉันว่าเธอคงจะสับสนระหว่างพื้นที่ของกรุงโตเกียวกับโยโกฮามะแล้วล่ะ สรุปคือ เธอเป็นคนจังหวัดคานางาวะ ที่อาศัยอยู่ในเมืองโยโกฮามะ ...ถูกต้องไหม?
เนียมิ: Yes!! ถูกต้องแล้ว!!
มิมิ: งั้นก็คงจะมีโอกาสได้เจอทุกวันแล้วล่ะนะ เพราะที่จริงแล้วหลังจากที่ฉันเรียน ม.ต้น จบ ฉันจะย้ายมาเรียนต่อ ม.ปลาย ที่ โยโกฮามะ น่ะ
เนียมิ: เอ๋?! จริงเหรอเนี่ย??
มิมิ: จริงแท้แน่นอนเลยล่ะ แต่ต้องรอไปอีก 2 ปีนะ (เพราะตอนนี้ฉันเรียนอยู่ ม.2)
เนียมิ: อืม!! (＾Ｕ＾) ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนมีไฟในการลุยภารกิจกลับมาแล้วล่ะ!! ขอบใจมากเลยนะมิมิจัง!! (แล้วฉันจะรอเมื่อถึงตอนนั้นนะ)
มิมิ: อืม!! (＾Ｕ＾) ถ้าเธอกลับมาร่าเริงเหมือนเดิมได้ ฉันก็รู้สึกดีใจแล้วล่ะ (แต่อย่ากระโดดกอดอีกนะ...)
เนียมิ: เอาล่ะ ถ้างั้นพวกเราก็...
มิมิ/เนียมิ: ไปลุยกันเลย!! LET'S ADVENTURE!! (^_-)/☆\(-_^)
--------------------------------------------------------------------------------
มิมิ: เผลอแป๊บเดียวพวกเราก็จะได้สอบระดับ 7 กันแล้วนะ ไวจริงๆ
มิมิกล่าวในขณะที่กำลังเดินไปเรื่อยๆ กับ เนียมิ
มิมิ: แต่จะว่าไปฉันก็สงสัยอยู่เรื่องหนึ่งนะ ว่าทำไมไทม์เมอร์คุงถึงหลงรักเธอในร่าง "ป๊อปพีช" แทนได้ล่ะ? ฉันว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอ มันก็แทบจะไม่มีอะไรที่ต่างไปจากตอนแปลงร่างเลยนะ (นอกจากหน้าตาที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย)
มิมิหันมาถามเนียมิที่กำลังเดินใจลอยอยู่
มิมิ: และอีกอย่างฉันคิดว่าเขาคงอาจจะแอบชอบเธออยู่จริงๆ นั่นแหละ เพียงแต่ตอนนี้เขาอาจกำลังถูกบังตาจากเสน่ห์ของร่างป๊อปพีชอยู่ก็ได้
มิมิพยายามคุยกับเนียมิอีกครั้ง แต่เธอก็ยังคงเหม่อลอยเหมือนเดิม
มิมิ: เออ.. ไม่อยากตอบเหรอ งั้นก็ขอโทษทีนะ เอาเป็นว่าตอนนี้พวกเรารีบไปหาภารกิจใหม่กันเลยดีกว่านะ!
มิมิพยายามบอกเนียมิ แต่เธอก็ยังคงเหม่อลอยไม่เปลี่ยน จนในที่สุดมิมิก็ทนไม่ไหว แล้วเดินหน้ามาขวางทางเนียมิ
มิมิ: นี่เธอ! เป็นอะไรหรือเปล่า?
เนียมิ: หา!? Σ( °Д°)
เนียมิได้สติกลับมาจากความเหม่อลอย
มิมิ: ฉันเห็นเธอเหม่อลอยมาตั้งแต่เริ่มเดินออกจากแคมป์แล้วนะ ไม่สบายหรือเปล่า?
เนียมิ: เปล่านะ! ฉันสบายดีทุกอย่าง ไม่ได้เป็นอะไรเลยล่ะ! ฮ่าๆ o(*￣▽￣*)ブ
มิมิ: แล้วทำไมเธอถึงไม่ยอมตอบเรื่องที่ฉันพูดเลยล่ะ? หรือว่าเธอกำลังมีเรื่องกลุ้มใจอะไรอยู่หรือเปล่า?
แล้วเนียมิก็คิดอะไรอยู่สักพัก ก่อนที่จะบอกอะไรออกไป
เนียมิ: เมื่อถึงตอนนั้นแล้ว.. เธอจะยังอยู่กับฉันอีกหรือเปล่า?
มิมิ: หมายความว่ายังไง?
เนียมิ: ก็แบบว่า... หลังจากที่พวกเราเป็นแชมป์ในทัวร์นาเมนต์ Pop'n Music แล้ว หรือว่าหากแพ้การสอบแล้วต้องกลับบ้าน ฉันจะยังได้เจอกับมิมิจังอีกไหม?
แล้วมิมิก็ใช้เวลาคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จะตอบออกไป
มิมิ: แน่นอนสิ! ถ้าหากมีโอกาสนะ และอีกอย่างตอนนี้พวกเราต่างก็มีเบอร์โทรศัพท์ของกันละกันอยู่แล้วด้วย ถ้าหากเธอคิดถึงฉันเมื่อไหร่ ก็โทรหาฉันได้ทุกเมื่อเลยนะ (หรือจะทัก LINE มาหาก็ได้นะ)
เนียมิ: แบบนั้นมันก็ได้อยู่หรอกนะ แต่ฉันอยากเจอเธอตัวเป็นๆ ทุกวัน เหมือนที่อยู่ด้วยในตอนนี้มากกว่า （╯＿╰）
มิมิ: Σ(. ❛ ᴗ ❛.)💡 เอ่อ! จริงสิ! แล้วเธออาศัยอยู่ที่จังหวัดไหนล่ะ?
เนียมิ: ฉันอยู่ที่ โตเกียว
มิมิ: ฉันก็เหมือนกัน! o(*°▽°*)o แล้วเธออยู่ที่เขตไหน??
เนียมิ: โยโกฮามะ
จากคำตอบนี้ ทำให้มิมิถึงกับงงเล็กน้อย
มิมิ: เอ๊? โยโกฮามะ... งั้นเหรอ??
เนียมิ: อืม!! (＾Ｕ＾)
มิมิ: แต่ว่า โยโกฮามะ มันเป็นเมืองของจังหวัด คานางาวะ ไม่ใช่ โตเกียว นะ
เนียมิ: เอ๊!? งั้นเหรอเนี่ย?? (ฉันเพิ่งรู้นะ)
มิมิ: (￣_￣|||) ฉันว่าเธอคงจะสับสนระหว่างพื้นที่ของกรุงโตเกียวกับโยโกฮามะแล้วล่ะ สรุปคือ เธอเป็นคนจังหวัดคานางาวะ ที่อาศัยอยู่ในเมืองโยโกฮามะ ...ถูกต้องไหม?
เนียมิ: Yes!! ถูกต้องแล้ว!!
