มาแล้ว Trailer ตัวอย่างเกมเพลย์ของ Cotton Rock 'n' Roll

ดูเหมือนว่ากระแสของเกมแนวยานยิงจะกลับมาคึกคักบ้างแล้ว หลังจากที่เรามี R-Type Final 2 จาก Granzella ออกวางจำหน่ายไปเมื่อช่วงเดือนเมษายนที่ผ่านมาและได้รับความนิยมอย่างสูง โดยคราวนี้ทางผู้พัฒนา Success ได้เปิดเผยวิดีโอเกมเพลย์ล่าสุดของเกม Cotton Rock 'n' Roll ออกมาให้รับชมกันแล้ว



โดยรวมถือว่าน่าสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว แม้ว่ากราฟิกอาจจะดูตกยุคไปบ้างหากนำไปเทียบกับ R-Type Final 2 และ Natsuki Chronicles ที่ออกมาก่อนหน้านี้ แต่หากเป็นในส่วนของฉากคัตซีนล่ะก็ถือว่าทำออกมาได้สวยงามราวกับกำลังดูอนิเมะเลยทีเดียว

ตัวเกมมีกำหนดออกในญี่ปุ่นสำหรับเกมตู้ในช่วงฤดูร้อน 2021 ตามด้วย PlayStation 4 และ Switch ในวันที่ 23 ธันวาคม 2021 และทั่วโลกสำหรับ PC (Steam) ในช่วงต้นปี 2022 ครับ (ปล. หวังว่าเวอร์ชั่น PC คงไม่ถูกเลื่อนแบบไม่มีกำหนดเหมือนภาครีบูทนะ?)

pop'n music RESPECT : STAGE 16 「เทศกาลไหว้พระอาทิตย์」

เช้าวันต่อมา ทั้งสองก็เดินทางเข้ามายังหมู่บ้านบอนเต้เพื่อหาภารกิจต่อไป ซึ่งเป็นภารกิจสุดท้ายของเมืองนี้แล้ว ก่อนที่พวกเธอจะได้ไปปะทะกับป๊อปปินลีดเดอร์ประจำเมืองนี้

มิมิ: เผลอแป๊ปเดียวก็จะได้ไปสู้กับลีดเดอร์ของเมืองที่ 2 แล้วนะ

เนียมิ: อืม! รู้สึกว่าเวลามันผ่านไปไวมากๆ เลยล่ะ

มิมิ: นั่นสินะ ภารกิจแต่ละอย่างของที่นี่ทั้งยากเย็นและยาวนาน แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนกับว่ามันเพิ่งจะเริ่มต้นเองจริงๆ ^_^

เนียมิ: แต่ภารกิจเมื่อวานนี้สนุกที่สุดตั้งแต่ที่มาที่เกาะนี้เลยเนอะ

มิมิ: อืม! ตื่นเต้นสุดๆ เหมือนอยู่ในหนังผจญภัยเลยล่ะ! (แต่ฉันก็ไม่ชอบความมืดจริงๆ นั่นแหละ)

เนียมิ: เอาล่ะ เหลืออีกแค่ภารกิจเดียว ก็จะได้ไปสู้กับลีดเดอร์คนที่ 2 แล้ว วันนี้ลุยกันให้เต็มที่เลยนะ!

มิมิ: โอ้!! (＾Ｕ＾)ノ

จากนั้นทั้งสองก็เริ่มเดินสำรวจเมืองไปเรื่อยๆ แล้วสักพักทั้งสองก็พบกับคนที่กำลังยืนแจกใบปลิวให้กับคนที่เดินผ่านไปมาแถวนั้นอยู่

เนียมิ: นั่นมีอะไรกันน่ะ??

มิมิ: ลองเข้าไปดูกันเถอะ!

แล้วทั้งสองจึงเดินเข้าไปหาคนแจกใบปลิว

"เชิญเลยจ้า ช่วงเย็นวันนี้จะมีการจัดงานเทศกาลด้วยนะ!"

มิมิ: งานเทศกาลเหรอค่ะ?

"ใช่แล้วจ๊ะ เป็นงานเฉลิมฉลองที่มีเพียงแค่ปีละครั้ง ถ้าสนใจก็ลองไปเข้าร่วมงานกันได้เลยนะ!"

แล้วเธอก็ส่งใบปลิวของงานเทศกาลให้กับมิมิ เนียมิจึงเข้ามาดูด้วย

มิมิ: "งานเทศกาลไหว้พระอาทิตย์ประจำหมู่บ้านบอนเต้" ฟังดูน่าสนุกดีนี่!

เนียมิ: แต่ว่าตอนนี้พวกเรากำลังหาภารกิจอยู่นะ ไม่ได้มาเที่ยวเล่นซะหน่อย

มิมิ: เถอะน้า ลองไปดูก่อน อาจจะมีภารกิจอะไรให้พวกเราทำอยู่ก็ได้

เนียมิ: เออ ก็ได้

แล้วทั้งสองก็ตกลงใจเข้าร่วมงานเทศกาล

--------------------------------------------------------------------------------

STAGE 16
「เทศกาลไหว้พระอาทิตย์」

--------------------------------------------------------------------------------

เวลาผ่านไปจนถึงช่วงพลบค่ำของวันนั้น ทั้งสองได้เดินทางมายังสถานที่จัดเทศกาลประจำปีที่อยู่ใกล้กับตัวหมู่บ้าน ซึ่งทันทีที่มาถึงหน้าทางเข้างานก็พบกับผู้คนที่หลั่งไหลกันเข้ามาร่วมงานเป็นจำนวนมาก มีทั้งชาวบ้านเองและนักท่องเที่ยว

เนียมิ: โห้!! คนเยอะมากเลยล่ะ!!

มิมิ: ท่าทางจะเป็นเทศกาลที่สำคัญสำหรับคนที่นี่จริงๆ ด้วยสินะ

ทั้งสองตื่นใจกับบรรกาศของงานเป็นอย่างมาก

เทศกาลไหว้พระอาทิตย์ เป็นเทศกาลพื้นเมืองของชาวบอนเต้ ในเทศกาลนี้ชาวบอนเต้จะเฉลิมฉลองด้วยการไหว้ดวงอาทิตย์ในช่วงเที่ยงวัน ซึ่งชาวบอนเต้มีความเชื่อว่าเทวีจากดวงอาทิตย์เป็นผู้ให้กำเนิดมวลมนุษยชาติและสร้างเมืองโบราณป๊อปปินขึ้นมาในอดีต และช่วงเย็นไปจนถึงค่ำจะมีการจัดงานเฉลิมฉลอง ซึ่งภายในงานมีการตกแต่งโคมไฟและเวทีต่างๆ อย่างอลังการ การขับร้องบทสวดบูชา การแสดงพื้นบ้าน และร้านค้าแผงลอยต่างๆ เป็นสีสันยามค่ำคืน

มิมิ: ดูๆ ไปแล้ว ก็แทบไม่ต่างจากงานเทศกาลฤดูร้อนของญี่ปุ่นเลย

เนียมิ: อืม! บรรกาศคล้ายกันมากเลยล่ะ

และในระหว่างที่ทั้งสองเดินดูงานไปเรื่อยๆ พวกเธอก็ได้สะดุดตาเข้ากับบูธนิทรรศการหนึ่ง ซึ่งมีการจัดแสดงหุ่นศิลปะขนาดยักษ์อยู่หลายตัว

มิมิ: นั่นมันหุ่นอะไรกันน่ะ?

เนียมิ: ดูแปลกประหลาด แต่ก็สวยไปอีกแบบเหมือนกันนะ

แล้วทั้งสองจึงเข้าชมนิทรรศการดังกล่าวด้วยความสนใจ ตัวหุ่นมีลักษณะคล้ายกับคน แต่มีรูปร่างและหน้าตาที่ดูแปลกประหลาดคล้ายกับงานศิลปกรรม ผิวหุ่นทำจากผ้าและโครงทำด้วยไม้ ภายในหุ่นมีการติดไฟเอาไว้ด้านในและส่องทะลุผิวผ้าออกมา ทำให้เป็นเหมือนโคมไฟขนาดยักษ์ที่ดูอลังการด้วยเช่นกัน

บนป้ายข้อมูลได้เขียนระบุไว้ว่า คือ "หุ่นเอดเซอนา" (Edzna) ในอดีตจะมีการตั้งหุ่นดังกล่าวไว้ตามประตูเมืองเพื่อใช้ปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายออกไปจากเมืองตามความเชื่อของชาวป๊อปปินในอดีต เป็นตัวแทนของผู้ปกปักรักษา ก่อนที่ในเวลาต่อมาหลังจากเมืองล่มสลาย ก็ได้ถูกเปลี่ยนเป็นการสร้างหุ่นเอดเซอนาขึ้นมาเพื่อนำมาประกวดภายในงานเทศกาลไหว้พระอาทิตย์แทน เพื่อเป็นการสืบสานวัฒนธรรมของชาวป๊อปปินในอดีตให้คงอยู่ไว้

หลังจากที่เที่ยวชมหุ่นเอดเซอนาเสร็จแล้ว ทั้งสองก็ไปซื้อขนมสายไหมจากบูธร้านค้ามากินกัน ก่อนที่จะต่อด้วยการไปชมการแสดงศิลปะการรำพื้นบ้านจากเวทีหนึ่ง

และในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังสนุกกับการแสดงอยู่นั้น ขณะนี้ SEC หลังจากที่หายไปนาน ได้ปรากฏตัวอีกครั้งแล้ว โดยเธอยืนแอบอยู่บนต้นไม้ต้นหนึ่งที่อยู่ทางด้านหลังของกลุ่มผู้ชมการแสดง

เซ: ฮิฮิฮิ.. อยู่ที่นี่กันเองรึ

เซหัวเราะเบาๆ ด้วยเสียงเย็นชา หลังจากที่หาตัว มิมิ เนียมิ เจอจนได้

เซ: ดูท่าทางสนุกสนานกันจังเลยนะ เดี๋ยวลองทำให้สนุกขึ้นอีกสักหน่อยก็แล้วกัน!

แล้วจากนั้นเซก็ได้ถอดผ้าปิดตาของเธอออก แล้วเรียก "ป๊อปคุงสีดำ" ออกมาจากผ้าปิดตาอีกที

เซ: ไปเลย "สัตว์ประหลาด SL" !!

เซโยนป๊อปคุงสีดำไปใส่หุ่นมังกรที่อยู่บนเวที แล้วจากนั้นป๊อปคุงสีดำก็ทำการหลอมรวมเข้ากับหุ่นมังกร แล้วกลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดรูปร่างมังกรสีดำ-ม่วงขนาดมหึมา

มิมิ: เอ๊?? ทำไมจู่ๆ ถึงมีมังกรมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะเนี่ย

มิมิกล่าวอย่างแปลกใจ หลังจากที่ได้เห็นมังกรยักษ์บนเวทีอย่างกะทันหัน ซึ่งอยู่ด้านหลังของนักแสดง (นักแสดงยังไม่รู้ตัว)

เนียมิ: แต่ฉันว่ามันรู้สึกแปลกๆ นะ??

แล้วจากนั้นมังกรก็เริ่มจู่โจมผู้คนภายในงานทันที ทำให้ในตอนนี้จากเสียงเริงรมย์ของดนตรีบนเวที ถูกแปรเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องของผู้คนที่พากันวิ่งหนีเอาตัวรอดแทน

มิมิ: Σ( °Д°) มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย??

มิมิเริ่มตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

เนียมิ: หรือว่า.....!!

เนียมิพยายามหันหน้าไปมา เพื่อมองหาอะไรบางอย่าง แล้วในที่สุดเธอก็พบกับเซที่นั่งอยู่บนต้นไม้จนได้

เนียมิ: เซ!! （‵□′）╯

เซ: ฮิฮิ หาเจอจนได้ซะแล้ว

มิมิ: เป็นฝีมือเธอจริงๆ สินะ

เซ: ถ้าใช่แล้วจะทำไมละ หืม?

เนียมิ: มิมิจัง ลุยกันเถอะ!

มิมิ: อือ!!

มิมิพยักหน้าตอบรับ แล้วทั้งคู่ก็ยกแขนข้างที่สวมกำไลแปลงร่างขึ้นมา แล้วตะโกนว่า

มิมิ/เนียมิ: "ป๊อปปินแปลงร่าง!!"

จากนั้นก็เกิดคลื่นแสงสีชมพูออกมาจากกำไล ก่อนที่คลื่นแสงจะเข้ามาครอบร่าง

จากนั้นทั้งคู่ก็เหมือนเข้าไปอยู่ในมิติพิเศษที่ใช้สำหรับแปลงร่าง แล้วชิ้นส่วนของชุดป๊อปเปอร์สก็ค่อยๆ ปรากฏออกมาตามตัว เริ่มจากรองเท้า ถุงน่อง ถุงมือและถุงแขน ชุด และสุดท้ายหมวกกับผมเกลียวด้านข้างที่เพิ่มมา

หลังจากที่แปลงร่างเสร็จแล้วทั้งคู่ก็ออกจากมิติแปลงร่างด้วยการพุ่งตัวลงมาจากฟ้า เมื่อเท้าแตะพื้นแล้วก็ถึงเวลาเริ่มกล่าวบทแนะนำประจำตัว

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ด้วยรักและมิตรภาพ ป๊อปเลิฟ!

เนียมิ-ป๊อปพีช: ด้วยสุขและสันติภาพ ป๊อปพีช!

ป๊อปเลิฟ/ป๊อปพีช: พวกเราคือ... ป๊อปเปอร์ส!!

หลังจบฉากแปลงร่าง

เนียมิ-ป๊อปพีช: ฮ่าๆ อยากพูดบทเปิดตัวแบบนี้มานานแล้วล่ะ!! (*^▽^*)

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ก็นะ (*￣▽￣*)

มิมิหรือป๊อปเลิฟยังรู้สึกเขินอยู่เล็กน้อยกับบทเปิดตัวของตัวเอง

เซ: โอ้โห.. เปิดตัวซะเหมือนพริตตี้เคียวเลย ไปจัดการมันซะ!

เซสั่งการมังกร แล้วมังกรก็เปลี่ยนเป้าหมายมาจู่โจมป๊อปเปอร์สแทน

มังกรเปิดฉากด้วยการพ่นไฟใส่แต่ทั้งสองก็พุ่งตัวกระโดดหลบไปได้อย่างง่ายดาย

ป๊อปพีชพุ่งตัวเข้ามาชกมังกรจนล้มลงไป แต่สักพักก็ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับชัดกรงเล็บใส่ป๊อปพีชจนกระเด็นลอยไปชนกับกำแพง จนกำแพงเป็นรอยร้าว

เนียมิ-ป๊อปพีช: อ้ากก!!!

ป๊อปพีชร้องลั่น

แล้วป๊อปเลิฟก็ต่อคอมโบจากป๊อปพีชด้วยการพุ่งเข้าถีบมังกร แต่มังกรก็สวนกลับด้วยการพ่นไฟ แต่ป๊อปเลิฟใช้พลังโล่ป้องกันไว้ได้

ส่วนป๊อปพีชเมื่อเรียกสติกลับคืนมาได้ พบว่าเธอไม่รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว ซึ่งเป็นผลจากพลังของ "เกราะออร่า" นั่นเอง

เนียมิ-ป๊อปพีช: แต่ว่า ไม่เจ็บ.. ไม่รู้สึกเจ็บเลยแฮะ!!

ป๊อปพีชลุกออกจากจุดที่ล้มลง แล้วพุ่งเข้ามาต่อยรัวๆ เป็นชุด มังกรสวนกลับด้วยลูกเตะ แต่ป๊อปพีชตั้งการ์ดด้วยพลังโล่ไว้ได้ทัน

แล้วป๊อปเลิฟพุ่งเข้ามาต่อยต่อ จนมังกรล้มลงไป แต่ไม่นานก็ลุกขึ้นมาได้อีก ราวกับไม่เป็นอะไรเลย

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: หนอยๆ แบบนี้ก็แย่สิ ทำอะไรมันไม่ได้ซักอย่าง มันเป็นอมตะรึยังไงกัน!!

เซ: ฮะฮะฮะ!! คราวนี้แข็งแกร่งจริงๆ นะเจ้ามังกร ไม่แพ้ง่ายๆ เหมือนราวที่แล้วเลย ฮะฮะฮะ!!

เซขำอย่างสะใจ

เนียมิ-ป๊อปพีช: ถ้าสู้กันตรงๆ ไม่ได้ ก็คงต้องหาจุดอ่อน...?

จากนั้นเนียมิหรือป๊อปพีชก็เหลือบไปเห็นฉากหลังบนเวที เป็นรูปของบ่อน้ำพุร้อนที่อยู่ตรงจุดเดียวกับที่เคยตั้งหุ่นมังกรไว้ก่อนที่จะถูกกลายร่างโดยป๊อปคุงสีดำ

เนียมิ-ป๊อปพีช: นึกออกแล้ว!! ป๊อปเลิฟ ฉันมีแผนดีๆ แล้วล่ะ

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: อะไรเหรอ?

แล้วจากนั้นเนียมิหรือป๊อปพีชก็มายืนอยู่ตรงหน้ามังกร

เนียมิ-ป๊อปพีช: เอาล่ะ ถ้านายอยากมาดวลตัวต่อตัวกับฉัน ก็ตามมาทางนี้เลย!!