มิมิ: งั้นก็คงจะมีโอกาสได้เจอทุกวันแล้วล่ะนะ เพราะที่จริงแล้วหลังจากที่ฉันเรียน ม.ต้น จบ ฉันจะย้ายมาเรียนต่อ ม.ปลาย ที่ โยโกฮามะ น่ะ
เนียมิ: เอ๋?! จริงเหรอเนี่ย??
มิมิ: จริงแท้แน่นอนเลยล่ะ แต่ต้องรอไปอีก 2 ปีนะ (เพราะตอนนี้ฉันเรียนอยู่ ม.2)
เนียมิ: อืม!! (＾Ｕ＾) ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนมีไฟในการลุยภารกิจกลับมาแล้วล่ะ!! ขอบใจมากเลยนะมิมิจัง!! (แล้วฉันจะรอเมื่อถึงตอนนั้นนะ)
มิมิ: อืม!! (＾Ｕ＾) ถ้าเธอกลับมาร่าเริงเหมือนเดิมได้ ฉันก็รู้สึกดีใจแล้วล่ะ (แต่อย่ากระโดดกอดอีกนะ...)
เนียมิ: เอาล่ะ ถ้างั้นพวกเราก็...
มิมิ/เนียมิ: ไปลุยกันเลย!! LET'S ADVENTURE!! (^_-)/☆\(-_^)
--------------------------------------------------------------------------------
「ดันเจี้ยนปอมปุรุน」
--------------------------------------------------------------------------------
หลังจากที่มิมิแก้ปัญหาของเนียมิได้สำเร็จแล้ว ทั้งสองก็ออกเดินทางกันต่อไป ด้วยความมุ่งมั่นที่จะไปให้ถึงจุดหมายของเกมป๊อปปินมิวสิกให้จงได้
และในระหว่างทางที่กำลังเดินไปเรื่อยๆ กันอย่างมีความสุขนั้น อยู่ดีๆ ก็เหมือนมีอะไรบางอย่างพุ่งลงมาจากฟ้า มาตกใส่กลางหน้าของเนียมิอย่างเต็มแรง จนเธอล้มลงไปนอนกองกลับพื้นอย่างรวดเร็ว
มิมิ: Σ( °Д°) เนียมิจัง!!
มิมิรีบเข้ามาดูเนียมิด้วยความตกใจ
มิมิ: เป็นอะไรหรือเปล่า??
เนียมิค่อยๆ ลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ ด้วยความเจ็บปวด
เนียมิ: โอ้ย... อะไรพุ่งลงมาใส่หน้าฉันเนี่ย
มิมิ: เธอโอเคใช่ไหม?
เนียมิ: อืม!! ฉันยังไหวอยู่ (‾◡◝)
มิมิ: ว่าแต่เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ?
แล้วจากนั้นทั้งสองก็สังเกตเห็นตัวอะไรบางอย่างที่หล่นอยู่บนพื้นตรงหน้า
มิมิ: Σ( °_°) นั่นมันตัวอะไรน่ะ??
เนียมิ: สงสัยคงเป็นตัวที่พุ่งลงมาใส่หน้าฉันเมื่อกี้นี้น่ะ
แล้วทั้งสองจึงลองเข้าไปดูใกล้ๆ พบว่าเป็นมนุษย์แคระตัวจิ๋วที่มีขนาดตัวประมาณฝ่ามือสองข้าง ซึ่งอยู่ในสภาพหมดสติ
"โอ้ย.. โอ้ย.."
ไม่นานนัก เขาก็ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ ด้วยความเจ็บปวด
มิมิ: เป็นอะไรหรือเปล่า??
"ฉันไม่เป็นไร แล้วพวกคุณเป็นใครกันเหรอ?"
มิมิ: พวกเราคือ มิมิ กับ เนียมิ เป็นป๊อปปินเพลเยอร์ แล้วเธอเป็นใครกันล่ะ?
จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นมา ก่อนที่จะเริ่มแนะนำตัว
"ฉันเป็นภูติดอกไม้น่ะ"
มิมิ: ภูติดอกไม้งั้นเหรอ?
"อืม! ^_^"
เนียมิ: แล้วเธอมีชื่อว่าอะไรล่ะ
"คือว่าฉันไม่มีชื่อหรอกนะ แต่ฉันเป็นชาวภูติดอกไม้ที่มีชื่อเผ่าพันธุ์ว่า "ฟูวาว่า" (Fuwawa) น่ะ"
เนียมิ: เอ๊!? หรือว่า... เธอทำงานอยู่ที่ร้านเต้าหู้นั่นใช่ไหม...? (ร้านเต้าหู้ ฟูจิวาระ)
"ไม่ใช่ๆ ฉันไม่ได้อยู่ที่ร้านเต้าหู้นะ ฉันอาศัยอยู่ใน "หมู่บ้านบุปผา" ที่อยู่ในป่าแถวๆ นี้น่ะ พวกเราชาว ฟูวาว่า จะเกิดมาจากเมล็ดพืช และเติบโตอยู่ในหมู่บ้านบุปผาที่อยู่ห่างไกลจากหมู่บ้านและเมืองของชาวมนุษย์"
มิมิ: หมู่บ้านบุปผา?
"อืม! ที่จริงแล้วตอนนี้ฉันกำลังตามหา "ประกายหยดแห่งพีชพรรณ" อยู่น่ะ เป็นหยดน้ำวิเศษที่สามารถใช้ฟื้นฟูบ่อน้ำในหมู่บ้านบุปผาให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้"
เนียมิ: หรือว่าที่หมู่บ้านบุปผาตอนนี้ของเธอจะ...
"ใช่แล้วล่ะ บ่อน้ำในหมู่บ้านเป็นแหล่งหล่อเลี้ยงอาหารที่สำคัญสำหรับพีชพรรณอย่างพวกเรามากๆ และตอนนี้น้ำในบ่อกำลังใกล้จะแห้งขอด ถ้าหากปล่อยไว้ละก็.. แม้แต่ทั้งหมู่บ้านบุปผาและชาวภูติดอกไม้ก็จะไม่เหลือแน่"
มิมิ: พวกเราจะช่วย
"เอ๊!?"
เนียมิ: ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวพวกเราจะช่วยกันหา "ประกายหยดแห่งพีชพรรณ" ให้อีกแรงนะ โอเคไหม?
"แต่ว่าเรื่องนี้มันเป็นหน้าที่เฉพาะชาวภูติดอกไม้เท่านั้นนะ และอีกอย่าง ตามปกติแล้วที่หมู่บ้านบุปผาจะไม่อนุญาตให้ชาวมนุษย์เข้าไปได้นะ ...เออ! จริงสิ ถ้างั้นพวกเธอก็ช่วยแสดงฝีมือให้ฉันเห็นก่อนจะได้หรือเปล่า?"
เนียมิ: หมายถึงป๊อปปินแบทเทิลน่ะเหรอ
"อืม! ถ้าพวกเธอชนะฉันได้ ฉันจะอนุญาตให้พวกเธอช่วยในภารกิจนี้เป็นกรณีพิเศษนะ"
มิมิ: งั้นได้เลย!
===== POP'N BATTLE =====
Mimi/Nyami vs Fuwawa
Bye Bye Love / 3rd Coast
===== END BATTLE =====
ผลการแข่งขัน มิมิกับเนียมิ เป็นฝ่ายชนะ
"ว้าว!! พวกเธอเก่งมากๆ เลยล่ะ ฉันยอมรับเธอเป็นพวกฉันเลยล่ะ!! ^o^"
มิมิ: งั้นฉันขอเรียกเธอว่า "ฟูวาว่า" ก็แล้วกันนะ เพราะเธอไม่มีชื่อให้เรียกนี่นา
"ได้สิ!"
เนียมิ: แล้วเจ้าประกายหยดน้ำที่ว่า มันอยู่ที่ไหนเหรอ?
"ตามฉันมาเลยค่ะ!!"
แล้วฟูวาว่าก็บินนำทางทั้งสองไปยังแหล่งที่อยู่ของไอเทมชิ้นนั้น
--------------------------------------------------------------------------------
ฟูวาว่า: ที่นี่แหละค่ะ
สถานที่ที่ฟูวาว่าพามา เป็นหน้าทางเข้าถ้ำที่อยู่ภายในป่าลึกแห่งหนึ่ง
มิมิ: อยู่ในนี่น่ะเหรอ
เนียมิ: เป็นดันเจี้ยนใช่ไหมเนี่ย?
ฟูวาว่า: อืม! ใช่แล้วล่ะ ที่นี่คือ "ดันเจี้ยนปอมปุรุน" (Pompurun Dungeon) เป็นที่อยู่อาศัยของเผ่าปอมปุรุน สิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างคล้ายกับหมี ซึ่งในนี้มีแอ่งน้ำที่เป็นแหล่งของ "ประกายหยดแห่งพีชพรรณ" อยู่
มิมิ: แล้วปอมปุรุนนี่ เป็นมิตรหรือศัตรูกันล่ะ?
ฟูวาว่า: เออ.. เท่าที่ฉันเคยได้ยินมา พวกเค้าเป็นมิตรนะ แต่ดูเหมือนว่าพวกเค้าจะไม่ยอมให้ใครมาเอา "ประกายหยดแห่งพีชพรรณ" ออกไปจากที่นี่น่ะ แต่ฉันก็ไม่รู้เหตุผลหรอกนะว่าทำไมถึงหวงมากขนาดนั้น
เนียมิ: งั้นก็แสดงว่าถ้าหากพวกเราตั้งใจจะเข้าไปเอาหยดน้ำนั้นมาจริงๆ พวกเค้าก็จะถือว่าพวกเราเป็นศัตรูในทันทีสินะ
ฟูวาว่า: ถูกต้องแล้วละจ๊ะ อันที่จริงเมื่อครู่นี้ ฉันเกือบจะได้หยดน้ำกลับมาแล้วนะ แต่ถูกพวกปอมปุรุนโจมตีซะก่อน ฉันก็เลยตัวลอยกระเด็นขึ้นไปบนท้องฟ้าเนี่ยแหละจ๊ะ
เนียมิ: แบบนี่เอง เธอก็เลยปลิวมาตกใส่หน้าฉันในตอนนั้นสินะ (￣_￣|||)
ฟูวาว่า: ต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะ มันบังคับร่างกายในระหว่างตัวปลิวไม่ได้เลยจริงๆ （＞人＜；）
มิมิ: ถ้าเธอเคยเข้ามาที่นี่แล้ว แถมยังเกือบได้หยดน้ำกลับมาด้วย ก็แปลว่าเธอรู้เส้นทางในนี้ดีอยู่แล้วใช่ไหม?
ฟูวาว่า: จ๊ะ! ...แต่ฉันคิดว่ารอบนี้พวกปอมปุรุนคงจะมีการวางกำลังป้องกันไว้อย่างแน่นหนาแน่นอนเลยล่ะ เพราะตอนที่ฉันเข้ามาครั้งแรก พวกปอมปุรุนยังไม่ได้สนใจอะไรฉันนะ จนกระทั่งมาเอาหยดน้ำออกไปนี่แหละ พวกมันก็เลยเริ่มไล่ตามล่าฉัน
แล้วเนียมิก็เริ่มคิดหาวิธีเข้าไป
เนียมิ: อืม..... ถ้าใช้กำลังกันแบบนี้ หรือว่าบางทีพวกเราต้องแปลงร่าง...?
มิมิ: แต่ฉันว่าพวกเราหาทางเข้าไปเอาหยดน้ำโดยไม่ต้องแปลงเป็นป๊อปเปอร์สดีกว่านะ เพราะฉันคิดว่าวิธีนี้มัน "โกง" เกินไปหน่อย และอีกอย่างก็มีแต่พวกเราเท่านั้นที่แปลงร่างได้ (ป๊อปปินเพลเยอร์คนอื่นๆ ไม่มีใครแปลงร่างได้หรอก)
เนียมิ: เออ.. นั่นสินะ
มิมิ: แล้วพวกปอมปุรุนพกอาวุธอะไรหรือเปล่า หรือว่าใช้แค่กายภาพโจมตี
ฟูวาว่า: เท่าที่จำได้ ไม่เห็นมีตัวไหนถืออาวุธกันเลยนะ แต่ตอนที่ฉันถูกโจมตีรู้สึกจะมีตัวหนึ่งใช้การคำรามใส่ฉันจนปลิวออกไปน่ะ (ปกติภูติดอกไม้จะมีน้ำหนักตัวเบามาก โดนลมแรงๆ เป่านิดหน่อยก็ปลิวแล้ว)
มิมิคิดอะไรอยู่สักพัก ก่อนที่จะพูดออกไป
มิมิ: แสดงว่าพวกมันใช้การโจมตีด้วยกายภาพสินะ งั้นเดี๋ยวพวกเราจะเข้าไปกันเอง ฉันนึกแผนการดีๆ ได้แล้วล่ะ ส่วนฟูวาว่าจังก็รอพวกเราอยู่ที่ปากถ้ำนะ
ฟูวาว่า: แต่ว่าเส้นทางข้างในมันค่อนข้างซับซ้อนนะ ฉันอยากจะช่วยนำทางพวกเธอต่อ
เนียมิ: ไม่เป็นไรหรอก พวกเราเคยลุยดันเจี้ยนมาหลายที่แล้ว และถ้าหากเธอตามพวกเราไปด้วย พวกปอมปุรุนก็จะมองพวกเราสองคนเป็นศัตรูแน่ๆ
มิมิ: ใช่! ฉันว่าเธอรออยู่ที่นี่เถอะนะ เดี๋ยวพวกฉันจะเอา "ประกายหยดแห่งพีชพรรณ" กลับมาได้แน่นอน!