ป๊อปพีชตะโกนท้า แล้วเธอก็วิ่งออกไปด้วยความเร็วสูง ก่อนที่มังกรจะใช้ปีกทยานขึ้นสู่ท้องฟ้าตามตัวป๊อปพีชไปอย่างรวดเร็ว

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ป๊อปพีช!!

เซ: จะทำอะไรน่ะ?!

แล้วป๊อปเลิฟก็รีบวิ่งตามป๊อปพีชและมังกรไปอย่างกระชั้นชิด

--------------------------------------------------------------------------------

ป๊อปพีชพยายามล่อมังกรให้ตามมายังบ่อน้ำพุร้อนแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้กับงานเทศกาล

เนียมิ-ป๊อปพีช: เอาล่ะ ลงมาที่นี่เลย!!

ป๊อปพีชตะโกนเรียกให้มังกรลงมายังบ่อน้ำพุร้อน แล้วมังกรก็ลอยลงมาแตะบ่อด้วยความแรงจนพื้นสะเทือนและทำน้ำในบ่อกระเด็นขึ้นฟ้าแล้วตกลงมาเป็นฝนเทียมในระยะเวลาสั้นๆ

ป๊อปพีชจ้องมองมังกรอย่างไม่ละสายตา และเมื่อเวลาผ่านไปหลังจากที่มังกรแช่น้ำในบ่อได้สักพัก ผลที่ออกมาก็คือ... มังกรกลับรู้สึกชอบบ่อน้ำร้อนเป็นอย่างมาก และเลิกสนใจป๊อปพีชทันที

เนียมิ-ป๊อปพีช: มันได้ผลด้วยแฮะ!!

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ป๊อปพีช!!

ป๊อปเลิฟที่ตามมาที่หลังวิ่งเข้ามาหาป๊อปพีช

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ทำอะไรของเธอล่ะ?

เนียมิ-ป๊อปพีช: ก็ดูนี่สิ

ป๊อปพีชบอกให้ป๊อปเลิฟมองไปที่มังกรเพื่อดูผลลัพธ์จากแผนของเธอ

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: เอ๊? มันยังไงกันเหรอ??

ป๊อปเลิฟถึงกับงงเมื่อได้เห็นมังกรที่กำลังแช่น้ำร้อนอย่างมีความสุข

เนียมิ-ป๊อปพีช: ฉันจำได้ว่าตอนที่ยังเป็นหุ่นเห็นตั้งไว้คู่กับรูปบ่อน้ำร้อนที่เป็นฉากหลังของเวที ฉันก็เลยคิดว่ามังกรตัวนี้น่าจะชอบบ่อน้ำร้อนน่ะ ก็เลยลองล่อมาที่นี่ดู

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: แบบนี้นี่เอง ชอบแช่น้ำร้อนสินะ (￣_￣|||)

และหลังจากที่ทั้งสองมองดูมังกรอยู่ได้อีกสักพัก

เนียมิ-ป๊อปพีช: ดูเหมือนว่าตอนนี้มันคงจะหมดแรงสู้จาก "ความเฉื่อยชา" แล้วล่ะ เรามาจัดการกันเลยเถอะ!

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: อือ!!

จากนั้นทั้งสองก็นำแขนข้างหนึ่งมาประกบกันด้านข้างซึ่งกันละกัน แล้วมือข้างที่ประกบแขนกันก็เกิดแสงขึ้นมา โดยแขนของพวกเธอชูตรงไปที่มังกร

ป๊อปเลิฟ/ป๊อปพีช: "ป๊อปปินอิมแพ็ค" !!!

จากนั้นก็เกิดลำแสงสีฟ้าและชมพูขนาดใหญ่ม้วนกันเป็นเกลียวพุ่งไปเผด็จศึก และแล้วทั้งสองก็สามารถกำจัดมังกรลงได้อย่างสวยงาม

เซที่เพิ่งตามมาถึงที่หลัง พบว่ามังกรของเธอแพ้ไปแล้วเรียบร้อย

เซ: อะ อ้าว! เจ้ามังกรแพ้ซะแล้วเหรอเนี่ย เอาเป็นว่าไว้คราวหน้าก็แล้วกัน! (╬▔皿▔)╯

เซโวยวายก่อนที่จะกระโดดหายจากไป ส่วนมังกรก็กลายเป็นสะเก็ดไฟลอยกลับไปยังจุดเดิมที่อยู่บนเวทีในงานเทศกาล และสะเก็ดไฟก็หลอมรวมกันจนกลับคืนเป็นหุ่นมังกรตามเดิม

จากนั้นทั้งสองก็คืนร่างกลับมาเป็นชุดปกติและทรงผมเดิม

เนียมิ: ฮะฮะ! ได้เป็นฮีโร่แปลงร่างนี่ก็สนุกดีเหมือนกันนะ ^_^

มิมิ: แต่ฉันอยากรู้จริงๆ นะว่า เซต้องการอะไรกันแน่?

เนียมิ: นั่นน่ะสิ เพราะตอนนี้กำไลก็อยู่กับพวกเราแล้ว แล้วเป้าหมายที่แท้จริงของเซในตอนนี้คืออะไรกัน?

มิมิ: เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้เราลองกลับไปดูงานเทศกาลกันก่อนดีกว่านะ

เนียมิ: โอเค!!

แล้วทั้งสองก็เดินกลับไปยังสถานที่จัดงานเทศกาลอีกครั้ง

แต่หากรู้ไหมว่าไทม์เมอร์ได้ตามมาแอบดูพวกเธอตั้งแต่แรกที่เริ่มการต่อสู้แล้ว

ไทม์เมอร์: เมื่อกี้... เนียมิจังแปลงร่างงั้นเหรอ?? (เห็นหมดทุกอย่างเลย)

ไทม์เมอร์ยังคงรู้สึกทึ่งอยู่ และสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่

แต่หลังจากที่จ้องมองเนียมิได้สักพัก สีหน้าของเขาก็แดงขึ้นมาราวกับกำลังเขินอะไรอยู่ ก่อนที่เขาจะเดินจากไป

--------------------------------------------------------------------------------

อีกทางด้านหนึ่ง ในป่าที่อยู่ใกล้กับงานเทศกาล

ดวงตาของบุคคลหนึ่งค่อยๆ เปิดขึ้นมาอย่างช้าๆ หลังจากที่หมดสติไปนาน และบุคคลผู้นั้นก็ค่อยๆ ลุกตัวขึ้นมา

มินิต: นี่เรา... มาอยู่ที่ไหนกันหว่า?? ？？(⊙_⊙;)？？

เธอรู้สึกงุนงงกับตัวเองเป็นอย่างมาก

มินิต: แต่ที่แน่ๆ คือ ตอนนี้เราต้องรีบกลับบ้านก่อนที่พี่จ๋าจะจับได้แล้วล่ะ!! (≧w≦)

เธอผู้นั้นก็คือ "มินิต" (Minit's) น้องสาวของไทม์เมอร์นั่นเอง แล้วเธอมานอนหมดสติอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ...?

--------------------------------------------------------------------------------

กลับมาทาง มิมิ เนียมิ ทั้งสองได้กลับมาที่งานเทศกาลอีกครั้งเพื่อลองมาสำรวจดูความเสียหายจากการต่อสู้เมื่อสักครู่

และเมื่อกลับมาถึง พบว่าสภาพงานยังคงอยู่ในภาวะปกติราวกับไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย

เนียมิ: เออ.. รู้สึกจะไม่มีอะไรเสียหายเลยแฮะ แถมผู้คนก็ยังมาเที่ยวกันเยอะเหมือนเดิมด้วย (แปลกจัง ทั้งที่น่าจะพังไปหมดทั้งงานแล้วแท้ๆ)

มิมิ: แต่ก็ถือว่าโชคดีนะ พวกเราจะได้เที่ยงงานกันต่อได้ ^_^

เนียมิ: อืม!!

แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็เดินเที่ยวงานเทศกาลกันต่อตามปกติ

--------------------------------------------------------------------------------

ในเวลาต่อมา หลังจากที่เที่ยวจนหนำใจแล้ว ทั้งคู่ก็เตรียมเดินออกจากงานเทศกาลเพื่อกลับไปยังจุดตั้งเต็นท์สนาม

เนียมิ: ถึงแม้วันนี้จะมีเรื่องวุ่นๆ เกิดขึ้น แต่ก็สนุกมากเลยนะ

มิมิ: อืม! ได้เห็นวัฒนธรรมที่แตกต่างจากเราตั้งหลายอย่างเลยเนอะ

และในระหว่างทางที่กำลังจะเดินออกจากงานนั้น อยู่ดีๆ ก็มีหนูตะเภาเพศผู้ความสูงเท่ากับมนุษย์ตัวหนึ่งเดินเข้ามาเรียกพวกเธอ

"ขอโทษทีนะ พวกเธอใช่ มิมิ กับ เนียมิ หรือเปล่า?"

มิมิ: เออ..ใช่ค่ะ มีอะไรเหรอคะ?

"บังเอิญจังเลยนะที่ได้มาเจอพวกเธอในงานวันนี้ ฉันชื่อ "เคนาวี่" (Canavy) เป็นผู้จัดการงานเทศกาล พอดีฉันมีเรื่องอยากให้พวกเธอช่วยหน่อยน่ะ"

เนียมิ: มีอะไรงั้นเหรอคะ?

เคนาวี่: คือพอดีโฆษกของเราที่จะมาเป็นผู้ประกาศบนเวทีการประกวดหุ่นเอดเซอนา ดันมาเกิดป่วยเข้าพอดี ก็เลยทำให้มาร่วมงานในวันนี้ไม่ได้ และในระหว่างที่ฉันกำลังมองหาโฆษกคนใหม่มาทดแทนเป็นการเร่งด่วนนั้น บังเอิญทีมผู้จัดงานของเราคนนึงเอาคลิปการแสดงของพวกเธอที่ริมทะเลมาให้ดู ฉันก็เลยเกิดสนใจพวกเธอขึ้นมา เพราะพวกเธอมีความสามารถที่ตรงกับที่ฉันอยากได้พอดี แต่ก็ไม่มีช่องทางติดต่อกับพวกเธอได้เลย เพราะฉะนั้น พวกเธอช่วยมาเป็นโฆษกในงานวันนี้หน่อยจะได้ไหม?

มิมิ/เนียมิ: เอ๊ ให้มาเป็นโฆษกบนเวทีเหรอคะ?!

ทั้งสองอุทานขึ้นพร้อมๆ กัน

เนียมิ: แต่ฉันยังไม่เคยมีประสบการณ์เป็นเอ็มซีมาก่อนเลยนะ (แต่ถ้าให้ไปร้องเพลงน่ะได้อยู่)

เคนาวี่: ไม่เป็นไรหรอก ฉันเตรียมสคริปต์ไว้ให้แล้ว พวกเธอก็แค่อ่านไปตามความรู้สึกเหมือนกับตอนที่ร้องเพลงก็พอแล้วล่ะ

มิมิ: เออ.. แล้วมีอะไรตอบแทนรึเปล่าคะ?

เคนาวี่: มีแน่นอนอยู่แล้ว ถ้าหากพวกเธอยินดีช่วยนะ

จากนั้นทั้งสองก็เริ่มคิดกันว่าจะเอายังไงดีกับเรื่องนี้

เนียมิ: เอาไงดี มิมิจัง ฉันไม่ถนัดเรื่องพวกนี้ซะด้วยสิ

มิมิ: ไม่ต้องกลัวหรอก พวกเราก็เคยผ่านเวทีร้องเพลงมาครั้งนึงแล้ว ถ้ามาเป็นพิธีกรก็ไม่มีอะไรที่ต่างกันมากหรอก (ฉันมองว่ามันง่ายกว่าร้องเพลงซะด้วยซ้ำ)

เนียมิ: อืม จะลองดูก็ได้!

แล้วทั้งสองก็หันมาตอบเคนาวี่

มิมิ: ตกลงค่ะ พวกเรารับงานนี้

เนียมิ: ฝากตัวด้วยนะ! (‾◡◝)

เคนาวี่: โอ้ว! ขอบคุณที่ช่วยนะ เอาล่ะ เดี๋ยวพวกเธอลองไปซ้อมบทที่หลังเวทีกันก่อน เดี๋ยวจะเริ่มงานตอน 3 ทุ่มนะ

มิมิ/เนียมิ: ค่ะ!!

--------------------------------------------------------------------------------

แล้วเวลาก็ผ่านไปจนถึงเวลาเริ่มงานประกาศผลการประกวดหุ่นเอดเซอนา ผู้ร่วมงานเกือบทุกคนต่างเข้ามารอดูอยู่หน้าเวทีกันอย่างพร้อมเพรียง และแล้ว มิมิ กับ เนียมิ ก็เริ่มเดินออกมาจากฉากหลังของเวทีพร้อมกับถือสมุดสคริปต์มาด้วย

มิมิ: สวัสดีค่ะ ทุกท่าน ^_^ ฉันชื่อ มิมิ ทำหน้าที่เป็นพิธีกรดำเนินงานประกวดร่วมกับ เนียมิ ค่ะ!!

เนียมิ: ยินดีที่ได้พบกับผู้ชมทุกท่านในวันนี้ด้วยนะ อะฮ้อววว!!

จากนั้นก็ตามด้วยเสียงเชียร์และปรบมือที่ดังก้องไปทั่วบริเวณ

ไอซ์: เอ้ย! แล้วพวกนั้นมาเป็นพิธีกรในงานนี้ได้ยังไงน่ะ??

ไอซ์ที่มาดูกับไทม์เมอร์รู้สึกแปลกใจอย่างมากที่ทั้งสองกลายมาเป็นพิธีกรชั่วคราว

ไทม์เมอร์: ของมันแน่นอนอยู่แล้วล่ะ...

ไทม์เมอร์อุทานเบาๆ

มิมิ: เอาล่ะคะ ก่อนที่จะไปเริ่มการประกาศผลผู้ชนะนั้น ขอเชิญพบกับผู้เข้าประกวดทุกท่านบนเวทีนี้ได้เลย!!

จากนั้นเสียงเชียร์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับที่ผู้เข้าประกวดที่เป็นคนออกแบบหุ่นเอดเซอนาจำนวน 10 คนเดินขึ้นมายืนเรียงแถวบนเวที มีทั้งที่เป็นมนุษย์และครึ่งสัตว์

เนียมิ: และต่อไป ก็ถึงเวลาที่ทุกท่านรอคอยกันแล้วนะค่ะ เราจะเริ่มทำการประกาศผลผู้ชนะ โดยเรียงลำดับจากอันดับสุดท้ายไปหาอันดับที่ 1 ค่ะ และผู้ที่ได้อันดับ 10 ก็คือ...

จากนั้นผู้ชนะในแต่ละอันดับก็ถูกประกาศออกมาพร้อมกับแสดงผลงานหุ่นที่จอโปรเจคเตอร์ด้านหลังบนเวที ซึ่งก็ผ่านไปด้วยดี จนมาถึง 2 อันดับสุดท้าย

มิมิ: เอาล่ะคะ ตอนนี้เราก็มาถึงผู้เข้าประกวด 2 อันดับสุดท้ายแล้ว และก่อนที่จะเริ่มประกาศผู้ชนะนั้น ขอดูผลงานของพวกเค้าทั้งสองท่านกันเลย!

แล้วบนจอโปรเจคเตอร์ก็แสดงภาพหุ่นของทั้งสองคนที่เหลือให้ชม

แล้วจากนั้นสักพักเนียมิก็สังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างของหุ่นตัวหนึ่งบนจอ ซึ่งหุ่นตัวนั้นมีรอยขาดของผ้าบริเวณแขน แล้วจากนั้นเธอก็มองมาดูที่สคริปต์ที่ถืออยู่ พบว่าเจ้าของผลงานชิ้นนั้นได้อันดับ 2

เนียมิ: นี่ มิมิจัง แป๊ปนึงนะ

เนียมิกระซิบเรียกมิมิ

มิมิ: เออ.. ขอเวลานอกแป๊ปนึงนะคะ | มีอะไรเหรอ?

ทั้งสองเริ่มกระซิบคุยกัน

เนียมิ: ฉันว่าเราควรเปลี่ยนให้คนๆ นี้เป็นผู้ชนะแทนได้ไหม?

มิมิ: ไม่ได้หรอก การตัดสินทุกอย่างถือเป็นที่สิ้นสุด และจะเปลี่ยนแปลงอะไรภายหลังไม่ได้นะ ถ้าทำอย่างนั้นมันเท่ากับล้มการประกวดเลยนะ

เนียมิ: แต่ว่า...

แล้วเนียมิก็พลางมองไปที่ผู้ชนะอันดับสองที่ยืนรอฟังผลบนเวทีอยู่ ซึ่งมีสีหน้าวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด

เนียมิ: ฉันว่าผลงานของอันดับที่สองมันดูสวยกว่าอันดับหนึ่งอีกนะ แล้วทำไมผู้ตัดสินถึงให้อันดับหนึ่งชนะแทนได้ล่ะ?