ฟูวาว่า: งั้นก็... ขอให้โชคดีแล้วกันนะคะ
เนียมิ: อืม! แล้วเจอกันนะ!! (‾◡◝)
จากนั้นทั้งสองก็ได้เวลาเข้าไปยังภายในดันเจี้ยนปอมปุรุน เพื่อนำไอเทมเควสท์กลับออกมา
--------------------------------------------------------------------------------
บรรยายภายในดันเจี้ยนแห่งนี้ดูไม่ค่อยมืดมิดเท่าไหร่นัก ตลอดทางมีแสงสว่างจากธรรมชาติส่องลงมาตามร่องด้านบนของถ้ำเป็นระยะๆ
มิมิ: ฉันว่าที่นี่ดูไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่เลยนะ (ต่างจากที่ๆ เคยมาก่อนหน้านี้เยอะเลย)
เนียมิ: อืม.. ถ้าหากพวกเราเข้าไปอย่างเป็นมิตร พวกมันก็ไม่ทำร้ายเราใช่ไหมล่ะ?
มิมิ: คิดว่านะ...
และหลังจากที่เดินมาได้สักพัก ทั้งสองก็ได้พบกับปอมปุรุนตัวแรกของที่นี่จำนวนหนึ่งตัวที่กำลังเดินสวนทางมาพอดี
เมื่อทั้งสองฝ่ายเดินมาเจอกัน จึงหยุดเดินทั้งสองฝ่าย มิมิ เนียมิ มองปอมปุรุนอย่างใคร่รู้
"พวกเธอเป็นใครกัน?"
มิมิ: คือว่า... พวกเราอยากมาดูแอ่ง... เออ... อยากมาเที่ยวที่นี่ค่ะ
เนียมิ: ใช่ๆ ฉันอยากจะรู้จักกับพวกคุณมากๆ เลยล่ะ
ปอมปุรุนตัวนั้นจ้องมองทั้งสองอยู่พักหนึ่ง
"พวกเธอไม่มีแผนจะมาขโมยอะไรในนี้ใช่ไหม?"
มิมิ: ไม่เลยๆ พวกเราไม่มีทางขโมยของสาธารณะอยู่แล้วล่ะ ^_^
"ฉันขอเตือนอะไรก่อนนะ ถ้าหากพวกเธอคิดจะมาขโมย "ของศักดิ์สิทธิ์" ของพวกเราไปล่ะก็ พวกเธอจะต้องโดนลงทัณฑ์จากหัวหน้าเผ่าสถานหนักเลยล่ะ ...แต่ถ้าหากพวกเธอมาอย่างเป็นมิตรล่ะก็ พวกเราก็พร้อมยินดีต้อนรับเสมอเลย"
มิมิ: ค่ะ! พวกเราเข้าใจ
เนียมิ: พวกเราจะปฏิบัติตามกฎของที่นี่อย่างเคร่งครัดเลย ไม่ต้องห่วง
"งั้นฉันขอต้อนรับพวกเธอเข้าสู่ดันเจี้ยนปอมปุรุน เชิญเดินเล่นในนี้ได้ตามสบายเลยนะ"
มิมิ/เนียมิ: ค่ะ! (∩_∩)
จากนั้นปอมปุรุนตัวนั้นก็เดินจากไป ส่วนทั้งสองยกนิ้วโป้งให้กันก่อนที่จะเดินหน้าสำรวจกันต่อ
ระหว่างทางที่กำลังเดินไปนั้น ก็ได้พบกับปอมปุรุนตัวอื่นๆ อีกเล็กน้อย แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้สนใจอะไรทั้งสองมากนัก
จนในที่สุด ก็เดินเข้ามาจนถึงบริเวณที่คล้ายกับห้องโถงใหญ่ มีบ่อน้ำขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้า ซึ่งภายในบ่อมีแสงสว่างเรืองๆ ส่องออกมาบนผิวน้ำ และยังมีสายรุ้งอยู่เหนือบ่ออีกด้วย
เนียมิ: โห้!! สวยมากเลยล่ะ （⊙ｏ⊙）
มิมิ: ต้องเป็นที่นี่ไม่ผิดแน่ๆ เลย
แล้วทั้งสองก็มองหันไปมารอบๆ เพื่อเช็คว่ามีใครอยู่ในบริเวณนั้นไหม แล้วจากนั้นพวกเธอก็ได้พบกับบุคคลที่คุ้นเคย
เนียมิ: Σ( °_°) นั่นมัน...
มิมิหันมามองตามทิศทางที่เนียมิมองไป ก็พบว่าเป็น "โรบินจอนท์" นั่นเอง
มิมิ/เนียมิ: โรบินจอนท์!!
ทั้งสองตะโกนออกมาพร้อมกัน ทำให้เขาต้องหันมามอง
โรบินจอนท์: อ้าว!! มิมิ เนียมิ
แล้วทั้งสองจึงเดินเข้าไปหาโรบินจอนท์
โรบินจอนท์: ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ พวกเธอมาทำอะไรที่นี่กันเหรอ?
มิมิ: พวกเรามาตามหา "ประกายหยดแห่งพีชพรรณ" กันค่ะ
เมื่อเขาได้ยินชื่อไอเทม เขาก็ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย
โรบินจอนท์: Σ( °_°) ไม่จริงน่ะ? พวกเธอก็มาหาไอเทมเดียวกันเหรอนี่!?
มิมิ: ค่ะ! บังเอิญจังเลยนะ
เนียมิ: แล้วคุณจะเอาไปทำอะไรงั้นเหรอ?
โรบินจอนท์: คือผมจะเอาไปทำวิจัยน่ะ เพราะได้ยินมาว่า "ประกายหยดแห่งพีชพรรณ" มีคุณสมบัติลึกลับบางอย่างที่เป็นประโยชน์ต่อการเพาะปลูกพืชอยู่ด้วย
เนียมิ: ส่วนพวกเราจะเอาไปช่วยเหลือภูติดอกไม้นะ
โรบินจอนท์: ภูติดอกไม้.. งั้นเหรอ?
แล้วมิมิก็เล่าเรื่องราวของหมู่บ้านบุปผาให้เขาฟัง
โรบินจอนท์: โห.. มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย...
มิมิ: ที่จริงพวกเราเดินทางมากับภูติดอกไม้ด้วยนะคะ แต่พวกเราสั่งให้เค้ารออยู่ด้านนอกไปก่อน เพื่อความปลอดภัย
เนียมิ: แล้วบ่อนี้ ก็คือน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่พวกเราต้องการสินะ
โรบินจอนท์: ใช่แล้วล่ะ บ่อนี่แหละคือ "ประกายหยดแห่งพีชพรรณ" แต่ฉันลองตักขึ้นมาดูแล้ว มันตักไม่ขึ้นเลย...
เนียมิ: หมายความว่ายังไง?
โรบินจอนท์: พวกเธอก็ลองเอามือจุ่มลงไปในน้ำดูสิ
แล้วเนียมิก็ลองเดินเข้าไปใช้มือตักน้ำในบ่อขึ้นมา พบว่าหยดน้ำทั้งหมดที่ตักขึ้นมาจางหายไปในทันที
เนียมิ: น้ำแห้งไปจากมือทันทีเลย Σ( °Д°)
มิมิ: เอ๊หรือว่า ถ้าฟูวาว่าจังตักมันขึ้นมาได้.. ก็แปลว่าน้ำในบ่อนี้ตักได้เฉพาะภูติดอกไม้เท่านั้น...?