มิมิ: อาจจะเป็นเพราะมีรอยตำหนิตรงแขนนั่นแหละ แต่ยังไงผลก็ต้องเป็นไปตามนั้นนะ

แล้วจากนั้นเนียมิก็เริ่มทำการประกาศกับผู้ชมบางอย่าง

เนียมิ: อะ อืม.. ขออภัยที่ให้รอนานไปแป๊ปหนึ่งนะ ต่อไปเราจะขอทำการตัดสินผู้ชนะสองอันดับสุดท้ายอีกครั้ง ด้วยผลโหวตจากผู้เช้าชมที่อยู่ ณ ตอนนี้ค่ะ!!

มิมิ: เฮ้ย!! Σ( °Д°) (นอกบทซะงั้น)

เมื่อเนียมิประกาศออกไป ก็ทำให้เคนาวี่ที่ดูผ่านจอมอนิเตอร์อยู่หลังเวทีถึงกับสำลักน้ำที่เขากำลังดื่มอยู่ทันที

มิมิ: จะทำอะไรของเธอล่ะ??

มิมิกระซิบถามอีกครั้ง

เนียมิ: คือฉันว่าหุ่นสองตัวสุดท้ายนี้ ลองปล่อยให้ผู้ชมในงานตัดสินกันเอาเองอีกครั้งน่าจะดีนะ ฮ่าๆ ^o^

เคนาวี่: จะทำอะไรของแกน่ะ หา!!

เคนาวี่พยายามจะเดินขึ้นไปบนเวที แต่ก็ถูกลูกน้องของเขาห้ามไว้

"เออ ผมว่ารอดูอีกสักพักดีกว่านะครับ เทคนิคการพูดนอกบท ด้นสด มันก็เป็นสีสันเหมือนกันนะ และอีกอย่าง คุณเป็นคนตัดสินผลการประกวดเองหมดเลยไม่ใช่เหรอ?"

แล้วเคนาวี่ก็พยายามสงบสติอารมณ์เพื่อรอดูสถานการณ์ต่อไป

เวลาต่อมา หลังจากที่ผู้ชมทำการโหวตผลงานเรียบร้อยแล้ว

เนียมิ: ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตจากทุกท่านนะคะ และแล้ว เราจะทำการประกาศผลผู้ชนะการประกวดในครั้งนี้ ซึ่งผู้ชนะจะได้รับถ้วยรางวัลไปครอง และผู้ที่ชนะก็คือ...!!

เสียงรัวกลองดังขึ้นพร้อมกับแสงไฟสปอต์ไลท์ที่ส่องสายไปมาตรงหน้าเวที ทำเอาผู้ชมรวมถึงผู้ประกวดลุ้นกันจนตัวสั่น

เนียมิ: ผู้ชนะก็คือ..... เจ้าของผลงานหมายเลข 2 ค่า!! \^o^/

ผู้ชนะก็คือเจ้าของหุ่นที่มีรอยตำหนิ แล้วจากนั้นเสียงเชียร์และปรบมือก็ดังขึ้นไปทั่วบริเวณ เสมือนกับ ความเห็นของพวกเค้าตรงกัน และผู้ชนะคนนั้นก็เปลี่ยนจากสีหน้ากังวลกลายเป็นยิ้มแย้มในทันที

"ยินดีด้วนะ ฉันเองก็ยังแอบคิดเลยว่า หุ่นของเธอแต่งได้สวยกว่าของฉันเหมือนกัน"

ผู้ชนะอันดับ 2 กล่าวชมกับผู้ชนะอันดับ 1

"อืม!! ^_^"

เคนาวี่ที่อยู่หลังเวที

เคนาวี่: มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย?

"ผมว่าของแบบนี้ ให้คนส่วนใหญ่ตัดสินกันเอาเองเถอะครับ"

เคนาวี่: เออ อืม ก็ได้ ฉันยอมใจพวกเธอเลยล่ะ...

เคนาวี่จ้องมองทั้งสองอีกครั้งแล้วพูดต่อ

เคนาวี่: พวกเธอนี่มันเจ๋งจริงๆ เลยนะ

--------------------------------------------------------------------------------

เวลาผ่านไป หลังจากที่งานประกาศผลจบลงแล้ว ทั้งสองก็มาพบกับเคนาวี่ที่หลังเวที

เคนาวี่: พวกเธอทำถูกแล้วล่ะ ฉันต้องเปลี่ยนความคิดของตัวเองใหม่ซะแล้ว

มิมิ: เรื่องอะไรเหรอคะ?

มิมิสงสัยในคำพูดของเขา

เคนาวี่: อ่ะ! เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ฉันประทับใจในตัวพวกเธอมากเลยล่ะ ฮ่าๆ ^_^

เนียมิ: แปลกคนจริงๆ แฮะ (￣_￣|||)

เนียมิอุทานเล็กน้อย

เคนาวี่: ก็เอาเป็นว่า เพื่อเป็นการตอบแทนที่พวกเธอช่วยเรื่องงานประกวด เชิญรับสิ่งตอบแทนไปได้เลย!

มิมิกับเนียมิ ได้รับสแตมป์ดวงที่ 6 เรียบร้อยแล้ว!!

เนียมิ: ไชโย!! ได้สแตมป์ดวงสุดท้ายของเมืองนี้แล้วล่ะ!! ♪(^∇^*)

มิมิ: อืม!! ^_^

เคนาวี่: แล้วก็ ถ้ามีโอกาสหน้า เดี๋ยวฉันจะจ้างพวกเธออีกนะ ฉันน่ะชอบสไตล์การดำเนินรายการสุดพลิกแพลงของพวกเธอมากเลยจริงๆ !!

เนียมิ: ไม่เอาแล้วล่ะ แค่นี้ก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ╯︿╰ (ร้องเพลงหรือเต้นยังสนุกกว่าเยอะเลย)

มิมิ: แต่ได้ลองมาเป็นเอ็มซีอย่างนี้ ก็สนุกไปอีกแบบเหมือนกันนะ (∩_∩)

เนียมิ: เอาล่ะ ในที่สุดพวกเราก็รวบรวมสแตมป์ของหมู่บ้านบอนเต้ได้ครบแล้ว แล้วลีดเดอร์ของเมืองนี้จะเป็นแบบไหนกันแน่นะ...?

>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<

pop'n music RESPECT : STAGE 15 「ผู้พิทักษ์ดันเจี้ยน ทอมสโตน」

มิมิ: นี่ค่ะ เอกสารที่ได้มาจากกล่องประหลาด

มิมิส่งเอกสารลับให้กับโรบิน แล้วเขาก็ทำการตรวจสอบเอกสารอยู่พักหนึ่ง

โรบินจอนท์: อืม..... ดูเหมือนว่าพวกเธอจะได้เจองานที่หินแล้วละนะ

เนียมิ: เอ๊? ทำไมเหรอคะ?

โรบินจอนท์: พวกเธอต้องกลับไปที่ดันเจี้ยนอีกครั้ง เพื่อไปปราบ "ทอมสโตน" (Tomstone) ที่อยู่ชั้นในสุดของที่นี่ แล้วนำอัญมณีของมันกลับมาให้ได้

มิมิ/เนียมิ: เอ๋!?

มิมิกับเนียมิตะโกนออกมาพร้อมกัน

มิมิ: ให้พวกเรา... ปราบบอสเหรอคะ??

มิมิถามขึ้น น้ำเสียงยังคงมีความตกใจอยู่

โรบินจอนท์: ถูกต้อง แต่ไม่ต้องกังวลหรอกนะ เพราะการต่อสู้ก็ใช้การเล่นป๊อปปินนั่นแหละ เพียงแต่ว่า ถ้าพวกเธอเป็นฝ่ายแพ้ละก็... พวกเธออาจจะไม่มีทางกลับออกมาอีกเลยก็เป็นได้ เพราะตามประวัติของเพลเยอร์ที่เคยเข้าไปล่าอัญมณีจากมันในอดีต ยังไม่มีใครเอาชนะได้เลยแม้แต่คนเดียว ...ซึ่งนั่นหมายความว่าไม่มีใครเคยรอดกลับมาได้เลย

เมื่อสิ้นคำพูดของโรบิน ความเงียบก็เข้าปกคลุมอยู่ชั่วขณะ มิมิและเนียมิ ทั้งคู่ต่างไม่รู้ว่าจะเอายังไงกับเรื่องนี้ต่อดี

มิมิ: เอายังไงดี เนียมิจัง?

เนียมิ: อืม... อยากจะถอย ก็ถอยไม่ได้ซะแล้วด้วยสิ เพราะพวกเรามากันตั้งไกลขนาดนี้แล้ว

มิมิ: แต่นี่มันเป็นเรื่องของ "ความเป็น ความตาย" เลยนะ และตอนนี้พวกเราเองก็ยังไม่รู้ว่าเพลเยอร์ที่เคยเข้าไป ตายจริงหรือเปล่าด้วย

เมื่อเนียมิได้ยินคำพูดของมิมิ ก็ทำให้เธอนึกบางอย่างขึ้นมาได้

เนียมิ: นั่นสิ! แล้ว... เพลเยอร์ที่เคยเข้าไปล่าทอมสโตน... ตายรึเปล่าค่ะ?

เนียมิถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

โรบินจอนท์: ไม่ทราบเหมือนกันนะ ผมรู้แค่ว่าพวกเค้าเข้าไปแล้วก็ไม่ได้กลับออกมาอีกเลยแค่นั้นแหละ ซึ่งอาจจะยังไม่ตายก็ได้ แค่เพียง "หายสาบสูญ" เท่านั้น

มิมิ: แต่มันก็เหมือน "ตาย" อยู่ดีนั่นแหละ เพราะฉะนั้น พวกเรายกเลิกภารกิจนี้เถอะ (พวกเรายังเด็กเกินไปที่จะตาย ＞﹏＜)

เนียมิกำลังคิดหนักกับเรื่องนี้ว่าจะเอายังไงดีระหว่างมีชิวิตอยู่ต่อไป หรือจะทำภารกิจต่อเพื่อแลกกับสแตมป์ดวงที่ 5 ทำให้เธอใช้เวลาคิดอยู่นาน

และเมื่อเธอตัดสินใจได้

เนียมิ: ได้! เดี๋ยวฉันจะลองไปดู!

เนียมิตอบพลางยกหมัดแสดงความมั่นใจ

มิมิ: เนียมิจัง มันจะดีแน่แล้วนะ?

เนียมิ: แน่นอนสิ! ถ้าต้องเล่นป๊อปปินแข่งกับระดับบอสประจำดันเจี้ยนละก็... ฉันนึกแผนดีๆ ออกแล้วล่ะ

มิมิ: แผนเหรอ? แล้วมันเป็นยังไง

เนียมิ: เอาไว้ไปถึงที่นั่นก่อน เดี๋ยวฉันจะบอกให้ฟังทีหลังแล้วกัน☆ (‾◡◝) (ยังบอกตรงนี้ไม่ได้)

โรบินจอนท์: สมเป็นวีรสตรีจริงๆ นะ เอาล่ะ ถ้างั้นก็ขอให้พวกเธอนำอัญมณีกลับมาให้ได้ก็แล้วกันนะ!

มิมิ/เนียมิ: ค่ะ!! *^____^*

แล้วจากนั้นทั้งสองจึงได้เดินทางกลับไปที่ดันเจี้ยนอีกครั้งเพื่อไปปราบ "ทอมสโตน" โดยเวลาในตอนนี้เป็นช่วงค่ำแล้ว

--------------------------------------------------------------------------------

STAGE 15
「ผู้พิทักษ์ดันเจี้ยน ทอมสโตน」

--------------------------------------------------------------------------------

หลังจากที่เดินทางกลับมายังดันเจี้ยนแล้ว ทั้งสองจึงลองเดินกลับไปตามเศษคุกกี้ที่เคยวางเอาไว้ก่อนหน้านี้อีกครั้ง ซึ่งมันก็ได้ผลซะด้วย เพราะในเวลาต่อมาพวกเธอได้เดินมาจนกลับมายังจุดที่มี "กล่องประหลาด" ได้อีกครั้ง

เนียมิ: กลับมาถึงจุดล่าสุดที่พวกเราเคยมาแล้วล่ะ

มิมิ: อืม! แล้วแผนการปราบบอสที่เธอว่ามันเป็นแผนแบบไหนกันเหรอ?

แล้วจากนั้นเนียมิก็ยกแขนข้างที่สวมกำไลแปลงร่างขึ้นมาให้มิมิดู ทำให้มิมิถึงกับแปลกใจ

มิมิ: Σ( °_°) ให้แปลงร่างเหรอ!? (จะดีแน่นะ??)

เนียมิ: อืม.. ฉันคิดว่าถ้าพวกเราแปลงร่างเป็นป๊อปเปอร์สแล้วเล่นป๊อปปิน มันอาจจะช่วยให้มีพลังในการเล่นมากขึ้นก็ได้นะ...?

มิมิ: (￣_￣|||) ความคิดของเธอนี่มัน "บ้า" มากจริงๆ เลยนะ แต่ก็เอาเถอะ ของแบบนี้ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้อยู่แล้วล่ะเนอะ ^_^

แล้วจากนั้นทั้งสองจึงเริ่มเดินทางกันต่อ โดยหลังจากที่เดินมาได้พักใหญ่ ก็ดูเหมือนว่าเส้นทางข้างหน้าที่เดินไปนั้น เริ่มไม่มีคบเพลิงวางอยู่ข้างทางแล้ว ทำให้หนทางที่อยู่เบื้องหน้ากลายเป็นทางมืดสนิททันที และหัวใจของมิมิถึงกับเต้นแรงในทันที

มิมิ: ทางข้างหน้าไม่มีคบเพลิงแล้วแฮะ เราว่าลองเปลี่ยนไปเส้นทางอื่นดูดีไหม?

มิมิกล่าวด้วยเสียงที่เริ่มสั่นไปด้วยความกลัว

เนียมิ: แต่ว่าเส้นทางที่เราเดินมาก่อนหน้านี้มันเป็นทางตัน ไม่ก็ ทางวนกลับมาที่เดิม หมดเลยนะ มีเพียงแค่ทางนี้เท่านั้นแหละที่ดูเหมือนว่าจะยังเดินต่อไปได้อีก

มิมิ: ถ้างั้นก็.....

มิมิสูดหายใจลึก ก่อนยกแขนข้างที่สวมกำไลแปลงร่างขึ้นมา

มิมิ: "ป๊อปปินแปลงร่าง!!"

จากนั้นก็เกิดคลื่นแสงสีชมพูออกมาจากกำไลของมิมิ ก่อนที่คลื่นแสงจะเข้าครอบร่าง แล้วจากนั้นมิมิก็กลายเป็น ป๊อปเลิฟ

แล้วเนียมิก็สังเกตพบว่าร่างของป๊อปเลิฟนั้นสามารถเรืองแสงในที่มืดได้ด้วย โดยมีแสงออร่าอ่อนๆ เปล่งออกมาจากชุดของเธอทั้งตัว

เนียมิ: มิมิจัง! ร่างของเธอมีแสงด้วยล่ะ! (⊙o⊙)

แล้วจากนั้นมิมิหรือป๊อปเลิฟก็ลองสำรวจตัวเองและมองรอบๆ ตัวดู พบว่าชุดของเธอมีแสงอยู่ในตัวจริงๆ

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ว้าว! ตัวฉันกำลังเปล่งแสงอยู่จริงๆ ด้วยล่ะ!!

เนียมิ: หรือนี่อาจจะเป็น "เกราะออร่า" ที่เคยพูดถึงหรือเปล่านะ?

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: น่าจะใช่ก็ได้นะ ...แต่ที่แน่ๆ คือ ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกกลัวความมืดแล้วล่ะ ^^) (น่าแปลกมาก ทั้งๆ ที่เมื่อกี้ยังรู้สึกแบบนั้นอยู่เลย)

เนียมิ: ถ้างั้นเดี๋ยวฉันแปลงร่างด้วยดีกว่า จะได้ส่องสว่างไปด้วยกันเลย ^^)

และหลังจากที่เนียมิแปลงร่างเป็นป๊อปพีชแล้ว ทั้งสองก็ออกเดินทางกันต่อ แม้ว่าแสงออร่าจากชุดจะไม่ได้สว่างมากเท่ากับคบเพลิงที่วางอยู่ตามทางก่อนหน้านี้ แต่ก็พอช่วยให้มองเห็นสิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบตัวได้

และเวลาผ่านไปอีกหลายนาที หลังจากที่เดินวกไปวนมาตามเส้นทางแยกและห้องต่างๆ ในที่สุดทั้งคู่ก็พบกับประตูหินบานหนึ่งที่ดูน่าสงสัย

เนียมิ-ป๊อปพีช: นั่นมันอะไรกันน่ะ

แล้วทั้งคู่จึงเข้าไปสำรวจดูใกล้ๆ

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ดูเหมือนเราจะต้องแก้รหัสเพื่อเปิดประตูนะ

เนียมิ-ป๊อปพีช: แก้รหัสเหรอ!?

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: อืม! แต่ปัญหาก็คือ.. เราจะหารหัสนั่นมาจากไหนกันล่ะ?