เนียมิได้เดินกลับไปรับตัวฟูวาว่าเข้ามาภายในดันเจี้ยน โดยที่เธอได้ซ่อนตัวฟูวาว่าไว้ในกระเป๋าเป้
เวลาผ่านไป 15 นาที หลังจากที่่เนียมิเดินกลับมาที่บ่อน้ำ
ฟูวาว่า: เฮ้อ... ฉันเกือบจะตายอยู่แล้ว... ::>_<:: (หายใจไม่ออก)
เนียมิ: โทษทีด้วยนะ เพราะถ้าไม่ซ่อนตัวละก็ พวกมันก็จะไล่ล่าเราทันทีเลยล่ะ
ฟูวาว่า: ฉันลืมบอกไปเลยว่าน้ำในบ่อนี้จะตักขึ้นมาได้เฉพาะภูติดอกไม้เท่านั้นนะ
แล้วฟูวาว่าก็จัดการตักน้ำในบ่อขึ้นมา ส่วนมิมิกับโรบินจอนท์ก็นำขวดมาใส่น้ำที่เธอตักขึ้นมาให้ โดยที่หยดน้ำภายในขวดไม่แห้งหายไป
ฟูวาว่า: เอาล่ะ ใช้แค่เพียงหยดเดียวก็ฟื้นฟูน้ำในหมู่บ้านให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แล้วล่ะ
โรบินจอนท์: แต่ฉันอยากได้อีก
มิมิ: เอ๊!?
โรบินจอนท์: ฉันอยากได้น้ำจนเต็มขวด เธอช่วยตักเพิ่มให้อีกได้ไหม?
ฟูวาว่า: เออ... ได้ค่ะ...
ฟูวาว่ารู้สึกประหลาดใจ แต่ก็ตัดสินใจทำตามคำสั่ง
การตักในครั้งนี้ใช้เวลาค่อนข้างนานกว่าจะเต็มขวด เพราะเธอสามารถตักขึ้นมาได้เพียงแค่ครั้งละ 10 มิลลิลิตรเท่านั้น
โรบินจอนท์: เอาล่ะ พวกเราได้ไอเทมตามที่ต้องการแล้ว
"พวกเจ้ามาขโมยหยดน้ำศักดิ์สิทธิ์กันสินะ?"
เสียงของปอมปุรุนตัวหนึ่งตะโกนขึ้นมา และเมื่อหันไปมอง ก็พบกับกลุ่มของปอมปุรุนจำนวนมากที่มาล้อมรอบ
เนียมิ: เป็นเพราะนายทำเสียเวลาแท้ๆ เลย พวกเราเลยโดนล้อมเลยเห็นไหม!! (╬▔皿▔)╯
โรบินจอนท์: แฮะๆ (￣▽￣)~* ขอโทษด้วยนะ
แล้วเนียมิจึงพยายามมองหาทางหนี แต่ก็ไม่มีทางให้หนีได้เลย
"นั่นมันภูติดอกไม้ตัวที่พวกเราไล่ไปเมื่อกี้นี่ แสดงว่าพวกเจ้ามาช่วยภูติดอกไม้ขโมยหยดน้ำกันสินะ?"
มิมิ: คือพวกเราไม่ได้ตั้งใจจะมาขโมยนะคะ พวกเรามีสาเหตุที่อธิบายได้
"แต่ถึงยังไงมันก็เท่ากับขโมยอยู่ดีนั่นแหละ รู้ไหม "ประกายหยดแห่งพีชพรรณ" น่ะ มันเป็นของพวกเรามาตั้งแต่แรกแล้ว แต่เคยถูกพวกภูติดอกไม้พยายามทำสงครามเพื่อที่จะแย่งชิงน้ำในบ่อนี้ไป"
ฟูวาว่า: ไม่ใช่นะ! พวกเราไม่ได้ตั้งใจจะทำสงคราม แต่เป็นเพราะพวกปอมปุรุนเองนั่นแหละที่มาแย่งชิงน้ำในหมู่บ้านของพวกเราไป
เนียมิ: เอ๊!? มันยังไงกันแน่เนี่ย ชักจะงงไปหมดแล้ว (。>︿<)
ฟูวาว่า: เรื่องนั่นเอาไว้ฉันเล่าให้ฟังทีหลังแล้วกัน ตอนนี้พวกเราต้องรีบหาทางหนีกันก่อนดีกว่า
เนียมิ: แต่ว่าจะให้หนียังไงล่ะ...? (ล้อมซะเยอะเลย...)
มิมิ: งั้นเอาอย่างนี้ ถ้าหากพวกเราชนะการแข่งป๊อปปินแบทเทิลได้ พวกคุณก็ต้องยอมมอบหยดน้ำในขวดนี้ให้กับพวกเรานะ?
"จะเอาอย่างนั้นเหรอ... ได้สิ! แต่ถ้าหากพวกเจ้าเป็นฝ่ายแพ้ละก็ ฉันจะขอตัดหัวภูติดอกไม้ไปประจานก็แล้วกันนะ ตกลงไหม?"
มิมิ: ตกลงไหม ฟูวาว่าจัง?
ฟูวาว่า: โอเค!! ถ้าเพื่ออนาคตของเผ่าฟูวาว่าละก็ ไม่ว่าจะเป็นหรือตายยังไง ฉันก็จะต้องเอาหยดน้ำกลับไปให้ได้เลย!!
"งั้นพวกเราจะให้พวกเจ้ามาแข่งกับหัวหน้าเผ่าของเราก็แล้วกันนะ เอ้า!! เชิญเลย!!"
แล้วจากนั้นก็มีปอมปุรุนตัวยักษ์เดินออกมา โดยในระหว่างที่เดินมาพื้นก็สะเทือนไปตลอดทาง ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเธอและเขา
โรบินจอนท์: มิมิ เนียมิ สู้เค้านะ..!!
มิมิ/เนียมิ: อืม!! (∩_∩)
"ถ้างั้นก็เริ่มการแข่งได้!! Let's pop'n music!"
===== POP'N BATTLE =====
Mimi/Nyami vs Pompurun
DROP / dj TAKA feat.Kanako Hoshino
===== END BATTLE =====
ผลการแข่งขัน มิมิกับเนียมิ เป็นฝ่ายชนะ
เมื่อทางฝั่งปอมปุรุนทราบผลการแข่งขัน ปอมปุรุนทุกตัวก็เกิดอาการอึ้งสุดขีด ก่อนที่จะค่อยๆ เดินถอยหลังออกห่างจากหัวหน้าปอมปุรุนไปอย่างช้าๆ และสุดท้ายปอมปุรุนทุกตัวก็วิ่งหนีไปในที่สุด เหลือเพียงแค่ตัวหัวหน้าที่ยังอยู่เท่านั้น
เนียมิ: ฮ่าๆๆ ^_^ ยอมแพ้กันแล้วสินะ
ปอมปุรุน: เออ.. ต้องขอโทษด้วยนะ
ฟูวาว่า: เอ๊?
ปอมปุรุน: ที่จริงแล้ว.. พวกเราไม่ได้ตั้งใจจะมาแย่งชิงถ้ำแห่งนี้ไปจากพวกภูติดอกไม้หรอกนะ เรื่องนั้นมันมีสาเหตุอยู่ (´。＿。｀)
มิมิ: หมายความว่ายังไงเหรอฟูวาว่าจัง?
ฟูวาว่า: อืม! จริงๆ แล้วถ้ำนี้เคยเป็น "บ้านเกิด" ของพวกเรามาก่อนน่ะ
มิมิ/เนียมิ: เอ๋!? จริงเหรอเนี่ย!?
ปอมปุรุน: ถูกต้องแล้ว ที่จริงแล้วเมื่อสมัยก่อนที่นี่คือ "เมืองบุปผา" อันเป็นถิ่นฐานเดิมของเหล่าภูติดอกไม้ ในตอนนั้นพวกเราเผ่าปอมปุรุนกำลังร่อนเร่แสวงหาความมั่งคั่ง เนื่องจากถิ่นเดิมที่พวกเราเคยอยู่ได้ล่มสลายไปจากปัญหาการขาดแคลนอาหารและทรัพยากรต่างๆ จนกระทั่งมาพบกับ "อาณาจักรบุปผา" แห่งนี้ ตอนนั้นพวกเราหิวโหยมากหลังจากที่เดินทางมานาน และได้ยินมาว่าที่นี่มีบ่อน้ำวิเศษที่สามารถฟื้นฟูความกระหายและรักษาแผลได้ด้วยการดึ่มเข้าไปเพียงหยดเดียว ฉันจึงขออนุญาตกับหัวหน้าเผ่าดอกไม้เพื่อขอดึ่มน้ำในบ่อน้ำวิเศษ แต่ก็ถูกปฏิเสธกลับมา พวกเราจึงตัดสินใจใช้กำลังโจมตีอาณาจักรบุปผาจนสามารถยึดครองมาได้สำเร็จ ในขณะที่เผ่าดอกไม้ก็ได้ยอมถอยร่นออกไปจากที่นี่ทั้งหมด และที่นี่ก็ได้กลายมาเป็น "ดันเจี้ยนปอมปุรุน" แหล่งอยู่อาศัยถาวรแห่งใหม่ของพวกเรานับแต่นั้นมา...
[เพลงประกอบ Proposed, Flower, Wolf / ReX]
ฟูวาว่า: และหลังจากที่พวกเราเผ่าดอกไม้ได้ยอมสละอาณาจักรหลังจากที่ถูกโจมตีเแล้ว พวกเราก็ได้ย้ายถิ่นฐานไปสร้างอาณาจักรแห่งใหม่ขึ้นมาทดแทนคือ "หมู่บ้านบุปผา" และเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยอีก พวกเราจึงตัดสินใจสร้างมันไว้ในป่าแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างไกลจากโลกภายนอก และผู้ที่จะเข้ายังอาณาจักรนี้ได้นั้นต้องเป็นคนที่มีจิตใจบริสุทธิ์เท่านั้น อาจจะเรียกได้ว่าหมู่บ้านบุปผาแห่งใหม่เป็นแดนลับแลโดยสมบูรณ์ก็ว่าได้ ...แต่ทว่าปัญหาใหญ่ก็เกิดขึ้น เพราะทรัพยากรที่สำคัญต่อการดำรงชีพของพวกเราคือ "บ่อน้ำแห่งพีชพรรณ" มีปริมาณจำกัด เนื่องจากน้ำที่ใช้ในบ่อของอาณาจักรใหม่นี้เป็นการนำ "ประกายหยดแห่งพีชพรรณ" จากอาณาจักรเก่ามาสร้างอีกที จึงทำให้ในแต่ละปีต้องหาตัวแทนชาวภูติดอกไม้เพื่อไปทำภารกิจนำ "ประกายหยดแห่งพีชพรรณ" จากอาณาจักรเก่ากลับมาเติมน้ำในบ่อ เพื่อให้เผ่าพันธุ์ยังคงสืบอยู่ได้ต่อไป ซึ่งก็มีทั้งสำเร็จและล้มเหลว และในบางครั้งที่ล้มเหลว พวกเราก็ต้องสูญเสียภูติดอกไม้ไปชีวิตหนึ่งเลยก็มี ...เรื่องราวทั้งหมด มันก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ <(＿ ＿)>
[END MUSIC]
มิมิ: พอได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ก็รู้สึกเศร้าแทนฟูวาว่าจังจริงๆ (ノへ￣、)
เนียมิ: แล้วมันมีวิธีที่ทำให้น้ำในบ่อคงอยู่ตลอดไปได้หรือเปล่า?
ฟูวาว่า: ที่จริงแล้วไม่ใช่ว่าจะไม่มีเลยนะคะ แต่ว่ามันเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยน่ะสิ เพราะ "บ่อน้ำแห่งพีชพรรณ" ในอาณาจักรเก่าที่น้ำในบ่อไม่มีวันหมด ถูกสร้างขึ้นมาโดยเทพธิดาผู้ให้กำเนิดเผ่าพันธุ์ภูติดอกไม้ และเทพธิดาที่ว่าก็กำลังหลับไหลอยู่ใน "พื้นที่ลึกลับ" ภายในอาณาจักรเก่าที่ไม่มีใครเคยเข้าไปได้มาก่อนค่ะ
เนียมิ: "พื้นที่ลึกลับ" งั้นเหรอ?
ปอมปุรุน: คงจะหมายถึง เกาะเล็กๆ ที่อยู่อีกฝั่งของบ่อนั่นแหละ ดูนั่นสิ
ปอมปุรุนชี้ไปทางบ่อน้ำ ซึ่งมีพื้นเกาะเล็กๆ อยู่ที่จุดไกลสุดของบ่อ
เนียมิ: จริงด้วย มีพื้นเกาะเล็กๆ อยู่ตรงนั้นด้วยล่ะ!
ปอมปุรุน: ที่จริงพวกเราเคยลองไปสำรวจดูตรงเกาะนั้นแล้วนะ แต่ว่าก็ไม่มีอะไรที่น่าดูเป็นทางเข้าไปยัง "พื้นที่ลึกลับ" ได้เลย
มิมิ: งั้นก็คงต้องมีวิธีสักอย่างที่ทำให้เข้าไปยัง "พื้นที่ลึกลับ" ได้?
"เจ้าต้องการสร้างบ่อน้ำแห่งพีชพรรณยังอาณาจักรแห่งใหม่ที่ย้ายไปสินะ"
อยู่ๆ ก็มีเสียงลึกลับดังขึ้นมา
"ห๊ะ??"