แล้วจากนั้นทั้งคู่จึงลองสำรวจดูบริเวณรอบๆ ของพวกเธอ แต่ก็ไม่พบคำใบ้หรืออะไรที่ชวนน่าสงสัยแต่อย่างใด

เนียมิ-ป๊อปพีช: แล้ว... รหัสที่ว่ามันต้องแก้ยังไงกันเหรอ? เพราะดูๆ ไปบนประตูก็ไม่เห็นมีอะไรให้แก้ไขได้เลยนี่นา

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: มีสิ เธอลองดูตรงนี่สิ

แล้วป๊อปเลิฟก็ชี้ไปยังจุดหนึ่งบนประตูหิน เมื่อป๊อปพีชมอง พบว่ามีรูอยู่ทั้งหมด 7 ช่อง โดย 4 ใน 7 มีแท่งคล้ายกับกุญแจเสียบไว้อยู่

ซึ่งลักษณะที่เห็นจะเป็นดังนี้

 ●●
○○○
 ●●

เนียมิ-ป๊อปพีช: อ๋อ... หรือว่าเราต้องลองสลับ "กุญแจ" พวกนี้ให้ถูกต้อง

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: น่าจะใช่นะ งั้นลองสลับดูเลยไหมล่ะ?

เนียมิ-ป๊อปพีช: โอเค!!

และหลังจากที่ลองสลับสับเปลี่ยนแท่งไปมาอยู่หลายรูปแบบ ก็ไม่พบว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นแต่อย่างใด

เนียมิ-ป๊อปพีช: ลองสลับดูครบทุกแบบแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยแฮะ

แล้วจากนั้นป๊อปเลิฟก็สังเกตเห็นสิ่งน่าสงสัยอยู่จุดหนึ่งบนประตู มีลักษณะคล้ายกับแท่นคบเพลิงอยู่ด้านซ้ายและขวาเหนือจุดที่แก้ปริศนา

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: หรือว่า...! เราต้องจุดไฟใส่แท่นที่อยู่บนประตูนี้ก่อน แล้วถึงจะเริ่มแก้ปริศนาได้??

เนียมิ-ป๊อปพีช: เธอรู้อะไรงั้นเหรอ??

แล้วป๊อปเลิฟก็ชี้ไปยังแท่นคบเพลิงเพื่อให้ป๊อปพีชได้เห็น

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ดูเหมือนว่ารหัสที่ถูกต้องจะทำให้ประตูเปิดออกได้ก็ต่อเมื่อเราจุดไฟใส่แท่นที่อยู่บนนั้นทั้ง 2 ข้างซะก่อนนะ และคิดว่าไฟอาจจะอยู่ได้ไม่นานด้วย ซึ่งนั้นหมายความว่าเราต้องแก้ปริศนาให้ได้ก่อนที่ไฟจะดับลงน่ะ

เนียมิ-ป๊อปพีช: อย่างนี้เอง คล้ายกับปริศนาใน "เกมหนีออกจากห้องปิดตาย (Escape Game)" สินะ

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: คิดว่าคงเป็นอย่างนั้นแหละ ^_^

จากนั้นป๊อปพีชก็ทำการจุดไฟใส่เทียนด้วยไฟแช็ก ก่อนที่จะทำไฟจากเทียนไปลนบนแท่นคบเพลิงอีกทีหนึ่ง

และเมื่อจุดไฟคบเพลิงครบทั้ง 2 แท่นแล้ว ป๊อปพีชก็ลองทำการแก้ปริศนารหัสกุญแจดูอีกครั้ง แต่คราวนี้ต้องรีบทำด้วยความรวดเร็ว เพราะไม่รู้ว่าไฟที่อยู่บนคบเพลิงจะดับลงเมื่อไหร่

และหลังจากที่พยายามสลับตำแหน่งกุญแจไปมาอยู่หลายรูปแบบ ในที่สุด ทันทีที่สลับจนได้รูปแบบที่ถูกต้องคือ

 ●○
○●●
 ○●

ก็เกิดแรงสั่นสะเทือนเล็กๆ ขึ้น ก่อนที่ประตูหินตรงหน้าจะค่อยๆ เลื่อนเปิดออกมาอย่างช้าๆ

เนียมิ-ป๊อปพีช: สำเร็จ!! ประตูเปิดออกแล้วล่ะ!! O(∩_∩)O

และเมื่อประตูเปิดจนสุดแล้ว ทั้งสองจึงรีบเดินเข้าไปทันที

และเมื่อเดินเข้ามาด้านใน ก็พบกับห้องขนาดใหญ่ที่กว้างกว่าทุกเส้นทางที่เคยผ่านมา

เนียมิ-ป๊อปพีช: ห้องกว้างจังเลยแฮะ

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: หรือว่าที่นี่อาจจะเป็น...?

ทันใดนั้นก็มีเสียงหอนลึกลับดังขึ้นมาเบาๆ ทั้งสองจึงรีบตั้งตัวและมองหันไปมารอบๆ เพื่อหาต้นทางเสียง

เสียงหอนค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ และหลังจากนั้นสักพักก็เริ่มปรากฏเงารางๆ ของมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ออกมาตรงหน้าของทั้งสอง

เนียมิ-ป๊อปพีช: นั่นมัน...

มอนสเตอร์ตัวนั้นเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนในที่สุด ก็ได้เห็นรูปร่างหน้าตาที่แท้จริง

ป๊อปเลิฟ/ป๊อปพีช: ทอมสโตน !!

ทั้งสองตะโกนออกมาพร้อมกัน แล้วจากนั้นทอมสโตนก็ส่งเสียงคำราม

เนียมิ-ป๊อปพีช: นี่น่ะเหรอ บอสประจำดันเจี้ยน

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: ดูคล้ายกับมอนสเตอร์ที่เซเคยเรียกออกมาเลยล่ะ

แล้วทั้งสองฝ่ายก็จ้องหน้ากันอยู่สักครู่

เนียมิ-ป๊อปพีช: ป๊อปเลิฟ มาเริ่มกันเลยเถอะ!!

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: อือ!!

แล้วทั้งสองก็นำเกียร์ของตัวเองออกมา และแล้วการแบทเทิลกับทอมสโตนก็ได้เปิดฉากขึ้น!

===== POP'N BATTLE =====
POPPERS vs Tomstone
Remains Of Doom - NieN
※ โดยในระหว่างการแข่งขัน พบว่าพวกเธอสามารถยิง FEVER ขึ้นไปได้สูงสุดที่ X7 ซึ่งเป็นผลจากพลังของร่างป๊อปเปอร์สนั่นเอง
===== END BATTLE =====

ผลการแข่งขัน ป๊อปเปอร์สเป็นฝ่ายชนะ

หลังจากที่ทอมสโตนแพ้แล้ว ก็เกิดลำแสงพุ่งออกมาจากตัวที่ละจุดรอบๆ ตัว ก่อนที่ร่างจะแตกสลายกลายเป็นสะเก็ดไฟจำนวนมาก แล้วสะเก็ดไฟก็ค่อยๆ ลอยขึ้นไปอย่างช้าๆ และค่อยๆ เลื่อนหายไปในที่สุด

และสิ่งที่อยู่บนพื้นตรงหน้าหลังจากที่ได้รับชัยชนะ ก็คือ "อัญมณี" นั่นเอง

ทั้งสองหันมาพยักหน้าให้กัน แล้ววิ่งเข้าไปหยิบอัญมณีขึ้นมาทันที

เนียมิ-ป๊อปพีช: พวกเราพิชิตบอสได้แล้ว!! (*^▽^*)

มิมิ-ป๊อปเลิฟ: เย้!! (*^▽^*)

ทั้งสองกระโดดขึ้นพร้อมกันเพื่อแสดงความยินดี

--------------------------------------------------------------------------------

หลังจากที่ได้รับอัญมณีแล้ว ทั้งสองจึงกลับมาหาโรบินเพื่อส่งเควสท์ ซึ่งเวลาในตอนนี้เริ่มดึกแล้ว

มิมิ/เนียมิ: กลับมาแล้วค่า!!~♪

ทั้งสองกล่าวทัก ในขณะที่โรบินกำลังจะเตรียมกลับบ้านพอดี

โรบินจอนท์: Σ( °_°) อะ อ้าว!! กลับมาแล้วเหรอ?! (นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีก)

เนียมิ: นี่ค่ะ อัญมณี

เนียมิมอบอัญมณีให้กับโรบิน แล้วเขาก็ถึงกับอึ้งไปพักหนึ่งทันทีที่ได้เห็นอัญมณี

โรบินจอนท์: ไม่น่าเชื่อ... พวกเธอปราบทอมสโตนได้จริงๆ ใช่ไหมเนี่ย?

มิมิ/เนียมิ: ค่ะ!! *^____^*

โรบินจอนท์: ถ้างั้นก็... ขอบใจที่ช่วยหาอัญมณีมาให้นะ! ภารกิจของพวกเธอเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว!

มิมิกับเนียมิ ได้รับสแตมป์ดวงที่ 5 เรียบร้อยแล้ว!!

โรบินจอนท์: พวกเธอนี่มันสุดยอดสมคำร่ำลือจริงๆ นะ ฉันเชื่อเลยว่าอีกไม่นานชื่อของพวกเธอทั้งสองจะต้องถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ของเกาะป๊อปปินอย่างแน่นอนเลยล่ะ!! ^_^ เพราะพวกเธอเป็นกลุ่มแรกที่สามารถพิชิตมอนสเตอร์ระดับนี้ได้

เนียมิ: แล้วโรบินจะเอาอัญมณีไปทำอะไรเหรอคะ?

โรบินจอนท์: เอาไปเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑ์น่ะ

มิมิ: พิพิธภัณฑ์ งั้นเหรอคะ?

โรบินจอนท์: ใช่! คือที่จริงแล้ว พ่อของฉันเป็นเจ้าของพิพิธภัณฑ์ที่เก็บรวบรวมแร่และอัญมณีหายากจากทั่วโลก และฉันก็ได้ข่าวมาว่าที่เกาะป๊อปปินมีอัญมณีอยู่ชิ้นหนึ่งที่ในประวัติศาสตร์ยังไม่มีใครเคยพิชิตได้ ฉันก็เลยตัดสินใจมาออกตามหาที่นี่ยังไงละ

เนียมิ: อย่างนี้เอง แล้วทำไมคุณถึงไม่ลงมือไปตามหาเองล่ะ??

โรบินจอนท์: ที่จริงผมก็พยายามตามหาเองแล้วนะ แต่มาติดตรงคำใบ้ในเอกสารชิ้นแรกที่หาเจอได้เนี่ยแหละ (เพราะงั้นคงไม่มารบกวนพวกเธอหรอก)

เนียมิ: อืมๆ เข้าใจแล้วล่ะ

โรบินจอนท์: แล้วก็... เพื่อเป็นการตอบแทน ฉันแบ่งค่าอัญมณีให้กับพวกเธอด้วยก็แล้วกันนะ

แล้วโรบินก็ส่งเช็คเงินสดจำนวน 20,000 ปองให้กับทั้งสอง

มิมิ/เนียมิ: ขอบคุณสำหรับค่าตอบแทนค่ะ!! *^____^*

โรบินจอนท์: เอาล่ะ ถ้างั้นก็ขอตัวลาตรงนี้เลยแล้วกันนะ แล้วเจอกันใหม่ล่ะ!! (นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย)

มิมิ/เนียมิ: บ๊ายบายค่า!!

ทั้งสองบอกลาส่งท้าย ก่อนที่โรบินจะเดินจากไป

และแล้วเหตุการณ์ในวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งหน้าประวัติศาสตร์ที่กลายเป็นตำนานสำหรับพวกเธอไปอีกเรื่องเรียบร้อยแล้ว

--------------------------------------------------------------------------------

-ณ เมืองพาราไดซ์-

ทางด้านอิเคทานิที่กำลังจะเตรียมปิดร้านตามเวลา เคนจิก็ได้ขับรถมาจอดที่หน้าร้าน แล้วเดินลงจากรถมาหาอิเคทานิ

เคนจิ: นี่ อิเคทานิ!!

เคนจิรีบวิ่งเข้ามาหาอิเคทานิ

อิเคทานิ: อ้าว! เคนจิมีอะไรเหรอ??

เคนจิ: คือว่าตอนนี้ พวก มิมิ เนียมิ เค้าปราบบอสดันเจี้ยนที่ไม่เคยมีใครปราบได้แล้วนะ...!!

อิเคทานิ: บอสดันเจี้ยนเหรอ มิมิ เนียมิ ไปตลุยเกมออนไลน์ด้วยเหรอเนี่ย?

เคนจิ: ไม่ใช่แบบนั้น ฉันหมายถึงตอนนี้ มิมิ เนียมิ เค้าเอาชนะ "ทอมสโตน" ที่ว่ากันว่าเป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดของเกาะป๊อปปินได้แล้วนะ

อิเคทานิ: โห้!! จริงเหรอเนี่ย?!

เคนจิ: จริงสิ! เพิ่งมีข่าวออกทางทีวีสดๆ เมื่อไม่นานมานี้เลย

อิเคทานิ: อืม! ถ้างั้นก็ยินดีกับทั้งสองด้วยนะ ...ว่าแต่ นายไปเที่ยวงานเทศกาลฤดูร้อนมาเหรอ??

อิเคทานิทักท้วงชุดของเคนจิ เพราะเขาใส่ "ชุดยูกาตะ" มานั่นเอง

เคนจิ: อ๊อ! เปล่าหรอก พอดีฉันรีบขับรถตรงดิ่งจากบ้านมาบอกข่าว มิมิ เนียมิ กับนายเนี่ยแหละ ก็เลยไม่ทันได้เปลี่ยนชุดน่ะ แฮะๆ (*￣▽￣*)ブ (ปกติจะใส่ชุดนี้เป็นชุดนอน)

อิเคทานิ: อย่างนี้เอง แต่ว่าถ้าจะทำแบบนั้น ส่งเมล์มาบอกแทนก็ได้ไม่ใช่เหรอ?

เคนจิ: มันก็ได้อยู่นะ แต่ผมถนัดเดินมาบอกเองมากว่า (*^_^*) ถ้างั้นพรุ่งนี้ก็เจอกันใหม่แล้วกันนะ ไปละ!

อิเคทานิ: บายจ้า!

แล้วเคนจิก็เดินกลับไปขึ้นรถ แล้วขับจากไป

อิเคทานิ: มิมิ เนียมิ นี่เก่งจริงๆ เลยนะ แถมหน้าตาก็น่ารักอีก ชักอยากจะเจอตัวอีกครั้งแล้วสิ

อิเคทานิพึมพำเล็กน้อย ก่อนเดินกลับไปปิดร้านต่อ

>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<

[ประกาศ] เพจ LINE ของแอดมินถูกแบนเรียบร้อย TwT

สืบเนื่องจากในวันนี้ทาง LINE ได้มีการอัปเดตระบบครั้งใหญ่ในรอบ 5 ปี
คือ เพิ่มระบบตรวจจับโพสต์อัตโนมัติด้วย AI ภายในหน้าเพจไทม์ไลน์เข้ามาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
จึงส่งผลให้โพสต์อะไรก็ตามที่เข้าข่ายละเมิดเงื่อนไขการใช้บริการของทาง LINE จะถูกลบออกในทันที!

โดยความผิดปกติที่เกิดขึ้นในวันนี้ก็คือ
หลังจากที่ผมทำการโพสต์รูปแฟนอาร์ต Pop'n Music ตามปกติเหมือนเช่นทุกวันนั้น
ปรากฏว่า ถูกระบบ AI ของทาง LINE ทำการลบรูปออกหลังจากที่โพสต์ไปได้ไม่ถึงวินาทีเท่านั้น
โดยขึ้นข้อความแจ้งว่า "ข้อความถูกลบออก เนื่องจากมีความเป็นไปได้ว่าจะละเมิดนโยบายการใช้บริการ"
ซึ่งผมได้ลองตรวจสอบรูปดูแล้ว พบว่าไม่มีอะไรที่ดูเข้าข่าย "ไม่เหมาะสม" เลยนี่นา
ผมจึงลองโพสต์รูปดังกล่าวซ้ำดูอีกรอบ แต่ก็ยังถูกลบออกในทันทีอยู่เหมือนเดิม

ทว่า ความโชคร้ายของแอดมินก็คือ หลังจากที่พยายามโพสต์รูปซ้ำอยู่ประมาณ 30 นาที
เพจก็ได้ปลิวหายไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย TwT

ซึ่งคาดว่าน่าจะเกิดจากการที่แอดมิน
เคยโพสต์ลิงค์ดาวน์โหลดตัวเกม Pop'n Music Kaimei Riddles ไว้ในใต้คอมเม้นท์ของโพสต์หนึ่งครับ
ซึ่งสาเหตุที่โพสต์ เพราะผมเห็นว่าคอมเม้นท์มันมองเห็นได้เฉพาะแค่ผู้ที่ล็อคอินเท่านั้น
ก็เลยจัดการแปะลิงค์เอาไว้

ที่จริงระบบนี้เริ่มใช้กับกลุ่ม OpenChat มาได้สักพักใหญ่ๆ แล้ว แต่เพิ่งจะมาใช้กับไทม์ไลน์ก็วันนี้ล่ะครับ
และผลจากการที่ LINE ได้ทำการแบนเพจ ทำให้โพสต์และคลิปวิดีโอทั้งหมดปลิวไปทันที

ในขณะที่เล็งเว็บใหม่เอาไว้ใช้ทดแทน (Tumblr)
Tumblr เป็นเว็บประเภท SNS มีลักษณะคล้ายกับ Facebook และ LINE ไทม์ไลน์
แต่จะเน้นที่การแชร์ภาพและวิดีโอเป็นหลัก
โดยเฉพาะรูปแฟนอาร์ตของเกม Pop'n Music ที่มีสมาชิกหลายท่านนำมาโพสต์ไว้เยอะแยะเลยทีเดียว

ทว่า ที่เว็บนี้เองก็มีระบบคัดกรองโพสต์อัตโนมัติด้วย AI อีกเช่นกัน
แต่เท่าที่ฟังเสียงจากผู้ใช้งานส่วนใหญ่แล้ว
ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยมีปัญหามากนัก หากเราไม่ได้ไปโพสต์รูปอะไรที่มันไม่เหมาะสมจริงๆ

เอาเป็นว่า เตรียมตัวพบกันได้ที่ Tumblr ครับผม ^ ^)/


EDIT: มาอัปเดตสถานการณ์ เผื่อใครที่เป็นห่วงนะครับ
การแบนนี้มีผลเฉพาะส่วนที่เป็นไทม์ไลน์เท่านั้นครับ
ส่วนอื่นๆ เช่น การแชทกับเพื่อน และการใช้งานอื่นๆ ภายในแอปยังคงใช้ได้ตามปกติเหมือนเดิม

โดยในส่วนของไทม์ไลน์หลังจากที่ถูกแบนแล้ว เมื่อกดสร้างโพสต์ใหม่ จะขึ้นแจ้งเตือนว่า
ถูกระงับการสร้างโพสต์ใหม่ชั่วคราว ทันทีครับ

และคาดว่าจะเป็นการแบนอย่างถาวรด้วย เพราะทางระบบไม่ได้มีการระบุวันที่จะปลดแบน
หรือบอกว่าจะถูกระงับการโพสต์ไปกี่วัน แต่อย่างใด

แต่ที่แน่ๆ คือ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยโพสต์ไว้ในไทม์ไลน์ หายเกลี้ยงหมดเลย TwT

EDIT2: หลังจากที่ลองสอบถามไปยังฝ่าย Support ปรากฏว่าสาเหตุที่มีการแบนเกิดขึ้นเนื่องจากระบบคัดกรองมันมองว่าบัญชีของเราเป็นสแปมครับ ก็เลยเป็นเหตุให้พอโพสต์อะไรก็ตามลงในเพจแล้วจะถูกทางระบบลบโพสต์ออกในทันที

ส่วนสาเหตุที่ทุกอย่างในเพจหายไปหมด อันนี้ทาง Support ไม่ได้ให้คำตอบนะครับ แต่ส่วนตัวคาดว่าน่าจะเกิดจากการที่ผมพยายามฝืนโพสต์ที่ถูกลบออกให้ได้เรื่อยๆ ก็เลยถูกระบบอัตโนมัติลงทัณฑ์ในส่วนนี้ไปโดยปริยาย

pop'n music RESPECT : STAGE 14 「ดันเจี้ยนซากโบราณป๊อปปิน」

หลังจากที่จบภารกิจแล้ว ในช่วงเที่ยงของวันนั้น ทั้งสองก็ได้มานั่งพักกินอาหารอยู่ที่ร้านอาหารภายในหมู่บ้านบอนเต้

เนียมิ: นี่ มิมิจัง

มิมิ: อะไรเหรอ?

เนียมิ: เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะมีแฟนกับเค้าได้งั้นเหรอ?

มิมิ: เออ... ถ้าเอาตามคำทำนายของสเตลล่าละก็ คิดว่าน่าจะได้อยู่นะ..? แล้วทำไมอยู่ๆ เธอถึงถามเรื่องแบบนั้นล่ะ?

เนียมิ: คือฉันคิดว่าคนนิสัยแมนๆ อย่างฉัน คงไม่มีใครสนใจได้อยู่แล้วหรอกนะ

มิมิ: มันก็ไม่แน่นะ เพราะคนที่มีรสนิยมด้านความรักแบบแปลกๆ ก็มีอยู่เยอะเหมือนกัน

เนียมิ: แต่ว่าฉันไม่เคยมีความโรแมนซ์หรือเรื่องความรักอยู่ในหัวแบบเธอเลยนะ เพราะฉะนั้น เมื่อถึงตอนนั้นจริงๆ เธอช่วยแนะนำอะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ให้หน่อยได้รึเปล่า?

มิมิ: แน่นอน ได้อยู่แล้วล่ะ ^_^

เนียมิ: ขอบใจนะ มิมิจัง! เธอนี่ช่างเหมือนพี่สาวฝาแฝดที่พึ่งพาได้จริงๆ (＾Ｕ＾)

แล้วจากนั้นทั้งสองก็รับประทานอาหารกันตามปกติ

เวลาต่อมาหลังจากที่ทานเสร็จแล้ว ในขณะที่ทั้งสองเดินออกมาหน้าร้าน ทั้งสองก็ได้พบกับวัยรุ่นชายสองคน

ไทม์เมอร์: อ้าว!! เนียมิจัง!!

เนียมิ: ไทม์เมอร์!!

แล้วทั้งสองฝ่ายก็เดินเข้ามาหากัน

ไทม์เมอร์: เธอมาทำอะไรที่เมืองนี้เหรอ?

เนียมิ: มาทำภารกิจล่าสแตมป์กันน่ะ ☆(＾-゜)

"เดี๋ยวก่อนสิไทม์เมอร์ นายรู้จักกับเด็กคนนี้ด้วยเหรอ?"

ไทม์เมอร์: ก็.. นิดหน่อยน่ะ แฮะๆๆ ^_^

ไทม์เมอร์เกาหัวตัวเอง

มิมิ: แล้วคนที่มากับไทม์เมอร์ด้วยคือใครเหรอคะ?

"อ่อ! ผมชื่อ "ไอซ์" (ice) เป็นผู้จัดการส่วนตัวของไทม์เมอร์เอง ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

เนียมิ: ผู้จัดการส่วนตัว..? ไม่จริงหรอกมั้ง อย่ามาล้อกันเล่นเลย

เนียมิไม่เชื่อว่าไอซ์เป็นผู้จัดการส่วนตัวจริงๆ เพราะเห็นว่าเขาอยู่ในวัยเดียวกับไทม์เมอร์นั่นเอง

ไอซ์: จริงแท้แน่นอน! ถึงผมจะอยู่ในวัยเดียวกับไทม์เมอร์ก็เถอะ แต่เห็นแบบนี้ผมก็มีความสามารถด้านดนตรีสูงนะครับ♪

เนียมิ: เอาล่ะๆ ฉันเชื่อแล้วก็ได้ (￣_￣|||)

มิมิ: แล้วตอนนี้ไทม์เมอร์หาน้องสาวเจอแล้วรึยัง?

ไทม์เมอร์: ยังเลยครับ และตอนนี้พวกผมเองก็เริ่มทำภารกิจล่าสแตมป์แล้วเหมือนกัน เพราะตามกฎของป๊อปปินมิวสิกแล้ว หากยังไม่ผ่านการทดสอบกับป๊อปปินลีดเดอร์ ก็จะยังไม่สามารถเดินทางไปเมืองอื่นได้น่ะ

เนียมิ: อ๋อ แบบนี้เอง พวกนายก็เลยมาที่เมืองนี้เพื่อหาภารกิจทำกันสินะ

ไอซ์: จริงด้วยสิ! ไหนๆ ก็ได้เจอกับพวกเธอแล้ว ผมขอลองดวลด้วยหน่อยสักเพลงจะได้รึเปล่า?

เนียมิ: ได้สิ จัดมาเลย!

===== POP'N BATTLE =====
Mimi/Nyami vs ice
Extreme Z4 - Forte Escape
===== END BATTLE =====

ผลการแข่งขัน มิมิกับเนียมิ เป็นฝ่ายชนะ

หลังจากที่ไอซ์เป็นฝ่ายแพ้ อยู่ๆ เขาก็ทำการเขวี้ยงเกียร์ของตัวเองทิ้งลงพื้นอย่างแรงจนเกียร์แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ทำเอา มิมิ เนียมิ ถึงกับตกใจ

ไอซ์: อ่ะ! (⊙﹏⊙) โทษทีนะ พอดีผมหัวร้อนไปหน่อย แฮะๆ (*￣▽￣*)ブ

ไอซ์กลับมาอารมณ์ดีอย่างรวดเร็วพร้อมกับเกาหัวตัวเอง

มิมิ: เมื่อกี้มันอะไรกันน่ะ...?

มิมิยังคงตกใจไม่หาย

ไทม์เมอร์: ปกติเวลาเขาโกรธก็มักจะเป็นแบบนี้ประจำอยู่แล้วล่ะ ไม่มีอะไรหรอก ^_^

ไอซ์: ถ้างั้นตอนนี้พวกเราขอตัวไปหาภารกิจทำกันต่อแล้วนะ แล้วเจอกันใหม่!

แล้วพวกเขาทั้งสองก็เดินจากไป

เนียมิ: บ๊ายบายจ๊ะ (￣_￣|||)

มิมิ: เอาเป็นว่าตอนนี้พวกเราเองก็ไปหาภารกิจทำกันต่อเหมือนกันดีกว่านะ

เนียมิ: อือ!!

--------------------------------------------------------------------------------

STAGE 14
「ดันเจี้ยนซากโบราณป๊อปปิน」

--------------------------------------------------------------------------------

จากนั้นทั้งสองจึงเดินสำรวจหมู่บ้านเพื่อหาภารกิจต่อไปทำ

และในระหว่างนั้นทั้งสองก็ไปเจอกับบุคคลท่าทางน่าสงสัยคนหนึ่ง

เนียมิ: Σ( °_°) นั่นมันใครกันน่ะ ดูท่าทางแปลกๆ จัง

มิมิ: อาจจะมีภารกิจอะไรก็ได้นะ ลองเข้าไปดูกันเถอะ!

แล้วทั้งสองจึงเข้าไปหาบุคคลท่านนั้น

มิมิ: สวัสดีค่ะ!!

"อ่ะ! พวกเธอคือ...?"

เนียมิ: พวกเราคือ มิมิ กับ เนียมิ ค่ะ มีอะไรให้พวกเราช่วยไหมคะ?

"อ๋อ! พวกเธอเองเหรอ ที่เค้าร่ำลือกันจากคดีในเมืองหลวง ผมชื่อ "โรบินจอนท์" (Robin John) เป็นนักโบราณคดี เรียกสั้นๆ ว่า "โรบิน" ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันมีเรื่องอยากให้พวกเธอช่วยอยู่พอดีเลยล่ะ"

มิมิ: อะไรเหรอคะ?

แล้วโรบินก็นำเอกสารเก่าๆ ฉบับหนึ่งออกมาให้ทั้งสองดู

เนียมิ: นี่มัน...

โรบินจอนท์: เป็นเอกสารโบราณที่ผมขุดเจอมาจากแถวๆ นี้น่ะ

เนียมิ: เอกสารโบราณ??

โรบินจอนท์: อืม! ตอนนี้ผมกำลังไขปริศนาเกี่ยวกับเอกสารชิ้นนี้อยู่ พอจับใจความได้ว่าเป็นเอกสารที่บอกเกี่ยวกับสมบัติที่ซ่อนอยู่ในซากโบราณป๊อปปิน และได้ยินมาว่าที่ "ดันเจี้ยนซากโบราณป๊อปปิน" มี "กล่องประหลาด" ซุกซ่อนอยู่ ซึ่งภายในกล่องนั้นมีเอกสารลับที่เกี่ยวข้องกับเอกสารฉบับนี้อยู่ด้วย บางทีถ้าเราเอาเอกสารนั้นมาได้ อาจจะบอกอะไรเกี่ยวกับปริศนานี้ก็ได้

เนียมิ: งั้นหมายความว่างานที่จะให้พวกเราทำก็คือ...?

โรบินจอนท์: ไปเอา "เอกสารลับ" มาจาก "กล่องประหลาด" ที่อยู่ภายในดันเจี้ยนซากโบราณป๊อปปินกลับมาให้ได้ แต่ว่าการจะเปิดกล่องนั้นได้ ดูเหมือนว่าพวกเราจะต้องหา "ชิ้นส่วน" มารวมกันเป็นกุญแจที่ใช้สำหรับเปิดกล่องอีกทีนะ

มิมิ: ชิ้นส่วน งั้นเหรอคะ

โรบินจอนท์: ใช่ ชิ้นส่วนที่จะใช้รวมเป็นกุญแจมีทั้งหมด 3 ชิ้น และชิ้นส่วนที่ว่านี้ ฉันได้ยินมาว่าชิ้นแรกอยู่กับไกด์ประจำหมู่บ้าน ชิ้นที่สองอยู่กับนักดูดวง และชิ้นสุดท้าย... รู้สึกจะซ่อนอยู่ในวิหารโบราณ

เนียมิ: อ๋อ! รู้แล้ว ชิ้นแรกอยู่กับ "ชาเรียห์" ชิ้นที่สองอยู่กับ "สเตลล่า" และสุดท้าย เราต้องกลับไปที่วิหารโบราณนั่นอีกครั้งหนึ่งน่ะ

มิมิ: อืม! ใช่เลยล่ะ แต่ดีนะที่เราเคยไปหาพวกเค้าก่อนแล้ว ไม่อย่างนั้นคงต้องตามหากันอีกนานเลยล่ะ ^_^

เนียมิ: เออ... แล้วชิ้นที่อยู่ในวิหารโบราณ พอจะบอกใบ้หน่อยได้หรือเปล่าว่ามันอยู่ตรงจุดไหนของที่นั่น?

โรบินจอนท์: เออ... ถ้านับจากทางเข้าแล้วเดินตรงไปเรื่อยๆ จนเจอทางแยก 3 ทาง ให้เลี้ยวไปทางซ้ายนะ แต่ต่อจากนั้นผมไม่ทราบอะไรอีกแล้ว รู้แต่เพียงมันอยู่ในทางนั้นแหละ

เนียมิ: โอเค! ถ้างั้นพวกเราขอตัวไปก่อนแล้วนะคะ!

โรบินจอนท์: อืม! โชคดีล่ะ

มิมิ/เนียมิ: ไปลุยกันเลย!! (^_-)/☆\(-_^)

จากนั้นทั้งสองจึงเดินทางไปหา ชาเรียห์ และ สเตลล่า ตามลำดับ เพื่อขอ "ชิ้นส่วนประหลาด" และได้รับชิ้นส่วนมาแล้วเรียบร้อย เหลือเพียงชิ้นสุดท้าย...

--------------------------------------------------------------------------------

ณ วิหารโบราณ

ทั้งสองได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง ซึ่งแน่นอนว่า มิมิยังคงเดินเอามือเกาะไหล่ของเนียมิอยู่ด้านหลังด้วยความระแวงเหมือนเดิม

มิมิ: เนียมิจัง.. ถึงแม้ตอนนี้พวกเราจะแปลงร่างได้แล้วก็จริง แต่ฉันก็ยังรู้สึกกลัวที่มืดๆ แบบนี้อยู่ดี ＞︿＜

มิมิกล่าวด้วยเสียงที่สั่นไปด้วยความกลัว ส่วนเนียมิก็แอบอมยิ้มกับคำพูดของมิมิเล็กน้อย

และเมื่อเดินมาจนถึงทางแยกแล้ว

เนียมิ: คราวที่แล้วพวกเราได้ กำไลป๊อปเปอร์ส มาจากทางตรงกลางใช่มั้ย คราวนี้เราจะไปทางซ้ายกัน!

แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปยังห้องทางซ้าย

เมื่อเดินเข้ามาไม่นานก็พบว่าเป็นห้องขนาดใหญ่ แต่ยังไม่กว้างมากเท่ากับห้องทางตรงกลางที่เคยเข้ามาก่อนหน้านี้

เนียมิ: อืม... รู้สึกเหมือนเราจะเริ่มมาเจอทางที่ซับซ้อนขึ้นแล้วแฮะ หวังว่าคงไม่หลงทางหรอกนะ?

แล้วจากนั้นทั้งสองก็เดินหน้าสำรวจต่อไป โดยภายในเส้นทางนี้มีห้องและทางเดินต่างๆ อยู่หลายทาง จนทำให้เนียมิต้องงัดสัญชาติญาณความเป็นแมวด้วยการนำเทียนมาปักไว้ตามจุดที่กำลังเดินไป เพื่อป้องกันหลงทาง

มิมิ: เนียมิจัง เธอพบเทียนมาด้วยเหรอ (เพิ่งรู้นะเนี่ย)

เนียมิ: อืม! พอดีเห็นว่าพวกเราต้องกลับมาที่นี่อีก ก็เลยเอาเทียนมาด้วยน่ะ (กันหลงทาง)

และหลังจากที่เดินสำรวจมาได้พักใหญ่ ในที่สุดพวกเธอก็ได้พบกับห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง ซึ่งตรงหน้ามีหีบวางอยู่

เนียมิ: เจอหีบแล้วล่ะ!! (★‿★)

จากนั้นเนียมิก็วิ่งเข้าไปเปิดหีบที่วางอยู่ตรงหน้า

มิมิ: เดียวก่อน เนียมิจัง! มันอาจจะ...