ทุกคนที่ได้ยินอุทานออกมาพร้อมกัน
"ข้าได้ยินสิ่งที่พวกเจ้าเล่ามาทั้งหมดแล้ว ชาวเผ่าดอกไม้กำลังตกที่นั่งลำบากจากการขาดแคลนแหล่งทรัพยากรถาวร เพราะฉะนั้นแล้ว ข้าจะช่วยเหลือเจ้า"
แล้วทันใดนั้น ตัวของฟูวาว่าก็เปล่งแสงสว่างออกมา ก่อนที่จะลอยไปยังฝั่งบ่อน้ำ และลอยผ่านทะลุผนังตรงเกาะกลางน้ำที่อยู่ลึกสุดของฝั่งไป
มิมิ: ฟูวาว่าจัง ลอยทะลุเข้าไปยังผนังตรงเกาะนั้นด้วยล่ะ!!
เนียมิ: หรือว่าด้านหลังของผนังนั่นจะเป็น "พื้นที่ลึกลับ" ?!
--------------------------------------------------------------------------------
ทางด้านฟูวาว่า ได้ถูกส่งมายังห้องๆ หนึ่งที่อยู่ด้านหลังของผนังที่ลอยทะลุมา
"เจ้าคือผู้กล้าที่อาสาทำภารกิจฟื้นฟูน้ำในบ่อพีชพรรณที่อยู่ในอาณาจักรแห่งใหม่ของพวกเธอสินะ.."
สิ่งที่เธอเห็นตรงหน้าเป็นแท่งคริสตัลสีรุ้งขนาดใหญ่ ซึ่งภายในแท่งคริสตัลมีภูตินางฟ้าตัวหนึ่งอยู่ภายในนั้น
ฟูวาว่า: เธอคือ...
"ข้าคือเทพธิดาแห่งเผ่าดอกไม้ ชื่อ "โนโนะ" ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
ฟูวาว่า: ที่นี่เองน่ะหรอก "พื้นที่ลึกลับ" ของเทพธิดาที่ชาวดอกไม้เค้าร่ำลือกัน?
โนโนะ: ใช่แล้วจ๊ะ ที่นี่เป็นที่สถิตของข้าเอง หลังจากที่ข้าได้ให้กำเนิดและสร้างอาณาจักรบุปผาขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว ข้าก็ได้ทำการปิดผนึกตัวเองไว้ในห้องลับแห่งนี้ไง
ฟูวาว่า: แล้วทำไมท่านต้องปิดผนึกตัวเองด้วยล่ะ? จะมาอยู่เป็นประมุขประจำเผ่าก็ได้นี่นา
โนโนะ: ก็เพราะ "บ่อน้ำแห่งพีชพรรณ" จำเป็นจะต้องใช้พลังจากคริสตัลสีรุ้งนี้ในการขับเคลื่อนให้น้ำในบ่อคงอยู่ไปตลอดยังไงล่ะ ซึ่งคริสตัลแท่งนี้ที่จริงแล้วเป็นพลังทั้งหมดที่ข้าได้ปลดปล่อยออกมา ถ้าหากไม่มีข้าอยู่ล่ะก็ น้ำในบ่อก็จะมีโอกาสหมดไปในสักวันหนึ่งอย่างแน่นอน
ฟูวาว่า: แบบนี้นี่เอง ท่านก็เลยออกไปไหนไม่ได้สินะคะ เพราะต้องคอยมอบพลังให้กับน้ำในบ่อตลอดเวลา
โนโนะ: ถูกต้องแล้วจ๊ะ ...เอาล่ะ เดี๋ยวข้าจะแบ่งพลังให้ส่วนหนึ่งก็แล้วกันนะ
ทันใดนั้นบริเวณผิวคริสตัลจุดหนึ่งก็มีเศษก้อนเล็กๆ หลุดแตกออกมา
โนโนะ: เจ้าต้องนำก้อนคริสตัลชิ้นนี้ไปใส่ลงในบ่อน้ำแห่งใหม่ของพวกเจ้า แล้วน้ำในบ่อจะคงอยู่ไปชั่วนิรันดร์เช่นเดียวกับที่นี่
ฟูวาว่ารับก้อนคริสตัลชิ้นนั้นไว้
ฟูวาว่า: ขอบคุณท่านมากๆ เลยค่ะ ...แต่ว่าท่านจะไม่ย้ายไปอยู่ที่อาณาจักรใหม่ด้วยกันเหรอค่ะ?
โนโนะ: ไม่หรอกจ๊ะ ข้าต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป เพื่อรักษาพลังของบ่อน้ำให้คงอยู่ไว้ และพลังที่อยู่ในคริสตัลก้อนนั้นก็เชื่อมต่อกับข้าตลอดเวลาด้วยนะ ก็ให้คิดซะว่าน้ำในบ่อแห่งใหม่มีข้าสถิตอยู่ด้วยก็แล้วกันนะ!
ฟูวาว่า: ค่ะ!!
โนโนะ: ก็เอาเป็นว่าตอนนี้หมดธุระเรียบร้อยแล้วนะ แล้วพบกันใหม่นะ!
--------------------------------------------------------------------------------
จากนั้นฟูวาว่าก็ถูกส่งกลับไปหาพวกมิมิอีกครั้ง
เนียมิ: เป็นยังไงมั้ง?
มิมิ: ได้เจอกับเทพธิดาหรือเปล่า??
ฟูวาว่า: เจอสิ ตัวเป็นๆ เลยล่ะ และท่านเทพธิดาก็ได้มอบนี่มาให้ด้วย
ฟูวาว่านำก้อนคริสตัลมาให้ทั้งสองดู
มิมิ: นั่นมันอะไรน่ะ?
ฟูวาว่า: เป็นก้อนคริสตัลสำหรับฟื้นฟูน้ำในบ่อที่ "หมู่บ้านบุปผา" น่ะ แต่ว่าต่างจาก "ประกายหยดแห่งพีชพรรณ" ตรงที่จะทำให้น้ำในบ่อคงอยู่ไปตลอดไม่มีวันหมดด้วยนะ
มิมิ: งั้นแบบนี้ก็หมายความว่า...! ตั้งแต่นี้ไปก็ไม่ต้องกลับมาที่ดันเจี้ยนนี้อีกแล้วสินะ
ฟูวาว่า: อืม!! (∩_∩)
--------------------------------------------------------------------------------
หลังจากที่หมดธุระในดันเจี้ยนแล้ว พวกมิมิก็ออกมาด้านนอก อยู่ที่ตรงหน้าทางเข้า โดยมีกลุ่มปอมปุรุนมาอำลา
ปอมปุรุน: ต้องขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมาด้วยจริงๆ นะ พวกเราไม่ได้มีเจตนาจะรุกรานอาณาจักรของพวกเธอเลย
ฟูวาว่า: อืม!! (∩_∩) ฉันยกโทษเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ก็แล้วกัน ตอนนี้ที่นี่ก็คือบ้านของพวกเธอจริงๆ แล้วล่ะ
ปอมปุรุน: แต่นั้นมันคำพูดของฉันต่างหากล่ะ...
แล้วทั้งสองก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
เนียมิ: จากคู่อริในวันวาน กลายมาเป็นเพื่อนรักในวันนี้แล้วแฮะ ^_^;
มิมิ: ถ้างั้นพวกเราก็ขอตัวลาแล้วนะ
ปอมปุรุน: อืม!! แล้วเจอกันใหม่นะ!!