มิมิพยายามห้ามเนียมิ แต่ก็สายไปแล้ว เนียมิได้ทำการเปิดหีบออกมาเป็นที่เรียบร้อย

และทันทีที่หีบถูกเปิดออก ปากหีบก็เต็มไปด้วยแสงสว่าง แล้วก็เหมือนมีแรงลมบางอย่าง ดูดเนียมิให้เข้าไปในหีบนั้น

เนียมิ: เหวอ! (⊙_⊙;) อ้ากกกกกกกก!!!!!

เนียมิร้องเสียงหลง

มิมิ: เนียมิจัง!!

แล้วจากนั้นมิมิก็เข้ามาพยายามดึงตัวเนียมิให้หลุดออกจากหีบ แต่ก็ไม่สามารถสู้กับแรงดึงดูดได้ จนในที่สุดร่างของทั้งสองก็ถูกดูดเข้าไปในหีบนั้น แล้วจากนั้นฝาหีบก็ถูกปิดลงราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

--------------------------------------------------------------------------------

เวลาต่อมา เมื่อทั้งสองรู้สึกตัวจึงค่อยๆ ลุกขึ้นมา

เมื่อทั้งสองมองไปรอบๆ พบว่าทั้งคู่เหมือนอยู่ในห้วงมิติแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยดวงดาวมากมาย

เนียมิ: ที่นี่มันที่ไหนกัน...

และเมื่อลงมองที่ด้านล่างของตัวเอง พบว่าจุดที่กำลังยืนอยู่นั้นไม่มีพื้นแต่อย่างใด รอบตัวของพวกเธอ 360 องศาเป็นห้วงอวกาศที่มีแต่ดวงดาว

มิมิ: ไม่มีพื้นแฮะ เหมือนกับว่าเรากำลังลอยอยู่เลย หรือว่าพวกเราจะ... ＞﹏＜

"ในที่สุด ก็หาสถานที่ลับเจอจนได้สินะ"

อยู่ๆ ก็มีเสียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งเรียกเข้ามาในหูของทั้งสอง ซึ่งเสียงนั้นเป็นเสียงเดียวกับที่เคยเรียกพวกเธอมาแล้วเมื่อครั้งก่อนๆ

เนียมิ: เสียงนั่นมัน...!

แล้วจากนั้นทั้งสองจึงพยายามมองหาต้นทางของเสียง และเมื่อมองหันไปมาอยู่หลายครั้ง ในที่สุดทั้งสองก็ได้พบกับบุคคลที่เป็นเจ้าของเสียงปริศนาจากครั้งก่อน

มิมิ: ไม่จริง นั่นมัน...

บุคคลที่พวกเธอเห็นเป็นเด็กวัยรุ่นชายสวมหมวกและแว่นกันแดดสีน้ำเงิน ซึ่งเขาผู้นั้นก็คือ...

มิมิ/เนียมิ: MZD !!

มิมิกับเนียมิตะโกนออกมาพร้อมกัน

MZD: ฮ่าๆ ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ

เนียมิ: ไม่จริงน่ะ คุณตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ??

MZD: ก็ใช่นะ แต่ว่า... ตัวฉันที่เห็นอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่ MZD ที่พวกเธอรู้จักหรอกนะ

มิมิ: หมายความว่ายังไง?

MZD: ก็เพราะว่า MZD ที่พวกเธอรู้จักน่ะ เป็นร่างจำแลงที่ฉันสร้างขึ้นมาอีกทียังไงล่ะ (ที่เป็นประธานบริษัทเกม PONAMI)

จากคำตอบนี้ทำให้มิมิถึงกับงงเล็กน้อย แต่ท่าทางเนียมิจะจับใจความได้ เนียมิจึงตอบกลับไป

เนียมิ: อ๋อ.. อย่างนี้เอง แสดงว่าร่างของคุณที่อยู่ตอนนี้ ก็คือตัวจริงสินะ?

MZD: Yes! ถูกต้อง ตัวจริงของฉันมาจาก "โลก AC" และโลกที่พวกเธออยู่ในตอนนี้ก็คือ "โลก CS" ที่ฉันสร้างขึ้นมาให้ใหม่ยังไงล่ะ

มิมิ: โลก AC? โลก CS เหรอ? มันคืออะไรกันแน่??

มิมิงุนงงมากความเดิม

MZD: อืม... ดูเหมือนว่าพวกเธอจะเป็น มิมิ เนียมิ ที่เป็นคนละคนกับโลก AC จริงๆ ด้วยสินะ งั้นเดี๋ยวฉันจะเล่า "ความจริง" ทั้งหมดให้ฟังแล้วกัน

[เพลงประกอบ glory day (JHS Remix) - JHS]

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว... ดินแดน AC กับ CS นั้นเคยอยู่บนโลกเดียวกันมาก่อน โดยที่เทวทูตสองตนของฉันคือ "?" (ฮาเตนะ) จะรับหน้าที่ดูแลดินแดน AC ส่วน "!" (คันตัน) รับหน้าที่ดูแลดินแดน CS จนกระทั่งเวลาผ่านไปหลายปี เผ่าพันธุ์ CS เกิดการเจริญอย่างรวดเร็วผิดปกติ ซึ่งหากปล่อยไว้คันตันจะมีพลังอำนาจเหนือกว่า MZD ผู้เป็นพระเจ้าเสียเอง เช่นนั้น ฮาเตนะจึงหยุดยั้งคันตันเอาไว้ด้วยการแยกดินแดนออกเป็นสองโลก คือการสร้างดาวเคราะห์ดวงใหม่สำหรับดินแดน CS โดยเฉพาะขึ้นมาในชื่อ "เมกะเทียร์" แล้วส่งมันไปไว้ยังที่ๆ ห่างไกลจากจักรวาลของโลก AC เป็นระยะทางหลายล้านปีแสง พร้อมกับผนึกคันตันไว้ในดาวเมกะเทียร์ และคันตันก็หลับไหลอยู่ภายใน "เกาะป๊อปปิน" อันเป็นดินแดนผืนเก่าที่ถูกย้ายมาอยู่บนโลกใหม่นี้ตั้งแต่นั้นมา

เนียมิ: แสดงว่าโลกคู่ขนานที่มี "ตัวเราอีกคน" มีอยู่จริงๆ ด้วยสินะ

มิมิ: อืม!

MZD: แต่ทว่าในตอนนี้ คันตันก็ได้ถูก "ใครบางคน" ทำการปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง และคันตันก็ได้เลือก "ใครบางคน" ที่ว่านั้นให้กลายมาเป็นร่างจำแลงของตนไปซะแล้ว

เนียมิ: หรือจะหมายถึง... เซ?

MZD: ถูกต้องแล้ว! แต่ฉันไม่รู้หรอกนะว่า "ใครบางคน" ที่ว่านั้นคือใคร

มิมิ: แล้วเสียงกระซิบที่พวกเราได้ยินเมื่อครั้งก่อนหน้านี้ก็คือ...?

MZD: ใช่! ฉันเป็นคนเรียกให้พวกเธอมายังวิหารโบราณ เพื่อมาหา กำไลป๊อปเปอร์ส ยังไงล่ะ และหน้าที่ของพวกเธอในตอนนี้ก็คือการกำจัดคันตันให้หายไปจากโลกนี้ซะ โดยพวกเธอจะต้องเดินทางไปยัง "สุสาน CS" ที่อยู่ใจกลางของเกาะเพื่อไปทำลาย "กลไก" ของมันให้จงได้ และเมื่อนั้นคันตันก็จะหายไปจากโลกนี้อย่างสมบูรณ์ พร้อมกับที่คนๆ นั้นก็จะได้กลับคืนร่างเดิมอีกด้วย

เนียมิ: เหมือนกับที่ชาเรียห์เคยบอกไว้ไม่ผิดเลยล่ะ!

มิมิ: ใช่ๆ

MZD: แต่ฉันจะขอบอกอะไรอย่างหนึ่งเกี่ยวกับป๊อปเปอร์สนะ การแปลงร่างเป็นป๊อปเปอร์สได้ พวกเธอทั้งสองจำเป็นจะต้องอยู่พร้อมกันไม่เช่นนั้นจะไม่สามารถแปลงร่างได้ และชุดของป๊อปเปอร์สจะมีพลังป้องกันพิเศษคือ "เกราะออร่า" โดยเกราะออร่าจะทำหน้าที่รับความเสียหายแทนร่างกาย ทำให้ทนต่อการบาดเจ็บ และเกราะออร่านี้สามารถฟื้นฟูขึ้นมาได้เองหากไม่ถูกโจมตีในระยะเวลาหนึ่ง แต่การแปลงร่างในแต่ละครั้งนั้นจะต้องใช้พลังป๊อปปินออร่าจากกำไลส่วนหนึ่ง หากใช้เวลาอยู่ในร่างป๊อปเปอร์นานเกินไป ป๊อปปินออร่าก็มีสิทธิหมดจนทำให้ไม่สามารถแปลงร่างได้เช่นกัน และการชาร์ตพลังต้องใช้เวลาทั้งคืนเพื่อให้สามารถกลับมาแปลงร่างได้อีกครั้ง เพราะฉะนั้น อย่าใช้พลังอย่างพร่ำเพรื่อ!

มิมิ/เนียมิ: ทราบแล้วค่ะ!!

MZD: ถ้างั้นตอนนี้ก็ได้เวลาที่พวกเธอต้องกลับแล้วล่ะ ขอให้พวกเธอที่อยู่ในโลกนี้โชคดีนะ! (⌐■_■)ノ♪

แล้วจากนั้นทั้งสองก็ถูกวาร์ปกลับมาที่วิหารอีกครั้ง

มิมิ: กลับมาที่เดิมแล้วล่ะ

และเมื่อมองไปตรงหน้า พบว่าไม่มีหีบวางอยู่แล้ว

เนียมิ: หีบหายไปแล้วแฮะ แต่ว่า...

มิมิ: อะไรเหรอ?

เนียมิ: ตอนนี้พวกเราได้ชิ้นส่วนกุญแจชิ้นสุดท้ายมาเรียบร้อยแล้วล่ะ (ได้มาตอนไหนไม่รู้)

มิมิ: ถ้างั้นพวกเราก็รีบกลับไปหาโรบินกันเถอะ!

แล้วจากนั้นทั้งสองก็เดินทางกลับไปหาโรบินเพื่อส่งเควสท์

--------------------------------------------------------------------------------

มิมิ/เนียมิ: กลับมาแล้วค่า!!~

โรบินจอนท์: กลับมากันแล้วเหรอ

เนียมิ: นี่ค่ะ ชิ้นส่วนทั้ง 3 ชิ้น

เนียมิส่งไอเทมเควสท์ให้กับโรบิน

โรบินจอนท์: อืม... เดี๋ยวฉันลองเอาชิ้นส่วนไปประกอบดูก่อนนะ รออยู่ตรงนี้ก่อนแป๊บนึง

แล้วจากนั้นโรบินก็เดินจากไป เพื่อเอาชิ้นส่วนทั้งหมดมาหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

จากนั้นไม่นานโรบินก็เดินกลับมา พร้อมกับไอเทมเควสท์ชิ้นใหม่

โรบินจอนท์: ประกอบเสร็จเรียบร้อยแล้ว กุญแจสำหรับเปิดกล่อง

เนียมิรับไอเทมเควสท์จากโรบิน

โรบินจอนท์: เอาล่ะ ต่อไปพวกเธอต้องไปยัง "ดันเจี้ยนซากโบราณป๊อปปิน" เพื่อนำกุญแจไปเปิด "กล่องประหลาด" ที่อยู่ในนั้นนะ

มิมิ/เนียมิ: ค่ะ!!

โรบินจอนท์: แต่ก่อนไป ฉันขอเตือนอะไรอย่างหนึ่งนะ ภายในถ่ำนั้นรู้สึกจะมีสัตว์ร้ายพิศดารต่างๆ อาศัยอยู่ด้วย ยังไงพวกเธอก็คอยระวังตัวด้วยแล้วกัน

มิมิ: ห้า!! สัตว์ร้ายพิศดารเหรอ?? ขอยกเลิกภารกิจได้ป๊ะ? ＞﹏＜

เนียมิ: (￣_￣|||) ไม่ต้องกลัวหรอกมิมิจัง ถ้าพวกเราเจอมันเมื่อไหร่ ก็แค่แปลงร่างเป็นป๊อปเปอร์สแล้วสู้กับมันซะก็หมดเรื่อง

มิมิ: ก็จริงนะ แต่ว่า... ถ้าเกิดพวกเราใช้พลังจนหมดล่ะ??

เนียมิ: ฉันคิดว่าพลังคงไม่หมดง่ายๆ หรอก ตราบใดที่พวกเราไม่อยู่ในร่างป๊อปเปอร์สนานเกินไป ...คิดว่านะ?

มิมิ: ก็นะ ถ้าเป็นแบบนั้นได้ก็คงดี

--------------------------------------------------------------------------------

แล้วจากนั้นทั้งสองจึงเดินทางมาที่ปากทางเขาถ่ำ "ดันเจี้ยนซากโบราณป๊อปปิน"

เนียมิ: นี่น่ะเหรอ ดันเจี้ยนซากโบราณป๊อปปิน

จากนั้นทั้งสองก็เดินเข้าไปภายในถ่ำนั้น แน่นอนว่า มิมิยังคงเดินเอามือเกาะไหล่ของเนียมิอยู่ด้านหลังด้วยความระแวงเหมือนเดิม

บรรกาศภายในถ่ำค่อนข้างมืด แต่ตลอดทางก็มีแสงไฟน้อยๆ จากคบเพลิงที่วางอยู่ตามผนังถ่ำเป็นระยะๆ ทำให้ไม่มืดสนิทเหมือนกับที่วิหารโบราณ

ส่วนเส้นทางค่อนข้างมีความซับซ้อนกว่าที่วิหารมากพอสมควร ตลอดทางที่เดินไปนั้นทั้งสองได้พบกับเส้นทางแยกมากมายหลายทาง จนทำให้เนียมิต้องนำวิชาแมวเหมียวมาใช้อีกครั้ง เพื่อช่วยจดจำเส้นทาง โดยการวางคุกกี้ไว้ตามทางที่เดินผ่านไป

มิมิ: คราวนี้ ใช้คุกกี้แฮะ!

และเมื่อทั้งสองพบกับทางตัน

มิมิ: โห้.. เจอทางตันซะแล้ว

ในระหว่างที่กำลังเดินกลับเพื่อหาทางอื่นนั้น เนียมิได้ใช้ช็อกกระดานดำทำเครื่องหมาย [X] ไว้เพื่อจดจำว่าทางนี้เป็นทางตัน

เมื่อเขียนเสร็จ เนียมิก็ยกนิ้วโป้งให้มิมิ เธอจึงยกตามเพื่อตอบรับ

และหลังจากที่เดินหาอยู่นาน ในที่สุดพวกเธอก็ได้พบกับ "กล่องประหลาด" ที่วางอยู่ข้างทางของเส้นทางหนึ่ง

เนียมิ: Σ( °_°) เจอกล่องแล้วล่ะ คิดว่ามันน่าจะใช่นะ

แล้วทั้งสองจึงเดินเข้าไปดูกล่องใกล้ๆ ตัวกล่องมีลักษณะเป็นทรงลูกเต๋าสีเขียว ข้างกล่องมีลวดลายแปลกๆ คล้ายกับจิตรกรรมฝาผนังตามโบสถ์ และด้านบนมีล่องสำหรับวางกุญแจ

มิมิ: มันดูแปลกจริงๆ ด้วยล่ะ ฉันว่าคงจะใช้กล่องที่พวกเรากำลังหาอยู่แน่ๆ แล้วล่ะ

จากนั้นเนียมิจึงนำกุญแจมาวางบนล่องที่อยู่ด้านบนของกล่อง และทันใดนั้นก็เกิดแสงสว่างขึ้นตรงจุดที่วางกุญแจอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะดับไป

กล่องประหลาด: พวกเจ้าเป็นใครกัน?

มิมิ: เหวอ! Σ( °Д°) กล่องพูดได้!?

มิมิกระโจนเข้ามากอดเนียมิด้วยความตกใจ

กล่องประหลาด: ฮ่าๆๆ ไม่ต้องตกใจหรอก ข้าเป็นภูตผู้พิทักษ์ประจำกล่องใบนี้ อืม... พวกเจ้าใช้กุญแจปลุกให้ข้าตื่นขึ้น แสดงว่าอยากได้สมบัติที่อยู่ภายในกล่องนี้ใช่มั้ย?

มิมิ/เนียมิ: อืมๆ !!

ทั้งสองพยักหน้าตอบ ในขณะที่มิมิยังคงอยู่ในสีหน้าตกใจ

กล่องประหลาด: ถ้างั้นพวกเจ้าต้องตอบคำถามของข้าให้ได้ซะก่อนนะ และคำถามก็คือ... ใครที่เป็นผู้ประพันธ์บทเพลงคลาสสิก "Concerto No. 4 in F minor, Op. 8, RV 297, "Winter" (L'inverno)"

จากนั้นกล่องประหลาดก็เล่นเพลงตัวอย่างให้ฟัง แล้วจากนั้นทั้งสองก็ใช้เวลาคิดคำตอบอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เนียมิจะตอบออกไป

เนียมิ: อ๋อ!! เพลงนี้เป็นของ "dj TAKA"

กล่องประหลาด: X ผิดจ้า ยังเหลือโอกาสตอบได้อีก 1 ครั้งนะ

มิมิ: หรือจะหมายถึง... ผู้ประพันธ์เพลงฉบับดั้งเดิม?

แล้วมิมิก็ทำท่าชี้นิ้วไปที่กล่องประหลาด แสดงถึงการตอบอย่างมั่นใจ

มิมิ: คำตอบก็คือ... "อันโตนีโอ วีวัลดี (Antonio Vivaldi)" ยังไงล่ะ!!

กล่องประหลาด: O ปิ้งป๊องๆ ถูกต้องนะคร้าบบบบ!!

เนียมิ: โห้!! มิมิเก่งจัง!! (∩_∩)

มิมิ: แฮะๆ พอดีฉันชอบศึกษาประวัติศาสตร์ดนตรีน่ะ ก็เลยพอจะรู้เรื่องพวกนี้อยู่บ้าง (∩_∩)

กล่องประหลาด: เอาล่ะ ตามที่ได้สัญญาไว้ พวกเจ้าเชิญรับสมบัติที่อยู่ในหีบนี้ไปได้เลย!!

จากนั้นฝากล่องด้านบนก็ถูกเปิดออกมา แล้วจากนั้นทั้งสองจึงนำ "เอกสารลับ" ที่อยู่ภายในกล่องออกมาทันที

--------------------------------------------------------------------------------

เวลาต่อมาทั้งสองจึงเดินทางกลับมาหาโรบินเพื่อส่งเควสท์

มิมิ: นี่ค่ะ เอกสารที่ได้มาจากกล่องประหลาด

มิมิส่งเอกสารลับให้กับโรบิน แล้วเขาก็ทำการตรวจสอบเอกสารอยู่พักหนึ่ง

โรบินจอนท์: อืม..... ดูเหมือนว่าพวกเธอจะได้เจองานที่หินแล้วละนะ

เนียมิ: เอ๊? ทำไมเหรอคะ?

โรบินจอนท์: พวกเธอต้องกลับไปที่ดันเจี้ยนอีกครั้ง เพื่อไปปราบ "ทอมสโตน" (Tomstone) ที่อยู่ชั้นในสุดของที่นี่ แล้วนำอัญมณีของมันกลับมาให้ได้

มิมิ/เนียมิ: เอ๋!?

มิมิกับเนียมิตะโกนออกมาพร้อมกัน

>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<

pop'n music RESPECT : STAGE 13 「ลุย! ป๊อปปินไฟว์」

หลังจากที่จบภารกิจของสเตลล่าแล้ว ทั้งคู่ก็ออกเดินทางเพื่อหาภารกิจต่อไป

มิมิ: เผลอแป๊ปเดียวก็ผ่านมาถึงครึ่งทางของเมืองนี้แล้วนะ (ได้สแตมป์ 3 จาก 6 ดวงแล้ว)

เนียมิ: อืม! แล้วเควสท์ต่อไปจะเป็นยังไงบ้างนะ?

มิมิ: ตั้งแต่ที่มาเยือนเมืองนี้ พวกเราได้เจอเรื่องแปลกๆ เยอะแยะเลยล่ะ ฉันว่าต่อไปคงจะได้เจออะไรที่มันน่าสนุกกว่านี้แน่ๆ

เนียมิ: นั่นสินะ ผิดกับเมืองพาราไดซ์ลิบลับจริงๆ เลยเนอะ! (เมืองเจริญก็จริง แต่ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจเลย)

มิมิ: อืม! ^_^ เอาล่ะ แล้วต่อไปพวกเราจะไปที่ไหนกันต่อดี?

เนียมิ: เออ...

เนียมิหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อดูแผนที่

เนียมิ: ฉันว่าลองไปทางนั้นดูมั้ย ดูเหมือนว่าทางนั้นจะเชื่อมไปยังหมู่บ้านเล็กๆ ในป่าด้วยนะ

เนียมิชี้ไปที่ประตูเมืองทางทิศตะวันตก

มิมิ: โอเค!!

แล้วทั้งสองก็เดินออกจากเมือง(หมู่บ้านหลัก)ไปยังทางเดินด้านทิศตะวันตก

ตลอดสองข้างทางของเส้นทางที่กำลังเดินไปเรื่อยๆ นั้น เต็มไปด้วยต้นไม้มากมาย ซึ่งมีจำนวนที่ค่อนข้างมากกว่าทางเขตซากโบราณป๊อปปินอยู่พอสมพวร และตลอดทางนั้นเป็นทางเดินเล็กๆ ที่ไม่ได้เป็นลานกว้างแบบในเขตซากโบราณ

และหลังจากที่เดินมาได้สักพัก

"ช่วยด้วยคร้าบบ!!!!"

อยู่ดีๆ ก็มีเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นมาจากเส้นทางเดินด้านหน้าของทั้งสอง พวกเธอจึงรีบวิ่งเข้าไปหาต้นเสียงนั้นทันที

และเมื่อมาถึงที่เกิดเหตุแล้ว พวกเธอก็พบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังติดอยู่บนต้นไม้ที่อยู่ข้างเส้นทาง โดยอยู่ในสภาพห้อยตัวติดกับกิ่งไม้ทำให้ขยับไปไหนไม่ได้

เนียมิ: เดี๋ยวฉันจะช่วยให้เดี๋ยวนี้ล่ะ ...มิมิ แปลงร่างกันเถอะ

มิมิ: เอ๊?!

แล้วเนียมิก็ยกแขนข้างที่สวมกำไลขึ้นมา

เนียมิ: "ป๊อปปินแปลงร่าง!!"

จากนั้นก็เกิดคลื่นแสงสีชมพูออกมาจากกำไลของเนียมิ ก่อนที่คลื่นแสงจะพุ่งเข้าใส่ร่างของเธอจนแสงครอบทั้งร่าง แล้วจากนั้นเนียมิก็กลายเป็น ป๊อปพีช

แล้วจากนั้นป๊อปพีชก็ใช้พลังกระโดดสูงขึ้นไปรับตัวเด็กชายลงมาจากต้นไม้ได้อย่างง่ายดายและปลอดภัย โดยที่มิมิได้แปลงร่างเป็น ป๊อปเลิฟ ในภายหลังแล้วเช่นกัน

"อะ ขอบคุณมากครับ! แล้วพวกพี่เป็นใครกันเหรอ?? (ชุดแปลกจัง)"

ป๊อปพีช: พวกเราก็คือ...

ป๊อปเลิฟ/ป๊อปพีช: ป๊อปเปอร์ส!!

ทั้งสองทำท่าโพสต์ประจำตัว

"ป๊อปเปอร์ส งั้นเหรอ?!"

เด็กชายยังอึ้งไม่หาย

ป๊อปพีช: แบบว่ายังไงดีล่ะ...?

ป๊อปเลิฟ: เอาเป็นว่าพวกเราขอตัวลาก่อนนะ บ๊ายบาย!

แล้วทั้งสองก็วิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว ส่วนเด็กชายก็ทำหน้างงๆ

เวลาต่อมาหลังจากที่วิ่งออกมาได้สักพัก ทั้งสองก็กลับคืนร่างเดิม

มิมิ: นี่ เนียมิจัง! ไม่เห็นจะต้องแปลงร่างก็ได้นี่ ขืนเขารู้ความจริงขึ้นมาล่ะ?? (ดีนะที่เมื่อกี้เขาไม่เห็นตอนเราแปลงร่าง)

เนียมิ: แต่ว่า ถ้าเราปีนขึ้นไปเองมันก็คงอันตรายอยู่ดีไม่ใช่เหรอ?

มิมิ: มันก็จริงนะ แต่ฉันว่าเรื่องแค่นี้ลองพยายามคิดหาทางช่วยแบบไม่ต้องเพิ่งความสามารถจากป๊อปเปอร์สจะดีกว่านะ...?

เนียมิ: แล้วเด็กผู้ชายคนเมื่อกี้นี้...

มิมิ: ลองกลับไปดูกันมั้ย?

แล้วทั้งสองก็เดินกลับไปหาเด็กผู้ชายที่ช่วยไว้เมื่อสักครู่อีกครั้ง

ส่วนทางด้านเด็กหนุ่มหลังจากเหตุการณ์เมื่อสักครู่เขาก็เดินไปต่อเรื่อยๆ

"เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ...?? (แต่ก็โชคดีที่ปลอดภัยแล้ว)"

และในระหว่างที่เขาเดินไปได้สักพัก เขาก็ได้พบกับ มิมิ เนียมิ ที่ได้วิ่งกลับมาหาเขา

"Σ( °_°) ฮะ พวกเธอคือ...?"

เขาจ้องมองทั้งสองอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะสังเกตเห็นจุดอัตลักษณ์ประจำตัวของทั้งสองคือ "หู"

"คนที่ช่วยผมไว้เมื่อกี้นี้ใช่มั้ย?"

เนียมิ: เอ๊?! Σ( °_°) อะไรกัน ฉันเพิ่งเคยเจอนายตอนนี้เองนะ?

มิมิ: ใช่ๆ สงสัยคงจำผิดคนแล้วละมั้ง

และเมื่อเขาลองสังเกตให้ดีอีกครั้ง พบว่า "ทรงผม" ไม่เหมือนกับที่เจอเมื่อสักครู่นี้

"จริงด้วยแฮะ จำผิดคนด้วยจริงๆ ...( ＿ ＿)ノ"

มิมิ: แล้วเมื่อกี้นี้... เกิดอะไรขึ้นเหรอ

"คือว่าผมขึ้นไปเก็บโดรนที่บังเอิญลอยขึ้นไปติดอยู่บนต้นไม้ แต่พอหลังจากที่ปีนขึ้นไปเก็บได้แล้วก็เกิดพลาดท่าจนตัวติดอยู่กับต้นไม้ซะเอง แล้วจากนั้นจู่ๆ ก็มีกลุ่มคนเป็นผู้หญิง 2 คนที่เรียกตัวเองว่า "ป๊อปเปอร์ส" มาช่วยผมลงจากต้นไม้ให้น่ะครับ ซึ่งมันน่าแปลกตรงที่ชุดของพวกเค้าดูแปลกประหลาดมากๆ ประมาณว่าคล้ายๆ กับพวกจอมเวทน่ะครับ ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยจริงๆ"

เนียมิ: งั้นหรอกเหรอ แล้วโดรนนั่น...?

"อ๊อ! โดรนตัวนี้ผมเป็นคนทำขึ้นมาเองแหละครับ"

มิมิ: เอ๋! ทำเองเหรอ?!

"ใช่แล้วครับ ผมเป็นนักประดิษฐ์ ชื่อ "โคสุเกะ" (Kousuke) ยินดีที่ได้รู้จักนะ แล้วพวกพี่อยากจะมาดูที่บ้านผมหรือเปล่า ตามผมมาสิครับ"

แล้วโคสุเกะก็วิ่งไปอย่างรวดเร็ว มิมิ เนียมิ จึงตัดสินใจวิ่งตามไปด้วย

--------------------------------------------------------------------------------

STAGE 13
「ลุย! ป๊อปปินไฟว์」

--------------------------------------------------------------------------------

และแล้วทั้งสองก็เดินทางมาถึงบ้านของโคสุเกะซึ่งตั้งอยู่เดี่ยวๆ ใจกลางป่า ภายในบ้านนั้นเต็มไปด้วยสิ่งประดิษฐ์และอุปกรณ์ต่างๆ มากมาย

มิมิ: โห้!! (☉.☉) นี่นายทำเองทั้งหมดเลยเหรอ?

โคสุเกะ: ครับ!! ^_^ แต่ส่วนมากก็ยังไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไหร่นักหรอก

เนียมิ: แล้วนี่มันคืออะไรเหรอ... (ดูแปลกจัง)

เนียมิหยิบสิ่งประดิษฐ์ชิ้นหนึ่งจากราวติดผนังขึ้นมาดู มีรูปร่างคล้ายกับแตรขนาดใหญ่

โคสุเกะ: เฮ้ย! อย่ายุ่งกับอันนั้นนะ!!

เนียมิ: เอ๊??

แล้วทันใดนั้น เนียมิก็เหมือนถูกแรงอัดจากปากแตรเป้าจนร่างกระเด็นลอยออกไป

เนียมิ: อ๊าาาาาาา!!!!

เนียมิร้องลั่นก่อนที่ร่างจะลงไปกระแทกกับพื้น มิมิจึงรีบไปดูอาการของเนียมิทันที

มิมิ: เนียมิจัง!! เป็นอะไรรึเปล่า?

เนียมิ: มะ.. ไม่... ไม่เป็นไร ยังสบายดี แฮะๆ ^_~

โคสุเกะ: สิ่งประดิษฐ์ชิ้นนั้นเป็นปืนอัดลมแรงดันสูงน่ะ

เนียมิ: งั้นหรอก ขอโทษทีนะ ต่อไปฉันจะไม่แตะต้องอะไรโดยพลการอีกแล้วล่ะ (￣_￣|||)

มิมิ: แล้วโคสุเกะคุง มีอะไรให้พวกเราช่วยอยู่รึเปล่า?

ทันใดนั้นโคสุเกะก็เหมือนจะนึกเรื่องที่สำคัญออกได้

โคสุเกะ: เอ่อ! จริงด้วย ผมกำลังมีเรื่องอยากให้ช่วยอยู่พอดีเลยครับ!!

แล้วโคสุเกะก็เริ่มเล่าเรื่องให้กับทั้งสองฟัง

โคสุเกะ: คือว่าตอนนี้ผมกำลังสร้างหุ่นยนต์อยู่น่ะ

มิมิ: หุ่นยนต์.. งั้นเหรอคะ?

โคสุเกะ: อืม!! เป็นหุ่นยนต์สมองกลที่สามารถนึกคิดและควบคุมด้วยตัวเองได้ และที่สำคัญยังมีความสามารถในการต่อสู้ได้อีกด้วย! ชื่อว่า "ป๊อปปินไฟว์" (Pop'n V) แต่ว่าตอนนี้ผมยังขาดชิ้นส่วนที่สำคัญอยู่น่ะ เพราะงั้นรบกวนพวกพี่ๆ ช่วยไปหามาให้หน่อยจะได้ไหมครับ?

เนียมิ: ได้สิ จะอะไรพวกเราก็ทำได้ทั้งนั้นอยู่แล้ว (‾◡◝)☆

โคสุเกะ: ถ้างั้นเดี๋ยวผมจะบอกชิ้นส่วนทั้งหมดที่ต้องการนะครับ มีทั้งหมด 4 ชิ้นหลักๆ คือ แขนเหล็ก หัวใจเหล็ก ลำตัวเหล็ก และดวงตาเลเซอร์ ซึ่งทั้งหมดนี้สามารถหาได้จากแมวส้มที่ชื่อว่า "ซากาโมโต้" (阪本)

เนียมิ: ซากาโมโต้? (ชื่อแปลกจัง)

โคสุเกะ: อืม! ถึงเห็นจะเป็นแมวก็เถอะ แต่เขาเป็นถึงนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะเชียวนะ จริงๆ แล้วผมพยายามขอร้องเขาแล้วล่ะ แต่เขากลับมองว่าผมเป็นนักประดิษฐ์คู่แข่ง ก็เลยไม่ยอมบริจาคชิ้นส่วนที่เหลือให้ เพราะงั้นก็ต้องรบกวนพวกพี่ทั้งสองหน่อยแล้วละนะ

เนียมิ: ได้เลย! แล้วเขาอยู่ที่ไหนล่ะ

โคสุเกะ: ปกติเขาจะปรากฏตัวอยู่แถวๆ โบสถ์ที่หมู่บ้านบอนเต้นี่แหละ แต่ช่วงเวลาที่ปรากฏตัวจะไม่แน่นอนนะ หากไปตอนนี้แล้วไม่เจอ ก็คงต้องลองไปหาในเวลาอื่นดู

เนียมิ: อืม! ถ้างั้นเดี๋ยวพวกเราไปหาเขาเลยแล้วกัน ...มิมิจัง พร้อมรึยัง?

มิมิ: อือ!! ฉันพร้อมแล้ว

เนียมิ: ถ้าอย่างงั้นพวกเราก็...

มิมิ/เนียมิ: ไปลุยกันเลย!! (^_-)/☆\(-_^)

--------------------------------------------------------------------------------

แล้วทั้งสองก็เดินทางกลับมาที่หมู่บ้านบอนเต้เพื่อตามหาซากาโมโต้ที่อาจจะอยู่แถวๆ โบสถ์ที่ตั้งอยู่กลางหมู่บ้าน

ทั้งสองลองเดินสำรวจรอบๆ โบสถ์ดูก่อนแต่ยังไม่พบ ต่อมาจึงลองเดินขึ้นไปยังบันไดด้านหน้าของโบสถ์

และเมื่อขึ้นมาจนสุดชั้นแล้ว พวกเธอก็ได้พบกับ แมวสีส้มตัวเล็กที่ยืนด้วยสองขาอยู่ข้างๆ ประตูโบสถ์ที่อยู่ชั้นบนสุดหลังจากขึ้นบันไดมา

มิมิ: เออ... ใช่คุณซากาโมโต้รึเปล่าคะ?