พวกปอมปุรุนอำลาส่งท้ายในระหว่างที่พวกมิมิเดินจากไป
เนียมิ: เอาล่ะ ตอนนี้พวกเราก็รีบไป "หมู่บ้านบุปผา" กันเลยดีกว่า!!
โรบินจอนท์: เดี๋ยวก่อนสิ แล้วฉันล่ะ??
โรบินจอนท์ที่ยังคงยืนอยู่ตรงหน้าพวกปอมปุรุนตะโกนถามขึ้นมา
ฟูวาว่า: เสียใจด้วยนะ คุณมีจิตใจด้านมืดที่โลภมากเกินไป คุณเข้าไปยังหมู่บ้านบุปผาไม่ได้หรอกนะ..!
โรบินจอนท์: โธ่... แล้วกัน ( T﹏T )
เนียมิ: งั้นพวกเราก็ไปแล้วนะ แล้วเจอกันใหม่นะโรบินจอนท์!!
เนียมิกล่าวครั้งสุดท้ายก่อนที่ทั้งหมดจะจากไป
--------------------------------------------------------------------------------
และแล้วทั้งสองก็เดินทางมาถึง หมู่บ้านบุปผา ดินแดนลึกลับที่อยู่ที่ไหนสักแห่งในป่าของพีชทาวน์ ซึ่งอยู่ห่างไกลจากหมู่บ้านของผู้คน
ฟูวาว่า: ที่นี่แหละคือบ้านใหม่ของพวกเรา
มิมิ: โห้!! สวยมากเลยล่ะ!!
บรรยายภายในหมู่บ้านเป็นลักษณะหมู่บ้านใจกลางป่าโล่ง บริเวณรอบๆ หมู่บ้านเต็มไปด้วยพืชพรรณและดอกไม้หลากสีมากมาย และยังเต็มไปด้วยกลิ่นหอมจากดอกไม้และอากาศบริสุทธิ์ ทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่มีความสุขมาก
เนียมิ: มีดอกไม้เต็มไปหมดเลยล่ะ แถมอากาศที่นี่ก็ดีมากด้วย
มิมิ: แต่ว่าพืชส่วนใหญ่ก็อยู่ในสภาพใกล้เหี่ยวเฉาเต็มทีแล้วนะ
ฟูวาว่า: อืม!! เป็นเพราะไม่มีน้ำจากบ่อพีชพรรณไปหล่อเลี้ยงน่ะ
และหลังจากที่เดินต่อมาได้สักพัก ก็มีภูติดอกไม้จำนวน 2 ตัวสังเกตเห็นฟูวาว่าบินผ่านมาแถวนั้นพร้อมกับ มิมิ เนียมิ ที่เดินตามมาด้วย
"Σ( °_°) ฟูวาว่า?"
แล้วภูติดอกไม้ 2 ตัวนั้นก็บินเข้ามาหาฟูวาว่า โดยคุยกันเป็นภาษาถิ่น
"ฟูวาฟูวา ฟูวาว่า" (กลับมาแล้วเหรอ ฟูวาว่าจัง)
ฟูวาว่า: ฟูวา!! ฟูวาฟูวาฟูวา (อืม!! ฉันได้ไอ้นี้มาแล้วล่ะ)
ฟูวาว่านำก้อนคริสตัลมาให้ภูติดอกไม้ทั้งสองดู
"ฟูวา?" (ก้อนหิน?)
ฟูวาว่า: ฟูวาฟูวา ฟูฟูวาวา ฟูวาฟูวาฟูวาฟูวาฟูวา ฟูวาฟูวาวาวาฟูวา (ไม่ใช่ๆ มันคือคริสตัลที่ทำให้น้ำในบ่อฟื้นฟูกลับมา แถมยังทำให้น้ำคงอยู่ได้อย่างถาวรด้วยน่ะ)
"ฟูวา!?" (เอ๊! จริงเหรอเนี่ย!?)
ฟูวาว่า: ฟูวา!! (∩_∩) (อืม!! (∩_∩))
เนียมิ: เออ... เค้าคุยอะไรกับเธอเหรอ? ฟังไม่รู้เรื่องเลย
ฟูวาว่า: พวกเค้าต้อนรับฉันกลับมาน่ะ
จากนั้นทั้งสามก็เดินทางต่อไป จนมาถึงบ่อน้ำแห่งพีชพรรณ เป็นบ่อน้ำที่ดูคล้ายกับทะเลสาบขนาดใหญ่
ฟูวาว่า: ที่นี่แหละ บ่อน้ำแห่งพีชพรรณประจำหมู่บ้าน
มิมิ: ใกล้จะแห้งจนเกือบหมดแล้ว.. (⊙_⊙;)
แล้วฟูวาว่าก็นำก้อนคริสตัลโยนลงไปในบ่อ แล้วจากนั้นก็เกิดแสงขึ้นที่ก้อนคริสตัล ก่อนที่คริสตัลจะปล่อยมวลน้ำออกมาเติมน้ำในบ่อจนกลับมาอยู่ในสภาพสมบูรณ์อีกครั้ง
[เพลงประกอบ Blue Feather / BINECKS]
และพืชพรรณที่อยู่ภายในหมู่บ้านก็กลับมาอยู่ในสภาพเบ่งบานอีกครั้ง
มิมิ: ว้าว!! ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วล่ะ!! (∩_∩)
มิมิกับเนียมิ ได้รับสแตมป์ดวงที่ 6 เรียบร้อยแล้ว!!
--------------------------------------------------------------------------------
หลังจากที่เสร็จสิ้นภารกิจแล้ว ก่อนที่ทั้งสองจะจากไป เหล่าภูติดอกไม้ก็ได้มาร่วมกันอำลา
ฟูวาว่า: ต้องขอบคุณพวกท่านทั้งสองมากๆ เลยนะคะที่ช่วยพวกเรา ถ้าหากไม่ได้ท่านทั้งสองช่วยไว้ล่ะก็ คงไม่มีทางทำสำเร็จได้ถึงขนาดนี้หรอกคะ
เนียมิ: แฮะๆ ขอบคุณสำหรับคำชมนะ ^_^
ฟูวาว่า: และเพื่อเป็นการตอบแทนที่ช่วยเหลือหมู่บ้านไว้ ฉันให้นี่นะ
ฟูวาว่านำดอกไม้ช่อหนึ่งมาให้ทั้งสอง
มิมิ: ว้าว!! น่ารักมากเลยล่ะ
ฟูวาว่า: เป็นดอกไม้นำโชคที่ว่ากันว่า จะทำให้สมหวังในความรักได้ด้วยนะ
มิมิ: โห้!! จริงเหรอเนี่ย ขอบใจนะ *^_^*
เนียมิ: เอาล่ะ พรุ่งนี้ก็ได้เวลาไปสอบระดับ 7 กันแล้วนะ มิมิจัง
มิมิ: อืม!! พรุ่งนี้มาสู้กันให้เต็มที่เลย (∩_∩)
มิมิ/เนียมิ: โอ้!!! \^o^/
[END MUSIC]
>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<