ซากาโมโต้: ใช่สิ! ฉันเนี่ยแหละ ซากาโมโต้ตัวจริงเสียงจริงเลยล่ะ! แต่อย่ามาเรียกว่า "คุณ" ได้ไหม ...แล้วพวกเธอมีธุระอะไรงั้นเหรอ

เนียมิ: คือว่าพวกเราต้องการชิ้นส่วนสำหรับสร้างหุ่นยนต์น่ะคะ

ซากาโมโต้: อยากได้ชิ้นส่วนหุ่นยนต์เหรอ อืม..... แล้วพวกเธอเป็นใครมาจากไหนกัน

เนียมิ: พวกเราเป็นนักผจญภัยที่ผ่านมาแถวนี้ค่ะ

มิมิ: และพวกเราก็จะเอาชิ้นส่วนหุ่นยนต์ไปให้ เออ... ผู้ว่าจ้างภารกิจค่ะ! (เกือบหลุดชื่อ "โคสุเกะ" ไปแล้วไง >.<)

ซากาโมโต้: อ๋อ.. พวกเธอเป็นนักผจญภัยเหรอ ได้สิ! ถ้าอยากได้ก็ตามฉันมาเลย

มิมิ/เนียมิ: ค่ะ!

แล้วทั้งสองก็เดินตามซากาโมโต้ไป โดยที่ซากาโมโต้ได้นำทางไปยังสถาบันวิจัยลับแห่งหนึ่งที่อยู่ในป่าข้างๆ กับหมู่บ้านบอนเต้ มีลักษณะเป็นถ้ำ

ซากาโมโต้: ที่นี่แหละ สถาบันวิจัยของฉัน

แล้วซากาโมโต้ก็พาเดินเข้าไปยังประตูเหล็กที่เปิดออกด้วยระบบอัตโนมัติ

มิมิ/เนียมิ: โห้!! (⊙o⊙)

สภาพภายในเต็มไปด้วยสิ่งประดิษฐ์และอุปกรณ์ต่างๆ มากมาย เช่นเดียวกับบ้านของโคสุเกะ แต่มีขนาดห้องที่กว้างใหญ่กว่ามาก

เนียมิ: สุดยอดกว่าของโคสุเกะคุงอีกนะเนี่ย

มิมิ: นั่นสิ แต่ฉันชอบที่เล็กๆ แบบนั้นมากกว่า ^_^ (แบบนี้มันดูน่ากลัวยังไงไม่รู้)

ซากาโมโต้: เอาล่ะ เดี๋ยวฉันหาก่อนแป๊บหนึ่งนะ

และในระหว่างที่ซากาโมโต้กำลังหาชิ้นส่วนอยู่นั้น เนียมิก็บังเอิญไปสะดุดตาเข้ากับเครื่องจักรตัวหนึ่ง

เนียมิ: Σ( °_°) นี่มันเครื่องอะไรน่ะ?

ลักษณะเป็นเหมือนกับเครื่องที่ใช้ผลิตอะไรบางอย่าง บนเครื่องมีสายพานที่ใช้นำวัตถุเลื่อนเข้าไปยังเครื่องผลิตที่อยู่ระหว่างเส้นทางของสายพานอีกที ด้วยความสงสัยเนียมิจึงลองสำรวจดูใกล้ๆ

มิมิ: เนียมิจัง! อย่าไปแตะต้องอะไรของเขานะ!

เนียมิ: ฉันรู้แล้วล่ะน้า...

และในระหว่างที่เนียมิกำลังสำรวจไปเรื่อยๆ นั้น อยู่ดีๆ เครื่องก็ถูกเปิดการทำงานขึ้นมาเอง

เนียมิ: เอ... เอ๋?! Σ(⊙﹏⊙)

และหลังจากที่เครื่องเริ่มทำงานแล้ว ก็มีลูกตาหุ่นยนต์ที่ถูกนำมาวางบนสายพานอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว ค่อยๆ เลื่อนไปตามสายพาน

เนียมิ: ฉันไม่ได้ไปทำอะไรมันเลยนะ อยู่ๆ เครื่องก็ทำงานขึ้นมาได้เอง!

มิมิ: เอ๊??

และหลังจากที่ชิ้นส่วนหุ่นยนต์ชิ้นนั้นเลื่อนเข้าไปยังตัวเครื่องจักรแล้ว ตัวเครื่องก็กระทำการอะไรบางอย่างกับชิ้นส่วนนั้น และเมื่อเสร็จแล้วชิ้นส่วนนั้นก็เลื่อนออกมาในสภาพใหม่ กลายเป็นส่วนหัวของหุ่นยนต์

แล้วสายตาจากหัวหุ่นยนต์คู่นั้นก็ส่องแสงสีแดงออกมา และมองมาทางพวกเธอทั้งสองด้วย

เนียมิ: เอ๊?? Σ(⊙﹏⊙)

แล้วจากนั้นจู่ๆ ก็เกิดแรงแผ่นดินไหวขึ้นมา

มิมิ: เกิดอะไรขึ้นน่ะ?!

ส่วนซากาโมโต้หลังจากที่รับรู้แรงแผ่นดินไหวเขาก็เลิกค้นหาชิ้นส่วนจากลังเก็บของชั่วคราว แล้วหันมาทาง มิมิ เนียมิ

ซากาโมโต้: อะฮะ?! Σ( °_°)

แล้วจากนั้นหัวหุ่นยนต์ก็ค่อยๆ ลอยขึ้นมา จากนั้นก็มีชิ้นส่วนของหุ่นยนต์ลอยมาจากไหนไม่รู้ เข้ามาประกอบร่างกับส่วนหัวที่ลอยอยู่ โดยหนึ่งในนั้นเป็นส่วนลำตัวที่ลอยออกมาจากลังที่ซากาโมโต้กำลังค้นอยู่

ซากาโมโต้: ซวยซะแล้ว ฉันลืมเก็บชิ้นส่วนโปรโตไทป์ที่กำลังทำการวิจัยอยู่ไปซะสนิทเลย!!

มิมิ/เนียมิ: ห้า!! (⊙o⊙)

หุ่นตัวนั้นหลังจากที่ประกอบรวมเป็นร่างสมบูรณ์แล้วมีลักษณะรูปร่างคล้ายกับหุ่นทรานส์ฟอร์มเมอร์ส

เนียมิ: มิมิจัง!! พวกเรามาแปลงร่างกันเถอะ!!

มิมิ: ไม่ได้นะ!! ตอนนี้พวกเราอยู่กับคุณซากาโมโต้ ถ้าเกิดแปลงร่างที่นี่ ความอาจจะแตกก็ได้นะ...!

เนียมิ: เออ... นั้นสินะ

แล้วเนียมิก็ใช้เวลาคิดหาวิธีจัดการกับหุ่นอยู่พักหนึ่ง

เนียมิ: ถ้าแปลงร่างเป็นป๊อปเปอร์สไม่ได้ ก็คงต้องใช้ดนตรี? .....จริงด้วยสิ!! มิมิจัง ลองเล่นป๊อปปินแข่งกับเจ้าหุ่นนั้นดูมั้ย?

มิมิ: เอ๊?? มันจะได้แน่เหรอ

เนียมิ: ถ้าไม่ลองก็คงไม่รู้แหละ!

แล้วเนียมิก็นำเกียร์ของตัวเองออกมา เพื่อมาลองแบทเทิลกับหุ่นยนต์ตัวนั้น ปรากฏว่าหุ่นตัวนั้นดูเหมือนจะตอบรับคำท้าป๊อปปินแบทเทิลของเนียมิซะด้วย

เนียมิ: มันน่าจะ.. ได้ผลแฮะ! มิมิจัง มาเลย!

มิมิ: อือ!!

แล้วมิมิก็นำเกียร์ของตัวเองออกมาเช่นกัน และแล้วการแบทเทิลก็ได้เปิดฉากขึ้น!

===== POP'N BATTLE =====
Mimi/Nyami vs Prototype-V
BRAIN STORM - Croove
===== END BATTLE =====

ผลการแข่งขัน มิมิกับเนียมิ เป็นฝ่ายชนะ

หลังจากที่เอาชนะได้แล้ว ตัวหุ่นยนต์ก็ได้เกิดการระเบิดออก แล้วชิ้นส่วนต่างๆ ที่มารวมตัวกันก็กระจายออกมาตกอยู่บนพื้น

ซากาโมโต้: ส่วนหัวนั่นที่จริงแล้วคือ "ดวงตาเลเซอร์" ที่ฉันหาเจอมาได้โดยบังเอิญ และดูเหมือนว่ามันจะมีพลังงานลึกลับบางอย่างที่เกินจะควบคุมได้แฝงอยู่ในนั้นด้วย

เนียมิ: เดี๋ยวนะ นั่นมันหนึ่งในชิ้นส่วนที่เราต้องการไม่ใช่เหรอ?

ซากาโมโต้: ชะ...ใช่แล้วล่ะ นั่นแหละคือหนึ่งในชิ้นส่วนที่ฉันกำลังหามาให้พวกเธออยู่ยังไงล่ะ แต่รู้สึกว่าในระหว่างที่ฉันกำลังหาชิ้นส่วนอื่นอยู่ ดวงตาเลเซอร์ที่ฉันลืมเก็บคงปล่อยพลังงานทำให้เครื่องผลิตทำงานได้เอง แล้วคงหลุดเข้าไปในเครื่องผลิตจนกลายออกมาเป็นหุ่นยักษ์อย่างที่เห็นเนี่ยแหละ

เนียมิ: อ๋อ ที่แท้สาเหตุที่เครื่องผลิตเปิดเอง เป็นเพราะเจ้าดวงตาเลเซอร์สินะเนี่ย ^_^

มิมิ: หรือหมายความว่าที่ซากาโมโต้ไม่ยอมให้ชิ้นส่วนทั้งหมดกับโคสุเกะคุงก็เพราะว่า...?

ซากาโมโต้: ใช่แล้วล่ะ มันเป็นชิ้นส่วนต้องห้ามที่อันตรายมาก หากนำไปใช้งานพร่ำเพรื่อล่ะก็ อาจจะเกิดหายนะแบบในครั้งนี้ก็ได้ และเหตุผลที่ฉันมองว่าโคสุเกะคุงเป็นคู่แข่ง จริงๆ แล้วเป็นเรื่องโกหกหมดเลย เพราะฉันไม่อยากให้โคสุเกะคุงต้องเจอกับอันตรายยังไงล่ะ ...แล้วนี่พวกเธอรู้จักโคสุเกะคุงด้วยเหรอ?

มิมิ: ค่ะ! ที่จริงแล้ว พวกเรามาเอาชิ้นส่วนตามคำขอของเขาเองแหละคะ ^_^

ซากาโมโต้: อ๋อ.. อย่างงั้นเองเหรอ ชิ้นส่วนที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นนั่นแหละคือชิ้นส่วนที่พวกเธอ... ไม่สิ โคสุเกะคุงต้องการไงล่ะ เชิญหยิบไปได้เลย

แล้วทั้งสองก็หยิบชิ้นส่วนหุ่นยนต์ทั้งสี่ชิ้นมาใส่ในกระเป๋าเป้

เนียมิ: แล้ว.. ดวงตาเลเซอร์ในตอนนี้ มันยังมีฤทธิ์เดชอยู่รึเปล่า??

ซากาโมโต้: ฉันคิดว่าหลังจากที่พวกเธอเอาชนะได้คงหมดฤทธิ์ไปเรียบร้อยแล้วล่ะ คงไม่มีอันตรายอะไรอีกแล้ว

มิมิ: ถ้างั้นพวกเราขอตัวลาแล้วนะคะ คุณซากาโมโต้

ซากาโมโต้: อย่าเรียก "คุณ" สิ!!

--------------------------------------------------------------------------------

และแล้วทั้งสองก็กลับไปหาโคสุเกะ พร้อมกับบอกความจริงเรื่องของซากาโมโต้

โคสุเกะ: เอ๊?! เรื่องที่ซากาโมโต้หาว่าผมเป็นคู่แข่งเขา เป็นเรื่องโกหกงั้นเหรอ??

มิมิ/เนียมิ: อือๆ

ทั้งสองพยักหน้าตอบ

โคสุเกะ: แล้วทำไมเขาถึงต้องโกหกผมด้วยล่ะ?

เนียมิ: คือว่าชิ้นส่วนที่ต้องการมันมีอยู่ชิ้นหนึ่งเป็นชิ้นอันตรายคือ "ดวงตาเลเซอร์" มันมีพลังบางอย่างที่ทำให้มันสามารถประกอบร่างกับชิ้นส่วนที่อยู่รอบๆ ได้เองและออกอาละวาดได้ เพราะงั้นเขาก็เลยต้องโกหกเรื่องนี้ไป เพื่อไม่ให้นายต้องเจอกับหายนะยังไงล่ะ แต่ตอนนี้ไม่มีฤทธิ์เดชอะไรแล้ว สบายใจได้

โคสุเกะ: โห้.. ดวงตาเลเซอร์มันมีชีวิตด้วยเหรอ ผมเพิ่งรู้เรื่องนี้เลยนะเนี่ย แล้วทำไมเขาถึงไม่บอกเรื่องนี้ตั้งแต่แรกกันหว่า? ถ้าบอกมาตั้งแต่แรก ผมก็คงไปหาชิ้นส่วนอื่นมาใช้ทดแทนแล้ว

โคสุเกะเดินไปหยิบเครื่องมือที่ใช้สำหรับสร้างหุ่นยนต์พร้อมกับผูกผ้าพันหัว แล้วกลับมาหาทั้งสอง

โคสุเกะ: เอาล่ะ เดี๋ยวคืนนี้ผมจะเริ่มสร้างแล้วนะครับ คาดว่าน่าจะเสร็จได้ภายในพรุ่งนี้ ก็เอาเป็นว่าเดี๋ยวลองกลับมาดูใหม่พรุ่งนี้ก็แล้วกันนะครับ (นี่ก็เริ่มดึกแล้วด้วย)

เนียมิ: ได้เลย! แล้วเจอกัน

ในคืนนั้นเขาใช้เวลาในการสร้างหุ่นยนต์ตลอดทั้งคืน โดยค่อยๆ เชื่อมชิ้นส่วนต่างๆ เข้าด้วยกันด้วยเครื่องเชื่อมโลหะที่ละนิดๆ และวางระบบอิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ จนในที่สุดก็เสร็จสมบูรณ์ และหลังจากนั้นเขาก็หมดแรงจนหลับอยู่ข้างหุ่นที่เพิ่งสร้างเสร็จ

มิมิกับเนียมิ ได้รับสแตมป์ดวงที่ 4 เรียบร้อยแล้ว!!

--------------------------------------------------------------------------------

-วันต่อมา-

โคสุเกะ: เสร็จแล้ว!! ป๊อปปินไฟว์

มิมิ/เนียมิ: โห้!! (⊙o⊙)

ทั้งสองอุทานด้วยความตื่นตา หลังจากที่ได้เห็นโฉมหน้าของป๊อปปินไฟว์ โดยตัวหุ่นมีขนาดสูงประมาณอาคาร 2 ชั้นคล้ายกับทรานส์ฟอร์มเมอร์ส

โคสุเกะ: เอาล่ะ ไหนลองขยับดูสิ

โคสุเกะกดรีโมทเพื่อเปิดการทำงาน แล้วจากนั้นดวงตาของหุ่นก็เปล่งแสงสีเขียวออกมา ก่อนที่จะค่อยๆ ขยับแขนและก้าวเดินออกมา

มิมิ/เนียมิ: โห้!! (⊙o⊙)

โคสุเกะ: มันใช้ได้แฮะ!! ไหนลองใช้ท่าไม้ตายให้ดูหน่อยสิ

โคสุเกะสั่งการด้วยเสียงกับป๊อปปินไฟว์ แล้วที่แขนของเขาทั้งสองข้างก็เปลี่ยนเป็นอาวุธรูปร่างคล้ายปืน และที่หน้าอกก็เปิดออกมาเป็นช่องเหมือนเอาไว้ปล่อยอาวุธอะไรออกมา

แล้วจากนั้นช่องตรงช่วงอกก็ปล่อยลำแสงเป็นเส้นสีเทาขนาดกว้างออกมา จากนั้นแขนปืนก็ยิงแสงเลเซอร์ออกมาพร้อมกันทั้งสองข้าง โดยข้างหนึ่งเป็นสีฟ้า ส่วนอีกข้างเป็นสีชมพู เลเซอร์พุ่งเป็นแนวทแยงแบบไขว้สลับกันไปมา ส่วนตรงลำแสงสีเทากว้างมีกระสุนสีขาวออกมาทั้งหมด 4 เลนพุ่งเป็นแนวตรง

แต่เมื่อเนียมิเห็นดังนั้นแล้ว มันกลับทำให้เธอรู้สึกคุ้นๆ ขึ้นมาในทันที

เนียมิ: เดี๋ยวนะ นี่มัน "ซาวด์โวลแทกซ์" ?? (￣_￣|||)

มิมิ: แต่ไม่ว่าอย่างไรภารกิจนี้ก็สำเร็จเรียบร้อยแล้วละเนอะ *^____^*

โคสุเกะ: "ลุย! ป๊อปปินไฟว์"

แล้วโคสุเกะก็ขึ้นไปขี่บนหลังของป๊อปปินไฟว์ ก่อนที่จะออกบินไปด้วยกัน

>>>>> TO BE CONTINUED <<<<<